by Kyaw Gyi AB on Tuesday, January 29, 2013 at 12:06am ·
Lucky 7 နဲ ့ သူငယ္ခ်င္း တေတြ
၁၉၉၀ ဒီဇင္ဘာလရဲ႕ ရက္ေတြမွာေပါ့။
အထက္ျမန္မာျပည္၊ကသာဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကေက်ာင္းသားလူငယ္ေလး(၇)ေယာက္ဟာ
စိတ္ကူးယဥ္တယ္ပဲေျပာေျပာ
ယံုၾကည္ခ်က္လို႔ပဲဆိုဆို
ေရြးခ်ယ္စရာနည္းေနတဲ့ၾကားက ေတာ္လွန္ေရးတစ္ခုမွာ ပါ၀င္ဖို႕ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းက
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရွိရာကို ထြက္ခြာဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။
သူတို႕ဆိုတာ သပိတ္ကတည္းက အတြဲညီခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး KIA ရင္း(၆)ကို လမ္းေၾကာင္းရွာထြက္ခဲ့ၿပီးသူေတြေလ။ အဆက္အသြယ္လည္း ရ ထားၿပီေပါ့။
တကယ္တမ္းသြားၾကမယ္လည္းဆိုေရာ
တစ္ေယာက္… တစ္ေယာက္ ပုတ္ခ်ေနၾကရဲ႕။
“ေပါသြပ္ မင္းမလိုက္သင့္ဘူး။မင္းက အေမအိုႀကီးနဲ႕ သားအႀကီဆံုး။”
“ေမာင္ေမာင္ မင္းမလိုက္သင့္ဘူး။ မင္းမိဘ သေဘာမတူရင္ မလုပ္သင့္ဘူး။”
“ကိုေအးျမင့္ ခင္ဗ်ားက သစ္စက္လုပ္ေနတာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပဲ လုပ္လိုက္မယ္။” စသျဖင့္….
ဒါေပမယ့္ ေျပာလို႕လည္း မရၾကပါဘူး။
ကိုေအးျမင့္ကဆိုတယ္။
“မင္းတို႕လို ေက်ာင္းသားေတြကေတာင္ တိုင္းျပည္အတြက္စြန္႕ၾကေသးတာပဲ။”
“ငါကဘာလို႔ တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္မလုပ္ရမွာလဲ” တဲ့
ေနာက္ဆံုးေတာ့ …
သူတို႕ (၇)ဦးကို သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ Lucky 7 လို႕ ေခၚတြင္လိုက္ၾကသတဲ့။
အဲဒီမွာ ေပါသြပ္က အဆိုတခု ျပဳတယ္။
“တို႕ေတြအားလံုးေတာ့ အသက္ရွင္မယ္မထင္ဘူး။”
“တခ်ဳိ႕ေသလိမ့္မယ္။ တခ်ဳိ႕က်န္မယ္” တဲ့။
အဲဒီက်ရင္ …
“ရွင္တဲ့သူေတြက ေသသြားတဲ့သူေတြအတြက္
အမွတ္တရ ေစတီေလးျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာက္တိုင္ေလးျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ေပးဖို႕လိုလိမ့္မယ္” တဲ့။
အားလံုးသေဘာတူခဲ့ၾကတယ္။ ျဖစ္ေစရမယ္ေပါ့။
(၁)
ပါေဂ်ာင္ေဒသ ရက္စြဲေတြမွာေတာ့
သူတို႕ဟာ ေနာင္ရာပါမွာ အပတ္စဥ္(၆)စစ္ေရးသင္တန္းတက္ခဲ့ၾကတယ္။
ABSDF ရဲေဘာ္ေတြျဖစ္ခဲ့ၿပီေပါ့။
သူတို႕ဟာ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ သင္တန္းသားေတြအျဖစ္ နာမည္ႀကီးခဲ့တယ္။
ဂစ္တာတီးေကာင္းၾကသလို ေဘာ္လီေဘာရိုက္လည္း ညီညြတ္ၾကသတဲ့။
(အက်ဥ္းသားဘ၀မွာေတာင္ တရားခံမ်ားအျဖစ္ တစ္သင္းထြက္ေပးခဲ့ရေသးသတဲ့။)
အဲဒီတုန္းကေတာ့
ABSDF (ကခ်င္)အေနနဲ႔ပဲ ဗဟိုေကာ္မတီအမည္ခံ လူတစ္စုက ႀကီးစိုးေနခ်ိန္
ABSDF (စစ္ကိုင္း)ျဖစ္ေျမာက္ေရးကလည္း ႀကိဳးပမ္းေနခ်ိန္ေပါ့။
ABSDF (ကခ်င္)အုပ္စီးထားတဲ့ ေက်ာင္းသာတပ္မေတာ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ABSDF (အထက္္ဗမာျပည္) ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။
ႀကိဳးပမ္းတဲ့သူ အသတ္ခံရမွာဆိုတဲ့ ဦးေက်ာ္အုန္းတို႕ အုပ္စု ၊စစ္ကိုင္းတိုင္း ေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ ဂ်ဳိးျဖဴစစ္ေၾကာင္း(ရင္း-702)အေနနဲ႔ ဥရုေခ်ာင္းဖက္ကို KIA 251နဲ႕အတူ ထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္။
(သူတို႕လည္း သီးျခားခြဲထြက္မႈနဲ႕ အစုလိုက္ အသတ္ခံရတာပါပဲ။)
ေဒသစြဲမရွိတဲ့သူတို႕တစ္ေတြကေတာ့ ေနာင္ရာပါစခန္းမွာပဲ သင္တန္းတက္ရင္းက်န္ေနခဲ့ၾကတယ္။
သူတို႔ဆိုတာက
ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး (ဒု-ႏွစ္၊ပထ၀ီ၊စာေပးစာယူ၊ေရႊဘိုေကာလိပ္)
ေပါသြပ္(ခ) ေအာင္ျမင့္ထြန္း(ဒု-ႏွစ္၊ရူပေဗဒ၊ေရႊဘိုေကာလိပ္)
ေအးျမင့္(သူတို႕ေတြရဲ႕သူငယ္ခ်င္း၊ လူငယ္တစ္ေယာက္)
ေမာင္ေမာင္ (ဒု-ႏွစ္၊IR မႏ ၱေလးတကၠသိုလ္)
ဒႆ (ခ)ေမာင္ေမာင္ခင္ (ဒု-ႏွစ္၊ရူပေဗဒ၊ေရႊဘိုေကာလိပ္)
ေက်ာ္ဇင္ထြန္း(ခ)က်ားပ်ံ (ဒု-ႏွစ္၊ဓာတု၊ေရႊဘိုေကာလိပ္)
ဖိုးဆန္း(ခ) ဆန္း၀င္း (ဒု-ႏွစ္၊ရူပေဗဒ၊ေရႊဘိုေကာလိပ္) ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြေပါ့။
ေနာက္ေတာ့ ….
ေက်ာ္ေက်ာ္ဦးက တိုက္ခိုက္ေရးတပ္သား(ရင္း-11နယ္ေျမ) ေအာင္ျမင့္ထြန္းက တိုက္ခိုက္ေရးတပ္သား(ရင္း-6 နယ္ေျမ) ေက်ာ္ဇင္နဲ႕ ဒႆ က ဗန္းေမာ္တပ္ရင္း ခရိုင္ရံုး
ကိုေအးျမင့္က ေဆးတပ္သားသင္တန္းတက္
ဖိုးဆန္းက ျပန္ၾကားေရးရုံးတာဝန္
ေမာင္ေမာင္က ကြန္မန္ဒိုအထူးတပ္မွာ တာဝန္ယူခဲ့ၾကတယ္ေလ။
သိပ္ေပ်ာ္စရာ လြမ္းစရာအခ်ိန္ေတြေပါ့။
(၂)
၉၁ ရွစ္ေလးလံုး (၃)ႏွစ္ေျမာက္အၿပီးမွာေတာ့ သူတို ့အားလံုးဟာေထာက္လွမ္းေရးတဲ့
ဟုတ္သတဲ့၊ အားလံုးတညီတညြတ္ထဲ ဝန္ခံၾကသတဲ့
ABSDF ဗဟိုက သံေယာင္လိုက္သံုးတဲ့ သူလ်ိဳေဖာ္ထုတ္ပြဲႀကီးမွာ
ဖိုးဆန္းက သူငယ္ခ်င္းေထာက္လွမ္းေရးေတြကို ဗီဒီယိုမွတ္တမ္းတင္ဘဝကေန တာဝန္လဲၿပီးေရာ.. သူလည္းေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္ကေရာ…
ဗန္းေမာ္ခရုိင္ေရာက္တံုး ကင္းတာဝန္က်တဲ့ ေမာင္ေမာင္ ကို ေရခပ္ဆင္းတဲ့အက်ဥ္းသားဒႆက ေတာင္ကုန္းေပၚကေန ခြဲမွဴးသက္ထြန္း အကဲခပ္ေနတဲ့ၾကားက “ေမာင္ေမာင္ ငါတို ့ကိုထားခဲ့ မင္းေျပးေတာ့လ႔ို”ေရခပ္ရင္းေျပာေပမဲ့
သစၥာရွိစြာအဖမ္းခံရင္း ေထာက္လွမ္းေရး ျဖစ္ခဲ့
ေဆးေက်ာင္းလို ့ေခၚတဲ့ ေဆးတပ္သားသင္တန္းဆင္းေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ၿပီး လူခ်စ္လူခင္မ်ားတဲ့ ကိုေအးျမင့္က “အေမေရ အေမ့သား ဆရာဝန္ႀကီးျဖစ္ၿပီ”လို ့
လွည္ ့ေအာ္ေနတံုး ဖမ္းလိုက္ေတာ့လဲ ေထာက္လွမ္းေရးပါဘဲ-
ေခါင္းအင္မတန္မာတဲ့ ေက်ာ္ဇင္ (ေခါင္းမပါဘဲ ျပန္ေထာင္ထ မာႏုိင္တဲ့ ရန္ေအာင္ကလြဲရင္)က အဖမ္းခံရၿပီးခ်ိန္ အိမ္သာထြက္ခ်ိန္မွာ သူ ့အသံကိုနားစြင့္ၿပီး အတူလိုက္ထြက္လို ့ေက်ာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ရင္း ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ
“ငါ့ကို အကုန္လႊဲခ် ၊မင္းလြတ္ေအာင္ရုန္း’’ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆိုေတာ့ ေနာက္မွသိရတာ လႊဲမခ်ရက္လို႕ သူလည္းပါတယ္ဆိုၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးဘဝနဲ႕ေနခဲ့
ဒႆ ကေတာ့ ကိုထိန္ေျပာသလို ဒဏ္ရာအမ်ားဆံုးနဲ႕လူသားပါပဲ။ တာဝန္ေပးလို႕ ေရႊလီကို သံႀကိဳးနဲ ့နဂၢတစ္သြား၀ယ္ၿပီး ျပန္ျပန္ခ်င္း အဖမ္းခံခဲ့ရသတဲ့။
သူ႕ရဲ႕ လြတ္ေျမာက္မႈအထိ အက်ဥ္းစံရက္စက္မႈမ်ားနဲ႕ ၈လနဲ႕၅ရက္ၾကာခဲ့သတဲ့။
Ok ေျပာျပတာက ေရအိုက္မွာ ေရတြင္းလိုစက္သီးတန္းဆင္ ေျခေထာက္ကေဇာက္ထိုးဆြဲ ေရထဲကို မ်က္ႏွာႏွစ္ၿပီး ေခါင္းကိုနင္းထားတာေတာင္ ျပန္ေပၚလာတိုင္း “ေက်ာင္းသားကြ”လို႕ေအာ္သတဲ့။
91 ႏို၀င္ဘာလရဲ႕ အေအးလႈိင္းျဖတ္ခ်ိန္၊ ႏွင္းမုန္တိုင္းနဲ႕ မိုးသီးေတြက်၊ႏွင္းထုက မိုးရြာသလို တစ္ထြာတစ္မိုက္တက္တဲ့ (၁၀)ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ႀကံဳရတဲ့ ရာသီဥတုႀကီးမွာ အ၀တ္မပါ ေဘာင္းဘီတိုနဲ႕ ႏွင္းေတာထဲပစ္ထားရင္း “ဟ မေသဘူးဟ၊ဆိုၿပီး ေရတစ္ပံုးၿပီးတစ္ပံုး နာရီ၀က္ျခားၿပီးေလာင္းတာေတာင္ မေသတဲ့ဖိုးဆန္းကလည္း ေထာက္လွမ္းေရးပါ တဲ့။
ထားပါေတာ့ေလ။
Lucky 7 ေတြပဲ။
ေက်ာ္ေက်ာ္ဦးက ရင္း(၁၁)က အျပန္ ဗဟိုမွာ စစ္ေၾကာေရးနဲ႕ ေသခဲ့ရ။ ဒီဇင္ဘာ ၂၅ရက္ ခရစ္စမတ္ည မနက္ ၄နာရီမွာ။ မနက္ ၉နာရီက်ေတာ့ ျမဳတ္ၿပီးပါၿပီ။ ေၾကြလြင့္ ၾကယ္တစ္ပြင့္ပါ။
ေပါသြပ္(ခ)ေအာင္ျမင့္ထြန္းကို တပ္ရင္း(၆) တစ္ညမွာ ဘာမွေမးမေနေတာ့ပဲ ဗဟုိအမိန္ ့ နဲ႔ ညတြင္းခ်င္း အခုတ္္ခံ ခဲ့ရပါတယ္၊သူလိုပါဘဲ ရင္း(၆)အသတ္ခံ တစ္ျခားတစ္ဦးက အိႏၵိယcampနဲ ့အဆက္အသြယ္ယူၿပီးျပန္ေရာက္တဲ့ရန္ရွင္း(ျမင္းၿခံ၊ေရဇင္းစိုက္ပ်ိဳးေရး တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား)ပါ၊သူ ့ကိုလဲ ညတြင္းခ်င္းပါပဲ… သတ္လိုက္ၾကျပန္တယ္ေလ၊ ေအာ္ - ၾကယ္ပြင့္ေတြေၾကြေပါ့
ေမာင္ေမာင္နဲ ့ကိုေအးျမင့္က ျပည္ေထာင္စုေန ့မွာ ေခါင္းျပတ္ရတယ္
မဟုတ္မခံ ေမာင္ေမာင္နဲ ့ပါးစပ္သြက္တဲ့ ေအးျမင့္ကိုအရွင္မထားရဲဘူးထင္ပ၊
ဘာခႏၶာကိုယ္ ခ်ိဳ ့ယြင္းခ်က္မရွိ၊ေျချပတ္လက္ျပတ္မျဖစ္ဘဲ ထည့္သတ္လုိက္တာေပါ့
ရွင္တာက ဒႆ၊ဖိုးဆန္း၊ေက်ာ္ဇင္
ဒႆ၊ေက်ာ္ဇင္ဆိုရင္ အခ်ဳပ္ကိုဦးေဆာင္ျပန္စီးခဲ့တဲ့ သူေတြထဲက
ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ရဲဘက္အလုပ္စခန္းသံုး စူးကေလး၊ေဆာက္ကေလးနဲ ့ကင္းစခန္းတစ္ခုလံုးကိုစီးလိုက္ခ်င္ေပမယ့္…
က်န္းမာေရးခ်ိဳ ့တဲ့ေဖာေယာင္ကိုင္းေနသူေတြ၊မိန္းကေလးေတြ၊သံေျခက်င္းမျဖဳတ္ရေသး သူေတြကို ငဲ့ၿပီးျပန္ဆုတ္ခဲ့ ရသတဲ့
ကိုထိန္ေျပာသလိုပါဘဲ၊ျပန္ေရာက္လို ့ မႏ ၱေလးတကၠသိုလ္္စာေပးစာယူတက္ၾကေတာ့ ေက်ာင္းသားအေရးတစ္ခုမွာ သူတို ့ဟာ အျခားမေသသူ ok ၊ကံျမင့္ဦး တို ့နဲ ့ပြဲတက္ၾကျပန္သတဲ့၊ တေယာက္ကတက္တရားေဟာလို ့ဝိုင္းဆြဲရသတဲ့…
အဲဒါပါဘဲ ေထာက္လွမ္းေရးဆိုၿပီးဘယ္ေလာက္သတ္ခ်င္စရာေကာင္းလဲ
ABSDFစစ္ေဆးေရး(သို ့)စစ္ေၾကာေရးဖြဲ ့ၿပီးျပန္စစ္ေတာ့မယ္၊ေထာက္လွမ္းေရး မဟုတ္ေၾကာင္း အသိသက္ေသ(၂)ဦးရဲ ့ ေထာက္ခံခ်က္ လိုတယ္ဆိုေတာ့ ဘုန္းႀကီးအၿပီးဝတ္သြားတဲ့ ဦးဇင္းႀကီးဒႆက ရီေနတယ္၊
ထပ္သတ္ခ်င္လို ့ထင္ပါရဲ ့တဲ့-
(၃)
ကဲဗ်ာ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ဒါပါဘဲ-
Lucky 7 ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ႀကီးမ်ား
(၇)ေယာက္စလံုးေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္သြားတဲ့ဇာတ္
(၄)ေယာက္ေသ၊(၃)ေယာက္ရွင္ေပါ့
ေၾကြရဲေပမဲ့ ေၾကြပံုေၾကြနည္းမ်ား မွားေနသလား မသိ
တခုခက္ရဲ ့ဘယ္မိဘကမွ မယံုရဲ၊မယံုခ်င္ လက္မခံခ်င္ၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ။
သူတို႔ အတြက္ ဆြမ္းမသြတ္ရတာ ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ ရွိခဲ့ေပါ့ ။ အဲ…တခုေတာ့ရွိတယ္ ေမာင္ေမာင္ကေတာ့ အစၥလာမ္ေလ ။
ေပါသြပ္ေရ … သိပ္မေဝးေတာ့ပါဘူးကြာ…
ေထာင္ထဲမွာေရာ… အျပင္မွာပါ က်ဳိးၾကား က်ဳိးၾကား ဆြမ္းသြတ္ခဲ့ၾကေပမယ့္
ငါတို႔ တာဝန္ေတြ က်န္ေနရဲ့…
နာရီဝက္ခ်င္း အသက္ရွင္ေအာင္ေမြးတတ္ခဲ့တဲ့ တို႔ေတြ
အနွစ္ႏွစ္ဆယ္ကို မ်ဳိသိပ္လို႔
မိသားစုတို႔ရဲ့ စိတ္အခံကို အမွန္အမွန္ ဆိုျပီး ပြဲ မခံ ရက္ဘူး
စိတ္ခ်….
ဒို႔ေတြထဲက တစ္ေယာက္ ရွင္ေနသေရြ ့…. တေန႔ေပါ့ ။
ညီညီေက်ာ္
by Kyaw Gyi AB on Friday, January 20, 2012 at 1:15am ·
(Lucky 7 ရဲ ့ပံုေတြနဲ ့အမွတ္တရ ထပ္တင္ေပးျဖစ္ပါတယ္ )
ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး ၊ ေပါသြပ္ ၊ ေက်ာ္ဇင္ထြန္း ၊ဒႆ ၊ ကိုေအးျမင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး ၊ ေပါသြပ္ ၊ ေက်ာ္ဇင္ထြန္း ၊ဒႆ ၊ ကိုေအးျမင့္
ေနာက္က ရပ္ေနတာ ဖိုးစန္း (ေမာင္ေမာင္ ရဲ ့ပံုမပါ )
က်ဆံုး ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဦး ( စစ္ေက်ာေရး မွာ ေသ)
က်ဆံုး ကိုေအာင္ျမင့္ထြန္း (ခ) ေပါသြပ္ ( ရင္း ၆ တြင္ အသတ္ခံရ)
က်ဆံုး ကိုေအးျမင့္ ( FEB 12 တြင္ ေခါင္းျဖတ္သတ္ခံရ )
No comments:
Post a Comment