ဒီကေန႔မိုးသီး..မနက္ဖန္ က်ေနာ္တို႕လား..။
အခုတေလာ ၾကားေနရတဲ့သတင္းေတြ၊ဖတ္ေနရတဲ့စာေတြေၾကာင့္အမ်က္ေတြစူးတယ္။
သတင္းသမားပီပီစာေရးခ်င္၊ေျပာခ်င္ေပမဲ့ ကိုယ့္စာကအလိုမက်တာ၊
အျမင္မတူတာကိုခ်ေရးျပီး၊
ဆူးေပါက္ေနမွာမို႕ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္
ေနလိုက္ေသးတယ္။
ကိုယ္႔အေတြ႔အၾကံဳအေတြးအျမင္ကိုျမိဳခ်လို႔ရေပမဲ့
အဆိုးဘက္ႏြယ္တဲ႔အေတြးအေခၚနဲ႔
စာေတြပိုပိုမ်ားေနတာ
က်ေတာ့မ်က္ကြယ္ျပဳထားသလိုစိတ္ထဲခံစားလာရတယ္၊
သတင္းသမားတေယာက္တာ၀န္မေက်သလိုျဖစ္မွာစိုးလို႕
ကိုယ့္စိတ္ထဲရိွတာကြယ္၀ွက္လည္းမေန၊
ဟန္ေဆာင္ျပီးလဲထိမ္းမေနခ်င္ေတာ့ဘူး၊
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဘဲေရးလိုက္ေတာ့မယ္။
----------------
ဒီရက္ပိုင္းသတင္းေတြထဲမွာထိတ္ဆံုးကလႈတ္ခတ္တဲ့သတင္းက
ျပည္ပေရာက္ ABSDFေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းတခ်ိဳ႕နဲ႔
အေမရိကားကနိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူ
၈၈ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႔ျပည္ေတာ္ျပန္ခရီးျဖစ္တယ္။အမွန္ေတာ့
သူတို့မသြားခင္ကတဲကအျပင္မွာပူညံပူညံအခ်င္းမ်ားေနတာ။
ျပည္ပေရာက္ေက်ာင္းသားအားလံုးကိုကိုယ္စားျပဳသြားမွာလား?၊
ဘယ္သူ႕ကိုကိုယ္စားျပဳျပီး၊ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႔၊ဘာေတြေဆြးေႏြးမွာလဲ? နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကိုဆက္ဖမ္းထားသလို၊ျပည္တြင္း၈၈အုပ္စုေတြက
ျပည္ပေက်ာင္းသားေတြဂုဏ္သိကၡာရိွရိွျပန္လာနိုင္ေရးလုပ္ေနခ်ိန္၊
ဒီလိုခဲြျခားျပီးသြားသင့္သလား?
ကခ်င္စစ္မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတဲ့
ဒီလိုကာလသြားသင့္ရဲ႔လား?၊အျပင္မွာလုပ္စရာကုန္ျပီလား?
စတဲ့စတဲ့ေမးခြန္ေတြကို
အင္တာနက္ခ်ပ္တင္ေတြ၊အြန္လိုင္းMeetingေတြ၊
Debateေတြနဲ႔အခ်ိန္အေတာ္ၾကာလုပ္ခဲ့ၾကတယ္လို႕သိထားပါတယ္။
က်ေနာ္ကိုမိုးသီး၊ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊
ကိုမူးသာတို႕နဲ႔ေမးျမန္းၾကည့္ရသေလာက္ သူတို႕ဟာ
ျပည္ပေရာက္၊ဘယ္အဖဲြ႕၊ဘယ္သူ႕ကိုမွကိုယ္စားမျပဳဘူး၊
မိမိကိုယ္ကိုတာ၀န္ယူမႈ၊ကိုယ္စားျပဳမႈနဲ႔ဘဲ
သြားမွာလို႕ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။
သူတို႕ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္တာ၀န္ယူမႈနဲ႔ျပည္ေတာ္၀င္ခရီးနွင္တယ္ဆိုေပမဲ႔
အားလံုးနီးပါးက ၈၈ေက်ာင္းသားေတြ၊ျပီးေတာ့ တခ်ိန္က
၊ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကိုဦးေဆာင္ခဲ့သူေတြပါ။
သူတို႕ကျပည္ပအင္အားစုေတြနဲ႔မဆိုင္ပါဘူးလို႕ဘယ္လိုဘဲေျပာေျပာ၊
မဆိုင္လို႕မရပါဘူး။
သူတို႔သြားတဲ႔ခရီးက တျခားနိုင္ငံကိုေလာ္ဘီလုပ္ဘို႕သြားတဲ့ခရီးမဟုတ္သလို၊
ပုဂၢိဳလ္ေရးကိစၥသြားၾကတာမဟုတ္ဘူး၊မိသားစု၀င္တေယာက္ေယာက္
အသဲအသန္ျဖစ္လို႕အေရးေပၚသြားေတြတာမဟုတ္ဘူး။
၂၄နွစ္ေလာက္ျပည္ပမွာအေကာင္းအဆိုးေတြနဲ႔ေရာျပြန္းေနထိုင္ျပီး၊
ကိုယ့္နိုင္ငံ၊စစ္က်ြန္ဘ၀ကလြတ္ေျမာက္ေရး၊ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္၊
(ေအာင္ျမင္တာ၊မေအာင္ျမင္တာအသာထား)လုပ္ခဲ့ၾကသူေတြ
ျဖစ္တယ္။မိုးထဲေလထဲမွာေတာ္လွန္ေရးနဲ႔၊နိုင္ငံေရးနဲ႔
အင္မတန္တူတဲ့အလုပ္ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊အင္မတန္မနီးစပ္တဲ့အလုပ္ဘဲ
ျဖစ္ျဖစ္လုပ္ခဲ့ေကာင္းလုပ္ခဲ့
သူေတြျဖစ္တယ္။ မိုးသီးတို႕ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႕လိုဘဲျပည္ပေရာက္
၈၈ေတာခိုသူေတြနဲ႔ေနာက္ပိုင္းေတာခိုလာသူေတြတိုင္းတပါးနဲ႔နယ္စပ္ေဒသမွာ အငတ္ငတ္အျပတ္ျပတ္နဲ႔စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရးအလုပ္ေတြ
ေန႔ေန႔ညညေတြးေတာ၊ေျပာဆို၊လုပ္ခဲ့ၾကတာပဲမဟုတ္လား?
တတိယနိုင္ငံေတြေရာက္ေတာ့လည္းတဘက္က
မိသားစုနဲ႔၀မ္းစာအတြက္(အသက္ေတြၾကီးျပီး၊မလုပ္ခဲ့ဘူးတဲ့အလုပ္ေတြကို)
ပင္ပင္ပမ္းပမ္းလုပ္ရင္းအေၾကြးေတြနဲ႔ရပ္တည္ေနရတယ္။
တဘက္ကကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့နိုင္ငံေရးအေပၚဆက္လုပ္ရင္း
(ကိုယ္မလုပ္ေတာင္လုပ္ေနသူေတြကိုအားေပး၊ေထာက္ပံ႕)ေနခဲ့ၾကတယ္။
ဒါဟာျဖစ္စဥ္အမွန္၊တတိယနိုင္ငံေရာက္ေနသူတိုင္းခ်မ္းသာသူေတြမဟုတ္သလို၊
ခ်မ္းသာေနသူတိုင္းကလည္းျပည္တြင္းကအေခ်ာင္သမား
ေခတ္ပ်က္သူေဌးေတြလိုျဗဳန္းစားၾကီးၾကီးပြားခဲ႔ၾကတာမဟုတ္ဘူး။
သူတို႕ေခ်ြးေတြ၊ေလ့လာမႈေတြ၊
သီးခံစိတ္၊လံု႕လ၊၀ီရိယေတြနဲ႔အားထုတ္က်ိဳးပမ္းခဲ့ၾကတာပါ။
ငယ္ရြယ္ျပီး၊ပညာသင္နိုင္တဲ့ျပည္ပ
ေရာက္ေတာ္လွန္ေရးေက်ာင္းသားေတြကဆက္ျပီး
ပညာသင္နိုင္ေပမဲ႔၊အသက္အရြယ္ရလာမွ
တတိယနိုင္ငံေရာက္သူေတြကမနိုင္၀န္ထမ္း၊အမ်ားတကာမလုပ္ခ်င္တဲ့၊
ကိုယ္လည္းစိတ္မ၀င္စားတဲ့အလုပ္ေတြကိုလုပ္ရင္း
မိသားစု၀မ္းစာနဲ႔သားသမီးေတြစနစ္တက်ၾကီးျပင္းနိုင္ဘို႕ေပးဆပ္
ေနရတယ္။ဒါကိုယ္ေတြ႔။ဒီေနရာမွာ၊ နိုင္ငံေရးတက္ၾကြသူေတြမဟုတ္တဲ့၊
ျပည္ပမွာအေျခစိုက္ေနထိုင္တဲ့သာမန္ျမန္မာျပည္ဘြားညီအကိုေတြကို
ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘူး။အဲလိုသာမန္ကိုယ့္နိုင္ငံသားျပည္သူေတြေတာင္
စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရးကို တတ္စြမ္းသေလာက္
အားေပးကူညီျပီးပါ၀င္ေနတာေတြရိွပါတယ္။
ဆိုလိုတာက ျပည္ပေရာက္တိုင္းအေခ်ာင္သမားေတြ မဟုတ္ဖူး။
ကိုမိုးသီးတို႕၊ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႕မွားတာမွန္တာအပထား၊
သူတို႔စြန္႔လႊတ္ခဲ့တာ၊အနစ္နာခံခဲ႔တာ
ကိုယ္နိုင္ငံအတြက္အခ်ိန္ေတြေပး၊ေလ့လာၾကတာ၊ေျပာဆိုၾကတာ၊
အာရုံနွစ္ျပီးလႈပ္ရွားေနတာကိုေတာ့အသိအမွတ္ျပဳေပးရမယ္။
အတိတ္ကသူတို႔မွားခဲ့တာကိုသူတို႕ခံရမွာဘဲ။ဒါမျငင္းလိုဘူး။
သူတို႔မွားလို႔ တစံုလံုးခံခဲ႔ရတာေတြလည္းမျငင္းလိုဘူး။
ဒါေပမဲ့၊လူဆိုတာအျမဲတန္းမမွားနိုင္သလို၊
မွန္ေအာင္က်ိဳးစားလုပ္ကိုင္ေနသူေတြကိုကိုယ့္အသိုင္းအ၀ိုင္းကေန
ဆဲြခါြထုတ္ပယ္တာမ်ိဳးမလုပ္သင့္ဘူး။
အျပစ္ရိွရင္လည္းအမ်ားကျပစ္ထားမွာမဟုတ္ဘူး။
ကိုမိုးသီးကိုက်ေနာ္စကားေျပာဘူးတယ္၊ခင္ပါတယ္၊
ဒီေန႔အထိလူခ်င္းမဆံုဘူးဖူး။
ကိုမိုးသီးအေတြးအေခၚတိုင္းလဲက်ေနာ္မၾကိဳက္ဘူး။
သူ႕အေတြးအေခၚေၾကာင့္က်ေနာ္တို႔တေတြဒုကၡေရာက္ဖူးတယ္။
ဥပမာ.သူဥကၠဌတာ၀န္ယူခဲ့စဥ္..ABSDFရဲ႔ ေဆာင္ပုဒ္တခုျဖစ္တဲ့
“ေတာ္လွန္ေရးသည္
ငါတို႕ေက်ာင္း၊ငါတို႔တကၠသိုလ္” ဆိုတဲ႔ေၾကြးေၾကာ္သံကိုသေဘာက်မိလို႕
အရြယ္ေကာင္းစဥ္လိုအပ္တဲ့အေထာက္အကူျပဳပညာေတြမသင္ခဲ့ဘဲ၊
လက္နက္ကိုင္နယ္ပယ္နဲ႔၊Activistလႈပ္ရွား
တက္ၾကြသူဘ၀ထဲမွာတ၀ဲလည္လည္ျဖစ္ျပီး
ဘ၀ေတြမေရမရာျဖစ္သြားၾကတာမနည္းဘူး။
အိႏိၵယနိုင္ငံနယူးေဒလီမွာက်ေနာ္တို႕နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားတဲ႕
ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြအျဖစ္ရပ္တည္
ေနထိုင္စဥ္က ကိုယ့္ထက္ငယ္ျပီးပညာသင္ဘို႕ေကာင္းတဲ့
အသက္ ၂၀ေက်ာ္ လူငယ္ေတြကိုပညာသင္ဘို႕တိုက္တြန္းေတာ့
“ေတာ္လွန္ေရးဟာက်ေနာ္တို႕တကၠသိုလ္ဘဲဗ်”
လို႕ထိထိမိမိဆင္ေျခေပးျပီးအေတြးေခါင္သြားသူေတြအမွန္ဘဲရိွခဲ့တယ္။
က်ေနာ္တို႕မွာ
မွန္ကန္တဲ့သေဘာတရားေတြတပ္ဆင္ထားတဲ့ပညာတတ္ေကဒါေတြမေမြးထုတ္နိုင္ခဲ့ဘူး။
မွတ္မိတဲ႔ေဆာင္ပုဒ္တခုရိွေသးတယ္။
“ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ေတြကိုမ်က္လံုးအိမ္သဖြယ္ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္ၾက”
ဆိုတဲ႕ေၾကြးေၾကာ္ေဆာင္ပုဒ္။က်ေနာ္တို႔အေတာ္ရံြခဲ့တဲ့ေဆာင္ပုဒ္။
ဒါေပမဲ့
က်ေနာ္တို႕နဲ႔ABSDFကဘယ္တံုးကမွမပတ္သက္ခဲ့သူေတြ၊
အိႏိၵယအေျခစိုက္ABSLအဖဲြ႕ကပါ။
အၾကမ္းမဖက္နိုင္ငံေရးဘဲလုပ္ခဲ့တယ္။
နယ္ေျမေဒသကဲြသလို၊အိုင္ဒီယာလည္းကြာတယ္။
ကိုမိုးသီးတို႕အေတြးအေခၚမၾကိဳက္ရင္
က်ေနာ္တို႕သူ႔ေနာက္မလိုက္ဖို႕ဘဲရိွတယ္။သူ႕ကိုပုဂၢိဳလ္
ေရးေတြထိုးနွက္တိုက္ခိုက္ျပီးဂုဏ္သေရမဲ႔
သိကၡာက်ေအာင္ေစာ္ကားစရာမလိုဘူး။
ဒါလူယဥ္ေက်းအလုပ္မဟုတ္ဘူး။
ABSDFေျမာက္ပိုင္းသတ္ျဖတ္မႈကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး
သူတို႔ျပည္ေတာ္၀င္ခ်ိန္နဲ႔အခ်ိန္ကိုက္
သတင္းစာရွင္းပဲြေတြ၊သတင္းဂ်ာနယ္အင္တာဗ်ဴးေတြလုပ္တာေတြ႔ရတယ္။
လုပ္သင့္တာလုပ္တာဘဲလို႔ယူဆတယ္။အမွန္တရားဆိုတာတခါတခါ သူ႔အလိုလိုေပၚတတ္တာမဟုတ္၊ပေယာဂေတြနဲ႔ဖံုးကြယ္ေနတတ္တယ္။
ဒါကိုသတိ၊၀ီိရိယနဲ႔
အားထုတ္ေဖာ္ထုတ္ရတာေတြရိွတယ္။ဒါကိုလက္ခံတယ္။ကိုမိုးသီးတို႕၊
ကိုနိုင္ေအာင္တို႕ကိုယ္တိုင္လဲဒီကိစၥကိုေရွာင္လဲႊေနတာမဟုတ္ဘူး၊
ရင္ဆိုင္ေနတာဘဲ။၁၉၉၃လာက္ထင္တယ္၊ကိုနိုင္ေအာင္
အေနာက္ဘက္ေဒသမွာ ABSDFအလံစိုက္ဘို႕ေရာက္လာတယ္။
က်ေနာ္တို႕ကျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားအဖဲြ႕နာမည္နဲ႔
နယူးေဒလီမွာေျမေပၚနိုင္ငံေရးလုပ္ၾကတယ္။အိႏိၵအစိုးရ၀န္ၾကီးတခ်ိဳ႕နဲ႔၊
အမတ္ေဟာင္းေတြ၊နိုင္ငံေရးပါတီတခ်ိဳ႕နဲ႔NGOအဖဲြ႔တခ်ိဳ႕၊
သတင္းစာသမားေတြ၊အမ်ိဳးသမီးအဖဲြ႔အစည္းေတြက အားေပးတယ္၊
က်ေနာ္တို႕လႈပ္ရွားမႈကိုေထာက္ခံကူညီတယ္။
ေျပာခ်င္တာက စစ္ေရးထက္ နိုင္ငံေရးကိုအိႏိၵယျပည္ေတြက
အားေပးေနတဲ့အခ်ိန္။ျမန္မာအိႏိၵယနယ္စပ္မွာ
တိုင္းရင္းသားသူပုန္အဖဲြ႔ေတြ(ခ်င္း၊ရခိုင္၊ဇိုမီး)အဖဲြ႔ေတြရိွတယ္။
အိႏိၵအစိုးရေထာက္္လွမ္းေရးတို႕၊စစ္တပ္တို႕နဲ႔ အဲဒီတိုင္းရင္းသား
သူပုန္လက္နက္ကိုင္ေတြသိတ္ကင္းလို႕မရဘူး၊
တနည္းေျပာရရင္မလြတ္လပ္ဖူး၊လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးဟာ
အိႏိၵယမွာမၾကီးထြားနိုင္ဘူး၊ေရခံေျမခံမဟုတ္ဖူး။အဲ
ဒါကိုိုနိုင္ေအာင္လာေတာ့ရွင္းျပတယ္။သူကလက္မခံဘူး၊
နယ္စပ္(ဒုကၡသည္စခန္း၊မဏိပူ)
ကိုအေျခခံပူးေပါင္းဘို႕သူလာတာ။
ေဒလီနိုင္ငံေရးအင္အားစုနဲ႔ပူးေပါင္းနိုင္တာမနိုင္တာက
သူ႔အတြက္အေရးမပါဘူး။
သူ႔အဓိကလုပ္ငန္းစဥ္ကအေနာက္ဘက္ေဒသ(အိႏိၵယ)
မွာလက္နက္ကိုင္ေက်ာင္းသားတပ္(ABSDF)ဖဲႊ႕နိုင္ဘို႕ဘဲ။
ထားပါေတာ့ ဒီကိစၥေျပာရရင္ရွည္တယ္။
ေျပာခ်င္တာကသူလာတံုးက ေျမာက္ပိုင္းကခ်င္မွာေထာက္လွမ္းေရး
ဆိုျပီးလုပ္ၾကံမႈေတြျဖစ္ျပီးခါစပူပူေႏြးေႏြး။
နယူးေဒလီကက်ေနာ္တို႕ရုံးမွာဘဲကိုနိုင္ေအာင္နဲ႔က်ေနာ္တို႕
ဒီကိစၥအျငင္းပြားတယ္။
က်ေနာ္တို႕နဲ႔နယ္စပ္ဒုကၡသည္စခန္းမွာတဖဲြ႕တည္း
အတူေနခဲ႔တဲ့ထိန္လင္း(ပန္းခ်ီထိန္လင္း)
ေထာက္လွမ္းေရးစြတ္စဲြခံအုပ္စုထဲပါသြားတာကိုသူထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ျပီး
စစ္အစိုးရသတင္းစာမွာပါလာမွက်ေနာ္တို႕သိလိုက္တယ္။
ထိန္လင္းကက်ေနာ္တို႕နဲ႔ဒုကၡသည္စခန္းမွာရင္းရင္းနွီးနွီးရိွသလို၊
စိတ္တူကိုယ္တူေတြ၊စခန္းထဲက နံရံကပ္တို႕၊အနုပညာကိစၥ
၊ေျဖာ္ေျဖေရးကိစၥေတြတူတူလႈပ္ရွာခဲ့ၾကတာ။
သူျပည္ထဲ၀င္သြားျပီး
ေျမာက္ပိုင္းဘက္သြားတယ္လို႕ေနာက္ဆံုးၾကားတယ္၊အဆက္ကလံုး၀ျပတ္ေနတာ။
ေနာက္ေတာ့ ျဗံဳးကနဲေထာက္လွမ္းေရးအသြင္နဲ႔သတင္းထြက္ေတာ့
က်ေနာ္တို႔လံုး၀လက္မခံဘူး။
ကိုနိုင္ေအာင္ကိုခါးခါးသီးသီးျငင္းတယ္။
ေျမာက္ပိုင္းသူလ်ိဳကိစၥဟာမွားယြင္းလုပ္ၾကံမႈလို႕
ေျပာျပတယ္။ကိုနိုင္ေအာင္ဘက္ကလည္းေရလႈိုင္းစစ္ဆင္ေရးတို႕၊
စစ္ေဆးေဖာ္ထုတ္ခ်က္တို႕
ဘာတို႕နဲ႔အေသအခ်ာရွင္းျပပါတယ္။
ဒါေပမဲ့က်ေနာ္တို႕ကလက္မခံဘူး။ေနာက္ဆံုးကိုနိုင္ေအာင္က
“ဒီကိစၥသမိုင္းကေပးတဲ့အျပစ္ဒါဏ္ကိုက်ေနာ္ခံပ့ါမယ္”လို႕ကတိေပးျပီး
အျငင္းအခုန္အဆံုးသပ္သြားတယ္။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့လည္းက်ေနာ္တို႔တေတြရင္းရင္းနွီးနွီးအလုပ္တဲြလုပ္ၾကတယ္
ျမန္မာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားူကြန္ဂရက္SYCB
ကိုေတာင္တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔လက္တဲြျပီး
နယူးေဒလီမွာဘဲ(1996)ကလူငယ္တပ္ေပါင္းစုတရပ္
အေနနဲ႔ဖဲြ႕ခဲ႔ၾကတယ္။
ေျမာက္ပိုင္းကိစၥမေမ႔ေပမဲ႔ဘံုရန္သူကိစၥအရင္ရွင္းၾကတယ္။
တခ်ိန္ကက်ေနာ္တို႕ရဲ႔ဘံုရန္သူရဲ႔အေမြကို
ဒီေန႔ၾကံ႕ဖြတ္အစိုးရကအေမြဆက္ခံထားတာပါ။
န၀တ၊နအဖစစ္အစိုးရေခတ္ေရာ၊ဒီေန႕ၾကံ႕ဖြတ္အစိုးရကေရာ၊
က်ဴးလြန္လာခဲ့တဲ့လူသတ္မႈ၊မုဒိန္းမႈ၊ျခစားမႈ၊ျပည္သူ႔ဘ႑ာအလဲြသံုးစားမႈ၊
လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈ၊ဒီပဲရင္းလုပ္ၾကံမႈ၊စစ္ရာဇ၀တ္မႈ၊
နိုင္ငံေတာ္သစၥာေဖာက္မႈ၊နာဂစ္မုန္တိုင္းမႈ၊
…ဘာအမႈ၊ညာအမႈ
နံပါတ္စဥ္တပ္လို႔မကုန္နိုင္ေအာင္
အမႈေပါင္းေျမာက္ျမားစြာက်ဴးလြန္ခဲ႔ၾကတာလည္းမေမ႕သင့္ဘူး။
အခုဟာဆန္ရင္းနာနာဖြတ္ ဆိုသလို၊နိုင္ရာဖိေထာင္းေနတာကတဘက္သတ္ပဲြၾကီးလိုျဖစ္ေနတယ္။
ေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္နွာေတြက အေတာ္ရုပ္ပ်က္တယ္။ရိုင္းစိုင္းတယ္။
အဆိုးဆံုးက ျပည္တြင္းမီဒီယာတခု(သတင္းေရာင္းစားတဲ့မီဒီယာ)က
အယ္ဒီတာအမ်ိဳးသမီးတေယာက္က
မိုးသီးဇြန္တို႕အဖဲႊ႕ျမန္မာျပည္ခရီးဆိုျပီးေရးတာကိုဖတ္ရတယ္။မိုးသီးဇြန္အဖဲႊ႕
ျပည္ေတာ္၀င္တာကိုစိတ္အခံမေကာင္းစိတ္နဲ႔ရိတိတိေစာ္ကားေရးထားတယ္။
ညီညြတ္ေရးအျမင္နဲ႔
မၾကည့္ဘူး၊၊နိုင္ငံသားမဟုတ္ေတာ့တာကိုအျပစ္လိုေျပာတယ္၊(နအဖေလသံ)
ေအာက္ကကြန္မင့္ေတြကပိုရိုင္းတယ္။
ဦးသိန္းစိန္ရဲ႔ၾကံ႔ဖြတ္အစိုးရအဖဲြ႔ေတြ
ေလာက္ေတာင္စာနာစရာမေကာင္းတဲ့ဟန္၊ျပည္ပေရာက္ေတြက
အသံုးမက်သူေတြလိုျမင္ေအာင္
ေရးၾကတယ္။
ထားပါေတာ့ စစ္က်ြန္ေတြ၊ၾကံ႔ဖြတ္လူေတြက
ဒီလို၀င္ေနွာက္တာလည္းျဖစ္နိုင္တာမို႕
ကြန္မင့္ေတြအေၾကာင္းသိတ္မေျပာလိုဘူး။
ဒါေပမဲ့ဒီလိုကာလ(အသြင္ကူးေနတဲ့စပ္ကူးမတ္ကူးကာလ)
ထားေစခ်င္တဲံစိတ္ဓာတ္ေလးေတာ့ လက္တို႕ေျပာျပခ်င္တယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာျပည္သူေတြညီညြတ္ေရးအသဲအသန္လိုေနတဲ့ကာလပါ။
ေဆာငါးပါးဘဲေရးေရး၊သတင္းေရးေရး၊အျပဳသေဘာနဲ႔စိတ္ရင္းမွန္မွန္ထား
ေရးေစလိုတယ္။အခုဟာသမိုင္းမသိ၊ဘာမသိသလိုဘဲ၊
အဆိုးျမင္မ်က္မွန္စိမ္းတပ္ျပီးေရးေန
ေတာ့ဖတ္ရတာစာကေကာင္းမလာဘူး။တကယ္ေတာ႔
ကိုမိုးသီးတို႕အဖဲြ႕က ရန္သူမဟုတ္ပါဘူး။
နွိမ့္ခ်ေရးစရာမလိုတဲ႔လူေတြပါ။
သူတို႕နိုင္ငံျခားသားခံထားတာလည္းအေျခအေနအရပါ။
အခ်ိန္မေရြးကိုယ့္နိုင္ငံသားျဖစ္မဲ့သူေတြပါ။
သူတို႕အေမရိကန္နိုင္ငံသားေပမဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြကိုသစၥာမဲ႔ေနတာမဟုတ္ဖူး။
ျမန္မာျပည္ထဲမွာအေကာင္းဆံုးတခုခုေပးခ်င္တဲ႔
ေစတနာနဲ႔လာသူေတြလို႕အျပဳသေဘာနဲ႔ျမင္သင့္တယ္။
ေသခ်ာတာက သူတို႕ဟာ NGOေတြ၊ပေရာဂ်က္ေတြ၊
ပရိုပိုဆယ္ေတြနဲ႔လံုးေထြးျပီးကိုယ္က်ိဳးတ၀က္၊
ကိုယ့္အလုပ္တ၀က္နဲ႔ဗမာျပည္ထဲ၀င္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့
အရပ္ဘက္လူ႕အဖဲြ႕အစည္းေယာင္ေယာင္၊
နိုင္ငံေရးပေရာဟိတ္ေတြေယာင္ေယာင္၊
နိုင္ငံေရးပဲြစားေယာင္ေယာင္၊မီဒီယာေယာင္ေယာင္၊
အဖဲြ႔မဟုတ္ဘူး။မိုးသီးတို႕အဖဲြ႕ဟာ ကိုယ့္ထမင္းကိုစားျပီးနိုင္ငံေရးလုပ္ေနတာပါ။
ျပည္တြင္းမွာတခုခုလုပ္နိုင္ေအာင္အရဲစြန္႕၀င္ခဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။
ဒီခရီးအတြက္ သူတို႔ဟာေလး၊ငါး၊ေျခာက္လေလာက္အျပင္ကရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြနဲ႔
စကားစစ္ခင္းသြားခဲ့ရတာ၊
တခ်ိဳ႕အျပင္ကရဲေဘာ္ေတြကသိတ္ၾကည္ၾကတာမဟုတ္ဘူး။
ဒါေပမဲ့ကိုယ့္ဘက္က ေရွ႔ေျပးကင္းေတြလိုသေဘာထားတယ္။
သူတို႕ျပန္လာရင္ အေျခအေနအားလံုးနားစြင့္ၾကအံုးမွာပါ။
မိုးသီးဇြန္တို႕က နယ္စပ္မွာကိုယ္ပိုင္ကားတ၀ီ၀ီစီးျပီး
နိုင္ငံေရးလုပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး။
NGOအေထာက္အပံ႕နဲ႔ျပည္ေတာ္၀င္တာမဟုတ္ဘူး။
က်ေနာ္တို႕ကအေစာကေျပာသလိုမိုသီးဇြန္ေနာက္လိုက္လည္းမဟုတ္သလို၊
မိုးသီးဇြန္ဘာလုပ္လုပ္ေထာက္ခံသူလည္းမဟုတ္ဘူး။
ဒါေပမဲ႔လက္သဲဆိတ္ရင္ေတာ့လက္ထိတ္နာတယ္။
သူတို႕နဲ႔က်ေနာ္တို႕မ်ိဳးဆက္အတူတူျဖစ္တယ္။
သူ႔ကိုဆဲရင္ ကိုယ့္ကိုလည္းဆဲေနသလိုဘဲ၊
ကိုယ့္မ်ိဳးဆက္ထဲကသိၾကသူေတြဆဲတာဆိုတာနားၾကားေကာင္းေနေသးေပမဲ့၊
ဘုမသိဘမသိ၊သမိုင္းေၾကာင္းလဲမသိနားမလည္သူေတြက
အသားလြတ္၀င္သမတာေတာ့
အေတာ္ေစာ္ကားတဲ့လုပ္ရပ္ဘဲ။အခုကိုမိုးသီးတို႕ေပၚအဆိုးျမင္ေတြနဲ႔
ေရးေနသူေတြကေရာစစ္အစိုးရေအာက္ျပားျပားေမွာက္စဥ္ကာလေတြက
ဘာမ်ားလုပ္ခဲ႔ၾကလဲဆိုတာျပန္ဆန္းစစ္သင့္တယ္။
၁၉၈၈ကာလကတပါတီအာဏာရွင္စနစ္က
မ်က္ကန္းတေစၦမေၾကာက္ေျဗာက္တိုက္ခဲ့ၾက၊
ဓားဓားခ်င္းလွံလွံခ်င္းရင္ဆိုဘို႔ဆိုျပီးနယ္စပ္ထြက္ခဲ့ၾက၊ဆင္းရဲၾက၊ငတ္မြတ္ၾက
ရန္သူစစ္တပ္သတ္လို႕ေသတာကတမ်ိဳး၊ကိုယ့္မဟာမိတ္
တိုင္းရင္းသားသူပုန္ကသတ္လို႕ေသတာကတဖံု၊ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းသတ္လို႕
ေသတာကတေမွာင့္။
ၾကံဳလို႕ေျပာရမယ္။အခုေျမာက္ပိုင္းလူသတ္မႈကမွအရိုးတြန္ျပီးျပန္ေပၚလာေသးတယ္။
က်ေနာ္တို႔တေတြရဲ႔မဟာမိတ္ကရင္နဲ႔ခ်င္းေတြသတ္လို႔ေသတာေၾကာင္႔
အရိုးေတြေဆြးျပီးမတြန္နိုင္၊မကနိုင္တဲ့ခြတ္ေဒါင္းအရိုးေတြအမ်ားၾကီးရိွေသးတယ္။
ဥပမာ
အိႏိၵယနယ္စပ္မီဇိုရမ္ျပည္နယ္၊က်န္ဖိုင္းဒုကၡသည္စခန္းကိုလာခိုလႈံတဲ႔ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြထဲက
ကိုၾကည္ေအာင္(ရန္ကုန္)နဲ႕ကိုျမေသာင္း(ကေလးျမိဳ႕)တို႕ကိုအဲဒီကခ်င္းလက္နက္ကိုင္CNFက
၁၉၉၀အေစာပိုင္းမွာစပိုင္ေထာက္လွမ္းေရးလို႕စြတ္စဲြျပီးရက္ရက္စက္စက္ေျမျမႈတ္သတ္ျဖတ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ဒီကေန႔အခ်ိန္ထိေတာင္မိသားစုေတြသူတို႔သားေတြျပန္လာမလားလို႔
ေမ်ာ္ေနသလားမသိ။
ေနာက္တခုကကိုနိုင္ေအာင္တို႔လာဖဲြ႔စည္းခဲ႔တဲ႔ကိုလွေဌးဦးေဆာင္တဲ
ABSDF(အေနာက္ပိုင္း)
ကဘဂၤလားေဒခ်္ျမန္မာနယ္စပ္ကေန မီဇိုရမ္နယ္ထဲအ၀င္
က်ေနာ္တို႕သူငယ္ခ်င္းကို၀င္းထြဋ္
ေနာက္ေက်ာက်ီဆံမွန္ျပီးက်သြားတယ္။
အခ်င္းခ်င္းလုပ္ၾကံတာလား၊မဟာမိတ္တိုင္းရင္းသားအဖဲြ႔
ကလုပ္ၾကံတာလားဒီေန႔ထိမသိရဘူး၊ကို၀င္းထြဋ္မွာဇနီးနဲ႔သမီးေလးက်န္ရစ္ခဲ႔တယ္။
ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြကရင္နယ္မွာအမ်ားၾကီး၊ေတာခိုေက်ာင္းသားေတြ၊
ဆရာ၀န္ေလာင္း၊အင္ဂ်င္နီယာေလာင္းနဲ႔ပညာတတ္ေတြေတာထဲမွာစစ္မတိုက္ရဘဲ
ေနာက္က်ီဆံနဲ႔က်ဆံုးသြားသူေတြမနည္းဘူး။(ဒါေတြစနစ္တက်မွတ္တမ္းတင္ထားသင့္တယ္)
အဲလို..၈၈ေက်ာင္းသားေတြဟာတခ်ိန္ကဘ၀ေတြစြန္႕ျပီးစနစ္တခုရဲ႔ျပဌာန္းေပးလိုက္တဲ့
တာ၀န္ကိုပုခံုးေပၚနိုင္သေလာက္တင္ထမ္းခဲ႕ၾကတာပါ။
ဟိုးတခ်ိန္ကေတာခိုေက်ာင္းသား၊ျပည္ေျပးေတြကို
သူရဲေကာင္းလို႕ေတာင္ျပည္သူေတြကသတ္မွတ္ခဲ႔ၾကတာမဟုတ္ဖူးလား။
ဒီေန႔အထိအဲဒီယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ေတာထဲမွာဒုကၡခံရပ္တည္ေနတဲ့
ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရိွေနပါေသးတယ္။
ဟိုတံုးကသူရဲေကာင္းေတြကို
အခုအခ်ိန္က်မွသစၥာေဖာက္ေတြလိုမဆက္ဆံသင့္ပါဘူး။
အခုျပည္ေတာ္ျပန္ကိုမိုးသီးတို႕အဖဲ႔ြဟာ
တခ်ိန္ကစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ဒီကေန႕ၾကံ႕ဖြတ္ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြေလာက္ျပည္သူအေပၚ
ဘိုက်နွိပ္ဆက္မဲ႔သူေတြမဟုတ္သလို၊ေခတ္ပ်က္သူေဌးေတြလိုလည္းအတၱလြန္ကဲစီးပြားရွာေနမဲ့
သူေတြမဟုတ္ပါဘူး။
လက္တဆုတ္စာNGOအၾကိုက္လုပ္နိုင္ငံေရးအဖဲြ႕၊မီဒီယာအဖဲြ႔ေတြေၾကာင့္
အမွန္တကယ္ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔စြန္႕လႊတ္အနစ္နာခံသူေတြေဘးဒုကၡေရာက္ခဲ႕တယ္။
ေတာ္လွန္သူေတြနာမည္ပ်က္ခဲ႔တယ္။
ပိုဆိုးတာက
ေတာ္လွန္ေရးၾကီးတခုလံုးအေၾကာ္သည္လက္သုတ္ျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။
ဒါေပမဲ႔ဟိုကတည္းကNGOေတြနဲ႔
ပလူပလဲလုပ္သူေတြ၊ေငြေၾကးအရင္းအျမစ္ကိုင္ထားသူေတြကိုပဲ
အထည္ၾကီးပ်က္ၾကံ႕ဖြတ္အစိုးရက
ေတာ္ေကာက္ထားတယ္။ေျမွာက္စားထားတယ္၊ေသြးခဲြထားတယ္။
ဒါကိုအခြင့္အေရးသမား၊နိုင္ငံေရး
က်ပ္မျပည့္ေတြကသိရက္နဲ႔အေခ်ာင္နႈိက္တယ္။
ဒီကေန႔က်ေနာ္တို႕ေလ်ွာက္ေနတဲ႔ခရီးဟာအလြန္သိမ္ေမြ႕ပါတယ္။
အားျပိဳင္မႈေတြရိွေနပါတယ္။
အျပဳ၀ါဒီေတြနဲ႕လမ္းေဟာင္း၀ါဒီတို႕လြန္ဆဲြေနပါတယ္။
လႊတ္ေတာ္ထဲမွာလည္းအင္အားျပိဳင္ေနသလို၊စီးပြားေရးနယ္ပယ္၊NGOေလာက၊နိုင္ငံေရး
နယ္ပယ္နဲ႔မီဒီယာေလာကထဲမွာပါအင္အားျပိဳင္တာ၊စားက်က္လုတာ၊ခြက္ေစာင္းခုတ္
ေျခထိုးကန္ေၾကာက္တံေတာင္နဲ႔တြက္ေနတာကိုအျပင္ကေနေတာင္ၾကားရျမင္ရတာပါ။
လတ္ေလာေလးတင္ဆရာၾကီးဒဂံုတာရာက
“က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္၌ ဒီမိုကေရစီပန္းႏုေရာင္ကလည္း သန္းစအခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္၊
ထိုသို႔ေသာ ဒီမိုကေရစီပန္းႏုေရာင္ကာလတြင္ အခ်င္းခ်င္းေမတၱာျဖင့္
တစ္ဦးႏွင္႔တစ္ဦး ယံုၾကည္ရေလာက္ေသာ အေနအထားမ်ားျဖင့္
ဆက္ဆံကာ ျမန္မာျပည္တိုးတက္ေရးအတြက္
အေလးထားလုပ္ေဆာင္ရန္ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။
ယခုကဲ့သုိ႔ ဒီမုိကေရစီႏုနယ္ေသာအခ်ိန္တြင္ ေလွကိုမလႈပ္ေအာင္
လူးေအာင္မလုပ္ဖို႔ အားလံုးကိုေမတၱာရပ္ခံပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ကာလမ်ားအေတြ႔အႀကံဳအရ ယခုကာလကို
စိုးရိမ္စြာေစာင့္ၾကည့္ေနရေသာအခ်ိန္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါသည္။
၂၀၁၅ ထိအေျခအေန တည္ၿငိမ္ေခ်ာေမြ႔ေအာင္၀ိုင္း၀န္းထိန္းသိမ္းၾက”
လို႕ျပည္သူေတြကိုတိုက္တြန္းထားပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာကိုမိုးသီးတို႕ျပည္ေတာ္ျပန္တာ၀မ္းသာအားရ
ၾကိဳဆိုသင့္ပါတယ္။ရန္သူအားေပးမလုပ္သင့္ပါဘူး။
ျပည္တြင္း၈ေလးလံုးနိုင္ငံေရးအင္အားစုထဲမွာေတာင္
ကိုမိုးသီးဇြန္ကိုေလဆိပ္သြားၾကိဳဖို႕မဲခဲြဆံုးျဖတ္တယ္ၾကားေတာ့
က်ေနာ္တို႕အေတာ္ေလးအံ႕ျသသြားတယ္။စိတ္လည္းပ်က္သြားတယ္။
ဒီကိစၥမဲခဲြရမဲ႔ကိစၥလား?အဲေလာက္အထိျဖစ္သင့္သလား၊
အထဲကအင္အားစုေတြကိစၥအျပင္အင္အားစုေတြမ်က္စိမွိတ္ေထာက္ခံခဲ႔တယ္။
ညီအကိုေတြလိုျမင္တယ္။က်ေနာ္ခိုင္ခိုင္လံုလံုသိရတဲ့သတင္းအရ
ကိုမင္းကိုနိုင္၊ကိုဂ်င္မီ၊ကိုျမေအးတို႕ကသူငယ္ခ်င္းေတြအျဖစ္
ေလဆိပ္သြားၾကိဳမဲ့ကိစၥေတာင္မဲရံႈးလို႕ငယ္သူငယ္ခ်င္းကိုေတာင္
မၾကိဳလိုက္ရဘူးတဲ့၊ထူးဆန္းအံ႕ဘြယ္သတင္းဘဲ။
ေလဆိပ္သြားၾကိဳဘို႕ကိစၥေတာင္မဲခဲြေနရသတဲ့လား?ဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပီလဲ?
က်ေနာ္တို႕ႏြားေတြေတာ့တေကာင္ခ်င္းကဲြေနပါျပီ။
က်ားဟိန္းသံလည္းၾကားေနရတယ္။
ေတာကလည္းနက္ပါတယ္။
အခ်ိန္ကလည္းညီအကိုမွန္းေတာင္မသိတသိ။
က်ေနာ္တို႕ရဲ႔၀ါရင္႔စစ္ဘိုရႈတ္ေတြကအခုဆိုအကြက္က်က်နဲ႔ျပည္ပမီဒီယာေတြ၊
ဒီမိုကေရစီဘန္းျပNGOေတြ၊ပေရာဂ်က္နိုင္ငံေရးအဖဲြ႕အစည္းေတြဆီက
အဆက္အသြယ္နဲ႕၊အရင္းအျမစ္ေတြအရယူေနပါတယ္။
မုဆိုးစိုင္သင္လုပ္ေနပါတယ္။
ျပည္ပဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈကိုခါးလည္ကပိုင္းလိုက္ပါျပီ။
သူတို႕က၂၀၀၈ဖဲႊ႕စည္းပံုကိုင္ျပီးအေပၚစီးကေနကစားေနတာပါ။
မင္းသားစရိုက္အမ်ိဳဲးမ်ိဳးကိုတေယာက္ျပီးတေယာက္
ထုတ္ရိႈးျပီးဒီတေကြ႕မာလိုက္ေဟာက္လိုက္၊
ဟိုတေကြ႕ေပ်ာ့လိုက္ေခ်ာ့လိုက္လုပ္ေနပါတယ္။
တခ်ိန္ကက်ေနာ္တို႕ဘက္ေတာ္သားတခ်ိဳ႕နဲ႔ပုလင္းတူဗူးဆို႕ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒီကေန႕ကိုမိုးသီးတို႕ျပည္ေတာ္ျပန္အုပ္စုကိုပင့္လိုက္၊ေျမွာက္လိုက္၊ရိုက္ခ်လိုက္နဲ႔
လုပ္ေနတာ
သိတ္မလွပါဘူး။က်ေနာ္တို႕တေတြညီညြတ္ေရးအျမင္နဲ႔ခရီးဆက္ဘို႕လိုပါတယ္။
အားလံုးဟာတပင္ကိုတပင္ယွက္ေနတာပါ။ကိုမိုးသီးတို႕၊ကိုနိုင္ေအာင္တို႕
နဲ႔ကခ်င္ေျမာက္ပိုင္းကိစၥလိုဘဲျငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥ၊ျပည္ပေရာက္ေက်ာင္းသားေတြဂုဏ္
သိကၡာရိွရိွျပန္နိုင္ေရးကိစၥလည္းအေရးၾကီးပါတယ္။
ဒီေန႔ကိုမိုးသီးတို႕ကိုဆဲေနတယ္။
မနက္ဖန္က်ေနာ္တို႕ျပည္ပေရာက္ေတြ
ကိုဆဲလိမ့္မယ္။
ဒီကေန႔ကိုမိုးသီးတို႕ကိုေစာ္ကားနိုင္တယ္ဆို၊
မနက္ဖန္က်ေနာ္တို႕ကိုလည္းေစာ္ကားပါလိမ့္မယ္။
ညီညြတ္ေရးအျမင္၊မဟာမိတ္အျမင္မရိွရင္က်ေနာ္တို႕က်ဆံုးမယ္။
သတင္းေထာက္ကိုညိဳ
၄စက္တင္ဘာ၂၀၁၂
No comments:
Post a Comment