by May Thingyan Hein on Saturday, October 6, 2012 at 3:39am ·
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
ေအာက္တိုဘာ ၆၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
မိသားစုတိုင္း မိသားစုတိုင္းမွာ ရွိေနၾကတဲ႕ ခ်စ္ျမတ္နိုးျခင္း၊ တန္ဖိုးထားျခင္း၊ ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း…စတာေတြရဲ႕ ေလးနက္မႈနဲ႕ တန္ဖိုးဆိုတာကို လူတိုင္း နားလည္ခံစားႏိုင္ၾကပါတယ္။
အဲဒီခံစားခ်က္ေတြကိုအေျခတည္ၿပီး ျဖစ္တည္ရွင္သန္ေနၾကရင္း ကိုယ္႕မိသားစုထဲက တစ္ဦး ဦးကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႕ ဆံုးရွံဳးရခ်ိန္မွာ လူတိုင္းဟာ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ေၾကကြဲျခင္းနဲ႕အတူ ႏွေမ်ာတသျဖစ္ျခင္း ဆိုတဲ႕ စိတ္ထိခိုက္ဖြယ္ရာ ခံစားခ်က္ေတြကို တသီၾကီး ခံစားၾကရတာပါ
ကိုေ႒းႏိုင္ရဲ႕ မိခင္နဲ႕ႏွမသားခ်င္းေတြကို ေတြ႕ဆံုလိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ႕ သူတုိ႕ေတြမွာ အဲဒီလို ခံစားခ်က္ေတြထက္ပိုတဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ ထိခိုက္နာက်င္ခံစားေနၾကရတာကို ေတြ႕ျမင္ရသလို နာက်င္တဲ႕ႏွလံုးသားနဲ႕ မိခင္အိုတေယာက္ကိုလည္း စိတ္မေကာင္းဖြယ္ရာ ေတြ႕ျမင္ခဲ႕ရပါတယ္။
“မေသခင္မွာ ရက္ရက္ စက္စက္ စြပ္စြဲခံရၿပီး ရိုက္ႏွက္စစ္ေဆးတာေတြရွိတယ္ သိသိခ်င္း ဘယ္လိုမွ မခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး… သူ မေသခင္ ဘယ္ေလာက္ခံစားလိုက္ရရွာမလဲ ဆိုတဲ႕…စိတ္နဲ႕.. အိမ္ရာထဲ ဘုန္းဘုန္းလဲေတာ႕တာပဲ“
မိခင္တေယာက္အေနနဲ႕ သားျဖစ္သူကို ဆံုးရွံဳးလိုက္ရတဲ႕အတြက္ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ႏွေမ်ာတသျဖစ္ျခင္း၊ ေၾကကြဲျခင္းတို႕အျပင္ … ရက္ရက္စက္စက္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ႕ရွာရပါလား ဆိုတဲ႕ သားအေပၚ မိခင္တေယာက္ရဲ႕ၾကင္နာသနားျခင္းတို႕ေၾကာင္႕ျဖစ္ေပၚလာတဲ႕ နာၾကင္ျခင္းနဲ႕ မေျဖသိမ္႔ႏိုင္ျခင္းတုိ႕ကိုလည္း ေတြ႕ေတြ႕ျခင္းနားလည္ ခံစားေစခဲ႕ရပါတယ္။
ဒီလို မ်က္ရည္စိုေနတဲ႕ မ်က္၀န္းေတြနဲ႕ ေသြ႕ေသြ႕ေျခာက္ေျခာက္ မိခင္အိုတေယာက္၊ သား ေသဆံုးမႈအတြက္ နာၾကင္ခံစားေနရတဲ႕ မိခင္အိုတေယာက္၊ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလလို႕ မေျဖသိမ္႔ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေၾကကြဲေနတဲ႕ မိခင္အိုတေယာက္…ကို ဘယ္လုိေမးခြန္းေတြနဲ႕ စရမလဲ။ သူတုိ႕ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ ကိုေ႒းႏိုင္ရဲ႕ ရုပ္လံုးေပၚလာေအာင္ ဘယ္လိုေမးရပါ႕လို႕ စဥ္းစားရင္း က်မအတြက္လည္း ပင္ပန္းခက္ခဲလြန္းလွပါတယ္။
(၁) မေအးေအးမာ
က်မက ကိုေ႒းႏိုင္ရဲ႕ ညီမ ေအးေအးမာပါ။ ကိုေ႒းႏိုင္ကို အေမတို႕က ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ ေမြးခဲ႕ပါတယ္။
က်မတို႕ အေဖက ၁၉၅၈က စက္မႈအင္ဂ်င္နီယာ ဘြဲ႕ရၿပီး၊ တရုပ္က်ဴးေက်ာ္ရန္ကို ကာကြယ္ဖို႕အတြက္ တပ္မေတာ္ထဲ ၀င္သြားၿပီး တပ္မေတာ္အမွဳထမ္းခဲ႕သူတဦးပါ။
က်မတုိ႕ ေမာင္ႏွမေတြက အေဖတာ၀န္က်တဲ႕ ေဒသေတြကိုလုိက္ၿပီး ေျပာင္းေရြ႕ေနထိုင္ခဲ႕ရပါတယ္။ အဲလို ေနထိုင္ရင္းနဲ႕ ၁၉၇၈ မွာ တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ မယံုၾကည္ရတဲ႕ အရာရွိ ၉၆ ဦး စာရင္းထဲမွာ ပါခဲ႕တဲ႕အတြက္ အေဖ တပ္မေတာ္ကေန ထုတ္ပါယ္ျခင္း ခံခဲ႕ရတယ္။
က်မအေနနဲ႕ အကိုျဖစ္သူ ေ႒းႏိုင္ရဲ႕ ေဘာလီေဘာကစားရင္း ေအာင္ျမင္ခဲ႕တာကို ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနေသးတယ္။
အကိုငယ္( ကိုေ႒းႏိုင္)က က်မတို႕ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အားကစားကုိ ၀ါသနာပါတယ္။ ေဘာလီေဘာ ကစားတာေကာင္းတယ္။
သူက က်မရဲ႕ အကိုၾကီး ကိုေ႒းတင္႔လို စကားသိပ္မေျပာဘူး။ သူက တည္တည္တန္႕တန္႕ေနတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ ညီမေတြအေပၚကိုေတာ႕ ဂရုစိုက္တယ္၊ မိသားစုအေပၚမွာလည္း သံေယာဇဥ္ၾကီးတယ္။ ပံုမွန္အားျဖင္႕ခပ္ေအးေအးေနတတ္ၿပီး စကားကိုလိုရင္းပဲ ေျပာတတ္တယ္။ ၿပီးေတာ႕ သူက လုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း လုပ္တယ္ မလုပ္ဘူး ဆိုရင္လည္း လံုး၀ မလုပ္ဘူး ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ ေနတတ္တဲ႕ သူမ်ိဳး။
သူက ဆယ္တန္းတက္ေတာ႕လည္း အားကစားခ်ည္းလုပ္ေနတာနဲ႕ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မေအာင္ဘူး ၅ ႏွစ္ေလာက္ေနၿပီး ေျဖရတယ္။ အဲဒီ ၅ ႏွစ္လံုး ေဘာလီေဘာပဲကစားေနေတာ႕ ေဘာလီေဘာမွာေတာ႕ ထူးခၽြန္တယ္ေပါ႕ေနာ္။
က်ေနာ္ ရွစ္တန္းလား ကိုးတန္းလား ေရာက္တဲ႕ နွစ္မွာ အကိုက တကၠသိုလ္တက္ေနၿပီ။ သူက လွိဳင္ေဒသေကာလိပ္မွာ သခ်ာၤအဓိကနဲ႕ ၁၉၈၄ မွာ ၀င္ခြင္႔ရၿပီးေက်ာင္းတက္တယ္။ ေက်ာင္းမွာ ေဘာလီေဘာကစားတာ ထူးခၽြန္လို႕ နာမည္ၾကီးတယ္ေပါ႕။
ေဘာလီေဘာကစားတဲ႕ သူ႕နံပတ္က 4 ဆိုေတာ႕ သူ႕ကို No.4 ဆိုရင္ လူတိုင္း သိတယ္။ သူက ပထမႏွစ္ကေန ေနာက္ဆံုးႏွစ္ထိ ဒီနံပတ္ကိုပဲ ယူသြားတာဆိုေတာ႕ သူ႕ကို ေက်ာင္းကတြဲသိတာက No.4 လို႕ တြဲသိတာေပါ႕။
ေဘာလီေဘာကစားတဲ႕အခါမွာလည္း သူက လူၾကိဳက္မ်ားတဲ႕ ထဲမွာပါတယ္၊ က်မတို႕ စတိတ္ေက်ာင္းသူ ဘ၀ကတည္းက အကို ေဘာလီေဘာစကားတဲ႕ ေနရာေတြကို လိုက္လိုက္ၿပီး အားေပးခဲ႕တာ။ သူက RC-2 ေပါ႕ ဆရာၾကီး ဦးေကာင္းညႊန္႕လက္ထပ္မွာ ဆရာၾကီးနဲ႕ တြဲၿပီး ရိုက္ထားတဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြလည္း သူ႕မွာ ရွိတယ္။
မွတ္မွတ္ရရပဲ သူက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အေဆာင္မွာ ဖဲရိုက္တယ္၊ ဖဲရိုက္ေတာ႕ သူတုိ႕ေက်ာင္းက ပါခ်ဳပ္က အေမ႕ကို ေခၚတယ္ေပါ႕။ ကိုေ႒းႏိုင္ကိစၥကို လာရွင္းဖို႕ေပါ႕။ အေမက သြားရွင္းတဲ႕အခ်ိန္မွာ အေမ ထြက္လာတဲ႕အခ်ိန္မွာ အကိုငယ္က ရွင္းၿပီးၿပီ။ ပါခ်ဳပ္အခန္းေရွ႕မွာပဲ အေမ သြားရွင္းဖို႕ မလိုေတာ႕ဘူး ဆိုၿပီးေတာ႕ သူက ေျပာတယ္။
ဘာေၾကာင္႕လဲဆိုေတာ႕ သူက အဲဒီလို မျဖစ္ခင္ ၂ ရက္ ၃ ရက္ေလာက္အလိုမွာပဲ ေက်ာင္းမွာ အေကာင္းဆံုး အားကစားသမားဆု ရထားတယ္၊ ရထားေတာ႕ သူ႕ကို ပါခ်ဳပ္က မွတ္မိေနတယ္။ အဲဒါေတြလည္း ပါမွာေပါ႕။ က်မအတြက္ကေတာ႕ လူၾကိဳက္မ်ားတဲ႕ နာမည္ၾကီးတဲ႕ ခပ္တည္တည္ခပ္ေအးေအးေနတတ္တဲ႕ အကိုအတြက္ ဂုဏ္ယူမိတာေပါ႕။ ၁၉၈၆ မွာ ျမန္မာ႕လက္ေရြးစင္ ပဏာမထိ အေရြးခံခဲ႕ရတယ္။
ေနာက္ ၁၉၈၈ မွာ က်ေနာ္က ဒုတိယႏွစ္တက္ၿပီ အကိုက ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေပါ႕ေနာ္။ တံတားနီ အေရးအခင္းျဖစ္တဲ႕ ေန႕ကုိ မွတ္မိေနေသးတယ္။
အဲဒီေန႕က က်ေနာ္႕အကိုက စိတ္ေတြ တုိၿပီး အိမ္ျပန္လာတာ က်ေနာ္မွတ္မိတယ္။ သူက ပါးစပ္ကလည္း ေက်ာင္းသူေလးေတြကို …ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ေပါ႕…အဲလိုလည္း ေျပာၿပီး စိတ္ေတြအရမ္းတိုၿပီး အိမ္ျပန္လာတယ္။ အဲဒီလို သူ စိတ္တိုလာတာကိုလည္း ထူးျခားလို႕ မွတ္မိေနခဲ႕တယ္။
ေနာက္ ေျမနီကုန္းအေရးအခင္းေပါ႕။ အဲဒီေျမနီကုန္းအေရးအခင္းမွာေတာ႕ သူကိုယ္တိုင္ပါေနခဲ႕ၿပီ။ သူကိုယ္တုိင္ ပါ၀င္ေနေတာ႕ မ်က္ရည္ဗံုးအကြဲခံရတာေတြလည္း သူေျပာျပတယ္။ မ်က္ရည္ဗံုးထိတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကို လိုက္ရွာၿပီး ဖမ္းတာတို႕ ဘာတို႕လည္း ရွိေတာ႕ အဲဒီေျမနီကုန္းက စာေပဗိမာန္ဆုိလား…ဘယ္႒ာနကလည္းေတာ႕ ေသခ်ာမသိဘူး သူတို႕က မ်က္ရည္ယိုဗံုးထိတဲ႕ေက်ာင္သားေတြကို မ်က္ႏွာေတြ ကယ္ၿပီး သစ္ေပးၿပီးမွ စိတ္ခ်ရတဲ႕အခ်ိန္မွ အျပင္ထြက္ခြင္႔ေပးတာေပါ႕ အဲဒီအေၾကာင္းေတြလည္း သူေျပာျပလို႕ သိရတာပါ။
အဲဒီေန႕ကလည္း အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ႕အခ်ိန္မွာေပါ႕ အေမရယ္ …ေသကုန္ၿပီ …ေက်ာင္းသားေတြ ေသကုန္ၿပီ ဆိုၿပီးေတာ႕…ငိုၿပီး ေျပာတာ။ သူ မ်က္ရည္က်တာေပါ႕ေနာ္..အဲဒီကေန သူက ႏိုင္ငံေရးဘက္ကို ေရာက္သြားေတာ႕တာ။
မိန္းထဲမွာလည္း ကိုေမာင္ေမာင္ေက်ာ္တို႕နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ အဲလို လည္း တစြန္းတစ ၾကားရတယ္။ သူ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားတယ္ေပါ႕ အိမ္ကေတာ႕ အဲလိုပဲ ေနလိုက္တာေပါ႕။
အဲဒီမွာ ၁၉၈၈ေလာက္မွာပဲ႕ တအားအံုၾကြလာတဲ႕အခ်ိန္မွာ သူ အျပင္ေတြ ဘာေတြ သိပ္မထြက္ေတာ႕ဘူး။သူ အိမ္ထဲမွာပဲ ေနတာ မ်ားတယ္။ အဲဒီတုန္းက တကယ္လုပ္တာက ကိုၾကီး သူက လိႈင္ျမိဳ႕နယ္ေက်ာင္းသား သမဂၢေတြ ဘာေတြလုပ္တယ္။
က်ေနာ္တုိ႕အဲဒီတုန္းက ေနတာ လွိဳင္မွာဆိုေတာ႕ လွိဳင္ျမိဳ႕နယ္မွာ အဲဒီတုန္းက ျပႆျဖစ္ေသးတယ္။ တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီးတဲ႕ေနာက္မွာ တပ္နဲ႕ ျပည္သူေတြၾကားထဲမွာ ရပ္ေပးၿပီး လုပ္ေပးတာေတြဘာေတြ ရွိေသးတယ္။ သူက တကယ္ေတာ႕ ျ့ပႆနာ မျဖစ္ေအာင္ရွင္းေပးတာ၊ အဲလို ရွင္းေပးတာကို ဥကၠ႒က တပ္နဲ႕ ေပါင္းတာလား ဆိုၿပီး အထင္လြဲတာေတြ ဘာေတြလည္း ရွိတယ္ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ အကုိ…ကို။
အဲဒီလိုပဲ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနၾကရင္းနဲ႕ ေနာက္က်ေတာ႕ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ထြက္ကုန္ၾကတယ္၊ အကိုတုိ႕လည္း ဆက္ေနလို႕မရေတာ႕ဘူး။ ဒါနဲ႕ ကိုၾကီးက က်ေနာ္ေရွာင္ေနလိုက္မယ္ အေမ ဆိုၿပီး အေမ႕ကို ခြင္႔ေတာင္းေတာ႕ ကိုငယ္ကလည္း ကိုၾကီးကို စိတ္မခ်ဘူးတဲ႕ …သူလည္း လိုက္သြားမယ္ေပါ႕၊ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ထြက္ကုန္ၾကၿပီဆုိေတာ႕ သူလည္း ညီအကိုႏွစ္ေယာက္အတူတူ ထြက္မယ္လို႕ ခြင္႔ေတာင္းၿပီး ထြက္သြားခဲ႕ၾကတာ။
အဲဒီကတည္းက ညီအကို ႏွစ္ေယာက္ ထြက္သြားလိုက္ၾကတာ…ဒီေန႕ထိ အိမ္ျပန္ေရာက္မလာၾကေတာ႕ဘူး။
၁၉၉၄ ေလာက္မွာတုန္းကေတာ႕ ကိုေ႒းႏိုင္ သတင္းသဲ႕ သဲ႕ကို ၾကားရေသးတယ္၊ နယ္စပ္ဘက္သြားတဲ႕ ကုန္သည္တေယာက္ဆီကလား ဘယ္ကလဲေတာ႕ ေသခ်ာမသိေတာ႕ဘူး။ ကိုေ႒းႏိုင္ ကို ေဆးထိုးသတ္လိုက္တယ္…တဲ႕။ ကိုေ႒းႏိုင္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ ၀ဲေတြေပါက္တယ္တို႕…အဲလိုမ်ိဳး ၾကားရတာ တခုမွလည္း မေကာင္းဘူး၊ ၾကားေတာ႕ ေသခ်ာေမးေတာ႕လည္း ဘယ္သူကမွ ေသေသ ခ်ာခ်ာ မေျပာႏုိင္ဘူး ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕က မယံုဘူး။ ဘာမွလည္း တိတိက်က် မသိရဘူး၊ အစိုးရကပဲ ေတာခိုသြားတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြ ဒီလိုျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုပဲ သတင္းလႊင္႔သလား ဆုိၿပီးေတာ႕ မယံုခဲ႕ဘူး။ လာေျပာလို႕ၾကားရင္လည္း အေရးမလုပ္ဘဲနဲ႕ အမွန္လို႕ကို မယူဆခဲ႕ဘူး။ အဲလုိနဲ႕ပဲ ေနလာတာ။
အဲလိုနဲ႕ ေနလာတုန္းမွာ ၁၉၉၅ မွာ ကိုၾကီး ကိုေ႒းတင္႕က စၿပီး ဖုန္းဆက္တယ္။ ဖုန္းဆက္ေတာ႕ ကိုငယ္ေရာလို႕ ေမးတယ္၊ ေမးေတာ႕ သူက ေ႒းႏိုင္ ေျမာင္းထဲ ေရာက္သြားၿပီလို႕ သူကလည္း အဲဒါပဲ ေျပာတယ္။
အကိုၾကီးကေတာ႕ ဖုန္းနဲ႕ အသံေလး ဘာေလး ၾကားရေသးတယ္။ အကိုငယ္ကိုေတာ႕…အဲဒီေန႕ကတည္းက စၿပီး အသံလည္း မၾကားရ လူလည္း မျမင္ရ ေတာ႕တာ၊ ၿပီးေတာ႕ သတင္းလည္း မၾကားရဘူး။ အကိုၾကီးကလည္း ပါးစပ္ကေန ေျပာမထြက္လို႕ ထင္ပါရဲ႕ အကိုငယ္အေၾကာင္း ေမးရင္လည္း မေျပာဘူး။
သူက ေျမာင္းထဲေရာက္သြားၿပီလို႕ ေျပာတာက ေသတယ္လို႕လည္း ယူဆမယ္ဆိုရင္ ယူဆလို႕ရတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ မေကာင္းတဲ႕ ေနရာ တခုုခုကို ေရာက္သြားတယ္လုိ႕လည္း ယူဆလို႕ရတယ္ေပါ႕..က်ေနာ္တုိ႕လည္း ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႕ပဲ ေနလာတာ။ သူက မေျပာေပမဲ႕ အိမ္က သိခ်င္တာေပါ႕ေနာ္။ တခုခုေတာ႕ တခုခုပဲေပါ႕၊ ဘာမွန္းလည္း မသိဘူးေပါ႕။
စိတ္ပူတာေတာ႕ ပူတာေပါ႕။ေနာက္ေတာ႕ ခုလို …သူမ်ားေတြ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေရာက္လာၿပီး ကိုယ္႕အကိုေတြ ျပန္မေရာက္လာေတာ႕မွ အကိုၾကီးက အကိုငယ္အေၾကာင္း ကိုေျပာျပတယ္။
ၾကားၾကားျခင္း က်ေနာ္တို႕ မိသားစုေတာ္ေတာ္ေလး ခံစားရပါတယ္။ သူ႕ကို ဘယ္လိုႏွက္စက္တယ္တို႕ ဘာတို႕ ၾကားရေတာ႕ ….
.................ဆက္ေတာင္ ေျပာလို႕မရေတာ႕ဘူး။
သူ မေသခင္…ဘယ္ေလာက္ ခံစားလိုက္ရမလဲ…ဆိုတဲ႕ စိတ္ နဲ႕…က်ေနာ္တို႕ အရမ္း စိတ္ထိခိုက္တယ္။
-------------------အေမလည္း အိပ္ရာထဲ လဲ…။
က်ေနာ္တုိ႕ေတာင္ ဒီေလာက္ခံစားရတာ အေမဆိုရင္… အိပ္ယာထဲ လဲေတာ႕တာပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိုးသီးဇြန္တုိ႕ကလည္း ျမန္မာျပည္ ျပန္လာတာေတြကို ဂ်ာနယ္ေတြစာေစာင္ေတြထဲမွာ ပါတာ ဖတ္ရတယ္၊ ဂ်ာနယ္တေစာင္ထဲမွာ သူက ကိုေ႒းႏိုင္နဲ႕ပတ္သက္ၿပီး မဟုတ္တာေတြ ေျပာထားတာ ေရးထားတာလည္း ေတြ႕ရတယ္။
က်ေနာ္တို႕ အကို ကိုေ႒းႏိုင္က ေထာက္လွမ္းေရး မဟုတ္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္တုိ႕က သိတာေပါ႕။ အဲဒါကို မဟုတ္တာကို စြပ္စြဲၿပီး ႏွိပ္စက္တာ ေသတဲ႕အထိေတာင္ ျဖစ္ရတယ္ဆိုေတာ႕ ေဒါသလည္း ထြက္တယ္၊ အရမ္းလည္း ခံျပင္းတယ္။
(၂)ေဒၚခင္ေမျမင္႔( ကိုေ႒းႏိုင္ရဲ႕ မိခင္)
က်မ သား ေထာက္လွမ္းေရး မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ အေမ တေယာက္အေနနဲ႕ က်မ သိတယ္။ လံုး၀လည္း အာမခံတယ္။
အေမတေယာက္အေနနဲ႕ သူ႕ကို ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ စြပ္စြဲတာကိုလည္း လံုး၀ ျငင္းပါယ္တယ္။ ေသခ်ာ အာမခံၿပီးေတာ႕လည္း သူ ေထာက္လွမ္းေရး မဟုတ္တဲ႕အေၾကာင္း ကိုေျပာႏိုင္တယ္။
အေမကေတာ႕ကိုယ္႔သား အတြက္ အမွန္တရားေဖာ္ထုတ္ခ်င္တယ္၊ မိုးသီးဇြန္ သူ႕ဟာသူ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ မလုပ္တာကိုလည္း ကိုယ္နဲ႕ မဆိုင္ေတာ႕ စိတ္မ၀င္စားဘူး။ အေမကေတာ႕ အေမ႕သား ဒီီလိုျဖစ္ခဲ႕ရတဲ႕အတြက္ အမွန္တရားကိုေတာ႕ ေဖာ္ထုတ္ရမယ္။ ေဖာ္ထုတ္ခ်င္တယ္။ ခံထားရတာ ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္စက္ခဲ႕တာဆိုေတာ႕ေလ။
သာ ေထာက္လွမ္းေရး မဟုတ္တဲ႕အေၾကာင္းကို အေမက ရဲရဲအာမခံႏိုင္တယ္။ ဒါကိုအေမ ေကာင္းေကာင္း သိတာေပါ႕။
အေမ႕မွာက သားႏွစ္ေယာက္ေတာခိုသြားၿပီးတဲ႕ေနာက္မွာ အမ်ိဳးသားကလည္း ႒ာန ဆိုင္ရာကဆိုေတာ႕ ရွင္းရတာေတြလည္းရွိတယ္။ သားႏွစ္ေယာက္ ေတာခိုသြားေတာ႕ အန္ကယ္က ေျဖရွင္းခ်က္တင္ရတယ္။ သားေတြ ထြက္သြားလို႕ ႒ာနက အလုပ္ကို ထိခိုက္တာမ်ိဳးေတြ ဘာေတြေတာ႕ မရွိပါဘူး။
သူကေတာ႕ “ဒီအရြယ္ၾကီးေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး လုိက္အုပ္ခ်ဳပ္လို႕ရမွာလဲ၊ သူတုိ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ သူတုိ႕ ခံယူခ်က္နဲ႕ လုပ္ၾကတာ က်ေနာ္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး“ လို႕ အဲလိုပဲ ေျပာတယ္။
အန္တီတို႕ အိမ္က သားသမီးကို ဖိႏွိပ္ထားတဲ႕ အိမ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ ကိုယ္ေပါ႕။ဟိုတုန္းကလည္း အန္တီ သားသမီးကို အဲလုိပဲ ေျပာတယ္ သူတုိ႕ယံုၾကည္ခ်က္ သူတုိ႕ ခံယူခ်က္ေပါ႕ မိဘနဲ႕ အျမင္မတူတာလည္းရွိမွာေပါ႕။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပပါမည္။
မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကို ေလးစားခင္မင္လ်က္ပါ။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
No comments:
Post a Comment