by May Thingyan Hein on Wednesday, November 28, 2012 at 5:26am ·
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
ႏို၀င္ဘာ ၂၈၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
အပိုင္း(၁၂)
ကိုေက်ာ္ေ၀ကို လက္ျဖတ္ၿပီးလိုက္တာနဲ႕အားလံုးလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားၾကတယ္၊ စိုးရိမ္ၾကတယ္။
အဲဒီမွာ က်မတို႕အားလံုးက ေတာင္းပန္းၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္္ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ေပါ့ေနာ္ သူက
ခဏေလး.ေနပါဦးဆုိၿပီး ေတာင္းပန္တယ္။ အားလံုးကလည္း ၀ိုင္းၿပီး ေတာင္းပန္ၾကတယ္။
က်ေနာ္တို႕ Cs တို႕ VCs တို႕လိုခ်င္တဲ့ပစၥည္းေတြရေအာင္လုပ္ေပးပါ့မယ္ ။အခ်ိန္ေပးပါေပါ့ ..ေတာင္းပန္ၾကတာ၊ ။
အဲလိုမွ မလုပ္ရင္ သူတို႕က တေယာက္ျပီးတေယာက္ဆက္တိုက္ျဖတ္ၾကေတာ့မွာ။
ဆိုေတာ့ ..အဲ့လို အားလံုးက ဝိုင္းျပီးေတာင္းပန္ၾကေတာ့ အဲ့ဒီေန႕က က်န္တဲ႕ သူေတြရဲ႕ လက္ကိုဆက္မျဖတ္ေတာ့ ဘဲ ရပ္လိုက္ၾကတယ္။
သူတုိ႕က တပတ္အခ်ိန္ေပးတယ္။ မင္းတို႕ ဒီတပတ္အတြင္း ဒီအဆိပ္ေတြ၊စကား ေျပာစက္ေတြ ရေအာင္လုပ္ေပါ႕ အဲလို ေျပာတယ္။
ျပီးမင္းတို႕အရာရွိပိုင္းေတြမွာတာဝန္ရွိတယ္.ေဆြးေႏြးၾကဆိုျပီး က်မတို႕ဒီအရာရွိပိုင္းမွာ လိုင္းတင္ခံထားရသူေတြအားလံုးကိုစုျပီးေဆြးေႏြးခိုင္းေရာ.. အဲ့ဒါကေတာ႕ က်မတို႕ ကို ဖမ္းၿပီးမွ က်မတို႕တေတြ ပထမဦးဆံုးအၾကိမ္ တစုတေဝးၾကီးစကားေျပာခြင့္ရတဲ့ေန႕လုိ႕ ေျပာရမွာပဲ။
က်မတို႕ေတြ တေယာက္တေပါက္အဓိပါယ္မဲ့စြာဘဲ မဟုတ္တာေတြကို အဟုတ္လုပ္ မရွိတာေတြကို အရွိလုပ္ေလွ်ာက္ေျပာေနခ်ိန္မွာေပါ့။ က်မထိုင္
ေနတဲ့နားကို ထြန္းေအာင္ေက်ာ္တုတ္ေခ်ာင္းေလးကိုအားျပဳေလွ်ာက္ရင္းလာတယ္။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို က်မက ဥကၠဌလို႕ သူတို႕ခ်ေရးေပးတဲ့နာမည္
ေတြက်မလက္မွတ္ထိုးေပးခဲ့ရပါတယ္ .. ခြင့္လႊတ္ပါလို႕ ဆိုေတာ့ .. မဟုတ္ဘူး..မင္းတို႕သာငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ၾကပါ..တဲ့ ။
ငါ ေက်ာင္းသားေတြ ဒီေလာက္ရက္စက္ၾကလိမ့္မယ္လို႕ မထင္ခဲ့ဘူးတဲ့ ။ အဲ့ဒီတုန္းက အဲ့ဒီစကားရဲ႕အနက္ကို က်မ မသိခဲ့ဘူး..။
ခုဒီေနာက္ပိုင္း ကိုရဲလင္း ၊ကိုစိုးလင္းတို႕နဲ႕ စကားေျပာဆိုျဖစ္ခဲ့ၾကေတာ့မွ ေတာ္ေတာ္ေလးသိလာရေတာ့ .. ကံၾကမၼာကို
ဘဲလက္ညိႈးထိုးရမွာလား ...။ ကိုယ္ေတြ အားလံုးရဲ႕ ေပးဆပ္ေနရတဲ့ ဝဋ္ေၾကြးပဲလားေပါ႕ေနာ္။
.. အဲဒါနဲ႕ဘဲ .. တပတ္သာအခ်ိန္ျပည့္သြားတယ္။ဘာမွ မရွိေတာ့ ဘယ္မွာလာ ဘာေတြေပးႏိုင္မွာလဲ .။
ဆိုေတာ့ အဲ့ဒီကုန္းေပၚေနာက္တေခါက္ ျပန္ေခၚျပန္ေရာက္သြားတယ္။
က်မတို႕ တေတြကို ယမ္းေတြျပန္ ခ်ည္ျပန္ေရာ .။ျပီးျပီေပါ့။ အားလံုးအတြက္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းျပီ။
က်မကို ယမ္းလာခ်ည္ေတာ့ တမင္ညာဘက္ ထိုးေပးလိုက္တယ္။ က်မ တကယ္ဆံုး ျဖတ္ခ်က္ခ်ထားလိုက္ျပီေလ။
တစစ နဲ႕ႏိွပ္စက္တာမခံေတာ့ဘူး။
က်မ အေသခံေတာ႕မယ္... ဝါယာႏွဏ္ပင္ပူးတာနဲ႕ မိုင္းခ်ည္ထားတဲ့လက္ကို လည္ပင္းနားဆြဲကပ္လိုက္ေတာ့မယ္။ က်မ အဲဒီလို တကယ္ကို ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ။
အဲ့ဒီမွာသူတို႕က ကိုေအာင္ဖိုးကို ေ၇ြးလိုက္တယ္။ျပီးေတာ႕...ကိုေအာင္ဖိုးကို ေျခေထာက္ျဖတ္ၾကတယ္။
အဲဒီလိုပဲေလ အားလံုးက ေရွ႕မွာပဲ ကိုေအာင္ဖိုးကို ေျခေထာက္ျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။
ကိုေအာင္ဖိုးကို ျဖတ္တာမ်ား ေျခေထာက္က တိကနဲျပတ္မသြားဘူး၊ ဆိုေတာ့တန္းလန္းၾကီးျဖစ္ေနတာ။
အဲဒါကိုကြာ ဓါးနဲ႕ မျဖတ္ဘူး၊ လက္နဲ႕ ဒီအတိုင္းဆြဲျဖတ္တာ၊ ျဖတ္ခံရတဲ႕သူက နာလြန္းလို႕ ေအာ္တာေပါ႕။
အဲလို ွေအာ္ရင္လည္း ရဲေဘာ္ေတြက ၀ိုင္းရီၾကတယ္။ က်မတုိ႕ကလည္း စိ္တ္မေကာင္းရံုကလြဲလို႕ ဘာမွ လည္း မလုပ္ႏုိင္ဘူး။
အဲဒီလိုေတြ ေျချဖတ္ပြဲ လက္ျဖတ္ပြဲေတြ လုပ္ေနတုန္း KIA က ဗိုလ္မွဴးပန္းေအာင္ေရာက္လာတယ္။ သူက ဘာေတြျဖစ္ေနလဲေပါ႕။
ဘာမွေျဖေနစရာမလိုပါဘူးေလ..ဒူကမာၻ႕ ျမင္သြားတယ္ ။ ကိုေအာင္ဖိုးအေျခအေနေတြကိုေလ။ဒူကမာၻ႕ ကအေျခအ
ေနေတြကိုသံုးသပ္မိသြားတာေပါ့။ေ နာက္ေတာ့ က်မကိုျမင္သြားတယ္။
အဲဒီမွာ ဗိုလ္မွဴးပန္းေအာင္က သံေခ်ာင္းတို႕ကိုေျပာတယ္ေလ ။က်မနဲ႕ ေမးစရာရွိတယ္ေပါ့။
အဲဒါနဲ႕က်မကို တဲထဲကို ေခၚၿပီး ေမးတယ္။ျပီးသံေခ်ာင္းတို႕ကိုမင္းတို႕အားလံုးထြက္.တဲ့။ ငါမငယ္နဲ႕ဘဲေျပာမယ္တဲ့ဆိုေတာ့သူတို႕အားလံုးတဲထဲကလည္းထြက္သြား ေရာ
က်မကို မငယ္ မင္းတို႕ဘာေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲ .. ဘာေတြျဖစ္ကုန္ ျပီလဲ လို႕ ေမးေတာ႕ က်မကလည္း ေျပာျပလိုက္တယ္။
သူတို႕ က်ေနာ္တုိ႕ ဆီကေန အဆိပ္ေတြ ေတာင္းတယ္၊ က်ေနာ္တုိ႕မွာ ရွိလည္း မရွိေတာ႕ ထုတ္လည္း မေပးႏုိင္ဘူး။ ထုတ္မေပးႏုိင္လုိ႕ ဆိုၿပီးေတာ႕ ၿပီးခဲ႕တဲ႕အပတ္က ကိုေက်ာ္ေ၀ရဲ႕ လက္ကို ျဖတ္လိုက္တယ္၊ အခုလည္းကိုေအာင္ဖိုးကိုေျခေထာက္ျဖတ္တယ္။ဆက္ျဖတ္ေနၾကတယ္…လို႕`..က်ေနာ္တို႕ကိုလည္းျဖတ္ေတာ့မွာလို႕ အဲလို ေျပာျပလိုက္တယ္။ အဲေတာ႕ ဗိုလ္မွဴးပန္းက လူေတြေသသလားတဲ႕။ က်မကလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေသကုန္ၿပီလို႕ ေျပာတယ္။
သူ႕အေနနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ မင္းတို႕ေတြခက္ကုန္ၾကျပီေကာ..ေပါ့တဲ႕။
ျပီးေတာ႕ က်မကို မင္းဘာမွမျဖစ္ေစရဘူး .မင္းဘာမွမျဖစ္ေစရဘူး ေျပာတယ္.။
ျပီးေတာ႕ သံေခ်ာင္းကိုေခၚတယ္။ ဒါေတြ၇ပ္ေတာ့လို႕ေျပာတယ္။သံေခ်ာင္းကလည္း ျပန္ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ႕ သူ ဘာေတြေျပာတယ္ဆိုတာ က်မဘာမွမၾကားဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာလည္း မရွိေတာ႕ဘူး။
ေနာက္ေတာ႕ ဗိုလ္မွဴး ပန္းေအာင္က အဲ့ဒီမွာ ရပ္.ငါ့အမိန္႕တဲ့။ဒါနဲ႕ ရပ္ဖို႕တားလုိက္တယ္ အဲဒီမွာ ဗိုလ္မွဴးပန္းေအာင္လာတားတဲ႕အတြက္ ေျချဖတ္ပြဲ၊ လက္ျဖတ္ပြဲက ၿပီးသြားတယ္။ ေနာက္ KIA ကက်မတို႕ ေထာင္သားေတြ အတြက္ စရိတ္ခ်ေပးတယ္။ KIA ေဆးရံုမွာေဆးကုသခြင့္ေပးတယ္။ KIA ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင္႕ က်မတို႕ သက္သာရာ ရခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကေတာ႕ ဘယ္ေတာ႕မွ မေမ႕ႏို္င္တဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြ သမိုင္းေတြပဲ။ ရင္နာစရာလည္း ေကာင္းတယ္။ ေသြးပ်က္စရာလည္း ေကာင္းတယ္။
ေက်ာင္းသား သမိုင္းကိုလည္း အရုပ္ဆိုးေစခဲ႕တယ္။ အဲဒီလို ေျချဖတ္ပြဲ ရပ္သြားေပမဲ႕ သူတုိ႕ရဲ႕ ရက္စက္တဲ႕ လုပ္ရက္ေတြကေတာ႕ ရပ္မသြားခဲ႕ဘူး။ သူတုိ႕ ဆက္လုပ္ခဲ႕ၾကတယ္။
ဒီေနရာမွာ ျဖတ္ေျပာစရာတခုရွိတယ္။ က်မ ေရွ႕မွာ ေျပာခဲ႕တယ္ က်မကို လက္၀ါးကပ္တိုင္ တင္ၿပီး ႏွိပ္စက္ေတာ႕။ က်မက ေရလိႈင္းစစ္ဆင္ေရး ဆိုတဲ႕ ဇာတ္လမ္းကို ေရးေပးခဲ႕ရတယ္ေနာ္။ ေနာက္ ငါး ႏွစ္စီမံကိန္း ဆိုတာ တခုရွိတယ္။ တကယ္ေတာ႕ အဲဒီ ငါးႏွစ္ စီမံကိန္း ဆိုတာက က်မ လုပ္တာမဟုတ္ဘူး။
အဲဒါကို လုပ္တာက ခင္ေရႊလိႈင္ လုပ္တာ။ ခင္ေရႊလိႈင္ဆိုတာက လက္ရွိ ABSDF ေတာင္ပိုင္း ဥကၠ႒ သံခဲရဲ မိန္းမ။ အဲဒီ ငါးႏွစ္ စီမံကိန္းကို ခင္ေရႊလိႈင္က လုပ္လုိက္တာ၊ အဲဒီတုန္းကေတာ႕ သူနဲ႕ သံခဲနဲ႕ မယူရေသးဘူးေပါ႕။ သူက ငါးႏွစ္စီမံကိန္းကို ေသခ်ာလုပ္ခဲ႕တာ။
က်မ ေျပာျပမယ္ သူလုပ္ပံုကို ေျပာျပမယ္ေနာ္။ တရက္ …က်မတို႕ အဖမ္းမခံရခင္မွာ သူက က်မကို လာၿပိီးေတာ႕ ေျပာတယ္။ သူက စာရြက္တရြက္ယူလာၿပီးေတာ႕ ေဟ႕ေကာင္တဲ႕ မင္းရဲ႕ ဆိုင္းကို ငါ မျမင္ဘူးဖူး။ မင္း ဒီမွာ ဆိုင္းထိုးျပစမ္းဆိုၿပီး စာရြက္အလြတ္ယူလာၿပီး လာေျပာတယ္။ အဲဒီတုန္းကလည္း က်မက ဘာမွ မစဥ္းစားဘဲနဲ႕ ဒါ ငါ႕ဆိုင္းပဲ ဆုိၿပီး သူထိုး ခိုင္းတဲ႕ ေနရာမွာပဲ ထိုးေပးလိုက္တယ္။ သူက အဲဒီ စာရြက္ၾကီးကို ယူသြားခဲ႕တယ္ကြာ။ အဲဒီတုန္းက က်မ ဘာမွ မစဥ္းစားခဲ႕ဘူး။ ရိုးရိုးပဲ ထင္ၿပီး ထိုးေပးခဲ႕တာ။ က်မ မွားခဲ႕တာေပါ႕။
ယူသြားၿပီးေတာ႕မွ သူက ငါးႏွစ္စီမံကိန္း ဆိုတဲ႕ ေခါင္းစဥ္ကို အဲဒီ စာရြက္ေပၚမွာပဲ ေရးတယ္။ သူက ေရးတာေနာ္ ခင္ေရႊလိႈင္ေရးတာ။ အဲဒီတုန္းက အေပ်ာ္အပ်က္ သူေရးတာေပါ့။ က်မတို႕ ဒီ ၅ ႏွစ္အတြင္း ရီးစား မထားေၾကးေပါ့ ။ဘာညာေတြေနာ္ ...အေပ်ာ္ေပါ့။
ေနာက္ေတာ႕ က်မကို ေထာက္လွမ္းေရးဆိုၿပီး ဖမ္းေတာ႕ ဒီ ငါးႏွစ္စီမံကိန္းဆိုတာ က်မရဲ႕စီမံကိန္းျဖစ္သြား၇တယ္။ သန္းေဇာ္တုိ႕ ဆီကိုလည္း အဲဒီ စာရြက္ေရာက္ၿပီးေတာ႕ က်မကို စစ္တယ္။ ငါးႏွစ္ စီမံကိန္းဆိုတာကို ငါတုိ႕ကို ေျပာျပစမ္းဆိုၿပီး စစ္ၾကတယ္။ ဟာ… ကဲ စဥ္းစားၾကည္႔၊ အဲဒီတုန္းကေတာ႕ ဒါဟာ က်မ ေရးတာ မဟုတ္ဘူးလို႕ ေျပာရင္ ခင္ေရႊလိႈင္ ထိမွာ ခင္ေရႊလိႈင္ကို ဖမ္းစစ္ၾကမွာ စိုးရိမ္ေတာ႕ ကိုယ္က ေထာင္ထဲမွာ အႏွိပ္စက္ခံေနရတဲ႕ အခ်ိန္ဆိုေတာ႕ကိုယ္႕လို ဘယ္္သူမွ မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ႕ဘူး။ ခင္ေရႊလိႈင္ကို ဖမ္းစစ္ၾကမွာ စိုးရိမ္ေတာ႕ ဟုတ္တယ္ ဒါ က်မရဲ႕ ငါးႏွစ္စီမံကိန္းပဲလို႕ ၀န္ခံလုိက္ရတယ္။ ဒါ က်မ လုပ္လုိက္္တာ ဒီ ငါးႏွစ္အတြင္းမွာ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ၾကီးကို စည္းရံုးဖို႕ က်မ လုပ္ခဲ႕တာ ဆိုၿပီး ဟုတ္သည္ရွိ မဟုတ္သည္ရွိ ိဇာတ္လမ္းေတြ ေလွ်ာက္ေရးေပးရတယ္။
က်မ ကို တခါဖမ္းၿပီး ႏွိပ္စက္ရင္ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ေရးလိုက္ရင္း္နဲ႕ အဲဒီတုန္းက က်မ ေရးခဲ႕ရတဲ႕ ဇာတ္လမ္းေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ အားလံုးကို က်မ မမွတ္မိဘူး။ အဲဒီထဲကမွ ေရလိႈင္းစစ္ဆင္ေရးနဲ႕ ငါးႏွစ္ စီမံကိန္းကိုပဲ မွတ္မိေတာ႕တယ္။အင္း က်မတို႕ရဲ႕ အေယာက္ ၁၀၀ လံုး ရဲ႕ထြက္ခ်က္ စစ္ခ်က္ေတြတာရရင္ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္းဘဲ.သိလား။ဟိုတတေယာက္ ဒီတေယာက္ရဲ႕ စစ္ခ်က္မလိုဘူးေနာ္။ ခၽြင္းခ်က္မရွိ ။ အေယာက္ ၁၀၀ လံုးရဲ႕ ထြက္ဆိုခ်က္ စစ္ခ်က္ေတြကိုဘဲလိုခ်င္တယ္။
သိတယ္မႈတ္လား။ သူတို႕ဖမ္းတုန္းသတ္တုန္းကေတာင္ ခၽြန္းခ်က္မရွိသတ္ခဲ့ေသးတာဘဲ။ ခုလည္း က်မတုိ႕ အေယာက္ ၁၀၀ လံုးရဲ႕ စစ္ခ်က္ေတြကို ခ်ျပရဲရမွာေပါ႕။
ျပီးေတာ႕ က်မတို႕တရားခံေတြကိုရိုက္ထားတဲ့ ဗီြဒီယိုလည္းခ်ျပေပါ့ေနာ။ က်မက အတိအက်ၾကားတယ္။ ဗီြဒီယိုထဲမွာ က်မတို႕ဆီက ရတဲ့ အဆိပ္၊
လက္နက္၊ စကားေျပာစက္ေတြ ဆိုျပီး ျပထားသတဲ့။ တကယ္တရားက်ပါတယ္။ တကယ္ေတာ႕ သူတုိ႕ က်မတို႕ ဆီကေန ဘာမွ ရတာမဟုတ္ဘူး။
ေနာက္ေတာ႕ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်မတုိ႕ကို အလံတိုင္ကုန္းရဲ႕ေနာက္ကို ေထာင္ေရြ႕လိုက္တယ္။ ေထာင္ကုန္းေရာက္သြားေတာ႕ ေနရာတာက နည္းနည္းေလးေတာ႕ပိုလြတ္လပ္သြားတယ္။ ၾကားရတာကေတာ႕ စစ္ေၾကာေရးေတြ ၿပီးသြားၿပီေပါ႕။ လူေတြလည္း ထပ္မဖမ္းေတာ႕ဘူးေပါ႕။
အဲဒီေနာက္ေတာ႕ အဖမ္းခံထားရတဲ႕ က်မတို႕ မိန္းကေလးေတြ ျဖစ္တဲ႕ က်မရယ္၊ ခင္ခ်ိဳဦးရယ္၊
တူးတူးရယ္ က်မတို႕၄ ေယာက္က ေထာင္သားေတြအတြက္ ထမင္းဟင္းခ်က္ရတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ေရလာလာေတာင္းေသာက္ရင္းနဲ႕ က်မနဲ႕စကားေျပာခြင္႔ရတယ္။ တခြန္းစ ႏွစ္ခြန္းစေပါ႕။
သိပ္သနားဖို႕ေကာင္းတယ္ သူက ေရေသာက္ရင္းနဲ႕ စကားေျပာရတာ၊ ေရေတြက ပါးစပ္ကေန စီးက်ေနတုန္းကို စကားေျပာရတာ။
ခုလိုေတြ ေက်ာင္းသားေတြကို ဖမ္းၿပီး ရက္ရက္စက္စက္လုပ္ေနတာေတြကို ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က မၾကိဳက္ဘူး။ လက္လည္း မခံႏိုင္ခဲ႕ဘူး။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို မဖမ္းခင္တုန္းက ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ေျပာတယ္တဲ့၊ ေထာက္လွမ္းေရး ဆိုၿပီး ဖမ္းထားတဲ႕ သူေတြကို စစ္ၿပီးရင္ ျပန္လႊတ္လိုက္ပါလို႕ ေျပာခဲ႕တယ္လို႕ ေျပာတယ္။ ေနာက္မွသိရတာေပါ့ေနာ္။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က သိပ္သနားဖို႕ေကာင္းတယ္၊ သူက စိတ္သေဘာထားေကာင္းတယ္။ ခုလို သူကိုယ္တိုင္လည္း ခံေနရတဲ႕ ၾကားကေန က်န္တဲ႕သူေတြကို အားေပးတယ္။ က်မကိုလည္း သူက ေျပာတယ္။ အဲဒီေန႕က ေရေသာက္ရင္းနဲ႕ စကားကို ခိုးၿပီး ေျပာရတဲ့အေန အထား။ဖမ္းထားတဲ႕ သူေတြကို စကားေျပာခြင္႔ မေပးဘူး။ မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ႕ ကုိၾကီးက ေရေသာက္ရင္း စကားလာေျပာတယ္။
`ငါ႕ကို ခြင္႔လႊတ္ပါ…ငါ သူတို႕ေတြ ဒီေလာက္ ရက္စက္လိမ္႔မယ္လို႕ မထင္ဘူး` တဲ႕..။ေျပာျပန္တယ္ေလ ။
ၿပီးေတာ႕ သူက က်မကို ေျပာတယ္။
`မငယ္တဲ႕…မင္းလြတ္လိမ္႕မယ္… မင္းလြတ္မွာပါ` တဲ႕။ အဲလို ေျပာတယ္။
က်မ ဘယ္ထင္မလဲ။စိတ္ဓါတ္ကလည္း က်ေနၿပီ။ လြတ္မယ္ဆိုတာကိုလည္း မယံုဘူးျဖစ္ေနတယ္ေပါ႕။ ကိုၾကီးက က်မကို ဆက္ေျပာတယ္။
`မင္းလြတ္လိမ္႔မယ္…. မင္း သစၥာဆိုပါ`…တဲ႕။
ၿပီးေတာ႕ သူက ဆက္ေျပာတယ္။ မင္း မေသႏိုင္ဘူးတဲ႕.. မင္း .ငါတို႕ရဲ႕သမိုင္းကို ေျပာေပးပါ…တဲ႕။
သူက အဲဒီလို ေသခ်ာ မွာခဲ႕တယ္။ က်မလည္း ဟုတ္ကဲ့ပါေပါ့ ။ကတိေပါ့ေနာ္ ။ကတိေပးခဲ့ပါတယ္ေလ။
တကယ္တမ္း သူက အဲလိုေျပာေတာ႕ က်မကိုယ္တိုင္ကလည္း ေသမယ္ မေသဘူးဆိုတာ မေသခ်ာဘူး။
က်မကိုယ္တိုင္ကလည္း နန္းေစာကို ျပန္မွာေနတာ။ နန္းေစာ ငါေသလို႕ရွိရင္ ဆိုၿပိးေတာ႕ ျပန္မွာေနရတာ။
အဲဒီအျဖစ္ေတြမ်ားေလ...က်မတို႕ အားလံုး ဘဝေတြ ပ်က္ခဲ့ၾကရပါတယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုၾကီးက က်မတို႕ကို အဲလို အားေပးခဲ႕တယ္။မင္းမေသ ပါဘူးေပ့ါေနာ္။သူတို႕သမိုင္းျပန္ေျပာေပးပါလို႕လည္းအခြင့္သင့္တိုင္းမွာရွာတယ္။
သူ ေျပာၿပီးတဲ႕ ေနာက္မွာ က်မ ဘုရားရွစ္ခိုးဖို႕ ဆိုတာကို ေတြးမိတယ္။ သႏၷဗုေဒၵ ဂါထာတို႕၊ ဥေဒါင္းမင္းဂါထာတုိ႕ကို ရြတ္ဖို႕ သတိ၀င္လာတယ္။
အဲဒီဘုရားရွစ္ခိုးနည္းေတြကို အေဖက သင္ေပးထားခဲ႕တာ။အဲဒါေတြကို ရြတ္ခဲ႕တယ္။စိတ္ကိုလည္း တည္ျငိမ္ေအာင္ ထားခဲ႕တယ္။ အားေတာ႕ရွိလာသလိုပဲ။
ဒါေပမဲ့ေလ တရက္ၾကေတာ့အဲဒီေန႕က က်မတုိ႕ကလည္း ထမင္းခ်က္ေနတုန္း ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႕ကိုလာေခၚတယ္ေပါ့ေနာ္။
ကိုၾကီးဆီကအၾကည့္တခ်က္ က်မ ရလိုက္တယ္။ တခုခုေတာ႕ တခုခုပဲေပါ႕။
သူတုိ႕က လူသတ္ကုန္းကို ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရယ္၊ ေက်ာ္ေ၀ရယ္၊ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္းရယ္၊ကိုခ်ိဳၾကီးရယ္ လူသတ္ကုန္းေပၚ ပါသြားတယ္။
စိတ္ထဲမွာေတာ႕ လံုး၀ မေကာင္းဘူး၊ တခုခုေတာ႕လုပ္ၿပီလို႕ အဲလို သိလိုက္တယ္။ သြားၿပီလို႕ သူတုိ႕ကို လူသတ္ကုန္း ေခၚသြားၾကၿပီ။
က်မတို႕ထမင္းခ်က္တဲ႕ေနရာကေန လူသတ္ကုန္းကို လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ သူတို႕လူစု တက္သြားၾကတာေတြ႕လိုက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာ တကယ္ကို မေကာင္းတာ။
ဒါေပမဲ႕ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ဒီအတိုင္း ေငးၾကည္႔ေနရံုအျပင္ ဘာမွလည္း လုပ္မေပးႏိုင္ဘူး။
တကယ္ကိုပါဘဲေလ။ခံစားခဲ့ရတယ္။ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။ က်မလည္း ငိုင္ေနမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခင္ခ်ိဳဦးကေျပာတယ္။ ဟိုမွာျပန္လာၿပီ တဲ႕။ အဲလို ေျပာေတာ႕ က်မ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ သူတုိ႕ေခၚၿပီးေတာ႕စစ္ေဆးၿပီး ျပန္ေခၚလာတာပဲလို႕ စိတ္ထဲမွာ အဲလို ေပါ႕သြားတယ္။ မသတ္ဘူးဆိုၿပီး ေပ်ာ္သြားတာေပါ႔။
ဒါေပမဲ႕ လွမ္းၾကည္႔လိုက္ေတာ႕ အဲဒီအုပ္စုမွာက ေက်ာ္ေက်ာ္မင္းက တုန္ခ်ိၿပီးေတာ႕ ျပန္ပါလာတာ။ ေက်ာ္ေက်ာ္မင္း တုန္ခ်ိၿပီး အေၾကာက္လြန္ၿပီးေတာ႕ျပန္ပါလာတာ ေတြ႕ရတယ္။ၿပီးေတာ႕ အိုေကကလည္း မ်က္စိမ်က္နွာပ်က္ၿပီး ျပန္လာတယ္။
အဲဒီေနာက္က ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေျခေထာက္ကို မီးဖုတ္ခံထားရလို႕ ေျခေထာက္က ေထာက္လုိ႕မရေတာ႕ဘူး တုတ္ေကာက္ကေလးနဲ႕ ေထာက္ေနရၿပီ၊ၿပီးေတာ႕ ႏွိပ္စက္ထားလုိ႕ ခါးကလည္း ကုန္းေနၿပီ။ အဲလို တုတ္ေကာက္နဲ႕ခါးကုန္းကုန္းနဲ႕ တုန္ခ်ိတုန္ခ်ိေလွ်ာက္လာတဲ႕ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရဲဲ႕ မ်က္ႏွာမွာေရာ၊ အက်ီာၤေတြမွာေရာ ေသြးေတြ။ သူ႕မွာ ေသြးေတြေပေနတယ္ ။မ်က္ႏွာမွာ ေသြးလံုး၀ မရွိေတာ႕ဘူး အရမ္း ပ်က္ေနၿပီ။
သူတုိ႕ကို ၾကည္႔ၿပီးေတာ႕ တခုခုေတာ႕ျဖစ္ခဲ႕ၿပီလို႕ ေတြးမိလိုက္တယ္။ အဲလိုနဲ႕ က်မလည္း ေစာင္႕ၾကည္႔ေနတုန္း ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ ကိုခ်ိဳၾကီး ျပန္လာရတယ္၊
အဲဒီမွာကိုခ်ိဳၾကီးမွာ လက္မပါလာေတာ႕ဘူး။ သူတုိ႕ ကိုခ်ိဳၾကီးကို လက္ျဖတ္လိုက္ၾကျပီ။ေနာက္… အဲဒီေန႕က ကိုေက်ာ္ေ၀ ျပန္ပါမလာေတာ႕ဘူး။
အဲဒီေန႕က သူတုိ႕က ကိုေက်ာ္ေ၀ကို ေခါင္းျဖတ္သတ္လိုက္ၿပီ။ ၿပီးေတာ႕ကိုေက်ာ္ေ၀ရဲ႕ ေခါင္းျဖတ္ၿပီးေတာ႕ လည္ပင္းငုတ္တိုကေန ပန္းထြက္ေနတဲ႕ ေသြးေတြကို ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ေသာက္ခိုင္းတယ္။ ဟာ…။ က်မ ထင္ေတာင္မထင္ထားဘူး ။ သူတုိ႕ ဒီလိုေတြလည္း လုပ္လိမ္႔မယ္လို႕ ဘယ္လိုမွကို မေတြးရဲတဲ႕ကိစၥေတြ။
ၿပီးေတာ႕မွ ကုိခ်ိဳၾကီးကို ကိုခ်ိိဳၾကီးရဲ႕ လက္ကို တံုးေပၚမွာ တင္ၿပီးေတာ႕မွ ဒါးနဲ႕ ခုတ္ၿပီး ျဖတ္တယ္တဲ႕..။
အဲဒီလို ကိုခ်ိဳၾကီးကိုလည္း လက္ျဖတ္ၿပီးေတာ႕ အဲဒီလက္ကိုလည္း ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ကိုက္ခိုင္းတယ္လို႕ ေျပာၾကတယ္။
ေတာအတူတူခိုလာတဲ႕ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္းေတြကိုပဲ သူတို႕ လုပ္ခဲ႕တာေတြက ဘယ္သူမွ မေတြးရဲတဲ႕ ကိစၥေတြကို သူတုိ႕ တကယ္လုပ္ခဲ႕ၾကတာ။
ကိုေက်ာ္ေ၀က သူ႕ကို ေခါင္းျဖတ္သတ္ခါနီးမွာ ေၾကြးေၾကာ္သြားတယ္တဲ႕…။ ငါ ဓမၼစစ္က်ာင္းသားကြ မင္းတို႕သတ္လို႕ငါေသေပမဲ့ ငါ့ဝိညာဥ္မေသဘူးကြ .. ေက်ာ္ေဝ ဓမၼစစ္ေက်ာင္းသားကြ .. သတ္လိုက္. ရတယ္လို႕ ေအာ္ဟစ္ဆုိၿပီးေတာ႕ ေၾကြးေၾကာ္သြားခဲ႕ေသးတယ္ လို႕ အစကေနအဆံုးျမင္ခဲ့တဲ့ သူတေယာက္က ျပန္ေျပာခဲ႕တယ္။
ကိုေက်ာ္ေ၀ကို ခုတ္သတ္ခဲ႕တဲ႕ ဓါးကို မ်ိဳး၀င္းက ၀ယ္ထားၿပီး အျမဲေသြးေနခဲ႕တယ္။ တကယ္ေတာ႕သူက စိတၱဇသမားပဲေလ။
သူ လုပ္ခ်င္သလုိလုပ္တယ္ လူေတြကို သတ္ခ်င္သလို သတ္တယ္။ အဲဒီလိုလုပ္တဲ႕ အခ်ိန္မွာ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္လည္း အနားမွာရွိတယ္၊ သူတုိ႕ အဖြဲ႕ေတြ ရွိၾကတယ္။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
ေနာက္ ဝဲမွယာ - ဦးစိန္၊ေအာင္ႏိုင္ေခၚေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္။ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္။ဗိုလ္မွဴးၾကီးပန္းေအာင္( KIA)။သံေခ်ာင္း။ကိုစိုးလင္း။ ေရွ႕ဝဲမွယာ - နန္းေစာ၊ထက္ထက္။သင္းသင္းညီ။ခါးေတာင္။စိုးစိုးလြင္။နန္းေအာင္ေထြးၾကည္။
No comments:
Post a Comment