by May Thingyan Hein on Wednesday, December 5, 2012 at 6:44am ·
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
ဒီဇင္ဘာ ၅၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
စကားနိဒါန္း
(အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ၊ဂ်ကာတာၿမိဳ႕မွာ က်င္းပတဲ႕ mdlf media forum 2012 ကို ႏို၀င္ဘာလ ၃၀ ကေန ဒီဇင္ဘာ ၄ ရက္ေန႕ထိ သြားေရာက္ေနခဲ႕တဲ႕အတြက္ ABSDF ေက်ာင္းသူရဲေမေဟာင္း မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္း ခရီး(၁၃) ကို က်မ ရက္အေတာ္ၾကာေအာင္ မေရးႏိုင္ခဲ႕ပါဘူး၊ အဲဒီအတြက္ ဒီ႔ပို႔စ္ ေစာင္႕ဖတ္သူ၊ စိတ္၀င္စားသူမ်ားအားလံုးကို ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ဂ်ကာတာမွာ က်မ ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္တိုင္ေရးဖို႕ ၾကိဳစားခဲ႕ပါေသးတယ္၊ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပတဲ႕အတြက္ မေရးျဖစ္ခဲ႕တာပါ၊ အခ်ိန္ရခဲ႕တာလည္း ပါပါတယ္)
အပိုင္း(၁၃)
အဲလို ကိုေက်ာ္ေ၀ကို ေခါင္းျဖတ္သတ္ၿပီး၊ ကိုခ်ိဳၾကီးကို လက္ျဖတ္ၿပီးေတာ႕အဲဒီရက္ေတြမွာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က သူနဲ႕ နီးစပ္တဲ႕ သူတိုင္းကို သူက လိုက္မွာတယ္။ သူက မေသဘူး၊ အသတ္မခံႏိုင္ဘူး လို႕ ထင္တဲ႕ သူေတြကို လိုက္မွာေနတာျဖစ္မယ္။ အဓိက ကေတာ႕သမိုင္းကို ေျပာေပးဖို႕နဲ႕ အမွန္တရားကို ေဖာ္ထုတ္ၾကဖို႕နဲ႕ သူတို႕ အသတ္ခံရရင္ အဲဒီအေၾကာင္းေတြကို ေျပာေပးဖို႕ပါ။ ဘယ္သူက ကိုယ့္သမိုင္းစစ္စစ္ကို အဖ်က္ခံရတာေက်နပ္ႏိုင္မွာလဲ။
တကယ္ေတာ႕ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက မ်ိဳး၀င္း၊ သံေခ်ာင္း တို႕ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ေနတာက ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္လည္း ရွိတယ္။ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္က ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို ေျခေထာက္ေတြနဲ႕ပိတ္ကန္တဲ႕ ထဲမွာ ပါခဲ႕တယ္။ သူတုိ႕ေတြ စိတ္ကူးေပါက္သလိုကို ႏွိပ္စက္ခဲ႕ၾကတာကိုး၊ ႏွိပ္စက္နည္းေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္စံုပါတယ္။
စစ္ေၾကာေရးၿပီးလို႕ ဆက္ဖမ္းထားတဲ႕ ကာလေတြက အရွည္ၾကီး ေန႕စဥ္ ေက်ာ္ျဖတ္ရတာ သိပ္ပင္ပန္းတယ္၊ သိပ္ၿပီးေတာ႕လည္း ေၾကာက္ဖို႕ ေကာင္းတယ္။ သူတုိ႕ လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္တယ္၊ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္တယ္။ သူတို႕ ဒီလို စိတ္ကူးေပါက္တုိင္း လုပ္ေနၾကတာကို ဘယ္သူကမွလည္း ၀င္မေျပာၾကဘူး၊ က်မ ၾကားျဖတ္ေျပာမယ္။
ဒါက စစ္ေၾကာ ေရးမွာမဟုတ္ဘူး။ အဖမ္းခံထားရတဲ့ သူေတြကိုမထင္ရင္မထင္သလို အ၇က္ကေလး ေသာက္ျပီးတိုင္း လာႏွိပ္စက္ၾကတဲ့အေၾကာင္းေတြထဲ က က်မအတြက္ မွတ္မွတ္ရရ ညတည အေၾကာင္း ေလ။ အရင္ က်မေျပာခဲ့တယ္ေနာ္ ။ က်မတို႕တေတြကို ယမ္းခ်ည္ျပီးလက္ေျချဖတ္တယ္ဆိုတာ
ေလ။ ေနာက္ KIA က ဒူကမာၻ႕ ပန္းေအာင္လာတားသြားလို႕ လက္ေျခ မျဖတ္ေတာ့ဘူ း ။ ေနာက္ေတာ့ ေထာင္ေနရာကို အလံတိုင္ကုန္း အေနာက္ဘက္ေရႊ႕လိုက္တယ္ ။ဟုတ္တယ္။
က်မတို႕ကိုအဲ့ဒီ အလံတိုင္ကုန္းအေနာက္လည္းေ၇ႊ႕ျပီးေရာ သူတို႕ အေခၚ ေထာင္ကုန္းေပါ့။ သိပ္မၾကာပါဘူး .ဒီ ..ကိုေက်ာ္ေဝကို ေခါင္းျဖတ္မသတ္ခင္ေပါ့ ေနာ .။
ည ..အဲ့ဒီည .က်မတို႕ေတြ အားလံုး ကို အိပ္ထားခိုင္းတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့ .. လူသံေတြ ဆူဆူညံညံ
ၾကားျပီး တေယာက္က ညစ္ညစ္ညမ္းညမ္းဆဲျပီး အားလံုးကို ထ ထ ဆိုျပီးေအာ္တာ . သိလိုက္ၾက ပါျပီ . အေဆာ္ခံ အထုခံ ထိၾကေတာ့မယ္ဆိုတာ သိလိုက္ၿပီ။ ဒါကေတာ႕ ထံုးစံျဖစ္ေနၿပီကိုး။
တကယ္ဘဲ ထင္တဲ႕အတိုင္း ၀င္ရိုက္ၾကၿပီ ။ရိုက္သံ ႏွက္သံေတြ ၾကားရတာ။ က်မတို႕ ေထာင္က်ေနတဲ႕သူတေတြအားလံုးကို မ်က္လံုးေတြကိုစည္းထားေတာ့ဘယ္ျမင္ရမွ
လဲ။ ဆိုေတာ့ ..ဘယ္သူ ေတြက ဘယ္သူ႕ကို ထုေထာင္းေနျပီးဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ခံစားေနရလည္း က်မတို႕
မျမင္ႏိုင္ၾကဘူး။ အသံက ေအာင္သန္းေခၚ ဘဂ်မ္းေပါ့ ေနာ.။ တပ္ရင္းမွဴးရာထူးေပးထားတယ္ေလ။ တကယ္ေတာ႕ သူ႕ရဲ႕ ပညာအရည္အခ်င္း ၄ တန္းရွိတယ္။ ဒါေပမဲ႕ သူ႕ကို တပ္ရင္းမွူူး၇ာထူးေပးထားတယ္ ဆိုေတာ႕ စဥ္းစားသာၾကည္႔ေတာ႕ ပညာမတတ္ဘူး ။ လုပ္သင္႕ မလုပ္သင္႕ မစဥ္းစားႏိုင္ဘူးေလ။
အဲ့ဒီလူဟာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ေနရာမွာ တအားဘဲ ။ သူ႕ရဲ႕ေအာ္ဟစ္ျပီး အသကုန္ထုရိုက္ေနသံေတြ ။ ျငီးတြားေနသံေတြ ေထာင္တခုလံုးပြက္ေလာရိုက္ေနတာ။ ေထာင္တခုလံုး ငရဲဘဲ .. ေအာ္ဟစ္ညီးတြားသံေတြ နဲ႕..။ ဘာေတြ ဘယ္လိုလုပ္ၾကသလဲဆိုက်မ မသိဘူး ဒါေပမဲ႕ ရက္ရက္စက္စက္ေတြ လုပ္ေနၿပီ ဆိုတာကိုေတာ႕ အသံေတြၾကားေနရလုိ႕ သိလိုက္ၿပီ။
က်မတို႕လည္း ဘယ္အခ်ိန္ငါတို႕ ကလွည့္လည္းေပါ့ေနာ ..ေခါင္းငံု႕ျပီးေစာင့္ေနၾက၇တယ္ ..တကယ့္ကို ေခါင္းေလးေတြငံု႕ျပီး ငုတ္တုတ္။
သူတို႕ေတြေလ ..အဲ့ဒီေန႕က သိုက္ထြန္းဦးတို႕ ဒီ ဘဂ်မ္း (ေအာင္သန္း) တို႕အရက္ေတြ ေသာက္ျပီး မူးျပီးလာၾကတယ္။
ဘဂ်မ္းက ေထာင္ကုန္းေပးတက္လာျပီး လာထုေထာင္းတာ။
ခဏေနေတာ႕ .သိလား ။ေျပးလာတဲ့ အသံနဲ႕ သူက က်မနားကို ေရာက္လာတယ္။ သူက `မင္းက ဒီထဲမွာေတာင္ မညႈိးပန္းလုပ္ေနတုန္းပဲ` လို႕ ေျပာေျပာ ဆိုဆိုနဲ႕ က်မ မ်က္ႏွာပူကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။
ဟာ ...အဲဒါ မီး...မီးလို႕ သိလိုက္ရေတာ႕။ မီးေလ .. မီး ။ မီး စနဲ႕ ထိုးလိုက္တာ က်မ မ်က္ႏွာကို မီးနဲ႕ထိုးလိုက္တာ။
မ်က္ႏွာတခုလံုး နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ပူေလာင္သြားတာ။က်မ ေခါင္းအေနာက္ကို လန္္သြားတဲ့အခ်ိန္ ေနာက္ထပ္တေခါက္ ထပ္ထိုးျပန္တယ္။ပူလိုက္တာ....
အျဖစ္အပ်က္ကသိပ္ျမန္တယ္..သိလား။အဲံဒီအခ်ိန္မွာ တေယာက္ေယာက္က ဟာမလုပ္နဲ႕ မလုပ္နဲ႕ ဆိုၿပီး ၀င္တားတဲ႕ အသံၾကားလိုက္ရတယ္။
ဒါေပမဲ႕ သိပ္ေနာက္က်သြားျပီ ။
ေနာက္တခ်က္ အဲ့ဒီ မီးစြဲ ေနတဲ့ ထင္းတံုးနဲ႕ဘဲ က်မ မ်က္ႏွာကို လႊဲ ရိုက္လိုက္တာ. မ်က္စိစည္းထားတဲ့ အဝတ္ ေတာင္ ေျပက်သြားတယ္။
အပူဒဏ္နဲ႕ အတူ က်မ ကမန္းကတန္း ေခါင္းငံုံ႕ေနလိုက္တယ္။ ခုလို ေဝဒနာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားေနရတဲ့ ၾကားထဲ ေနာက္တခါထပ္ မီးစနဲ႕ထိုးရင္ မ်က္လံုးထဲမီးစ ဝင္သြားမွာစိုးလို႕မ်က္လံုးအစံုကို တအားပိတ္မွိတ္ထားမိတယ္။
ႏွာေခါင္းထဲမွာ တစ္စို႕ လာတာ .. တမ်ဳိးျဖစ္လာတာ ..က်မမ်က္စိစည္းထားတာလဲ အဲဒီမွာ ေျပသြားတယ္။ က်မ ျမင္လိုက္ရတာက ေသြးေတြ... ေသြးေတြ က်မဆီကေန က်လာတဲ႕ ေသြးေတြ ။
က်မ ကပ်ာကယာဘဲ လက္ခုံ တဘက္နဲ႕ ႏွာေခါင္းထဲကေသြးက်လာတာကို ခံထားလိုက္တယ္။ မရေတာ့ဘူး။ ေသြး က်တာ တအားမ်ား
ေတာ့ လက္ေနာက္တဘက္နဲ႕ အတင္း မ၇မက ေသြးခံထားလိုက္တယ္။ လက္ခံု ၂ဘက္စလံုးေသြး ကျပည့္ျပီး လွ်ံက်လာတယ္။
ေစာင္ေပၚကို ေသြးစက္ေတြ ဆက္တိုက္ဘဲ။ မ်က္ႏွာကိုထင္းမီးစနဲ႕ ထိုးထားတဲ့ ဒဏ္ရယ္ ၊ ထင္းတံုးနဲ႕လႊဲရိုက္တဲ့ ဒဏ္ရယ္ ၊ ေသြး ရယ္ .. က်မ တသက္နဲ႕ တကိုယ္ေလ .. က်မခႏၵာကိုယ္က ေသြး ဒီေလာက္ထြက္တာ က်မမျမင္ဖူးဘူး။ က်မ လက္ခံု ၂ ဘက္ကေန လွ့်ံၾကေနတဲ့ေသြးေတြ .. ေစာင္ေပၚမွာ..အမ်ားၾကီးပဲ အမ်ားၾကီးပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ မ်ဳိးဝင္း အသံၾကားရတယ္ ။ၿပီးေတာ႕ မ်ိဳး၀င္းက ေထာင္ထဲကို အေျပးအလႊားလာၾကည့့္တယ္။
ေအာ္ဟစ္ၾကိမ္းေမာင္းတယ္။ က်မတို႕ကို လာႏွိပ္စက္တဲ့ေကာင္ေတြကို ေအာ္ဟစ္ၾကိမ္းေမာင္းတယ္။
ေနာက္ တေယာက္က ရဲလင္း ရဲလင္း ဆိုတဲ့အသံၾကားတယ္။ အသံေတြဆူညံေန တယ္္။ ေနာက္ အသံ ၾကားတယ္.မ်ဳိးဝင္းေျပးလာတယ္။က်မအေရွ႕မွာထိုင္ခ်တယ္။
က်မ သူ႕ကို မၾကည့္ဘူး။ေခါင္းတအားငံု႕ျပီး မ်က္လံုး တအားပိတ္ထားလိုက္တယ္။ မ်က္စိစည္းထားတာ ကၽြတ္ေနျပီေလ .. ေထာင္စည္းကမ္းခ်ထားတယ္ေလ. မ်က္စိစည္းထား
တာေျပရင္ အသကုန္အႏႊာခံရတယ္ေလ ။ က်မမ်က္ႏွာကို သူ ဆြဲေမာ့ၾကည့္တယ္ ။ ဟာ .မင္းကြာ.. ေျပာတယ္။
က်မနားကထထြက္သြားတယ္ ။ ျပီး ခ်က္ျခင္း ျပန္ထိုင္တယ္။ က်မလက္ ခံုထဲကေသြးေတြ .. ရာသီဥတုက တအားေအးတယ္ မို႕လား။ ေသြးေတြ ခဲျပီး ဂ်ယ္လီ လိုျဖစ္
ေနျပီ။ မ်ုိးဝင္းက က်မ လက္ထဲကေသြးေတြ သုတ္ေပးသြားတယ္။ေဆးဆရာမေတြ လာၾကတယ္ ။
မ်ဳိးဝင္း ေထာင္အျပင္မွာဘဂ်မ္းတို႕ အုပ္စုကို တခုခုလုပ္ ေနသံၾကားတယ္။ က်မ ဆီ က်မသူငယ္ခ်င္း ေဆးဆရာမေပါ့ေနာ. ေဘာက္မိုင္လာၾကည့္
တယ္။ အေဘာက္ ..သိပ္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ .။ ရုပ္လည္းတအားေခ်ာတယ္. စိတ္ထားလည္းတအားေကာင္းတယ္။
သူကမွာတယ္။ ေနာက္ေန႕ ကို မ်က္ႏွာေရမထိနဲ႕ဦးတဲ့။ သူ KIA မွာ မငယ္အတြက္ ေဆးသြားေမးေပးမယ္တဲ့ ။ တကယ္ဘဲ .. ေနာက္ေန႕ ေဘာက္မိုင္လာတယ္။
ၾကက္ဥ အကာ အျဖဴ နဲ႕ တကယ့္ပ်ားရည္စစ္စစ္ေပါ့ေနာ .. ေ၇ာစပ္ထားတာေလးနဲ႕ မွန္မွန္လာလိမ္းေပးခဲ႕တယ္။
မ်က္ႏွာလံုးဝ ပ်က္စီးျပီ ထင္ခဲ့တာ ..ေတာ္ေတာ္ အေျခအေန ေကာင္းလာတယ္။
အဲ့ဒီညေပါ့ေနာ.. ေနာက္မွ သိတာ ..ကိုရဲ ( ကိုရဲလင္း) ကိုလည္း KIA ေဆးရံု တင္လိုက္ရတယ္တဲ႕၊ သူ႕ေခါင္းက ဘဂ်မ္း(ေအာင္သန္း) ထုလိုက္တာဟက္တက္ကြဲသြားတာ အေျခအေန ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာ။ အထဲကိုေတာ္ေတာ္နက္နက္ဝင္သြားတယ္ေျပာတယ္ ။ က်မဆို သူ႕ကို လက္လႊတ္ရျပီထင္ေနတာ။ကံေကာင္းတယ္။ ကံေကာင္းၾကပါတယ္ေလ
..အဲ့ဒီညက လို႕ဘဲ ၾကံဖန္ေက်းဇူးတင္ေပးရမလားမသိဘူး။ေထာင္ထဲ ဝင္ရမ္းေနတာ မ်ဳိးဝင္းကို အေၾကာင္းၾကား
တဲ့သူရွိေပလို႕။ မဟုတ္လို႕ကေတာ့ ေအာင္သန္းလက္ခ်က္နဲ႕ ေထာင္ထဲမွာအေလာင္းဘယ္ႏွစ္ေလာင္းထပ္ေနမလည္းဘဲ။
ေနာက္ေတာ့ မ်ဳိးဝင္းကစည္းကမ္းခ်က္ထုတ္လိုက္တယ္။ ေထာင္ကုန္းကို ခြင့္မရွိရင္မတက္ဘူးေပါ့ေနာ။
ဒါနဲ႕ေပါ့ေနာ. က်မ ျပန္ဆက္ေျပာမယ္ ။
အဲလို ကိုခ်ိဳၾကီးကို လက္ျဖတ္ၿပီးေတာ႕ ကိုခ်ိဳၾကီးကို ေသြးသြင္းၿပီး ေဆးကုေပးတယ္။ အဲဒီတုန္းက မခင္ခ်ိဳဦးက ဆန္ျပဳတ္ေလးျပဳတ္ၿပီး ကိုခ်ိဳၾကီးကို သြားတိုက္ရွာတယ္။ ခင္ခ်ိဳဦးက ကိုခ်ိဳၾကီး သနားပါတယ္တဲ႕… ဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္ေပးရေအာင္ဆိုၿပီး ျပဳတ္ေပးရွာတယ္။ သူ႕ကိုေတာ႕ က်မတုိ႕ကလည္း စပါယ္ရွယ္လုပ္ေပးၾကတာေပါ႕ေလ မရွိ ရွိတာေလးေတြနဲ႕ ဆန္ျပဳတ္ေလး ျပဳတ္ေပးခဲ႕တယ္။
ေနာက္ သူ႕နားကို သြားၿပီး … အကို ထ…ေသာက္ပါလို႕ ေလ။
ကိုခ်ိဳၾကီးကေတာ႕ တအားကို စိတ္ဓါတ္က်သြားခဲ႕ၿပီ။ သူတို႕ေသမယ္ အသတ္ခံရမယ္ဆိုတာ သိေနၿပီေလ၊ အဲဒီအတြက္ စိတ္လည္း ျပင္ဆင္ထားၿပီလို႕ က်မ ထင္တယ္။ အဲလိုျဖစ္ေနေတာ႕ က်မက ကိုခ်ိဳၾကီးကို ေျပာရတယ္။
အကို..ထ ပါ ေသာက္ပါလို႕..ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ႕ အကိုရယ္ က်ေနာ္တို႕စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ တဇြန္းေလးျဖစ္ျဖစ္ ထေသာက္ပါလို႕ ေျပာၿပီး သူ႕ကို ခြံေကၽြးတယ္။
သူ႕ကို ခြံ႔ေကၽြးေတာ႕ သူက ေအးတဲ႕…ငါ႕ညီမေတြ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ဆိုၿပီး တဇြန္း ႏွစ္ဇြန္း ထၿပီး စားျပရွာတယ္။
အဲဒါေတြ ၿပီးေတာ႕ ေက်ာင္းသားေတြကို အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ေခါင္းျဖတ္ၿပီး သတ္တဲ႕ ေခါင္းျဖတ္သတ္တာေတြျဖစ္ခဲ့တယ္။
၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါ၇ီလ ၁၂ ရက္ေန႕ ျပည္ေထာင္စုေန႕မွာ ျဖစ္ခဲ႕တာပဲ။သိပ္ကို ရင္နာဖို႕ေကာင္းတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို တိုက္ဖ်က္ဖို႕အတြက္ ေတာခိုလာတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကို ေထာက္လွမ္းေရးေတြလို႕ စြပ္စြဲၿပီး အခ်င္းခ်င္း ေခါင္းျဖတ္သတ္ၾကတဲ႕ ေန႕။ ေက်ာင္းသားေတာ္လွန္ေရးသမိုင္းမွာ ေသြးစြန္းတဲ႕ ေန႕႔ပဲ။
အဲလို လူသတ္ပြဲၾကီး မျဖစ္ခင္မွာ ေထာင္သားေတြကို က်င္းၾကီးၾကီး တူးခိုင္းထားတယ္။ က်မတို႕ ေထာင္ကုန္းနဲ႕ နီးနီးေလး ျမင္ေနရတယ္။
အဲဒီက်င္း အၾကီးၾကီးကို အားလံုးက ၀ိုင္းတူးေပးရတယ္ ေယာက်ၤားေလးေတြ အကုန္ လူခြဲၿပီး တူးေပးရတယ္။ၿပီးေတာ႕ ေျပာေသးတယ္၊ အဲဒီ က်င္းၾကီး တူးၿပီးရင္ မင္းတုိ႕အားလံုး အဲဒီမွာ ေနဖို႕တဲ႕…အဲဒီမွာ ေနရမွာတဲ႕…အဲလိုလည္း ေျပာၾကတယ္။ အဲလိုမ်ိဳး က်င္းတူးေနတဲ႕ သူေတြကို လာလာေျပာေတာ႕ က်မလည္း အဲဒီ က်င္းၾကီးကို ၾကည္႔ၾကည္႔ၿပီး စိတ္ေတာ္ေတာ္ညစ္တယ္။ လန္႕လည္း လန္႕တယ္။ဘာမွန္းလည္း မသိဘူး၊ ဟိုက ျခိမ္းေျခာက္ ဒီက ျခိမ္းေျခာက္နဲ႕။
အဲဒီလူသတ္တဲ့ေန႕ကေတာ႕ အလုပ္ေတြကို အားလံုးကို ေစာေစာသိမ္းခိုင္းတယ္။ အျခားေန႕ေတြတုန္းကထက္ အလုပ္သိမ္းခိုင္းတာ အရမ္းေစာေနတယ္။ ေနာက္ ေပါက္ျပားေတြ တူးရႊင္းေတြ အကုန္လာယူသြားၾကတယ္။ ေပါက္တူးေတြကိုလည္း ယူသြားၾကတယ္။ ေထာင္သားေတြ အလုပ္လုပ္တဲ႕ ပစၥည္းေတြကို အကုန္လာယူသြားၾကတယ္။
အဲဒီမွာ ထမင္းခ်က္ေနရင္းနဲ႕ က်မ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။ တမ်ိဳးပဲ ၊…တခုခုကို ၾကိဳခံစားေနရသလိုပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ အရမ္းထူးထူးျခားျခားၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။ လူသတ္ကုန္းကို ၾကည္႔ေတာ႕လည္း ရဲေဘာ္ေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပဲ လူသတ္ကုန္းဘက္ကို တက္ကုန္ၾကတယ္။ေနာက္ အခ်ိန္ ၃နာရီေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္။ ေထာင္သားေတြ အားလံုးကို အေစာၾကီးအလုပ္သိမ္းလိုက္တယ္။
ေနာက္ က်မတုိ႕ကို လာေျပာတယ္။ ေထာင္သားေတြကို ထမင္းေကၽြးေတာ႕ေပါ႕။ ထမင္းေကၽြးဆိုေတာ႕လည္း ထမင္းေကၽြးရတာေပါ႕။ ထမင္းေကၽြးတဲ႕ အခ်ိန္လည္း မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမဲ ေကၽြးဆိုေတာ႕လည္း ေကၽြးရတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ေထာင္သားေတြကို သာ ေကၽြးရတာ က်မတုိ႕ ထမင္းခ်က္တာ၀န္က်တဲ႕ မိန္းကေလးေတြ မစားၾကရေသးဘူး။ျပီးက်မတအားေတြးေနျပီ။ေထာင္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရဲေဘာ္ေတြ လက္နက္အျပည့္နဲ႕ ခါတိုင္းထက္မ်ားေနတယ္။စိတ္ေတြတအားလႈပ္ရွားေနတယ္။တခုခုဘဲ .. ထူးျခားေနမွန္းသိသာေနတယ္။
က်မတုိ႕ထမင္းခ်က္တာ၀န္က်တဲ႕ သူေတြကုိလည္း ေထာင္ထဲ ၀င္ခိုင္းတယ္။ အဲဒီမွာ ေထာင္မွဴး က်မတို႕ မိန္းကေလးေတြ ထမင္းမစားရေသးဘူး လို႕ ေျပာေတာ႕လည္း မရဘူး။ ေထာင္ထဲ ၀င္ေပါ႕။ အဲဒါနဲ႕ ထမင္းမစားရေသးဘူလို႕ ေျပာေတာ႕ သူက က်မကို ေသခ်ာၾကည္႔ၿပီးေတာ႕ ဘာထူးလို႕လဲ တဲ႕။ အဲလို ေျပာတယ္။အဲဒါနဲ႕ ေထာင္ထဲ ၀င္ခဲ႕ရတယ္။
သိလိုက္ၿပီ၊ ငါကေတာ႕ သြားၿပီလို႕၊ ဒီေန႕ေတာ႕ လူသတ္ၿပီပဲ သူတို႕ လူသတ္ၿပီ၊ သူတို႕သတ္ၿပီ ဆိုရင္ က်မကေတာ႕ သြားမွာပဲ။ သတ္မွာပဲေလ။ က်မ ဒါပဲ စဥ္းစားေနတာ။
ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ -၀င္လိုက္တာေပါ႕ေလ၊ ၀င္လုိက္ၿပီးေတာ႕ ပံုဆန္ေနရာယူေနၾကအတိုင္း ေနရာယူလိုက္တယ္။နန္းေစာ၊ နန္းေစာေဘးမွာ က်မ၊ ေနာက္ ခင္ခ်ိဳဦး၊ ၿပီးေတာ႕ တူးတူးေပါ႕။ဒါ က်မတို႕ အိပ္ေနက် ပံုစံေလ။
ျပီးအားလံုးပံုစံထိုင္ၾကရတယ္။ မ်က္လံုးေတြ လာစည္းတယ္။ ၾကပ္ေနေအာင္တအားဆြဲစည္းတာ။ျပီးလက္ေနာက္ျပန္ၾကိဳးတုတ္။ေျခေထာက္ၾကိဳးတုတ္ေပါ့။
လက္ေနာက္ျပန္တုတ္ေတာ့လည္း ..တအားၾကပ္ေနေအာင္ တုတ္တာ . လက္ေကာက္ဝတ္ဆိုနာေနေရာ။တုတ္ျပီးတာနဲ႕
အားလံုးကို ဝါးထရံေတြဘက္ မ်က္ႏွာမူခိုင္းတယ္။သူတုိ႕က ဘာေျပာလဲ ဆိုေတာ႕ အားလံုးကို အသံမထြက္ဖို႕ ေျပာတယ္။
ေနာက္ ေသးေပါက္ခ်င္တာ ခ်ီးပါခ်င္တာ ဘာမွ မလုပ္ဖို႕ ေျပာတယ္။ ေရေသာက္ခ်င္တာလည္း မရွိရဘူး။ ဘာဆို ဘာမွ လုပ္လို႕မရဘူး လို႕ ေျပာတယ္။
ယားရင္ေတာင္ မကုတ္ဖို႕ ေျပာတယ္။ အသံလံုး၀ မထြက္ရဘူး၊ လံုး၀ မလႈပ္ရဘူးလို႕။
ေထာင္တခုလံုးက အဲလို ေျပာလိုက္ရင္ လံုး၀ ျငိမ္တယ္၊ လံုး၀ အသံမထြက္၇ဲ ဘူး။မ်က္စိေတြလည္း စီးထားလက္ျပန္ၾကိဳးေတြ တုတ္ထား၊
ေျခေထာက္ေတြလည္း ၾကိဳးခ်ည္ထားတယ္။
လွဆိုင္းအသံၾကားတယ္။ေထာင္ေရႊ႕မယ္ေျပာတယ္။က်မ ရင္ေတြတအားခုန္လာတယ္။ သိေနျပီ ။ ဒါပါဘဲ ။ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ ေပါ့ေနာ္။
၇င္ထဲမွာေလ ထံုၾကင္မႈ႕ခံစားေနရတယ္။ ျမင္ထားတာဘဲ ။လူသတ္ကုန္းဘက္ကို ေပါက္တူးေတြနဲ႕တက္သြားၾကတာ။ေနာက္ အခု
လုပ္ေနတဲ့အေျခအေနေလ.မေသခ်င္ဘူး။ဒီပံုစံေတြနဲ႕ ။ခံစားခ်က္မဲ့လာတယ္။ဘာမွေမွ်ာ္
လင့္ခ်က္ဆိုတာမရွိေတာ့ဘူးပဲလို႕ ေတြးလိုက္မိေတာ႕တယ္..။
ေနာက္ လူေတြကို ဆြဲေခၚထုတ္သြားတ႕ဲအသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ ဘယ္သူေတြမွန္းေတာ႕ မသိဘူး။ဒါေပမဲ အသံေတြက ၾကားေနရတယ္။ ေနာက္ ေျခသံက က်မနားေရာက္လာေရာ။ က်မေလ ခံစားခ်က္ေတြတအားမဲ့ေနျပီ။ က်မနားလာေနေတာ႕ ေသခ်ာၿပီ က်မကို လာေခၚတာပဲေပါ႕။
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ကလည္း လံုး၀ မရွိေတာ႕ဘူး။ က်မကို လာေခၚၿပီေလ။
ပုခံုးကို လာကိုင္တယ္၊ ၿပီးေတာ႕ လက္ေမာင္းကေန ဆြဲၿပီး ထူတယ္၊ ထူရတယ္။ ကိုယ္႕ဟာကိုယ္ ထလို႕ မရဘူးေလ။
က်မကုိ လာထူတာ ေအာင္စိုး .. က်ားေလးလို႕လည္းေခၚၾကတယ္။သူက ျငင္ျငင္သာသာပဲ မငယ္..ထတဲ႕။ ဘယ္သူက ထခ်င္မွာလဲ။
ဒါေပမဲ႕ ဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲ…ဒါေပမဲ႕ ထလိုက္တယ္။
အဲဒီမွာ ခံစားခ်က္ေလ။ တအားခံစားရတယ္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ။သြားျပီ.ငါ..ဒါဟာ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ပဲ ဆိုၿပီး စိတ္ထဲမွာ ဟာ ထြက္သြားတာ။ ဘာမွ မရွိေတာ႕ဘူး။ တကယ္႕ကို။ခံစား
ခ်က္တအားမဲ့သြားျပီ .. ထံုၾကင္မႈ႕ကအဆံုးစြန္ေရာက္သြားတာေပါ့ေနာ္ ။ ဘယ္လို ရွင္းျပရမယ္ေတာင္မသိဘူး။ ဒီအျဖစ္မ်ဳိးကိုယ္တိုင္ၾကံဳခဲ့ဘူးသူေတြဘဲခုက်မေျပာတာတကယ္နားလည္ ခံစားမိမွာ။
အဲ့လိုထိုင္ရာကေန ထလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေလ အေမ.အေမ ေပါ့ေနာ္ ။ အေမ႕ အေပၚကို သမီးေျပာခဲ႕ရ မွားခဲ့တာေတြသမီးကိုခြင့္လႊတ္ပါလို႕ အေမ႕ကို စိတ္မွန္းနဲ႕ ေတာင္းပန္ရင္း ကန္ေတာ႕မိတယ္။က်မက တကယ္ပဲ အေမ့အေပၚ ကန္႕လန္႕လုပ္ခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။
က်မေလ က်ားေလးကိုေျပာတယ္။ ငါ့ကို ဖိနပ္ေလးေပးဝတ္ပါလို႕။ သူေျခေထာက္ မွာလာစြတ္ေပးတယ္။ျပီးတိုးတိုးေလးေျပာတာ။ မငယ္ အသာေလးလိုက္သြားေနာ္တဲ့။
က်မ ေသလမ္းသြားဖို႕ေျခတလွမ္း ေရွ႕ထြက္ျပီးျပီ သိလား။ အဲ့အခ်ိန္မွာ တေယာက္က မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး မငယ္မဟုတ္ဘူးတဲ့။
ဘာလဲ ..ဘာေတြလဲ.ခံစားခ်က္က နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္။ က်မ နန္းေစာနဲ႕မခ်ဳိၾကားျပန္ထိုင္ လိုက္တယ္။ျပီး က်မ ၾကားတာက မခ်ဳိ ထ..တဲ့။
မိခ်ဳိကိုဆြဲထူၾကတယ္။ ျပီး ေခၚထုတ္သြားတယ္ ေလ။ ဒါဘဲေလ .. ဒါ ဟာေလ မိခ်ဳိနဲ႕ပက္သက္တာ ဒါဟာေနာက္ဆံုးဘဲေလ . သူက်မေဘး
နားကထြက္သြားတာေလ . တကယ္ေနာက္ဆံုးသိလား။ သူ႕ ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေလ ။
ေတြးမိတိုင္းက်မ နင့္ေနေအာင္ခံစားရတယ္။ ဒီေန႕အထိပါ ။
လူေတြဆြဲထုတ္သြားၾကတာရပ္သြားတယ္။ ေထာင္တခုလံုးျပန္တိတ္ဆိတ္သြားတယ္.သိလား။
ေနာက္ နာမည္တခ်ဳိ႕ေပါ့ .. လူစစ္တာထင္တယ္။က်မလည္း ေသေသခ်ာခ်ာသဲသဲကြဲကြဲ
မၾကားဘူးေပါ့ေနာ္ ။
ေနာက္ေတာ့ေလ ..ေျခက်င္းသံေလးေတြ ၾကားတယ္။ ေျခက်င္းတခၽြင္ခၽြင္နဲ႕ သူတို႕လွမ္း ေလွ်ာက္သြားၾကတာေလ။အခ်ိန္မတိုင္ေသးဘူး အရြယ္မလင့္ေသးဘူး။ အတင္းအဓမၼ
မျပန္လမ္းကိုေလ.. ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္တို႕ သံေခ်ာင္းတို႕တေတြေလ ..ရက္ရက္စက္စက္ပို႕ခဲ့ၾကတယ္..။ သူတို႕ တေတြ တေျဖးေျဖးျခင္း ေလွ်ာက္ထြက္သြားတဲ့ အသံ ေဝးသြားေရာ။
ေထာင္တခုလံုးတိတ္ဆိတ္ျပီးက်န္ခဲ့တယ္။ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေတာ႕ တာ့မွ ေသနပ္သံ ၂ ခ်က္ၾကားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ျပန္လာၾကတဲဲ့ အသံ ေျခက်င္းေတြ
ေထာင္မွာျဖဳတ္ခ်တဲ့အသံ ေတြေပါ့ ။ အဲ့ဒီမွာလွဆိုင္း ( အခု လက္ရွိ ABSDF-NB) မွာေပါ့။ သူက ဟာ...ဒီမွာ အမ်ားၾကိးက်န္ေနေသးတာဘဲ ဘာညာေပါ့ေလ ေျပာသြားေသးတယ္။
တာဝန္အရွိဆံုးေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြေလ .ေက်ာင္းသားစစ္စစ္ ၁၅ ဦးကိုသမိုင္း ဖ်က္ျပီး၇က္ရက္စက္စက္သတ္ဖ်က္ပလိုက္ၾကတယ္ေလကြာ...အဲဒီညက ေပါ႕။
(မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ ျပဳစုထားေသာ စာရင္းကို ပူးတြဲေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္)
** ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႕တြင္ ရက္စက္စြာ သတ္ျဖတ္ျခင္းခံရသူ ၁၅ ဦး ။**
(၁) မခင္ခ်ိဳဦး ( ရန္ကုန္) - ABSDF ( ေၿမာက္ပိုင္း) ရဲေဘာ္မ်ားအေရွ႕မွာအသတ္မခံရခင္ ကိုယ္တံုးလံုးခြ်တ္ၿပီး သူမ၏ေတာင္းဆိုမႈအရ မ်ဳိးဝင္းမွ ေသနပ္ၿဖင့္ ပစ္သတ္ခဲ့သည္။)
(၂) ကိုေ႒းၿမင့္ဝင္း( ရန္ကုန္) ေသနပ္ၿဖင့္ ပစ္သတ္ခဲ့။ အသတ္မခံရခင္ မ်ိဳးဝင္းမွ မင္းဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ ဟု အၿငိဳးတႀကီး ႀကိမ္းေမာင္းခဲ့)
(၃) ကိုေမာင္ေမာင္ႀကြယ္ (ရန္ကုန္) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခ့ဲရ)
(၄) ကိုသက္ႏိုင္ ( ရန္ကုန္) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၅) ကိုသာဓု (ရန္ကုန္) (ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၆) ရဲေဘာ္ ေအာင္ဖိုး ( ရန္ကုန္)( ေသဒဏ္မခ်ခင္ ေၿခေထာက္တြင္ မိုင္းခ်ည္ၿပီး မိုင္းခြဲေၿခၿဖတ္ၿခင္း ခံခဲ့ရ)
(၇) ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ( မႏၱေလး) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရသည္္.မ်က္ျမင္သက္ေသတဦး
အေျပာအရေခါင္းမျပတ္သျဖင့္ျပန္ထလာရာေပါက္ျပားေနာက္ဖင္ျဖင့္ ရိုက္ခ်သတ္ျဖတ္ခဲ့ သည္ဟုဆိုသည္။)
(၈) ကိုရန္ေအာင္( မႏၱေလး) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ ။ေခါင္းျဖတ္ေသာအခါျပန္ထလာသျဖင့္ရင္ဘတ္အားေသနတ္ဘက္နက္ျဖင့္ထိုးသတ္ခံရ)
(၉) ကိုခ်ိဳႀကီး ( မႏၱေလး) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ - ေသဒဏ္မခ်ခင္ လက္ျဖတ္ျခင္းခံရ ။ေခါင္းျဖတ္သည့္အခါတြင္ထူးျခားတည္ျငိမ္စြာအျဖတ္ခံသြားသည္)
(၁၀) ကိုလွၿမင့္ ( မႏၱေလး) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၁၁) ကိုေမာင္ေမာင္ ( ကသာ) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ - လွဆိုင္းမွ ခုတ္သတ္ခဲ့ )
(၁၂) ကိုေအးၿမင့္( ကသာ ) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၁၃) ကိုေက်ာ္ေက်ာ္မင္း ( မံုရြာ ) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၁၄) ဦးေသာင္းၿမင့္ ( စစ္ကိုင္းတိုင္း ) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ)
(၁၅) ကိုတူးတူး ( ၿမစ္ႀကီးနား) ( ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခဲ့ရ - ထြန္းႏြယ္ေအာင္ အားအခ်ဳပ္မွ
ေဖါက္လွ်င္ ပစ္မိန္႕ေပးခဲ့သူ )
အထက္ပါ (၁၅) ဦးတြင္- မခင္ခ်ိဳဦးႏွင့္ ေ႒းၿမင့္ဝင္းမွာ မိမိႏွင့္အတူ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရံုးတြင္ လုပ္အားေပးခဲ့ၿပီး ABSDF ( ကခ်င္ၿပည္နယ္) သို႔ ေရာက္ရိွခဲ့ၿပီး ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ေမလ စစ္သင္တန္း အမွတ္စဥ္ (၃) ကို တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ေတာင္းဆိုခ်က္အရ ေသနပ္ၿဖင့္ ပစ္သတ္ခဲ့သည္။
က်န္ (၁၃) ဦးမွာ ရက္စက္စြာ ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံခ့ဲရသည္။ ေခါင္းၿဖတ္သတ္ၿခင္းကို “ မ်ဳိးဝင္းႏွင့္လွဆိုင္း " တို႔ ႏွစ္ဦးမွ ၿပဳလုပ္ခဲ့သည္။ လွဆိုင္းမွာ ယၡဳအခါ ABSDF ( ေၿမာက္ပိုင္း) တြင္ ၿပန္လည္ပါဝင္လုပ္ကိုင္ေနေႀကာင္းသိရသည္ ။
ဟု မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ ျပဳစုထားေသာ စာရင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္ကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္
မခင္ခ်ိဳဦး
No comments:
Post a Comment