by Ko Lin Wai Aung on Monday, October 22, 2012 at 8:46am ·
အက်ဥ္းသား၅၅ ေယာက္ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားၿပီး ေနာက္ပိုင္း အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘ၀ေတြကို မျဖစ္မေနျဖတ္သန္းၾကရပါၿပီ … က်ေနာ္တို႕( ၉ ) ေယာက္ကို စစ္ေၾကာေရးေတြလုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ ထလရတဲထဲမွာ ေနၾကဘို႕နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာရွိတဲ့ ကင္းတဲေလးမွာ ေန႕ကင္းညကင္းထားၿပီး ေစာင့္ပါတယ္…
၅ရက္တစ္ခါ ရိကၡာေ၀ရင္တပ္၀င္းထဲဆင္းၿပီး တပ္ေထာက္မွာ သြားထုတ္ရတယ္….ဆန္လိုရင္ တပ္ေထာက္မွာရွိတဲ့ ဂိုေဒါင္မွာ သြားထုတ္လို႕ရပါတယ္…တဲေရွ႕မွာရွိတဲ့ စစ္ရံုးက တပ္ၾကပ္ႀကီး ေရႊက်ီးကို သတင္းပို႕ၿပီးသြားရတယ္…
ေက်ာင္းသားတပ္ဗဟိုမွာက ဆန္အလြန္ေပါပါတယ္…KIA ကတရုပ္ျပည္ကေန ၀ယ္ၿပီး ဂိုေဒါင္
ႀကီးေတြနဲ႕ေလွာင္ထားတာပါ…လိုင္စင္ဗဟိုအထိ ကုန္တင္ကားေတြ တက္လို႕ရတယ္…ေက်ာင္းသားတပ္
အတြက္ လိုသေလာက္ကိုလဲ KIA ဂိုေဒါင္ေတြကေနတဆင့္ လိုသလို ထုတ္ယူယံုပါဘဲ… ဆန္ကျဖဴေဖြးၿပီး အေတာ္လွပါတယ္…ဖြဲသလဲမပါပါဘူး… စပါးလံုးေရြးစရာမလိုပါ…ရာသီဥတုေအးလို႕ ေရမကိုင္ခ်င္လဲ တခါတည္းေရထည့္ၿပီး ခ်က္ယံုပါဘဲ…ဒါေပမဲ့ဆန္က ေပ်ာ့တဲ့ဘက္ပါတယ္… စားၿပီး မၾကာခင္ျပန္ဆာလာတဲ့
သေဘာ ရွိပါတယ္…
က်ေနာ္တို႕ ၉ ေယာက္မွာ မိုးေဇာ္ထြန္း(မိုးႀကီး)နဲ႕ခင္ေမာင္ေဇာ္(ခိုျဖဴေလး) တို႕ကအတူမေနခဲ့
ရဘူးေတာ့ နဲနဲစိမ္းပါတယ္…. ေနာက္ပိုင္းၾကာလာေတာ့လဲ ဘ၀တူေတြမို႕ အရမ္းရင္းသြားၾကပါေတာ့တယ္…
ဒီတဲႀကီးထဲမွာဘဲ အတြင္းခန္းထဲမွာ သစ္၊၀ါးနဲ႕လုပ္ထားတဲ့ ၂ ထပ္ကုတင္ ၂လံုးလုပ္ထားတယ္…
၂ေယာက္တတြဲ ေနၾကေတာ့ ေယာကၤ်ားေလး ၈ ေယာက္အတြက္ကြက္တိပါဘဲ….မငယ္ကိုေတာ့ အျပင္ဘက္
ဧည့္ခန္းက ေထာင့္ေနရာမွာ ကုတင္တစ္လံုးနဲ႕ အခန္းတစ္ခန္းကန္႕ေပးထားၾကတယ္…အလယ္မွာေတာ့
ထမင္းခ်က္္…မီးလွံဳ တဲ့ေနရာေလးေပါ့….
တေယာက္နဲ႕တေယာက္စကားေျပာလိုက္ၾက ထမင္းခ်က္စားလိုက္ၾက အိပ္ခ်ိန္က်အိပ္လိုက္ၾကနဲ႕
မေရရာတဲ့ စိတၱဇ ေန႕ရက္ေတြလို႕ဘဲထင္မိတယ္…ဒီၾကားထဲ ထလရက ေအာင္စိုးျမင့္ က ညဘက္တဲဆီ
ကိုအေမာတေကာလာတတ္တယ္… မီးေရာင္ေတြတဲေနာက္က ေတြ႕တယ္တို႕ …ဘာလိုလိုေတြနဲ႕ … ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္လာလုပ္တတ္တယ္…သူနဲ႕သန္းေဇာ္က မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ သတင္းျပန္ၾကားတဲ
ကေနၿပီး ထလရ အိပ္မက္ေတြ ျပန္မက္ခ်င္ေနပံုရပါတယ္…သံသယေတြနဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့သေဘာပါ..
ဒီတဲထဲမွာဘဲ တိုင္ေတြ ထရံေတြမွာ သတိထားၾကည့္ရင္ ေျခာက္ေနတဲ့ ေသြးစေတြ ရွိေနတာ
ေတြ႕ရပါတယ္…သန္းေဇာ္တို႕ မ်ိဳး၀င္းတို႕ ရဲ႕ရက္စက္တဲ့စစ္ေဆးမွဳေတြေအာက္မွာ ေသြးေျမက်ရသူေတြ
အသက္ဆံုးခဲ့ရသူေတြ ရွိခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ျပယုတ္ပါဘဲ…
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုဘ၀ ဒီေနရာေတြကေန လြတ္ေျမာက္ဘို႕ ေတြးၾကတာ…အားကိုးရာစဥ္းစား
ၾကတဲ့ အခါ… ဘုရားတရားကလြဲၿပီး မရွိခဲ့ ပါဘူး…ကိုယ္သန္ရာ ယံုၾကည္ရာဘုရားစာရြတ္ဆိုၾကတယ္…
ပ႒ာန္းရြတ္ၾကတယ္…ဓာရဏပရိတ္ရြတ္ၾကတယ္…
အခ်ဳပ္ေထာင္ထဲမွာ ဟိုလူလာရိုက္…ဒီလူလာရိုက္ဘ၀ေတြ နဲ႕ေနလာရေတာ့ ေရွ႕တန္းျပန္ေတြ
ရွိတယ္…ဘာညာၾကားရင္ လန္႕တတ္ၾကတာလဲေသခ်ာပါတယ္…ဘယ္သူကမ်ားေပါက္ကြဲၿပီး လာ
ရိုက္မလဲ ေပါ့….စိုးရိမ္စိတ္ေတြ နဲ႕ဘ၀င္မက် ေနရတဲ့ဘ၀အခ်ိန္ေတြပါဘဲ….
ဇဴလိုင္လအကုန္ေလာက္ က်ေတာ့ ဒုစစ္ေရးတာ၀န္ခံ မ်ိဳး၀င္းတိုက္ပြဲမွာ က်သြားတယ္လို႕ သတင္း
ၾကားၾကတယ္…ေနာက္က်ည္မွန္တယ္လို႕လဲေျပာတာေတြေတာ့ရွိခဲ့တယ္…အဲဒီအခ်ိန္က ေသခ်ာေျပာျပ ေပးမဲ့
သူလဲ မရွိခဲ့ပါဘူး…
စက္တဘၤာ ဒုတိယပတ္ေလာက္မွာ မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ကို KIA ဘက္ကိုလႊဲေျပာင္းဘို႕ အစီအစဥ္ ေတြျဖစ္လာပါတယ္…သူ႕မိဘေတြလာတံုးက KIA အရာရွိႀကီးတစ္ဦးနဲ႕ အမ်ိဳးေတာ္စပ္တယ္ဆိုတာ ကိုKIA
ကလူႀကီးတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေျပာထားတာေတြရယ္…ေနာက္အစ္ကို၀မ္းကြဲေတာ္စပ္တဲ့ ဦးစိုင္းထြန္းကလဲ ABSDF ကို ေတာင္ပိုင္းမွာ အကူအညီေပးေနတဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး KIA … ABSDF …အျခားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႕ လဲအၿမဲနီးစပ္ေနခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္…
ဒီယံုၾကည္မွဳေတြကေန KIA လူႀကီးေတြကေခၚယူေမးျမန္း အတည္ျပဳတာေတြလုပ္ၿပီးေတာ့မွ KIA ဘက္ကို
ရဲေမတစ္ဦးအေနႏွင့္ ေခၚယူေပးခဲ့တာပါ…၁၉၉၂ စက္တဘၤာလဆန္းမွာ မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ KIA ဘက္ကို ေရာက္ရွိသြားပါတယ္…
၃လေက်ာ္ေလာက္ အတူေနခဲ့ၾကတဲ့ အတြက္ေမာင္ႏွမေတြလိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…သူ႕အတြက္လဲ ၀မ္းသာၾကသလို KIA ဘက္ကိုေျပာင္းဘို႕ကိစၥကိုလဲ စုေပါင္းတိုင္ပင္ၿပီး စဥ္းစားေပးခဲ့ၾကပါတယ္…ေျပာင္းသင့္ တယ္ဆိုတာလဲ အားလံုးက သေဘာထားေပးခဲ့ၾကပါတယ္…
မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္အေနနဲ႕လည္း အေျခအေနေပးရင္ အားလံုးကိုေခၚထုတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ ဆိုတာ မသြားခင္တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး ေျပာၾကားသြားခဲ့ပါတယ္…
အတူေနခဲ့ၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႕တစ္ဦးခ်င္းမွာ ေနထိုင္မွဳပံုစံေလးေတြ အသီးသီးရွိၾကပါတယ္…ကိုခင္ေမာင္ ေဇာ္က ေရဒီယိုေလးတလံုးနဲ႕ အလုပ္မ်ားေနတတ္တယ္…သူက အက်ယ္ခ်ဳပ္ျပန္မျဖစ္ခင္က စစ္ရံုးမွာျပန္ေနရ တံုး လိုခ်င္တာေလးေတြ စုထားတာပါ… အခ်ဳပ္ျပန္ျဖစ္ေတာ့ေရဒီယို ေလးကပါလာတာပါ…အခက္အခဲကေတာ့ ဓာတ္ခဲ
မရွိတဲ့ျပသနာပါ…ဟိုကဒီက လက္တို႕ၿပီးေတာင္းထားတဲ့ သံုးၿပီးသား ဓာတ္ခဲေလးေတြနဲ႔ရသေလာက္ဖြင့္ပါတယ္…
ကိုညီညီကေတာ့ အားလံုးထဲမွာ အသက္အႀကီးဆံုးေပါ့…သူကအဂၤလိပ္စကားေျပာေကာင္းတယ္…
အဂၤလိပ္သီခ်င္းေတြႀကိဳက္တယ္…ပို႕စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာေတြကို သူစိတ္၀င္စားတယ္…သူဆိုတတ္တဲ့ သီခ်င္း ေတြက ေဘဘီလံုျမစ္ကမ္းေဘးကိုလြမ္းတယ္..( RIVER OF BARBILON )၊ျမန္မာသီခ်င္းေတြထဲက ကိုခင္၀မ္းရဲ႕ ျမားဘုရင္…(ျဖဴစင္သူေတြ…ရွံဳးနိမ့္ထြက္ခြာတဲ့…ဘ၀စက္၀ိုင္းကို…ခ်ိန္ရြယ္ပါေလ အို…ျမားဘုရင္….)
က်ေနာ္တို႕အႀကိဳက္ဆံုးသီခ်င္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…
ကိုညီညီက အဆိုက်ေတာ့ သိပ္မရဘူး…ဘိုဘို…၀ဏၰေဇာ္…ညီညီေအာင္ တို႕က ပင္တိုင္ဆိုၾကတယ္….
ညီညီေအာင္(ဒိုဇာ)က ဘုရားစာရြတ္ေနတတ္တယ္…ဓာရဏပရိတ္၊ျပည္ေတာ္ျပန္ဂါထာ၊ပရိတ္မ်ိဳးစံု၊ပ႒ာန္း စံုေန ေအာင္ရြတ္ပါတယ္….
မငယ္ကေတာ့ ကိုညီညီီ၊ဘိုဘို၊တို႕နဲ႕သီခ်င္းအေၾကာင္းေျပာတတ္တယ္… ထမင္းခ်က္ဟင္းခ်က္ထဲလဲပါတယ္… ရဲေဘာ္ေတြဆိုေတာ့ အားလံုးကထမင္းဟင္းခ်က္တတ္ၾကတယ္…ႀကံဳတဲ့ သူကခ်က္ေတာ့တာဘဲ…လုပ္စရာကလဲ ဒါေတြဘဲရွိတာကိုး…ေျပာစရာဆိုစရာမရွိရင္ မငယ္က သူ႕အတြက္ေပး ထားတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ မွာသြားေနေရာ…
ကိုမိုးေဇာ္ထြန္းက အစပိုင္းမွာေတာ့ သီးျခားေနေလ့ရွိတယ္….ေနာက္ပိုင္းမွ နဲန ဲေရာေရာေႏွာေႏွာ ေနျဖစ္လာတယ္…
ကုိေက်ာ္ႏိုင္ဦးနဲ႕ က်ေနာ္ကေတာ့ သီခ်င္းေလးဘာေလး၀င္ဆိုရင္ဆို…ေနာက္ၿပီး ထမင္း/ဟင္းလဲ အၿမဲခ်က္ၾကတယ္…ထုတ္ေပးတဲ့ ရိကၡာက ၃ရက္ဆိုကုန္ၿပီ….စြန္တန္ေျခာက္…မုန္ညင္းရြက္…ငရုတ္သီးေျခာက္၊
မွ်င္ငပိ၊ ဆီ တစ္ဆယ္သားေလာက္ရတယ္…၅ရက္တခါေ၀တယ္….ရိကၡာလိုၿပီဆိုရင္ တဲေဘးကေတာင္ေစာင္းမွာ
၀ါးပင္ေတြရွိတယ္…မွ်စ္နဲနဲရတယ္…ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္နဲ႕တူတဲ့ ေရခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ေတြရတယ္…နဲနဲၾကာလာေတာ့ ဆိတ္နဲ႕ လူနဲ႕ ဦးတဲ့သူစားရတဲ့သေဘာျဖစ္လာတယ္…မွ်စ္မရႏိုင္ေတာ့ရင္ လူတရပ္ေလာက္ျဖစ္ေနတဲ့ ၀ါးစိမ္းႏုႏု
အပင္ကိုခုတ္လိုက္တယ္…က်ပ္လံုးေလာက္တုတ္တယ္…အဆစ္ေတြၾကားမွာ ႏုေနေသးတဲ့ လက္တဆစ္ေလာက္
အႏုေလးေတြကိုယူၿပီးစုရတယ္…တပင္ကို ၅ခုေလာက္ရတယ္…အဲတာေတြ စုလိုက္ၿပီး ျပဳတ္ထားလိုက္တယ္…
စားစရာမွ်စ္ေတြ ရသြားေတာ့တာေပါ့…..
ထင္းအတြက္လဲ အစပိုင္းမွာတဲနားက သစ္ကိုင္းေျခာက္ အတိုအစ နဲ႔ျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ေရရွည္အတြက္ေတာ့မရေတာ့ပါဘူး…အခြင့္အေရးကို ခ်ဲ႕ယူတဲ့အေနနဲ႕ စစ္ရံုးအုပ္ကို ေျပာၿပီး အာဆံကုန္းတ၀ိုက္မွာ ထင္းသြားေခြၾကပါတယ္…အစပိုင္းမွာေတာ့ ဘယ္နားအထိဘဲသြား…သိပ္မၾကာနဲ႕ ဆိုတာမ်ိဳးေတာ့ရွိပါတယ္….တလမွာ ၃ခါေလာက္ေတာ့ မျဖစ္မေန ထင္းေခြရပါတယ္…
ေအာက္တိုဘာ…ႏို၀င္ဘာေလာက္မွာေတာ့ KIA ကအရာရွိငယ္ေတြ ကို အဂၤလိပ္စာသင္ၾကားေပး ဘို႕
အစီအစဥ္ျဖစ္လာပါတယ္….ကိုညီညီကို ကိုသံေခ်ာင္းတို႕က တဆင့္ ေခၚတာျဖစ္ပါတယ္…မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္
ကလဲ ဒီအစီအစဥ္ျဖစ္ေအာင္ KIA ကိုတြန္းအားေပးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္…
ရက္ပိုင္းေလာက္ေတာ့သြားလိုက္ျပန္လိုက္ စာသြားသင္ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ KIA ဘက္မွာအၿပီး ေရာက္ရွိ
သြားပါတယ္…
ေနာက္သိပ္မၾကာခင္မွာ က်ေနာ္ရယ္…ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးရယ္ကို ဒုတပ္ၾကပ္ အဆင့္တိုးျမွင့္လိုက္တယ္လို႕
ေျပာပါတယ္…ရဲေဘာ္ေတြတန္းစီၿပီး ျပန္တမ္းဖတ္ျပသြားတယ္လို႕သိရတယ္…အျခားရဲေဘာ္တစ္ခ်ိဳ႕လဲပါတယ္
ၾကားပါတယ္…အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘ၀နဲ႕ ဘုမသိဘမသိ…ရာထူးတိုးခဲ့ပါတယ္…မၾကာပါဘူး ကိုေအာင္ႏိုင္ကအလုပ္တခုေပးပါတယ္..
သတင္းျပန္ၾကားေရးက ေရဒီယိုနဲ႕ BBC…VOA…AIR တို႕ကေနလႊင့္တဲ့သတင္းေတြကို အသံဖမ္းရတယ္… အေရးႀကီးသတင္းေတြကိုစာနဲ႕ ျပန္ေရးၿပီး သူတို႕ကိုတင္ေပးရတဲ့ အလုပ္ကို ခိုင္းပါတယ္…ျပန္ၾကားေရးတဲသြားလုပ္လိုက္ ကိုယ့္တဲကိုယ္ျပန္လာလိုက္ေပါ့…. ၅ ရက္ေလာက္လုပ္ၿပီး က်ေနာ္လဲ အလုပ္မဆင္းေတာ့ပါဘူး…သန္းေဇာ္ကအၿမဲရွိတယ္… အခ်ိဳ႕ရဲေဘာ္ေတြနဲ႕ ဆက္ဆံရာမွာလဲ ေထာက္လွမ္းေရးဆိုတဲ့ အဟန္႕အတားကရွိေနတယ္….
လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေတာ့/ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေတာ့ဆိုၿပီး မသြားေတာ့တာပါ…အဲဒီကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွေတာ့ ထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး…သူတို႕ကလည္း က်ေနာ္တို႕ကို စမ္းသပ္ေနဆဲ…ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာ ေ၀ခြဲ မရျဖစ္ေနခ်ိန္လို႕ထင္ပါတယ္…ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလဲ ရဲေဘာ္လား…အက်ယ္ခ်ဳပ္အက်ဥ္းသားလား မဆံုးျဖတ္တတ္
ေတာ့ပါဘူး….ၾကားထဲမွာ ကိုေအာင္ႏိုင္၊ကိုသံေခ်ာင္း တို႕ တဲကိုလာတတ္တာလဲရွိတယ္….
ေနာက္ပိုင္း ကိုေအာင္ႏိုင္ မၾကာမၾကာလာတတ္တယ္….ညေနပိုင္းေလာက္လာတယ္….လာရင္လဲ က်ေနာ္တို႕က ေဆးလိပ္ေသာက္ပါ ေလာက္ပဲေျပာျဖစ္တယ္…သူဘာေျပာမလဲ ဘဲသိခ်င္တယ္….တခုခုေျပာခ်င္ ေနပံုေတြ႕ရေပမဲ့ ဘာမွမေျပာဘဲ ျပန္ထြက္သြားတတ္တာမ်ားတယ္…. သူဘာကိုေျပာခ်င္တယ္… ဘာကိုေတြးေနတယ္ဆိုတာ နဲနဲခန္႕မွန္းလို႕ရႏိုင္ေပမဲ့ အတြင္းက်က်ကေတာ့ သူသာလွ်င္အသိဆံုးပါဘဲ…..
၁၉၉၃ႏွစ္ဆန္းေလာက္ေရာက္လာေတာ့ လြတ္လပ္မွဳေလးေတြရွိလာပါတယ္….ေန႕ကင္း ညကင္းေတြလဲ မရွိေတာ့ပါဘူး… အျခားရဲေဘာ္ရဲေမတခ်ိဳ႕ က်ေနာ္တို႕ဆီ လာလည္ၾကတာရွိသလို ေတာထဲ သစ္၊၀ါး၊ထင္း ေခြ စိတ္ခ်လက္ခ် သြားေနၾကရပါၿပီ…ဘိုဘိုကိုလဲ ၀ါဒျဖန္႕ခ်ီေရးက ကိုေစာျမေအာင္က တာ၀န္ခံေခၚသြားၿပီး အလုပ္လုပ္ေစပါတယ္…
ဒီၾကားထဲမွာက်ေနာ္တို႕လုပ္ျဖစ္တာက တဲေရွ႕က အနက္၈ေပ အနံ ၁၂ေပအလွ်ား၂၀ေပေလာက္ရွိတဲ့ လွ်ိဳေလးကို ပိတ္လိုက္ၿပီး ငါးကန္လုပ္ၿပီး ျမက္စားငါးၾကင္းေတြေမြးတာပါ… ေတာင္ေစာင္းကက်လာတဲ့ စမ္းေေရကိုေတာ့ ေရလႊဲလုပ္ၿပီး ထားပါတယ္….အစပိုင္းမလုပ္တတ္ခင္က ေရလႊဲလုပ္မထားေတာ့ မိုးေတြႀကီးလာၿပီး ေတာင္ေပၚကစီးတဲ့ေရက မ်ားလာတယ္… ေရထြက္ေပါက္က ေသးေနေတာ့ တာက်ိဳးၿပီး ငါးသားေပါက္ အေကာင္၅၀၀ေလာက္ ဆံုးရွံဳးပါတယ္… အခ်ိဳ႕ရဲေမေတြ က ဟင္းစားရလိုက္ပါတယ္…ေပ်ာ္ၿပီး၀ိုင္းေကာက္ၾကပါေတာ့တယ္…၃လက္မေလာက္ အေကာင္ေလးေတြဆို
ေပမဲ့လဲ့ အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္…
ေနာက္ပိုင္းစစ္ရံုးေရွ႕မွာလဲ ကန္အႀကီးတူးၿပီး ငါးေတြေမြးဘို႕ ရဲေဘာ္ရဲေမေတြ လုပ္ၾကပါတယ္…
လိုအပ္တဲ့ ငါးသားေပါက္နဲ႕ အစာေတြကိုေတာ့ ကိုသံေခ်ာင္းက မွာေပးပါတယ္…ဒါေပမဲ့ ငါးေတြက ႀကီးထြား
မွဳမရွိတာေတြ႕ရပါတယ္…အရမ္းေအးလြန္းတာေၾကာင့္လဲျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္…အျမင့္ေပကလဲ ၆၆၆၇ေပ ရွိပါတယ္..
ေနာက္ ၾကက္ကေလးေတြလဲ ၿခံလုပ္ၿပီး ၅ ေကာင္ေလာက္ေမြးထားၾကပါေသးတယ္…
ဒီၾကားထဲမွာ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးနဲ႕က်ေနာ္က ၀ါးခုတ္ႏွီးျဖာ…ထရံယက္တဲ့ အလုပ္ကိုလုပ္ပါတယ္…
တပ္ထဲမွာလိုအပ္တဲ့ေနရာေလးေတြ အတြက္ပါ….ေနာက္ေက်ာဘက္က ကုန္းကိုတက္သြားရင္ ဆရာေတာ္
ဦးအိျႏၵာစာရ သီတင္းသံုးတဲ့ ေက်ာင္းရွိပါတယ္…ကုသိုလ္ယူတဲ့သေဘာနဲ႕ ေက်ာင္းအတြက္လိုအပ္တဲ့ အကာေတြ၊
အခင္းေတြ ယက္လုပ္ေပးပါတယ္…
အခ်ိဳ႕ညေတြမွာေတာ့ ဂစ္တာေလးလဲရလာတယ္ဆိုရင္ ဘိုဘိုကေရာက္ေရာက္လာတတ္ပါတယ္…
သီခ်င္းေတြညဘက္ဆိုျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္…ကိုမြန္းေအာင္ရဲ႕ ေက်ာင္းသားေတာ္လွန္ေရးသီခ်င္းေတြ…ပ်ံသာပ်ံပါ
ခြပ္္ေဒါင္းနီ…ဧည့္ဆိုး…၈/၈၈ အင္းယားလိုသီခ်င္းေတြ…နာဇီစစ္တပ္ ….ေသြးမုန္တိုင္း… ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတိုက္ပြဲ….ကိုခင္၀မ္းရဲ႕ျမားဘုရင္….ေနာက္ၿပီး…ကိုတိုးႀကီးရဲ႕ သီခ်င္းေတြ…ကိုဖိုးခ်ိဳရဲ႕ ညွိဳ႕မ်က္၀န္း
တို႕လိုလဲပါတယ္ေပါ့….ခံစားခ်က္ျပင္းျပင္းနဲ႕ဆိုၿပီး သြားရင္ ေပါ့သြားၾကတာေတာ့ အမွန္ပါဘဲ….`
၁၉၉၃ ေဖေဖၚ၀ါရီ ဒုတိယပတ္ ေလာက္မွာေတာ့ မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ ဘန္ေကာက္ကို ထြက္ခြာခြင့္
ရသြားပါတယ္…အစ္ကိုျဖစ္သူ ဦးစိုင္းထြန္းက လာေရာက္ေခၚယူသြားတာပါ….အဲဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္တို႕ေတြ နဲနဲ
လြတ္လပ္တဲ့အေျခအေနေရာက္လာပါၿပီ….KIA လိုင္စင္ဘက္ ကိုခြင့္ေတာင္းသြားရင္ေပးသြားပါတယ္…
အားလံုးကိုမငယ္ကမွာလို႕ သူမသြားခင္တစ္ရက္မွာ က်ေနာ္တို႕ေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကပါတယ္…. သံလြင္ကေထာင္ဘက္က ဆိုင္ေလးတဆိုင္မွာပါ…ေနာက္ဆံုးႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ၾကပါတယ္… တခ်ိန္ခ်ိန္ျပန္ဆံုၾကမယ္ထင္တယ္ေပါ့….မငယ္နဲ႕က်ေနာ္တို႕ေတြအားလံုး ေနာက္ဆံုးေတြ႕ဆံု ခဲ့ၾကတာပါ…..
ေနာက္ေတာ့ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး က စက္ခ်ဳပ္တဲ့တပ္ကို ေရာက္သြားပါတယ္… သူက စက္ခ်ဳပ္လဲ ေကာင္းေကာင္းရပါတယ္…ယူနီေဖါင္းေတြကိုအဓိကခ်ဳပ္ၾကတာပါ…
ေထာက္လွမ္းေရးတဲမွာေနစဥ္က ညီညီေအာင္နဲ႕ ၾကြက္ေတြ ဖမ္းၿပီးကင္စားတာလဲသတိရပါတယ္…
ထမင္းစားပြဲေပၚကိုၾကြက္ေတြက ညဘက္လာတတ္ပါတယ္…၀ါးကပ္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့စားပြဲေပၚကို ပလပ္စတစ္
ခင္းပါတယ္…ထမင္းက်န္….ဆန္ေစ့ေလးေတြပက္ထားပါတယ္…ဒန္အိုးအႀကီးတလံုးကို တုတ္ေထာက္ၿပီး ဟထားတယ္…..တုတ္ကိုႀကိဳးအရွည္ႀကီးနဲ႕ ခ်ည္ထားၿပီး အိပ္ရာထဲကေနၿပီး အေမွာင္ထဲကေစာင့္ပါတယ္…
ၾကြက္ေတြမ်ားမ်ား ေရာက္ေနသံၾကားရင္ ႀကိဳးကိုဆြဲလိုက္တယ္… တုတ္ကဖယ္လိုက္ေတာ့ ဒန္အိုးႀကီးက ၾကြက္ေတြကိုအုပ္မိေနတာေပါ့…အဲဒီမွာ ေအာက္ကခင္းထားတဲ့ ပလပ္စတစ္စကို ဒန္အိုးဖင္နဲ႕ အုပ္မိေအာင္
ခ်ည္ရပါတယ္……ဒန္အိုးကိုပက္လက္ျပန္လွန္ေတာ့ ၾကြက္ေတြက ဒန္အိုးထဲဲေရာက္လာပါၿပီ…
ညီညီေအာင္နဲ႕ခင္ေမာင္ေဇာ္တို႕က ၾကြက္ကိုင္တာကၽြမ္းက်င္ၾကပါတယ္…..ၿပီးတာနဲ႕ မီးေကာင္းေကာင္းကင္ပါေတာ့တယ္….ၾကြပ္ရြေနတဲ့ ၾကြက္ကင္ကိုရပါေတာ့တယ္…
၁၉၉၃ မတ္လထဲေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဘိုဘိုနဲ႕ ညီညီေအာင္တို႕ရဲ႕ မိခင္ႏွစ္ဦး ေရာက္လာၾကပါတယ္….အန္တီေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္နဲ႕ အန္တီေဒၚခင္စန္းတို႕ပါ…၀ဏၰေဇာ္ရဲ႕အေမကပါမလာေပမဲ့
သူ႕သားကိုပါျပန္ထည့္ေပးလိုက္ဘို႕ မွာလိုက္ပါတယ္…အရင္လာတဲ့အေခါက္က ၂လၾကာရင္ျပန္လာမယ္ေျပာခဲ့
ေပမဲ့ ၅၅ ေယာက္ထြက္ေျပးၿပီး သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ထားတာေတြလဲရွိေနေတာ့ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္
ေနတာလဲ ပါခဲ့ပါတယ္…
ပါေဂ်ာင္မွာ ၃ရက္ေလာက္ေနၿပီးေတာ့ အရင္ေျပာထားတဲ့ စကားေတြအရ ျပန္ထည့္ေပးဘို႕ ကိုေအာင္ႏိုင္
ကို မိဘေတြကေျပာၾကပါတယ္…ကိုေအာင္ႏိုင္က ကိုသံေခ်ာင္းခရီးသြားေနလို႕ ျပန္လာတဲ့အထိေစာင့္ဘို႕ ေျပာပါတယ္…ကိုေအာင္ႏိုင္က ဥကၠ႒တေယာက္အေနနဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မေပးပါဘူး…အန္တီေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္က
မင္းတို႕ ဂတိတည္ဘို႕ေတာ့လိုမယ္လို႕ေျပာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္က ဟုတ္ကဲ့…ဟုတ္ကဲ့ပါ…လို႕သာျပန္
ေျပာခဲ့ပါတယ္…..
ေနာက္ေန႕ ကိုသံေခ်ာင္းေရာက္လာေတာ့မွ ျပန္ထည့္ေပးဘို႕ကိစၥအတည္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…ျပန္ၾကမယ္
ဆိုတဲ့အခါၾကေတာ့ ဒီအတိုင္းျပန္လို႕မရေသးဘူးဆိုၿပီး သားသမီးေတြကို ေကာင္းမြန္စြာလကၡံရရွိပါတယ္လို႕ လက္မွတ္ေရးထိုးေပးခဲ့ရပါတယ္…ေနာက္ၿပီး ဘိုဘို၊ညီညီေအာင္၊၀ဏၰေဇာ္တို႕ကို ABSDF မွ ထုတ္ပယ္ပစ္လိုက္တယ္ဆိုတဲ့ စာေတြကိုလည္း ရံုးအမိန္႕ပံုစံ နဲ႕ထုတ္ျပန္ၿပီး မိဘေတြကိုေပးလိုက္ပါတယ္…
ေနာက္ေန႕မွာေတာ့ မိဘေတြနဲ႕ဘိုဘိုတို႕ ၃ ေယာက္ KIA ဘက္ကကားကိုငွားၿပီးျပန္ၾကပါၿပီ…အား
လံုးကားနားထိလိုက္ပို႕ၾကတယ္…ဘိုဘို…တို႕ကလူခ်စ္လူခင္မ်ားပါတယ္…မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းေတြလဲ လိုက္ပို႕
ၾကတယ္…အန္တီေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္က က်ေနာ့္ကိုအနားေခၚပါတယ္…က်ေနာ့္ေခါင္းကို ကိုင္ၿပီး မ်က္ေစ့မွိတ္ျပၿပီး
ျပန္လာခဲ့ေတာ့လို႕ အသာေလးကပ္ေျပာသြားပါတယ္…က်ေနာ္လဲေခါင္းညိမ့္ျပခဲ့ပါတယ္….
ဒါကက်ေနာ္တို႕ခ်င္းသိတဲ့ကိစၥပါ….အဲဒီရက္မတိုင္ခင္က ဘိုဘိုက က်ေနာ္တို႕ကို သူသြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းျပန္ေျပးခဲ့ၾကဘို႕ စိတ္မခ်စြာမွာေနတာပါ… သူ႕အေမဆီကလဲ ပိုက္ဆံနဲနဲ ေတာင္းထားေပးခဲ့မယ္ေပါ့…
သူ႕အေမနဲ႕လဲဘိုဘိုကတိုင္ပင္ပါတယ္…..အန္တီက ယင္က်န္းေရာက္ရင္ အကူအညီေတာင္းလို႕ရႏိုင္တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တခု လဲေတြ႕ထားခဲ့တယ္တဲ့…က်ေနာ္တို႕နာမည္ေတြေျပာျပေပးထားခဲ့မယ္ေပါ့….ေရာက္လာရင္
ေရႊလီထိေရာက္ေအာင္ပို႕ေပးဘို႕ ေျပာေပးထားခဲ့မယ္ေပါ့….အန္တီက အဲလိုစီစဥ္ေပးထားခဲ့တာပါ….
က်ေနာ္တို႕ ၄ ေယာက္ရယ္…ဘိုဘိုရယ္တိုင္ပင္က်တဲ့အခါမွာ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးက သူမလိုက္ခ်င္ဘူး လို႕
ေျပာပါတယ္….ဘိုဘိုက အကိုလိုက္ခဲ့ပါလို႕ အတင္းေျပာပါတယ္…ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးက ေခါင္းဘဲခါပါတယ္…..
အဲဒီလိုအေျခအေနေလးေတြရွိခဲ့ပါတယ္…ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးဘာေၾကာင့္ မျပန္ခ်င္လဲဆိုတာေတာ့ သူဘဲပိုသိမွာပါ…
အဲဒီတံုးကစဥ္းစားမိတာက သူဘယ္သူ႕ကိုမ်ား သံေယာစဥ္ အမွ်င္တန္းေနပါလိမ့္ေပါ့…..ဘိုဘိုတို႕ျပန္
ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ ျပန္လိုက္ခဲ့ဘို႕က်ေနာ္ေျပာပါေသးတယ္…သူကမလိုက္ဘူးဘဲေျပာေနပါတယ္…
ေျပးၾကဘို႕အတြက္ ရက္ေတြ အခ်ိန္ေတြမသတ္မွတ္ရေသးပါဘူး….
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ က်ေနာ္တို႕အတြက္ အျမန္ထြက္ေျပးဘို႕ အေၾကာင္းကဖန္လာပါတယ္…ရဲေမ စိုးစိုးလြင္ရဲ႕ မိခင္ႀကီးနဲ႕အတူ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတပါးေရာက္ရွိလာပါတယ္…မိုးေကာင္းကလို႕သိရပါတယ္….မစိုးစိုးလြင္ရဲ႕ မိခင္က
အားကိုးတႀကီးနဲ႕ ပင့္ေခၚလာတာပါ….သက္ေတာ္က ၃၀ေက်ာ္ေလာက္လို႕ မွတ္မိပါတယ္…အဲတာမယံုသကၤာျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္တို႕တဲရဲ႕အေပၚက တဲမွာ စစ္ေဆးေနတယ္လို႕ သိရပါတယ္…
ထင္းေခြသလို၊အရြက္ခူးသလိုနဲ႕ ကုန္းေပၚတက္သြားၾကည့္ပါတယ္…တဲထဲကေနအျပင္ကို ခဏထြက္တာေတြ႕ပါတယ္….အရပ္၀တ္နဲ႕ျဖစ္ေနတာေတြ႕ပါတယ္…တစံုတခုကိုစိုးရိမ္ေနတာေသခ်ာပါတယ္..
မ်က္လံုးျပဴး….ႏွာေခါင္းခၽြန္…အသားမျဖဴမညိဳ….မပိန္မ၀ပါဘဲ….ကတံုးနဲ႕ပါ…ထလရ ကေအာင္စိုးျမင့္က တဲေပၚ
တက္တက္သြားတာေတြ႕ေနရပါတယ္….စိတ္မေကာင္းယံုကလြဲၿပီး ဘာမွလုပ္မေပးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး…. ေနာက္ပိုင္းဘာေတြဆက္ျဖစ္လဲဆိုတာေတာ့ မသိရေတာ့ပါဘူး….
ဒီလိုျပသနာေတြကစၿပီး ဖမ္းဆီးမွဳေတြ ထပ္လုပ္မွာစိုးရိမ္ရပါတယ္…
ဒါနဲ႕ဘဲေျပးၾကဘို႕ကိစၥကို အဓိကစဥ္းစားၾကပါေတာ့တယ္….ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးကေတာ့ မလိုက္ဘူးေျပာထားလို႕
မတိုင္ပင္ေတာ့တာပါ….က်ေနာ္တို႕အတူေန ၃ေယာက္ဘဲတိုင္ပင္ပါတယ္….ကိုမိုးေဇာ္ထြန္း၊ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္၊
ကိုရဲလင္း ၃ေယာက္ဘဲ ဒီတဲမွာက်န္ေတာ့တာပါ….မသင္းသင္းညီကိုစဥ္းစားပါတယ္…သူကရဲေမေဆာင္မွာေနရ
တယ္….၁၉၉၁ ေအာက္တိုဘာထဲက လြတ္ထားၿပီး ရဲေမျပန္ျဖစ္ေနပါၿပီ…. ေခၚထုတ္ဘို႕လဲအစဥ္မေျပဘူးလို႕တြက္ပါတယ္…ညဘက္ထြက္ရမယ္….ရဲေမေဆာင္မွာ ေခြးေလးေတြ ေမြး
ထားတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေနတယ္…က်ေနာ္တို႕တဲမွာ ေမြးထားတဲ့ အိုက္ခမန္းဆိုတဲ့ ေခြးေလးကိုလဲ ေဆးဆရာမေဘာက္မိုင္ကို ဒီေခြးေလးကေတာ္ေတာ္တတ္ေနၿပီ…ေမြးထားပါလားဆိုၿပီး ေပးထားလိုက္ရတယ္…
ေျပးတဲ့ေန႔က်မွေနာက္ကလိုက္ေနမွာစိုးလို႕…..
မေျပးခင္ကာလေတြမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားၿပီး အခင္းေတြ ခင္း…အကာေတြျပင္ၾကနဲ႔လုပ္ၾကတယ္… ကုသိုလ္ယူၾကတယ္….ေနာက္ၿပီး….ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေပၚကိုတက္တဲ့ကုန္းတက္ကိုလည္း ေလွကားထစ္ အရွည္ႀကီးေဖါက္ေပးၾကတယ္…ေျမေလွကားထစ္ႀကီးေပါ့…ကဒ္တို႕…တုတ္ရိုက္တာတို႕လဲလုပ္ရတာေပါ့….
အေ၀းကၾကည့္ရင္ေျမေလွကားထစ္ေတြကလုပ္ထားကာစမွာ အရမ္းလွတယ္….နတ္ျပည္တက္တဲ့
ေလွကားလို မိုးေပၚတက္သြားတာ……
က်ေနာ္တို႔ေျပးမဲ့ရက္ကို ၁၉၉၃ခုဧၿပီလ ၈ ရက္ မနက္ ၂နာရီကိုေရြးပါတယ္…အဲဒီအခ်ိန္က ေဗဒင္
ေလးဘာေလးတတ္တဲ့ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ကေရြးပါတယ္….ျပည္ေတာ္ျပန္ကိန္းဆိုက္တဲ့အခ်ိန္ပါ….စစ္ရဲ႕သေဘာ
အရလည္း တိတ္တဆိတ္လွဳပ္ရွားလို႕ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ပါ…တရုပ္ျပည္ထဲက အနီးဆံုးၿမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ ဆမားကို
ဆင္းၿပီး ကားနဲ႕ဆက္ထြက္မွာပါ…ယင္က်န္ၿမိဳ႕ေလးကိုေရာက္ရင္ ဘိုဘိုတို႕ အန္တီေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္တို႕ ေျပာခဲ့
တဲ့ အကူအညီေပးႏိုင္မဲ့ ဆိုင္ေလးကို သြားလိုက္ရင္လြတ္ၿပီေပါ့…သူတို႕က ေရႊလီေရာက္ေအာင္ကူညီႏိုင္လိမ့္
မယ္လို႕တြက္ထားၾကပါတယ္….
လိုင္စင္ေစ်းေန႕မွာ ဘိုဘိုေပးခဲ့တဲ့ တရုပ္ေငြ ယြမ္၁၀၀ ထဲက ေပါင္မုန္႕၊မီးျခစ္ ၀ယ္ပါတယ္…အေရးေပၚ
ရင္ သံုးရေအာင္ပါ….ေတာလမ္းသံုးဘို႕ေပၚလာရင္ အခက္အခဲမရွိေအာင္ပါ…ပိုတဲ့ပိုက္ဆံကို ၃ပံုခြဲၿပီး ယူထားလိုက္ၾကတယ္….ဒါးက၂ေခ်ာင္းဘဲရွိေတာ့ ေနာက္တေခ်ာင္းကို ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးဆီက သြားငွားပါတယ္…
မေျပးခင္ေန႕ မနက္ပိုင္း ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးက သူေမြးထားတဲ့ ၀က္ကေလးေသလို႕ စားရေအာင္ က်ေနာ္တို႕ ကိုေပးပါတယ္….၂လသားေလာက္ေလးပါ….ေပၚစရာဒါးမရွိလို႕ဆိုၿပီး သြားငွားခဲ့ပါတယ္….
သူလဲရိပ္မိခ်င္ရိပ္မိမွာပါ…. မေျပးခင္တရက္က ေက်ာင္းသားတပ္အ၀င္ဂိတ္မွာ ညဘက္ ကင္းတပ္စိပ္မထားေတာ့တာသိထားၿပီးပါၿပီ…စံုစမ္းထားၿပီးပါၿပီ….KIA ဂိတ္ကိုေရွာင္သြားရင္ရၿပီေပါ့…..
တရုပ္ျပည္ထဲ ၀င္သြားလိုက္ရံု ပါဘဲ….
အဲဒီညကေက်ာင္းသားတပ္မွာ VEDIO ၂ကားဆက္တိုက္ျပတယ္….ည၁၁နာရီေလာက္ၿပီးတယ္….
ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးကို VEDIO ရံုထဲမွာသြားေျပာလိုက္တယ္….က်ေနာ္အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္လို႕….သူရိပ္မိလား ဆိုေတာ့ သိပ္မေသခ်ာဘူး….တဲကိုျပန္ေရာက္ၿပီး ၁၂နာရီခြဲတဲ့အထိ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ျပန္မေရာက္လာဘူး….
၂နာရီမွာ စထြက္မယ္ေျပာထားၿပီးသားကို….ဘယ္လိုျဖစ္သလဲေပါ့….ခဏေနေတာ့ လူသံၾကားလို႕ တကိုယ္လံုးေစာင္နဲ႕ပတ္ၿပီး တံခါးဟေပးလိုက္တယ္… က်ေနာ္က ဖိနပ္ပါစီးထားၿပီးသား… အ၀တ္အစားအစံု၀တ္ထားၿပီးသား….ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ကိုသတင္းျပန္ၾကားက ကိုေက်ာ္ခိုင္က တြဲၿပီးလာပို႕တာ….
ေခါင္းမထူႏိုင္ေတာ့ဘူး…ကိုေက်ာ္ခိုင္ကို အထဲအ၀င္မခံဘဲ ရၿပီဆိုၿပီးျပန္ခိုင္းလိုက္တယ္…
ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ကို ဘယ္လိုျဖစ္သလဲ ေမးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကိုခြဲရေတာ့မွာမို႕ သြားႏွဳတ္ဆက္တာတဲ့
ေသာက္တာမ်ားသြားေတာ့တာေပါ့…ငါ့ကိုထားခဲ့ၿပီး မင္းတို႕ဘဲ သြားၾကပါေတာ့တဲ့…စိတ္တိုကုန္တာေပါ့
ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ….ဘာေတြစကားကၽြံခဲ့မွန္းမသိ….၁နာရီထိုးေတာ့မယ္…ကိုမိုးေဇာ္ထြန္း လဲစိတ္ေတြတိုေနပါၿပီ.....ဘာလုပ္မလဲ…ဘာလုပ္သင့္လဲ….က်ေနာ္က ကိုမိုးႀကီး က်ေနာ့္ကို ၄၅ မိနစ္ ေလာက္
အခ်ိန္ေပးပါ….က်ေနာ္ႀကိဳးစားၾကည့္ပါမယ္လို႕ …..သတင္းစာစကၠဴကိုျပာခ်၊ ေရထဲေမႊၿပီး ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ ကို တိုက္ပါတယ္…၃ခါေလာက္တိုက္ၿပီး နာရီ၀က္ေလာက္ေနေတာ့ အန္ပါေတာ့တယ္…အစာေတြအမ်ားႀကီး ထြက္ၿပီး ၁၅မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ လွဳပ္လာတယ္…စကားေျပာလို႕ရတယ္….လန္းၿပီလား…ျဖစ္လား…ခင္ဗ်ားမလိုက္လို႕
မရဘူးေျပာေတာ့ ….ရၿပီျဖစ္တယ္တဲ့….ဒါဆိုထ….ေက်ာပိုးအိပ္ျပင္ ေတာ့ဆိုေတာ့ ယိုင္တိုင္တိုင္ထပါတယ္….
ေက်ာပိုးအိပ္ျပင္ပါတယ္….သူလဲအားတင္း၊အားေမြးလိုက္ပံုရပါတယ္….၁၅ မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့
KIA ဂိတ္ဘက္က ၂နာရီသံေခ်ာင္းေခါက္ပါတယ္….အျပင္ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ စခန္းတခုလံုးတိတ္ဆိတ္ေနပါၿပီ
တေရးႏိုးအေပါ့အပါးထသြားတဲ့သူမရွိပါေစနဲ႕ေပါ့…တံခါးမႀကီးကို တြန္းဖြင့္လို႕ရေအာင္ဂ်က္မထိုးဘဲ ေစ့ထားခဲ့ ပါတယ္….မနက္အေစာ တေယာက္ေယာက္လာရင္ ထင္းေခြသြားသလိုလို ဘာလိုလိုေပါ့…
ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္က ေရွ႕ဆံုးကထြက္မယ္ေျပာတယ္….အေစာတည္းက ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ လမ္းမဘက္
ျခမ္းကိုဆင္းတဲ့ဘက္မွာ ျပဴတင္းေပါက္( ကဲလား ) တခုေဖါက္ထားၾကတာ….အဲဒီကေနစထြက္ၿပီး စခန္းအလယ္ေကာင္က လမ္းမႀကီး အတိုင္း ေမွာင္ရိပ္ခိုၿပီးသြားၾကတယ္…က်ေနာ္ကအလယ္က…ကိုမိုးႀကီး
ကေနာက္ကေပါ့…..ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး တို႕တဲအေပၚ လမ္းမေနရာေရာက္ေတာ့ သူ႕ကိုေတြးမိပါေသးတယ္….
သခ်ၤ ိဳင္းေက်ာ္လာၿပီး ေက်ာင္းသားဂိတ္နားေရာက္ေတာ့ ကင္းေတြမထားေတာ့တာသိေနေပမဲ့…. ဒါးေတြထုတ္ၿပီး သတိနဲ႕ ခ်ည္းကပ္ပါတယ္…ဂိတ္ေနာက္ကေတာင္ေၾကာေလးကို ဆင္းပါတယ္…..KIA ဂိတ္ကို
ေရွာင္ၾကတာပါ….ေနာက္ေတာ့ လိုင္စင္နဲ႕ နယူးကမ့္ ဆက္ထားတဲ့လမ္းဘက္ကို ထြက္ပါတယ္….ညာဘက္က
ခဲ ၂ ပစ္ေလာက္မွာ KIA ဂိတ္ရွိတယ္…..ဘယ္ဘက္မွာ နယူးကမ့္ဂိတ္က ေ၀းပါတယ္….ေရေခ်ာင္းေလးကို
ေက်ာ္လိုက္တာနဲ႕ ေတာင္ေၾကာေလးတခုအကြယ္ကိုေရာက္တယ္…..တရုပ္ျပည္ နယ္စပ္အစေနရာပါဘဲ….
ခဏနားၾကၿပီး စခန္းဘက္ကိုနားစြင့္တယ္….လူစုသံ…၀ီစီမွဳတ္သံ မၾကားဘူးဆိုေတာ့ မရိပ္မိတာ ေသခ်ာသြားၿပီ…အနဲဆံုးမိုးလင္းမွဘဲသိေတာ့မယ္….အခ်ိန္ရၿပီ…လြတ္ၿပီေပါ့….စိတ္နဲနဲေပါ့သြားတယ္…
XINXIN စီးကရက္တဘူး၀ယ္ထားၾကတာ ထုတ္ေသာက္လိုက္ၾကေသးတယ္…ထူးဆန္းတဲ့ ဘ၀တခုလိုလဲ
ခံစားေနရတယ္…..
ေအာက္ေဆးရံုအေဟာင္းကိုဆင္းတဲ့ ေတာလမ္းအတိုင္းဆင္းခဲ့ၾကတယ္… ေအာက္ေဆးရံုေနရာေရာက္ေတာ့…လမ္းေပၚမွာကားသံမၾကားရမွ လမ္းေပၚတက္ခဲ့ၾကတယ္….
မိနစ္၂၀ ေလာက္ဆင္းရင္ KIA မိသားစုေတြေနတဲ့ ရွားေဟာ့ပါဆိုတဲ့ရြာေလးကိုျဖတ္ရမယ္….
ခပ္တည္တည္နဲ႕ ခရီးသြားေတြလိုဘဲ အသြင္ယူၿပီးျဖတ္တယ္….. တခ်ိဳ႕အိမ္ေတြက မီးလင္းေနတယ္….
ကခ်င္လို ၂ခြန္း၃ခြန္းေျပာၿပီး သြားလိုက္ၾကတယ္….ရြာကိုေက်ာ္လာမွဘဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ပါတယ္….
ရြာကိုမျဖတ္ခင္ကတည္းက ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္က မရေတာ့ပါဘူး…ေက်ာပိုးအိပ္ကို က်ေနာ္ယူထားရပါၿပီ။
သူ႕ကိုတြဲေခၚလာရတယ္….အစမို႕သာအားတင္းၿပီး ထလိုက္လာေပမဲ့ သူမဟန္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး….
ေနာက္တနာရီခြဲေလာက္ ဆမားၿမိဳ႕ေလးေရာက္တဲ့အထိ တြဲေခၚလာရတယ္….လိုင္စင္ကို ဆန္ပို႕တဲ့ ကားေတြ
လမ္းအတိုင္း တက္လာလို႕ ပုန္းၾကရေသးတယ္….
ဆမားကေန ယင္က်န္ၿမိဳ႕ကိုေန႕၀က္ေလာက္ကားစီးရင္ေရာက္တယ္….လိုင္းကားကမနက္ပိုင္း၅နာရီမွာ ပံုမွန္ ရဲစခန္းေရွ႕ကထြက္တယ္…၀င္ခြင့္စာအုပ္စစ္တယ္…စီးလို႕မျဖစ္ဘူးဆိုေတာ့….အေစာကတည္းက
စဥ္းစားထားၾကတဲ့အတိုင္း ရဲစခန္းေကာ ၿမိဳ႕ကိုပါ ေက်ာ္သြားၿပီး ၿမိဳ႕စြန္ကသြားေစာင့္ၾကတယ္…
၄နာရီမထိုးခင္ေလာက္ကတည္းက ေရာက္ေနတာဆိုေတာ့ ၿမိဳ႕ေလးက အိပ္ေကာင္းတံုးေပါ့….
၅နာရီ၁၅ ေလာက္ကားေရာက္လာေတာ့ တားၿပီးစီးခဲ့ၾကတယ္….လြယ္လြယ္ကူကူပါဘဲ…မနက္စာစားခ်ိန္ေလာက္
ယင္က်န္းကိုေရာက္တယ္….ကားေနာက္က ခံုတန္းရွည္ႀကီးမွာေတာ့ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္က အိပ္ရက္သားပါလာေတာ့တာပါဘဲ….
ယင္က်န္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႕ကိုကူညီႏိုင္မယ္ထင္တဲ့ ဆိုင္ေလးကိုသြားၾကတယ္….
ပိုင္ရွင္ကိုေတြ႕ေတာ့ က်ေနာ္တို႕ကိုေရႊလီေရာက္ေအာင္ကူညီေပးပါလို႕ေျပာခဲ့ၾကတယ္…
သူမကူညီရဲပါဘူးတဲ့…..ဟိုတေလာပိုင္းက ရာကြတ္ဘိုင္ဆိုတဲ့ သူတေယာက္ကိုလဲ ေက်ာင္းသားတပ္
ကေခၚသြားတယ္တဲ့…ေနာက္ေသသြားတယ္တဲ့….သူ႕အေနနဲ႕ မကူညီရဲဘူးလို႕ ျငင္္းပါတယ္…
အဲလိုျဖစ္ေနတံုး ေက်ာင္းသားတပ္က ေမာင္ညြန္႕၀င္လာတယ္….သူကအရင္ကေရႊလီခ်စ္လဘက္ရည္ဆိုင္
က…အခုယင္က်န္းကဆိုင္ကိုေရာက္ေနတာ…က်ေနာ္တို႕ငါးကန္နားကတဲမွာေနတာျမင္ဘူးထားတာ….
သူကဗဟိုမွာသင္တန္းလာတက္ထားေတာ့ျမင္ဘူးေနတယ္….အကိုတို႕ဘယ္တံုးကေရာက္လဲတဲ့ ဆိုင္ကိုသြားၾကမယ္ေလတဲ့…ေဘာက္မိုင္လဲရွိတယ္တဲ့…တို႕အလုပ္ရွိေသးလို႕ ညၾကမွလာႏိုင္မယ္….. ေဘာက္မိုင္လဲေျပာလိုက္…ညၾကမွ လာမယ္ေပါ့….ေမာင္ညြန္႕လဲ အကိုတို႕လာျဖစ္ေအာင္လာခဲ့ေနာ္ ေျပာၿပီးျပန္ထြက္သြားေလရဲ႕….အဲဒီဆိုင္ကဖြင့္တာမၾကာေသးဘူး…သိပ္လဲေ၀းပံုမရဘူးထင္ပါတယ္… ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္စိုးရိမ္သြားၾကတယ္….
သတင္းေပါက္ႏိုင္တယ္ေပါ့…KIA …ေက်ာင္းသား လက္လွမ္းမွီတဲ့ေနရာမွာဘဲရွိေနၾကေသးတယ္….
ဒါနဲ႕ဆိုင္ရွင္ကို ေမးလာျမန္းလာရင္ ဘာမွမသိဘူးေျဖဘို႕….အဓိက ကေတာ့ ဘယ္ဘက္ထြက္သြားတယ္ဆိုတာ
မေျပာဘို႕ ေျခာက္ၿပီးထားခဲ့ရတယ္…ပိုက္ဆံက ေရႊလီကိုကားငွားသြားဘို႕မရွိဘူး…ယြမ္ ၂၀၀လို႕ေျပာတယ္…
ယြမ္၄၀ေလာက္ဘဲရွိေတာ့တယ္….ဘတ္စ္ကားမစီးရဲဘူး…ယင္က်န္ကထြက္ၿပီးခရိုင္၂ခုၾကားမွာစစ္ေဆးေရး
ဂိတ္ရွိတယ္…ဒါနဲ႕ဒီေနရာကထြက္သင့္တယ္ဆိုၿပီး ေရႊလီဘက္ထြက္တဲ့လမ္းမႀကီး အတိုင္း
ေလွ်ာက္ျဖစ္ၾကတယ္….ထေရာ္လာဂ်ီတစင္းလာလို႕ တက္လိုက္သြားၾကတယ္…က်န္ေဖါင္ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕ေသးေသး
ေလးေရာက္တယ္…..ဆင္းၿပီးေတာ့ ဘာလုပ္မလဲစဥ္းစားၾကတယ္…ဘတ္စ္ကားစီးလို႕မရဘူး…စစ္လို႕ေတြ႕ရင္
KIA ဆီျပန္ေရာက္သြားမွာ…လိုအပ္ရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ထဲျပန္၀င္ၿပီး ေတာလမ္းအတိုင္း အနီးဆံုးစစ္တပ္ဆီ
သြားမလားေပါ့….စိတ္မခ်ရဲဘူးျဖစ္တယ္….ေရွ႕တန္းစခန္းေတြ ကမေသခ်ာဘူး…. အခန္႕မသင့္ရင္ေသသြားမလားေပါ့…မယံုရဲဘူး….KIA တပ္ေတြနဲ႕ျပန္ေတြ႕ႏိုင္တယ္…
ကုန္ကားေတြျဖတ္သြားေနတာေတာ့ေတြ႕တယ္….တစီးတားလိုက္တယ္….မရပ္ေပးဘူး….
ေနာက္တစီးက်ေတာ့ ရပ္လိုက္တယ္…..က်န္ေဟာင္လို႕ေျပာတယ္…..
ေရႊလီမေရာက္ခင္ကၿမိဳ႕ေလးကိုေရာက္မယ္…လိုက္မယ္ဆိုၿပီး ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္…ကိုမိုးႀကီးတို႕ကိုလာလာဆိုၿပီး
ေခၚလိုက္တယ္…တရုပ္အလုပ္သမား ၁၀ေယာက္ေလာက္ေျပးလာၾကတယ္…လမ္းႀကံဳလိုက္လာၾကတယ္….
အားလံုးကားေပၚေရာက္ေတာ့ ေနာက္က ဖ်င္စႀကီးကိုဆြဲပိတ္ထားလိုက္ၾကတယ္….ေခါင္းခန္းေလးနားက
အေပါက္ကေနၾကည့္ၿပီးလိုက္လာၾကတယ္….ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ကေတာ့ အရက္နာက်ၿပီး ၾကမ္းျပင္မွာ ပက္လက္ႀကီးပါတယ္….တရုပ္ေတြက ကြိစိကြစိလက္ညွိဳးထိုးေမးၾကတာေပါ့….အရက္ေသာက္သလို လုပ္ျပလိုက္ရတယ္…အားလံုးသေဘာေပါက္သြားၾကေရာ….
အမွန္က ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္က အရက္ေသာက္ေလ့မရွိဘူး…ဘီယာေသာက္ရင္ေတာင္ မ်က္ႏွာႀကီးနီၿပီး ေဒါင္ခ်ာဆိုင္းမူးတတ္သူမ်ိဳးပါ….အဲတာကိုျပန္ရေတာ့မွာဆိုၿပီး ၀မ္းနဲလို႕ ေသာက္လိုက္တာေနမွာပါ…အလြန္ဆံုး
ေသာက္ခဲ့ရင္လဲ…တစ္စိတ္ေလာက္ပါဘဲ…ကခ်င္အရက္ကေတာ့ျပင္းပါတယ္….
No comments:
Post a Comment