ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
အဖြင္႔
အသားျဖဴျဖဴ၊ နဖူးေပၚ ခပ္အုပ္အုပ္က်ေနတဲ႕ ဆံပင္ပံုဆန္၊အေ၀းၾကည္႔မ်က္မွန္တပ္ထားတဲ႕ အသက္ ၄၀ ၀န္းက်င္အရြယ္ အမ်ိဳးသားက ကိုဘိုဘိုျဖစ္တယ္။
ေျမာက္ပိုင္းABSDF ေက်ာင္းသားသတ္ပြဲေတြအေၾကာင္း ဖတ္ရတုန္းက က်မ စိတ္မွန္းနဲ႕ ျမင္ေယာင္ၾကည္႔ခဲ႕တဲ႕ ၁၅ ႏွစ္သား ဘိုဘိုေတာ႔ မဟုတ္ေတာ႕ဘူး။ သူက ဦးဘိုဘိုျဖစ္ေနၿပီ၊ ၿပီးေတာ႕လက္နက္ကိုင္တဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးသမားလည္း မဟုတ္ဘူး။
ယေန႕မွာေတာ႕ ကိုဘိုဘိုလို႕ ေမးလိုက္ရင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ဒုကၡသည္စခန္းေတြကို သြားေရာက္ ကူညီအားေပးေနတဲ႕ အျဖဴေရာင္တြဲလက္မ်ားဆိုတဲ႕ အဖဲြ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္နဲ႕ သူအျဖစ္ ေတြ႕ျမင္ေနရၿပီ။
သူက ေဆးလိပ္ မ်ားမ်ားေသာက္ၿပီး စကားေျပာတယ္။ စကားေျပာရင္လည္း ေဆးလိပ္ကို ညာလက္ၾကားညွဳပ္ရင္း ္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႕ မ်က္စိတည္းျမင္လာေအာင္ ေျပာတတ္တယ္။ အတိတ္က ၀မ္းနည္းစရာအေၾကာင္းေတြကိုေတာ႕ မ်က္ရည္လည္ရင္း ေျပာတယ္၊ ေပ်ာ္စရာဆိုရင္ေတာ႕ ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ေျပာရင္း ရယ္ေမာတယ္။
သူစကားေျပာတာကို က်မရယ္၊ သတင္းေထာက္ေက်ာ္ဇင္မန္းရယ္၊အလုပ္သင္ သတင္းေထာက္ ျမတ္မိုးေက်ာ္ရယ္ ထိုင္ေငးၾကည္႔ေနရင္း နားေထာင္ရင္းနဲ႕ သူ႕စကားေတြထဲမွာ စီးေမ်ာသြားလိုက္ၾကတာ။
က်မတို႕ သံုးေယာက္လံုးတကယ္ပဲ ႕ အသက္ ၁၄ ႏွစ္၊ ၁၅ ႏွစ္သား ပုဆိုးစိမ္း၀တ္ထားတဲ႕ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္နဲ႕ လြယ္အိတ္ေက်ာသိုင္းထားတဲ႕ကိုးတန္းေက်ာင္းသားနဲ႕အတူ ၈၈ အေရးအခင္းမွာ ပါ၀င္ခဲ႕ၿပီး၊ ေနာက္ေတာ႕ တကယ္ပဲ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္း ABSDF (ပါေဂ်ာင္)စခန္းကိုေရာက္သြားခဲ႕သလိုပါပဲ။
(၁)
က်ေနာ္က တကယ္ေတာ႕တပ္မေတာ္ကို ခ်စ္တဲ႔ စိတ္ရွိခဲ႕တဲ႕သူဗ်။ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးရင္ ဗိုလ္သင္တန္းတက္မယ္လို႕ကို စဥ္းစားထားခဲ႕တာပါ။
အဲဒီေခတ္တုန္းက က်ေနာ္တို႕ဆီမွာ ဘာသြားရွိသလဲဆိုေတာ့ ၁၀ တန္းေအာင္ရင္ DSA တက္မယ္၊ အဲအခ်ိန္က က်ေနာ္က အဲလိုပဲ ရွိခဲ႕တယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့သူငယ္ခ်င္းအေဖကလည္း ရန္ကုန္တိုင္း တိုင္းမွဴးေပါ႕၊ သူကလည္း ေျပာတယ္ဗ် မင္းတို႕ ၁၀ တန္းေအာင္ေအာင္ေျဖ၊ ၁၀ တန္းေအာင္ရင္ မင္းတို႕ကို DSA ပို႕ေပးမယ္၊ ထားေပးမယ္လို႕ ေျပာေပးတာလည္းရွိတယ္။
အဲေတာ့ ဒီတပ္က တကယ္ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ တပ္၊ က်ေနာ္ တကယ္ကိုေလးစားရတဲ့ တပ္၊ သတင္းစာထဲမွာ ေရွ႕တန္းတစ္ေနရာမွာ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးတာတို႕ ဘာတို႕ကို ေတြ႕ရင္ ၾကက္သီးေမြးညင္းကို ထရတယ္။ အဲလိုက်ေနာ္ ခ်စ္တဲ့တပ္၊ ဒီစစ္တပ္ကို ေျပာတာေပါ့ေနာ္။
က်ေနာ္က အထက္တန္းေက်ာင္းတုန္းက အလံု အထက (၄)မွာ တက္တယ္။ အဲမွာတင္ က်ေနာ္ၾကံဳလိုက္ရတာက သပိတ္ေမွာက္တဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကို တပ္က ပစ္တာကို။ အဲဒါကို ေရွာခ္ ရသြားတာ။ တသက္လံုးအတြက္ကို ေရွာ႕ရသြားခဲ႕တာပဲ။ တပ္က ဘာျဖစ္လို႕ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ပစ္တာလဲဆိုၿပီး အဲဒီကေနစၿပီးက်ေနာ္ေရွာ႕ရတာ၊ က်ေနာ္ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီဟာေလးတစ္ခုကို ျပန္ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဇြန္လေပါ႕ဗ်ာ ၈၈ အေရးအခင္းမျဖစ္ေသးဘူး။ ဇြန္မွာေပါ႕။ပူညံပူညံေတြေတာ႕ျဖစ္ေနၿပီ။
အဲဒီေန႕က မိုးရြာေနတယ္။
က်ေနာ္က ေက်ာင္းသားဆိုေတာ႕ ရခိုင္ပုဆိုး အစိမ္းကို ၀တ္ထားတာဗ်။ က်ေနာ္ကလည္း ဟုိစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ပါတတ္ေတာ႕ အဲဒီေန႕ကလည္း အိမ္ကေန အလံေတြကို ခိုး၀ွက္ၿပီး ယူသြားတယ္။မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္တို႕ ပန္းဆိုးတန္းဂံုးတံတားေအာက္မွာ လူစုတယ္ဗ်၊အဲမွာ က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီးေနတယ္။
ရုပ္ရွင္ရံုတန္းလမ္းက ျဖတ္သြားရင္ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း မ်က္စိနဲ႕ နည္းနည္း အခ်က္ျပျပီး ပန္းဆိုးတန္း ဂံုးတံတားေအာက္မွာ စုၾကတယ္၊ၿပီးေတာ႕က်ေနာ္တို႕ သပိတ္စေမွာက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သပိတ္ေမွာက္ျပီးေတာ့မွ အဲဒီမွာ ေဘးနားမွာ ရွိတဲ့ အေၾကာ္ဆိုင္နားက ၀ါးလုံုးကိုယူ၊ အလံကို တပ္ျပီးေတာ့မွ အလံေထာင္ျပီး စျပီး သပိတ္ေမွာက္တယ္၊ အလံက ေဇာက္ထိုးၾကီးေပါ့၊ အမွန္က အလံကို တမင္တကာ ေဇာက္ထိုးၾကီးလုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သိတဲ႕အတိုင္းပဲ ကဗ်ာကယာလုပ္ရတဲ့ အခါက်ေတာ့
အဲဒီအတိုင္းၾကီးျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္။
က်ေနာ္ကလည္းအလံကိုင္ၿပီး ရင္ေကာ႔ၿပီး သပိတ္နဲ႕ပါသြားတာေပါ႕...သိပါတယ္ အဲဒီခံစားခ်က္က ဘယ္လိုဆိုတာကို။ က်ေနာ္တို႕ အလံကိုင္ထားတဲ႔သူေတြရဲ႕၊ေနာက္ကေန လူေတြပါလာတယ္။ အဲလို က်ေနာ္တို႕ သြားတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကို ျပည္သူေတြကလည္း အားေပးတယ္ေပါ႕။
အဲလုိသြားေနတုန္း က်ေနာ္တုိ႕အရြယ္ေကာင္မေလးတေယာက္ကပဲ ၊ အသက္ကလည္း က်ေနာ္တုိ႕ေလာက္ပဲ ရွိမယ္၊ရြယ္တူေပါ႕ဗ်ာ သူက သံပုရားသီးစိတ္ေလးေတြကို ခပ္ေသးေသးစိတ္ၿပီး ဆားနဲ႕နယ္ၿပီး ပလပ္စတစ္အိတ္ေလးထဲထည္႔ၿပီး လိုက္ေ၀တယ္၊ က်ေနာ္တို႕လို အလံကိုင္ထားတဲ႕ လက္မအားတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကိုေတာ႕ သူက ပါးစပ္ထဲလိုက္ခြံေပးတယ္။ အဲဒီေကာင္မေလးက က်ေနာ္႕ေရွ႕ေရာက္လာေတာ႕က်ေနာ ္ကလည္း လက္မအားေတာ႕ ပါးစပ္ထဲကို သံပုရာသီးစိတ္ေလးထည္႔ၿပီး ခြံေပးတယ္။
အဲဒီေန႕က မိုးေတြကလည္း ရြာေနေတာ႕ က်ေနာ္တို႕လည္း မိုးစိုၾကတယ္၊ က်ေနာ္က မိုးစိုထားတဲ႕ ပုဆိုးနဲ႕ ဆိုေတာ႕ ေျခလွမ္းလွမ္းတုိင္း တုပ္တုပ္ၿပီးေတာ႕လမ္းေလွ်ာက္လို႕ မေကာင္းဘူး။ က်ေနာ္က ပုဆိုးျပင္၀တ္ခ်င္တာနဲ႕ အဲဒီေကာင္မေလးကို က်ေနာ္က အကူအညီေတာင္းတယ္။ ငါ ပုဆိုး၀တ္ခ်င္လို႕ အလံကိုခဏေလာက္ ကိုင္ေပးပါလားဆိုၿပီးေတာ႕ သူကလည္း ရတယ္။သူက အလံယူေပးတယ္၊ သူကလည္း ဘယ္ေက်ာင္းကလဲ မသိဘူး။ သူ႕ဆီက ေန က်ေနာ္က သူ့ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေလးကို ကိုင္ျပီးေတာ့ သံပုရာသီးစိတ္ေလးေတြကိုလည္း က်ေနာ္လည္းစားတယ္၊ ေဘးနားမွာ ရွိတဲ့လူေတြကိုလည္း ခြံ႔ေကၽြးတယ္၊ ပုဆိုးေတြဘာေတြလည္းျပန္ျပင္ ၀တ္ၿပီးေတာ႕ က်ေနာ္က ေကာင္မေလးဆီကေန အလံျပန္ေတာင္းတယ္။
အဲဒီမွာ သူက ရတယ္ ငါပဲ ဆက္ကိုင္လိုက္ေတာ႕မယ္လို႕ ေျပာတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ႕ က်ေနာ္ကလည္းအလံကိုင္ခ်င္တာေပါ႕ေနာ္၊ ေရွ႕ကေန အလံကိုင္ၿပီးသြားခ်င္တာေပါ႕။ဒါေပမဲ႕ ေကာင္မေလးကလည္း မေပးေတာ႕ဘူးဆိုေတာ႕ ေအးရတယ္ ထားလုိက္ေတာ႕ ဆိုၿပီးေတာ႕ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ႕တာ။ျပီးေရာဆိုျပီး က်ေနာ္က ေနာက္မွာရွိတဲ့လူေတြကို သံပရာသီးစိတ္ေလးေတြကို ေပးရင္းေပးရင္းနဲ႕ က်ေနာ္က ေနာက္ဘက္ကို ေရာက္သြားတယ္။ေနာက္ေရာက္သြားေတာ႕ အသံၾကားလိုက္မိတဲ႕အခ်ိန္မွာက…. ဂ်ပန္သံရံုးဘက္ကေန စစ္ကားေတြ ထြက္လာတာပဲ။ အံ႕ၾသေနတုန္းမွာ ပစ္ေတာ႕တာပဲ...။
ဟိုးအရင္တုန္းက ဆိုရင္ ေရွ႕မွာ အရင္ကာၿပီး တားတာေတြ ဘာေတြေတြရွိတယ္၊ ျပီးမွ ပစ္မယ္ဆိုတာ ရွိတယ္ေလ၊ အခု အဲလိုမဟုတ္ဘဲနဲ႕ ဂ်ပန္သံရံုးဘက္က စစ္ကားက ေမါင္းထြက္လာၿပီး၊ ပိတ္ျပီးေတာ့မွ ေက်ာင္းသားေတြကို ပစ္တာဗ်၊ က်ေနာ္တို႕လည္း အံ႕ၾသေနတုန္းပဲ ပိတ္ၿပီး ပစ္ေတာ႕အခါမွာ…အဲဒီမွာက်ေနာ္႕အလံကို ကိုင္ထားတဲ႕ ေကာင္မေလး ထိၿပီး ပြဲခ်င္းၿပီးပဲ ေသသြားတယ္။ ေသသြားတာကို က်ေနာ္ျမင္ေနရတယ္။ သူ႕ကို။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္...အရမ္းမုန္းသြားတယ္။
.....က်ေနာ္ အရမ္းမုန္းသြားတယ္။....
….အဲဒီေရွ႕မွာေတာ႕ က်ေနာ္ ေတာက္ေလွ်ာက္ပါသြားၿပီေပါ႕ ဇြန္၊ ဇူလိုင္မွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ လုပ္ခဲ႕တဲ႕ သပိတ္ေတြ အေရးအခင္းေတြမွာပါခဲ႕ၿပီ။
အဲဒီ ၈၈ခုႏွစ္မွာပဲ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ပထမဦးဆံုး အစာအငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲထင္တယ္၊ ၃၆ နာရီၾကာတယ္ဗ်၊ ေဆးရံုၾကီး၀န္းထဲမွာလုပ္တယ္။ ။
အဲဒီမွာ အဲဒီေရွ႕မွာေတာ့ က်ေနာ္ ေတာက္ေလွ်ာက္ပါသြားတယ္ဗ်၊ ဇြန္၊ ဇူလိုင္ မွာ လုပ္တဲ႕ အေရးအခင္းေတာက္ေလွ်ာက္ပါသြားၿပီ။
က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက က်ေနာ္တို႔ သပိတ္ေမွာက္စဥ္၊ ေအာ္စဥ္ကာလက ဒီမိုကေရစီရရွိေရးလို႕ က်ေနာ္တို႔ မေအာ္ခဲ့ဘူး၊ က်ေနာ္တို႕ေအာ္ခဲ့တာက ''သပိတ္သပိတ္ ေမွာက္ေမွာက္''၊ ''ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႔စည္းေရး'' နဲ႔ '' ဖမ္းဆီးေက်ာင္းသားမ်ားလႊတ္ေပးေရး'' ။ ဒါပဲ က်ေနာ္တို႕ေအာ္ခဲ႕ေျပာခဲ့တာ၊ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေန၀င္းအစိုးရ ျပဳတ္က်ပါေစ က်ေနာ္ မေအာ္ခဲ့ေသးဘူး။
...ဆိုေတာ့ ဒီဟာပဲ က်ေနာ္တို႔ေအာ္ခဲ့တာ၊ ဒီဖမ္းဆီးေက်ာင္းသားလႊတ္ေပးတာက ရွင္းတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ စာသင္ခန္းထဲမွာ ေအးေအးေဆးေဆးစာသင္ေနခ်္ိန္မွာက်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ့ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ျဖဴးျဖဴးနဲ႕စာသင္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူး၊ေက်ာင္းသားသမဂၢကက်ေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး အေရးေတာ္ပံုမွာ က်ဆံုးသြားတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ မိသားစုေတြကို နစ္နာေၾကးတစ္ခုခုေပါ့၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ေက်ာင္းသားအခြင့္အေရးကာကြယ္ဖို႕ ရွိဖို႕လိုအပ္တယ္၊ ဟိုတုန္းကေတာ့ရွိတယ္၊ ဒီ့အတြက္ သမဂၢ ျပန္ဖြဲ႔စည္းဖို႕ လို္အပ္တယ္၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ့စည္းေရးဆိုတဲ့ အခြင့္အေရးပဲေတာင္းခဲ့တာပါ။
က်ေနာ္႕ စိတ္ထဲမွာလည္း နင္႔နင္႔သည္သည္းသည္းနဲ႕ေပါ႕ဗ်ာ၊တကယ္ကို ေက်ာင္းသားေတြကို ပစ္တယ္ ဆိုတဲ႕ စိတ္နဲ႕ ေတာက္ေလွ်ာက္ ပါသြားခဲ႕တာ။ ေနာက္ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ တက္လာျပီးထင္တယ္၊ ၂၄ ၾသဂုတ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ၃၆ နာရီ အစာအငတ္ခံဆႏၵျပပြဲမွာလည္း က်ေနာ္ပါတယ္၊ ေနာက္ ၄၈ နာရီ လွည္းတန္းမွာ တန္းစီတယ္၊ ၄၈ နာရီျပီးတာနဲ႕ ၇၂ နာရီက ျမိဳ့ေတာ္ခန္းမမွာရွိတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ထိ က်ေနာ္က ေတာက္ေလွ်ာက္ပါေနတယ္။
ေနာက္ စမ္းေခ်ာင္းေရွ႕မွာ သပိတ္ေမွာက္ဖို႕ရွိတယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ မထႏိုင္ေတာ႕ဘူး။ စိတ္ကေတာ့ သြားခ်င္တယ္၊ ပံုက်သြားတယ္၊ လဲသြားတယ္၊ ေမေမကလည္း လာငိုေနတာရွိတယ္၊ အဲဒီတုန္းကလည္း အသက္က ၁၄ နွစ္သား၊ ၁၅ ေလာက္ပဲရွိေသးတာေလ၊ အဲဒီေန႕က က်ေနာ္ကလည္း မလိုက္နိုင္ေတာ့ဘူး၊အေရွ႕ရက္ေတြမွာ ပင္ပန္းေနတာဆိုေတာ့ သြားခ်င္ေပမဲ့လည္း မလိုက္နိုင္ေတာ့ဘူူး၊ အဘြားနဲ့ ေမေမကလည္း နင္သြားမေနပါနဲ့၊ နင္မပါလည္း အခု ပါမွာကအမ်ားၾကီးပဲဟာကို၊ နားပါဦးတဲ့၊ အဲဒီလို
အိမ္မွာနားေနနရတဲ့အခ်ိန္မွာတင္ စက္တင္ဘာ ၁၉ ရက္ေန႕ မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းသြားတယ္...။
က်ေနာ္လည္းေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။အိပ္ရာထဲကေန ေတာ္ေတာ္လည္း မထႏိုင္ေတာ႕ဘူး။
(၂)
သိလား...အဲဒီလို အာဏာသိမ္းျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း GROUP လိုက္ျပန္ပါလာတာက ေဒၚခင္ၾကည္စ်ာပနေပါ့၊ ေဒၚခင္ၾကည္စ်ာပနက 89 မွာေပါ့၊ အဲဒီအေရွ႕မွာေတာ့ပါတီေတြ၊ ပါတီေတြ အဖြဲ႕ေလးေတြေတာ့ ရွိေနတယ္ေပါ့ေနာ္၊ အဲအခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ္က ဗကသ အဖြဲ႕မွာ ပါခဲ့တယ္၊ အဲမွာ က်ေနာ္တို႕ကို ကဒ္ျပားထုတ္ေပးတယ္၊က်ေနာ့္မွာေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး၊ member card ေတြထုတ္ေပးတယ္၊ အဲဒိီမွာ က်ေနာ္ ဗကသကေနျပီးေတာ့ ေတာက္ေလွ်ာက္လုပ္ခဲတယ္ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ မွတ္မိတာက second January လားမသိဘူး။
အဲဒီ ေဒၚခင္ၾကည္စ်ာပန ျပီးတဲ့အခါမွာ ကိုဖုန္းေမာ္ 13 March မွာျပန္ဆံုတယ္။ ျပီးတဲ့အခါ ၾကားကာလမွာ ဗကသမွာ ရွိေနတဲ့ အထတန္း ေက်ာင္းသားေတြက အကသရယ္၊ အခသရယ္ဆိုျပီးေတာ့ ရွိတယ္ေပါ့ေနာ္၊ ဆိုေတာ့ ရန္ကုန္ခရိုင္နဲ႕ ရန္ကုန္တိုင္းနဲ႕ နွစ္ဖြဲ႕ ျဖစ္ေနတယ္၊ အဲအခ်ိ္န္မွာပဲ ဗကသနဲ႕ မကသနဲ႕နွစ္ဖြဲ႔ျဖစ္သြားတယ္၊ က်ေနာ္တို႕ျဖစ္ခ်င္တာက ကိုေပၚတို႕၊ သူတို႕ေတြေျပာခဲ့တာက ဘာေတြေျပာခဲ့လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႕ကို state ေက်ာင္းသားေတြက stateေက်ာင္းသားျပန္သြားျပီးမွ စုစုစည္းစည္းလုပ္ပါ၊ က်ေနာ္က ၉ တန္းေက်ာင္းသားပဲျဖစ္တယ္္ေလ၊ ဆိုေတာ့ အဲမွာျပန္သြားျပီး က်ေနာ္ အကသမွာလုပ္တယ္၊ က်ေနာ္က အလံု ၄ မွာဆိုေတာ့ အကသမွာပဲ ျမိဳ႕နယ္တာ၀န္ခံေပါ့ေနာ္၊ လုပ္ရင္းနဲ႕မွ သူငယ္ခ်င္း ခ်ိဳၾကီး ဆိုတာရွိတယ္၊ အဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ရင္ဆိုင္ရတာက ဘာျပႆနာနဲ႔ စျပီးရင္ဆိုင္ရလဲဆိုေတာ့ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းတက္ေရး၊ မတက္ေရးစၿပီး ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပါတီေတြကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေရးမ၀င္ေရး ရင္ဆုိုင္ေနၾကရတယ္။ အဲေတာ့ က်ေနာ္တို႕ေတြက ေက်ာင္း မတက္ေရးသမားေတြေပါ႕ေရွ႕မွာတုန္းကလည္း ေျပာထားတယ္ေနာ္ က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားေတြက ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာ ရွိတယ္ေပါ့ေနာ္၊ အဲဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ ဘာေတြပါသလဲဆိုေတာ့ဒီေအးခ်မ္းစြာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ဆိုတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးမွာ က်ေနာ္တို့ ညီအကိုေတြက ေထာင္ထဲမွာေရာက္ေနတယ္၊ က်ေနာ္တို့ေတြကဒီမွာေရာက္ေနတယ္၊အဲလိုဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ေတြက ဘယ္လိုမွေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းစာသင္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ဒါ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ညီအကိုေတြကို လႊတ္ေပးဖို႕၊ စသျဖင့္ ေျပာခဲ့တာရွိတယ္၊ အဲဒီအတြက္ ေအးခ်မ္းစြာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ဆိုတာ မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုျပီးေတာ့ ေရွ ႔က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ေလးစားေသာအားျဖင့္
က်ေနာ္တို႔က ေက်ာင္းမတက္ေရးကို ဦးစားေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္။
အဲဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေက်ာင္းတက္ေရးနဲ႕သြားခ်င္တဲ႕ သူေတြရွိတယ္။ တက္ၿပီးရင္ ဘာလုပ္မလဲ ဆိုေတာ႕ ျပန္သပိတ္ေမွာက္မယ္ေပါ႕ အဲလို စိတ္ကူးၾကတာ။အဲဒီမွာ ၾကားလိုင္းဘယ္လို က်လာသလဲဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕က ၈၈ ပံုစံအတိုင္း လူထုအံုၾကြမႈ တခု ျပန္ဖန္တီးမယ္ေပါ႕။ ေျပာက္က်ား Strike ေလးေတြေပၚေနာ္၊ဟိုေနရာတကြက္ ဒီေနရာတစ္ကြက္ လုပ္ၾကတာ ရွိတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ၁၉၈၉ မတ္လက စတာ ၊ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႕က မွတ္မွတ္ရရပဲ။ အဲဒီေန႕က ေျပာက္က်ားStrike ေလးေတြကို ေစ်းေတြမွာ လိုက္လုပ္တယ္၊ ျမိဳ႕ထဲေတြလည္းလိုက္လုပ္တယ္၊ အဖြဲ႕ေတြ ခြဲၿပီးေတာ႕ လိုက္လုပ္ၾကတာ။ အဲဒီလိုလုပ္ရင္း က်ေနာ္ အဖမ္းခံရတာက ဇြန္ ၂၉ မွာ အဖမ္းခံလုိက္ရတယ္။
အပိုင္း (၃)က်ေနာ္အဖမ္းခံရတာကလည္း ေရႊဒဂၤါးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အဖမ္းခံရတာ။
အဲဒီေန႕က ေန႕လည္ ၁၁နာရီေလာက္မွာ က်ေနာ္တို႕ Strike လုပ္ၾကတယ္၊ အဲဒီေန႕ကလည္း မိုးေတြ ရြာေနတယ္။ က်ေနာ္တို႕ တရားေဟာတယ္၊တရားေဟာၿပီးေတာ႕ ျပန္အဆင္းၿပီးမွ ညေန ၃နာရီခြဲ ၄နာရီေလာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ ဗကသ တိုင္းရံုးရွိတဲ႕ ေမာင္ေထာ္ေလးလမ္းက ေဂၚစတာကို ျပန္လာၾကတာ။ အျပန္လမ္းမွာ ေရႊဒဂၤါးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္၀င္ၿပီး လက္ဖက္ရည္၀င္ေသာက္ၾကတယ္။ အဲဒီ႔အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႕ကို ၀င္ဖမ္းသြားတာ။
ဖမ္းၿပီးေတာ႔ က်ေနာ္တို႕ကို ပန္းပဲတန္းရဲစခန္းကို ေခၚသြားတယ္။ အဲဒီကေန က်ေနာ္တို႕ အင္းစိန္ကို ပါသြားတယ္။ အဲဒီလို အဖမ္းခံရၿပီးသိပ္ မၾကဘူးဗ်ာ၊ ဇူလိုင္မွာ ျပန္လြတ္လာတယ္။ အထဲမွာ ၁၄ ရက္ ေနရၿပီး ျပန္လြတ္လာတာ။
အဲဒီမွာ လူက ဘာျဖစ္သြားလဲဆိုေတာ႕ အသက္ကလည္း ငယ္ေပမဲ႕ အထက္တန္းေက်ာင္းသား၊လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ပါေနေတာ႕ စာရင္းေပါက္သြားတယ္။စာရင္းေပါက္ေနေတာ႔ လႈပ္ရွားလို႕လည္း မေကာင္းေတာ႕ဘူး။ အဲဒီမွာ စမ္းေခ်ာင္းက သူငယ္ခ်င္း ခ်ိဳၾကီးနဲ႕ က်ေနာ္နဲ႕ ေနရာလဲဖို႕ျဖစ္သြားတယ္။တကယ္ေတာ႕ခ်ိဳၾကီးက ေတာထဲသြားဖို႕ေပါ႕၊ က်ေနာ္ကေတာ႕ ေက်ာင္းတက္ရင္း ၿမိဳ႕ေပၚမွာ လႈပ္ရွားမယ္ဆိုၿပီး စီစဥ္ထားၾကတယ္။ခုေတာ႕ က်ေနာ္က လႈပ္ရွားရတာ ၾကပ္သြားေတာ ႕ ခ်ိဳၾကီးနဲ႕ ေနရာလဲၿပီးေတာ႕ က်ေနာ္က ေတာထဲကို ေရာက္သြားခဲ႕တာ။
တကယ္ေတာ႕ က်ေနာ္ေထာင္မက်ခင္မွာကတည္းက က်ေနာ္တို႕က အိမ္ေတြမွာ မေနၾကေတာ႕ဘူး။ ေနလို႕လည္းမရေတာ႕ဘူးေပါ႕။ဒါကေတာ႕ နုိင္ငံေရးလုပ္တဲ႕ေက်ာင္သားတိုင္းက အိမ္ေတြမွာ မေနၾကေတာ႕တာမ်ားတယ္။ ဘယ္ေတြမွာ ေနၾကလဲ ဆိုေတာ႕ ပါတီေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တဲ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ အခန္းေတြမွာေလွ်ာက္ေနၾကတာမ်ားတယ္။ က်ေနာ္သြားေနတဲ႕ပါတီက ဗမာ႕မ်ိဳးခ်စ္ လူငယ္မ်ားအစည္းအရံုး။ ဒါရိုက္တာ ခ်ိဳတူးေဇာ္ရဲ႕ အိမ္။ ဟီးဟီး…သူ႕အိမ္ သူ႕အိမ္၊ သူ႕အိမ္မွာ က်ေနာ္တို႕အဖြဲ႕က အဲဒီမွာ သြားေနတယ္။ က်ေနာ္က အဲဒီမွာ ပံုမွန္ေနတာမ်ားတယ္။ေနတာမ်ားတယ္ဆိုတာက ညအိပ္တယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ ထမင္းကေတာ႕ သိတဲ႕အတိုင္း ေတြ႕ရာေနရာမွာ ျဖစ္သလို စားတယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ အစားအေသာက္လည္း ဂရုမစိုက္မိၾကပါဘူး။ အဲလို ေနၾကတယ္ေပါ႕။
အဲဒီလို ေတာထဲစၿပီး သြားတဲ႕အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္႔ဆီမွာ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို ယံုၾကည္တာတို႕ AB တို႕ဘာတို႕ မရွိဘူးဗ်။ က်ေနာ္႕ စိတ္ထဲမွာ ရွိတာက မတရားမႈကို ေတာ္လွန္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။ၿပီးေတာ႕ ေထာင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ႕ က်ေနာ္႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို က်ေနာ္ ျပန္ထုတ္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ႕ စိတ္ပဲ ရွိခဲ႕တာ။
ေထာင္ထဲကေန ထြက္ေတာ႕လည္းက်ေနာ္ တကယ္ကို မ်က္ရည္က်ခဲ႕တာကိုး။ ေထာင္ထဲမွာလည္း အတူတူလုပ္ခဲ႕တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း က်န္ခဲ႕တယ္။
တကယ္ေတာ႕ ေထာင္ထဲက ထြက္လိုက္ေတာ႕ က်ေနာ္ပိုဆိုးသြားတယ္။ ပိုဆိုးသြားတယ္ဆိုတာက ဘယ္လိုေျပာရမလဲဗ်ာ၊ေစာေစာတုန္းက က်ေနာ္က စိတ္နာတာပဲရွိတယ္။ ေထာင္ထဲေရာက္သြားၿပီးတ႕ဲအခါ ပိုနာလာတယ္။ဘယ္လိုေခၚမလဲ စိတ္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ေလးကို နာသြားတာ ကိုယ္႔သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္းေထာင္ထဲမွာကိုး။ အဲဒီတုန္းက မွတ္မွတ္ရရ ဗိုလ္မွဴးေ၀လိႈင္၊ အန္အယ္ဒီက ၊ေနာက္ ကိုေအာင္ဇံေအးတို႕ ၿပီးေတာ႕ အေရးအခင္းတုန္းက ဗိုလ္ၾကီး စည္သူဆိုၿပီးေတာ႕မွ ျဖစ္တဲ႕ အဖြဲ႕ရွိေသးတယ္။ သူတုိ႕အဖြဲ႕က မဂိုလမ္းထိပ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေၾကာင္းကို စာရြက္ေတြနဲ႕ လိုက္ၿပီး ျဖန္႔ေပးတာ အဲဒါကဗိုလ္ၾကီးစည္သူေပါ႕။
သူက ၂၉ လမ္းနဲ႕ မဂိုလမ္းမွာ ရွိေနတဲ႕ အဖြဲ႕ေတြက ဖမ္းလိုက္တာၿပီးေတာ႕ ၈၈ ၿပီးခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ၾကီးစည္သူတုိ႕အဖြဲ႕ကို တာ၀န္၀တၱရားေႏွာက္ယွက္မႈနဲ႕ ျပန္စြဲခ်က္တင္တာ။
ေထာင္ထဲမွာ က်ေနာ္နဲ႕အတူတူေနခဲ႕တာက ဗိုလ္မွဴးေ၀လိႈင္ေနခဲ႕ရတယ္၊ ေနာက္အင္းစိန္က အန္အယ္ဒီ စည္းရံုးေရးမွဴးလားမသိဘူး ေနာက္ခြန္စံေနခဲ႕ရတယ္ေနာက္ အကသက ကို၀ဏ ေနခဲ႕ရတယ္။ ျပန္ထြက္လာတဲ႕အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္႕စိတ္ထဲမွာ ေနလို႕မရေတာ႕ဘူး၊ ေနမရဘူးဆိုတာက လူငယ္လည္း လူငယ္ျဖစ္တယ္။ ခံစားမႈကလည္း အရမ္းျမင္႔တယ္၊ ခံစားတယ္။ ငါ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ က်န္တယ္..အဲလိုဆိုေတာ႕ ျပန္ထြက္လာရေပမဲ႕ စိတ္ပ်က္တာေတြခ်ည္းခံစားရတယ္။ေနာက္ အဖြဲ႕ေတြကလည္း တစ္ဖြဲ႕နဲ႕တစ္ဖြဲ႕ေတြမွာ ကြဲတာေလးေတြ ရွိေနတယ္ ထံုးစံအတိုင္းေပါ႕ေနာ္။
ၿပီးေတာ႕ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ခံစားရတာက က်ေနာ္႕ကို လက္မွတ္ထိုးၿပီး ထြက္လာတယ္လို႕ စြပ္စြဲၾကတာ ရွိတယ္။ ေနာက္ ေထာက္လွမ္းေရး ပံုသ႑ျဖစ္တယ္လို႕ေျပာတာ ရွိတယ္။ေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္သြားတယ္၊ အင္ေဖာ္မာျဖစ္သြားတယ္လို႕ က်ေနာ္႕ကို ေျပာၾကတာေတြ စြပ္စြဲၾကတာေတြ ရွိတယ္။
အဲဒီလို ေျပာခံရေတာ႕ က်ေနာ္႕အေနနဲ႕ အဲဒီ က်ေနာ္ရဲ႕ Nature ေလးကို နည္းနည္းေလး ေျပာျပခ်င္တယ္။အဲဒါက ျဖစ္မွာပဲ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ႕အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေထာက္လွမ္းေရး ၇ က တပ္ၾကပ္ၾကီး စန္းၾကြယ္ဆိုတာ ရွိတယ္။အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တို႕ စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္ကို ကိုင္တာ။ သူကက်ေနာ္တို႕ေတြကို ဘာလာေျပာလဲဆိုေတာ႕ ဘယ္အစိုးရ တက္တက္၊ ငါတို႕ အစိုးရပဲ၊ ငါတုိ႕ဟာ မင္းတို႕နဲ႕ အတူတူ ရွိတယ္။ ..ေပါ႕၊ သိတယ္မဟုတ္လား…။ အဲဒီလိုမ်ိဳး စကားေတြနဲ႕ ပံုဆန္ေတြ လာလာ လာလာ ေျပာတာရွိတယ္။
လာလာ ေျပာတာ ရွိတယ္ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တို႕အေနနဲ႕လည္း သူတုိ႕လာေျပာတာကို မေျပာနဲ႕လို႕ ေျပာဖို႕ခက္တယ္။ ခင္ဗ်ား က်ေနာ္နဲ႕ လာမေျပာနဲ႕လို႕ေျပာဖို႕ခက္တယ္ေလ၊ အရမ္း ရိုင္းရာ က်သြားလိမ္႔မယ္လို႕ က်ေနာ္ စဥ္းစားခဲ႕တယ္။ ေနာက္ သူက က်ေနာ္တုိ႕အဖြဲ႕ေတြ လက္ဖက္ရည္ေသာက္တဲ႕အခ်ိန္မ်ိဳးေတြမွာ လာလာ ရွင္းသြားတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဖိုးေတြ ရွင္းရွင္းသြားတာ က်ေနာ္က မသိရဘူး။ မသိရဘူးဆိုတာက လက္ဖက္ရည္ဖိုး ရွင္းမယ္ဆိုတဲ႕ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ႕မွ ရွင္းၿပီးသြားၿပီ။ ဘယ္သူ ရွင္းသလဲ ဆိုမွ အဲဒီေထာက္လွမ္းေရးက ရွင္းသြားတာ။အဲဒီ ပံုသ႑န္ေပါ႕။ ဒါက က်ေနာ္ ေထာင္ထဲ မက်ခင္မွာက ျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ ပံုသ႑န္ေပါ႕။
အဲဒီမွာ ေထာက္လွမ္းေရးက အဲဒီထိ လာၿပီးေတာ႕ ထိေတြ႕ဆက္ဆံတာေတြ ရွိတယ္။ အဲလို ထိေတြ႕ဆက္ဆံတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တေယာက္တည္းကိုပဲထိေတြ႕ဆက္ဆံတာမဟုတ္ဘူး။ အားလုးကို ထိေတြ႕ဆက္ဆံတယ္ အဲဒီပံုစံအတိုင္းပဲ။ လူတိုင္းကို သူတုိ႕က အဲဒီပံုစံနဲ႕ ထိေတြ႕ဆက္ဆံၿပီး လုပ္ေနတာပဲ က်ေနာ္ ဆိုလိုခ်င္တာေလ။
အဲဒါကို က်ေနာ္တို႕ ခ်င္းလည္း ေျပာေနၾကတာပဲ ။ ေျပာေနၾကတာပဲဆိုတာကလည္း ဟာ ဒီေကာင္ကေတာ႕ အင္ေဖာ္မာျဖစ္မလား မသိဘူးဆိုတာမ်ိဳး ေျပာေနၾကတာပဲ။ ဥပမာ အဖမ္းခံရခါနီးတေယာက္ဆိုရင္ ေျပာလိုက္တယ္ဗ်ာ သူ႕ကို သတိထားခိုင္းလိုက္ဦး ငါတို႕ ဒီမွာေစာင္႔ၾကည္႔ေနတယ္ေပါ႕။ က်ေနာ္ကေန ေနာက္တေယာက္ကို ေျပာလိုက္တယ္ေပါ႕ ေနာက္ က်ေနာ္နဲ႕ တိုက္ရိုက္မသိဘူးဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တို႕က ေနာက္တေယာက္ကို ေျပာခိုင္းလိုက္တယ္။ အဲလို ေျပာလိုက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ ဒီလူက အဖမ္္းခံရသြားၿပီဆိုရင္ေတာ႕ ဟာ ဒီသတင္း source က ဘယ္ကရလဲ႕ ေနာက္ဆံုးက က်ေနာ္႕ဆီကေပါ႕ အဲလို ျဖစ္ကုန္တာ။ အမွန္က က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ္႕သူငယ္ခ်င္းမို႕ျဖစ္ေစ စိတ္ပူၿပီး ေျပာလိုက္မိတာပဲ။
အမွန္ေတာ႕ သူတုိ႕က အားလံုးနဲ႕ ထိေတြ႕ဆက္ဆံၿပီးေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႔အားလံုးကလည္း သူတို႕ကစာ;တဲ႕ အကြက္ထဲကို ေတာက္ေလွ်ာက္က်ေနခဲ႕တာ။
ေနာက္ က်ေနာ္တို႕ကို သူတုိ႕က စိတ္ေကာင္းေစတနာနဲ႕ အလွဴေငြထည္႔ခ်င္တယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတာကိုး။ တခါတေလမွာ က်ေနာ္တို႕မွာ သူတို႕ ထည္႔တဲ႕အလွဴေငြကို ယူခဲ႕တယ္ အဲဒီတုန္းက အဲလိုမွ မယူရင္လည္း တကယ္ကို ဘာမွကို လုပ္လို႕မရေတာ႕လို႕ ။ ကိုယ္႔ဆီမွာ ပိုက္ဆံရွိရင္ေတာ႕ မယူဘူးေပါ႕၊ ဟာမလိုဘူးကိစၥ မရွိဘူးေပါ႕…။
အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တို႕ ထုတ္တဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးေတြ ရွိတယ္ ေသြးေမာ္ကြန္းတို႕ ဘာတို႕ေပါ႕၊ အဲဒီကဗ်ာ စာအုပ္ေတြ ဘာေတြဆိုရင္လည္း သူတုိ႕က ၀ယ္ေပးတယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႕အေနနဲ႕ သူတို႕ကို သိသိခ်ည္းနဲ႕ ေရာင္းလုိက္ရတာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကဗ်ာ စာအုပ္တအုပ္ ၂၅ က်ပ္ ဆိုတာ နည္းနည္းေနာေနာ ပိုက္ဆံ မဟုတ္ဘူး။ လက္ဖက္ရည္တခြက္ေတာင္မွ ေငြ ၁က်ပ္ ေခတ္ဆိုေတာ႕ ၂၅ က်ပ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ အဲဒီလုိလုပ္တာကလည္းက်ေနာ္တုိ႕ စာရြက္ေတြ ေ၀ခ်င္လို႕ စာရြက္ေ၀ဖို႕ က်ေနာ္တို႕မွာပိုက္ဆံလိုတယ္။ အဲဒါေတြလည္း ရွိခဲ႕တယ္ေပါ႕။
ေနာက္ က်ေနာ္ ေထာင္ထဲက ျပန္ထြက္လာေတာ႔လည္း အဲဒီမွာပိုၿပီး နည္းနည္းေလး ဆိုးသြားတာက ေနာက္မွ က်ေနာ္ျပန္သိရတာက ဟုတ္၏ ..မဟုတ္၏ က်ေနာ္ေသခ်ာ မသိဘူးေနာ္။ က်ေနာ္နဲ႕ အတူတူ ေထာင္က်တဲ႕ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ရွိတယ္ ျငိမ္းျငိမ္းဇင္ ဆိုတာ သူက က်ေနာ္နဲ႕ အမႈတြဲေပါ႕။ သူ႕အိမ္ကလိုက္တယ္ေျပာတယ္။ သူ႕အိမ္က အဲလို မိန္းကေလးလည္း မိန္းကေလး ဆိုေတာ႕ေလ၊ သူ႕အိမ္က လိုက္တယ္ေပါ႕။ အဲလို ေျပာခံရၿပီး က်ေနာ္က ျပန္ထြက္လာရတယ္။ အျခား အကသ ေတြက အထဲမွာ ရွိေနတယ္။ က်ေနာ္တို႕ အမႈတြဲ ၃ေယာက္က လြတ္လာတယ္ ဒါေပမဲ႕ ဘာျဖစ္လုိ႕လြတ္လာသလဲ ဆိုတာ က်ေနာ္မသိဘူး၊ ျငိမ္းျငိမ္းအိမ္က လိုက္တယ္ ဘာညာဆိုတာကလည္း ေထာင္ထဲက လြတ္လာၿပီးမွ သူမ်ားေျပာသံၾကားရတာေပါ႕ က်ေနာ္တကယ္မသိခဲ႕တာပါ။
ေနာက္ က်ေနာ္ ေထာင္ကေန လြတ္လာတဲ႕အတြက္ အျခားသူေတြကေတာ႕ မလြတ္ဘူး သူကေတာ႕လြတ္လာတယ္ေပါ႕ အဲလိုလို အဖြဲ႕တည္းမွာလည္းေမးစရာေလးေတြ ေမးေငါ႔တာေလးေတြ ရွိလာတာေပါ႕။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္႕ကို တံဆိပ္ကပ္လိုက္ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္မွာ ခံစားေနရတာ ဆိုးတာက က်ေနာ္က ယူနီေဖာင္းျမင္ရင္ကို မခံစားႏိုင္ေတာ႕ဘူးျဖစ္လာတာ။
ေျပးထိုးပစ္လိုက္ခ်င္တာမ်ိဳးတို႕…အဲလို တခုခု လုပ္ပစ္လိုက္ခ်င္တာ က်ေနာ္႕စိတ္ထဲမွာ။ ဘယ္လိုမွ ေနမရဘူးဗ်ာ။ ခံစားဖူးၾကတဲ႕ သူေတြ ရွိရင္ေတာ႕ သိလိမ္႔မယ္။ ဘယ္လိုမွကို ေနမရခဲ႕တာ။ကသိကေအာင္႔လည္း အရမ္းျဖစ္တယ္။ စိတ္တိုတယ္။ အဲလို တအားျဖစ္ေတာ႕ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ႕ က်ေနာ္သြားရမဲ႕ လမ္းက ဒီတလမ္းပဲ ရွိေတာ႕တယ္။
အဲဒီမွာ တကယ္ေတာ႕က်ေနာ္က ေတာင္ပိုင္းကိုသြားရမွာ၊ ဒါေပမဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းေရာက္သြားတယ္။ ေတာထဲကို ေရာက္သြားတာကလည္း တကယ္ေတာ႕ နံပတ္တစ္က ဒီမတရားမႈ တခုကို ဆန္႕က်င္ေတာ္လွန္ခ်င္တဲ႕ စိတ္ဓါတ္တခု၊ နံပတ္ ၂က ေထာင္ထဲမွာ ရွိတဲ႕ ညီအကိုေတြကို ျပန္ၿပီးေတာ႕ကယ္ခ်င္တဲ႕စိတ္ေပါ႕…ေျပာရရင္ေတာ႕ ကေလးအေတြးေပါ႕။ ျပန္ကယ္ထုတ္ခ်င္တယ္ေပါ႕ေနာ္၊ အဲဒီစိတ္နဲ႕ က်ေနာ္ေတာထဲကို ေရာက္သြားခဲ႕တယ္။
အပိုင္း(၄)
ေက်ာင္းသား ရွိတဲ႕ ေနရာကို ေက်ာင္းသား ေရာက္သြားခဲ႕တာပဲ။ ABရယ္ ဘာရယ္ ့ညာရယ္ မရွိဘူး။ ေတာထဲမွာ ငါတို႕ ေက်ာင္းသားေတြ ရွိတယ္ ငါတို႕ေက်ာင္းသားရွိတဲ႕ ေနရာကို သြားမယ္ဆိုၿပီး ေရာက္သြားတာပဲ။ တကယ္ကို ေတာ္လွန္ခ်င္တဲ႕ စိတ္နဲ႕ မဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းသားစိတ္ဓါတ္နဲ႕ပဲ ေရာက္သြားတာပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္နဲ႕ အတူတူ ထြက္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက ငါေတာ႕ ေျမာက္ပိုင္းကိုသြားမယ္တဲ႕ ေတာင္ပိုင္းမွာက လူမ်ားတယ္တဲ႕။ ေျမာက္ပိုင္းကလူပိုလုိလိမ္႔မယ္တဲ႕…အဲဒါနဲ႕ ေျမာက္ပိုင္းကိုသြားၾကတာ။ က်ေနာ္႕သူငယ္ခ်င္းနဲ႕အတူ ေျမာက္ပိုင္းလုိက္ခ်သြားတာ။ က်ေနာ္တုိ႕ ရန္ကုန္က အဖြဲ႕ေပါ႕ ကိုရဲလင္းတုိ႕ကလည္းေျမာက္ပိုင္းသြားမယ္ေပါ႕ေနာ္။ ေျမာက္ပိုင္းကို ကမ္႔ထဲေရာက္တဲ႕ အထိ ကားနဲ႕ပဲ သြားၾကတာ။ က်ေနာ္တို႕က လွ်ာရွည္ၿပီးလမ္းေလွ်ာက္တာေပါ႕ေလ။
လမ္းကလည္း နည္းနည္းပဲ ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ေနာက္ကားနဲ႕ ေခၚေတာ႕ ကားနဲ႕ေရာက္သြားတာ။အဲဒီမွာ ဘာဆက္ျဖစ္လဲ ဆိုေတာ႕…။
၇.၈.၁၉၈၉ မွာ က်ေနာ္ ေျမာက္ပိုင္းက ပါေဂ်ာင္စခန္းကို က်ေနာ္ေရာက္သြားၾကတယ္။ ကိုမ်ိဳး၀င္းရဲ႕ တဲထဲမွာ က်ေနာ္တို႕စတည္းၾကတယ္။
၈.၈.၈၉ မွာ အဲဒီစခန္းမွာ က်ဗန္းစကားေျပာရွိတယ္။ ၈ ေလးလံုးႏွစ္ပတ္လည္ေန႕ အထိမ္းအမွတ္ေပါ႕ေနာ္။ က်ေနာ္လည္း ၀င္ျပိဳင္တယ္ေပါ႕၊ အဲဒီေန႕က က်ေနာ္က်ခဲ႕တဲ႕ ေခါင္းစဥ္ကို က်ေနာ္ ခုထိ မွတ္မိေသးတယ္။
“က်ေနာ္သာ ဥကၠဌ ျဖစ္ခဲ႕ေသာ္“ တဲ႕...အဲဒါပဲ။
က်ေနာ္က အဲဒီမွာ ေျပာတယ္၊ အဲဒီမွာလည္း က်ေနာ္က ဆုရတယ္ေပါ႕ေလ၊ ပထမဆုေပါ႕။ဒါေတြကေတာ႕ထားလိုက္ပါေတာ႕ဗ်ာ။ အဲဒါေတြကိုက်ေနာ္သိပ္မေျပာခ်င္ပါဘူး။
ပထမ စခန္းကို စေရာက္တဲ႕ ေန႕ကတည္းက က်ေနာ္ အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ စိတ္ထဲမွာကို လြတ္လပ္ေပါ႕ပါးၿပီးေတာ႕ကို ေပ်ာ္တာ။ စိတ္ထဲမွာလည္း ကိုယ္႔ညီအကိုေတြ၊ကိုယ္နဲ႕ အေတြးတူ အေမြးတူ ကုိယ္႔သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ႕ေနာ္ အဲလို စိတ္ထဲရွိတယ္ေလ။ ေပ်ာ္တာေပါ႕။
ဒါေပမဲ႕ နည္းနည္းေလး ၾကာတဲ႕အခါမွာ သတိထားမိတာက ဘာသြားၿပီး သတိထားမိလဲဆိုေတာ႕ စခန္းမွာနည္းနည္းေလး gap ရွိတယ္ဆိုတာ သြားေတြ႕တယ္။က်ေနာ္တုိ႕နဲ႕ သူတို႕မွာက …ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ေက်ာင္းသားတပ္ဆိုေပမဲ႕ လို႕ ေက်ာင္းသားခ်ည္း ရွိတဲ႕ တပ္မဟုတ္ဘူးေလ။
အဲဒီ gap ကို ABSDF ေျမာက္ပိုင္း ပါေဂ်ာင္စခန္းမွာ က်ေနာ္ေရာက္ၿပီး နည္းနည္းၾကာတဲ႕အခါမွာ ေတြ႕လာရတယ္၊ သတိထားမိလာတယ္ေပါ႕။
တကယ္ေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႕ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို ေတာ္လွန္ခ်င္တဲ႕အတြက္ ေက်ာင္းသားအေနနဲ႕ ေရာက္လာတာေတြ ရွိတယ္။အခ်ိဳ႕က ေက်ာင္းစာသင္ခန္းနဲ႕ ေ၀းကြာေနတဲ႕ လူမ်ိဳးေလးေတြ ရွိတယ္။ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက အဲဒီလိုလူေတြနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ေက်ာင္းသားေတြက Knowledge မွာသြားကြာတယ္ဗ်ာ။
ဥပမာ က်ေနာ္တုိ႕က ေတာထဲမွာ မီးမေမႊးတတ္ဘူး။ မီးမေမႊးတတ္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္တို႕ဆီမွာ မီးေမႊးစရာမလိုဘူးေလ၊ ရန္ကုန္မွာဆိုလို႕ရွိရင္ Rice-Cooker နဲ႕ ခ်က္ခ်င္ ခ်က္မယ္၊
Hot-plate နဲ႕ခ်က္ခ်င္ ခ်က္မယ္။ အဲဒါကို က်ေနာ္တုိ႕ကို မင္းတုိ႕က ရန္ကုန္ကလာၿပီး မီးမေမႊးတတ္ဘူးလား ဆိုေတာ႕ …ဟာ ေဟ႔ေကာင္ ငါတုိ႕က ရန္ကုန္မွာမီးေမႊးတတ္စရာမလိုဘူး လို႕ ငါတို႕ ဆီမွာ hot-plate ရွိတယ္၊ ငါတုိ႕က အိုးထဲကို ဆန္ထည္႔လိုက္ ေရထည္႔လိုက္ ခလုတ္ႏွိပ္လုိက္ ဒါဆို ထမင္းက်က္တယ္လို႕ ေျပာေတာ႕ ကန္ေတာ႕ပါရဲ႕ဗ်ာ၊ ရန္ကုန္သား ေစာက္ၾကြားတဲ႕…။ အဲလုိေတြ ျဖစ္ကုန္ေရာ။
အဲဒီလိုေလးေတြကေန စျဖစ္လာတာကို ေနာက္ေတာ႕ မင္းတုိ႕ ရန္ကုန္ ဘယ္ရြာကလဲေပါ႕။ ေနာက္ပိုင္းေတာ႕လည္း အဲလိုေလးေတြကေန အရမ္းရင္းႏွီးသြားတာေတြခ်စ္ခင္သြားတာေတြ ရွိပါတယ္။
အဲဒီမွာ အဲလို သြားရင္းနဲ႕ ဇာတ္လမ္းက စျဖစ္တာက အပတ္စဥ္ (၅) မွာ ဇာတ္လမ္းက စျဖစ္တယ္။ အပတ္စဥ္ (၅)မွာ စစ္ရံုးမွာ ေရးထားတဲ႕ စာတမ္းရွိတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္မွတ္မိေသးတယ္။ အဲဒီစာတမ္းဖတ္ၿပီးကတည္းက ျပႆနာက စတက္တာပဲ။
သူက အုိင္ဒီေရာေလာ္ဂ်ီမွာ ေျပာတာကလည္း ငါတုိ႕ ရန္သူကို စစ္ပညာနဲ႕ တိုက္ခိုက္ရေတာ႕မယ္၊ အဲဒီေတာ႕ မင္းတုိ႕ စစ္သားေကာင္းျဖစ္ဖို႕ လိုအပ္တယ္။စစ္သားေကာင္းဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုေတာ႕ အမိန္႕နာခံတတ္ရမယ္..တဲ႕။ အဲဒါကို က်ေနာ္လက္ခံလို႕မရဘူး။
အဲဒီမွာ ကိုမ်ိဳး၀င္းနဲ႕ က်ေနာ္တို႕နဲ႕ ဇာတ္လမ္းက စေတာ႕တာပဲ။ က်ေနာ္တို႕ေတြက ေျပာတာက စစ္သားေကာင္းျဖစ္ဖို႕ မလိုအပ္ဘူး။ စစ္သားေကာင္းျဖစ္ခ်င္ရင္ငါတုိ႕ ဒီကို မလာဘူး။ တပ္ထဲပဲသြား၀င္မယ္။ စစ္သားျဖစ္ခ်င္ရင္ DSA တို႕ဘာတို႕သြားမွာေပါ႕။ မင္းတို႕ ဆီေတာင္ မလာဘူး။ ငါတုိ႕ လိုခ်င္တာ ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားေကာင္းဆိုတဲ႕ အဂၤါရပ္ထဲမွာ စစ္သားလည္း ပါခ်င္ပါမယ္။ ေက်ာင္းဆရာလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ေတာင္သူလယ္သမားလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ငါတို႕လိုခ်င္တာက ေတာ္လွန္ေရးသမား။
ေတာ္လွန္ေရးသမားပဲ ျဖစ္ရမယ္…ဆိုၿပီးေတာ႕ အဲဒီမွာ စၿပီးေတာ႕စကြဲၾကတာ။ ကြဲတဲ႕အခါက်ေတာ႕ ကြဲတုန္းကေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ေတြက အားသာတယ္။ လက္ခံၾကတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးသမားေကာင္းျဖစ္ရမယ္ဆိုတာ မွန္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းက ေျပာတာ စစ္သားေကာငး္တဲ႕ဗ်ာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႕မွာ လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံလည္း တျပားမွ မရွိေတာ႕ဘူး။ ေရာင္းစရာလည္း ကုန္သြားၿပီ။ ရွိသမွ်လည္း က်ေနာ္တို႕ အကုန္ေရာင္းၿပီးသြားၿပီ။ အိမ္ကပါလာတာေတြ အကုန္လံုး ေရာင္းစားလိုက္ၿပီးလို႕ကို တကယ္႔ကို ေရာင္းစရာ ဘာမွ မရွိေတာ႕တာ။အဲဒါက က်ေနာ္တို႕လို ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးကေန သြားၾကတဲ႕ ေက်ာင္းသားတိုင္း ၾကံဳရတဲ႕ အခက္အခဲပဲ။
အဲဒီမွာ ကခ်င္ကလာတဲ႕ ေက်ာင္းသားၾကေတာ႕ သူတုိ႕ရဲ႕ အိမ္နဲ႕ နီးတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ႕ အျမဲတမ္း အဆက္အသြယ္ရွိေတာ႕ ဖ်ားရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လာၿပီးေတာ႕ၾကည္႔ရႈ႕ ႏိုင္တာေပါ႕ေလ။ အဲဒီတုန္းက ႏို႔မႈန္႔ေပါ႕ဗ်ာ၊ ႏို႕မႈန္႔တို႕ သၾကားတို႕ အဲလိုေလး လာေပးႏိုင္တယ္။ သူတုိ႕မွာလည္း ပိုက္ဆံလိုရင္ အိမ္ကို လွမ္းမွာလို႕ရတယ္။
အဲဒီမွာ ထပ္ၿပီးေတာ႕ျဖစ္တာက ABSDF ကခ်င္မွာ စစ္ကိုင္းတိုင္း ယာယီေကာ္မတီရွိတယ္။ အဲဒီ စစ္ကိုင္းတိုင္း ေကာ္မတီကလည္း သူ႕ေကာ္မတီကတဆင္႔ ဖ်ားတဲ႕ သူ ေနထိုင္မေကာင္းတဲ႕ သူကို ေထာက္ပံ႕ေပးရတာ။
ရန္ကုန္ကၾကေတာ႕ ရန္ကုန္မွာက ဘယ္သူမွ မရွိဘူး၊ က်ေနာ္တုိ႕ဘဲ ရွိတာ။ ဒါေပမဲ႕ စစ္ကိုင္းတိုင္းက ေက်ာင္းသားတို႕ ကခ်င္ျပည္နယ္က ေက်ာင္းသားတုိ႕ကသူတုိ႕ေရာက္လာရင္ သူတို႕ဆီမွာ ရွိရင္ အကုန္မွ်ေကၽြးတာ။ ဥပမာ ကခ်င္ျပည္နယ္ ေက်ာင္းသားက သူတုိ႕ကခ်င္ျပည္နယ္ ေက်ာင္းသားကို လာၿပီးေတာ႕ ေပးတာမွန္ေသာ္ျငားလည္း က်ေနာ္တို႕ကို ေတြ႕ေတာ႕ ညီေလးေရာ႕..မင္းတို႕လည္း ေသာက္ေပါ႕ ဆိုၿပီးေတာ႕ ေပးသြားတာပဲ။ အဲလို လူုေတြ မရွိရင္ က်ေနာ္တုိ႕က အငတ္။ တကယ္ကိုငတ္တာ။ ငတ္တာမွ ဘာမွကို စားစရာမရွိတာ။ က်ေနာ္တို႕ စားရတာ အဲဒီတုန္းက ဆန္ျပဳတ္ပဲ ရွိတယ္။ အစားအေသာက္ကိုက်ေနာ္ေျပာခ်င္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ရိကၡာက ၅ ရက္တခါေပးတယ္၊ အဲဒီမွာ ေခၽြေခၽြတာတာ မစားရင္ ၂ ရက္ဆို ကုန္ၿပီဗ်ာ။ ဘာမွ စားစရာမရွိေတာ႕ဘူး။
ေနာက္...ေျမာက္ပိုင္း..ပါဂ်ာင္က အျမင္႔ေပ ၆၆၆၇ ေပရွိတယ္၊ ေရခဲတယ္။အရမ္းေအးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ေရာက္ေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း အေအးမိၿပီးဖ်ားၾကတယ္။
အဲတုန္းက က်ေနာ္႕သူငယ္ခ်င္း မိုးဟိန္းက ဖ်ားေရာ။ က်ေနာ္က ကိုယ္႔သူငယ္ခ်င္းက ဖ်ားေနေတာ႕ စကားလံုးၾကီးၾကီး က်ယ္က်ယ္နဲ႕ ေျပာရရင္ သူနဲ႕ က်ေနာ္နဲ႕က ေသေဖာ္ေသဖက္ေပါ႕ဗ်ာ။ အဲေတာ႕က်ေနာ္က သူ႕ကို အားေပးတယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ ဟိတ္ေကာင္ စိတ္မပူနဲ႕ေပါ႕၊ မင္း ဘာမွ စိတ္ပူစရာမရွိဘူးေပါ႕၊ ဘာစားခ်င္လဲ႕ ေပါ႕။ တကယ္ေတာ႕ သူ႕ကို အားေပးခ်င္လုိ႕သာ ေမးရတာ က်ေနာ္႕မွာလည္း ဘာမွ မရွိဘူး။
သူကလည္း ငတ္ေနတာလည္း ၾကာၿပီ ဆိုေတာ႕ မ်က္လံုးေလး ေပကလပ္ေပကလပ္နဲ႕ ေကာ္ဖီေလး တခြက္ေတာ႕ ေသာက္ခ်င္တယ္ကြာလို႕ အသံေလးနဲ႕ေျပာတယ္။ သူေျပာေတာ႕ က်ေနာ္ကလည္း ဟာရတယ္ ဟိတ္ေကာင္၊ ကိစၥမရွိဘူး။ မင္း ေကာ္ဖီေသာက္ရမယ္ေပါ႕။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္႕မွာ ဘာမွလည္း ေရာင္းစ၇ာမရွိေတာ႕ဘူး။လက္ထဲမွာလည္း ပိုက္ဆံ မရွိေတာ႕ဘူး။ ဒါေပမဲ႕ သူ႕ကို က်ေနာ္ ေကာ္ဖီေလးတခြက္ေလာက္ေတာ႕တိုက္ခ်င္တယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ျဖစ္ေေအာင္ေတာ႕ တိုက္မယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္တာေပါ႕။ ေနာက္ ဆံုးေျပာရရင္ က်ေနာ္ ခိုးတာ။
လိုင္စင္ကုန္းေပၚတက္ၿပီးေတာ႕ အဲဒီက စတိုးဆိုင္ေလးကေန က်ေနာ္က ခိုးတာ။ အဲဒါကို ေျပာရရင္ က်ေနာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ေလာက္က သြားၿပီးေရွ႕ကေနတေယာက္ ႏွစ္ေယာက္က ဟုိပစၥည္း ျပခိုင္း ဒီပစၥည္းျပခိုင္းနဲ႕ အေရာင္ျပတယ္၊ တေယာက္က ေကာ္ဖီထုတ္ေတြ ထားတဲ႕ ေနရာကိုသြားၿပီးခိုးထည္႔လာခဲ႕တယ္။ အဲ…ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕မွာ အဲလို အေယာင္ျပဖို႕ကို ပိုက္ဆံ မရွိေတာ႕ဘူး။ မရွိေတာ႕ဘူး ဆိုတာ အေယာင္ျပတာကလည္းသူယံုေအာင္လို႕ ေဆးလိပ္ေတြ ဘာေတြ၀ယ္ျပရတာကိုး က်ေနာ္တို႕က။
အဲဒီမွာ အဲဒီဆိုင္အေနအထားကို ေျပာရရင္ ပါေဂ်ာင္လမ္းက ဆိုင္ထဲကေန က်ေနာ္တို႕ ခိုးေနတာကို အဲဒီဆိုင္ရဲ႕ ေရွ႕ကေတာင္ကေန ဆိုင္ရွင္က ျမင္ေနရတယ္။ က်ေနာ္က အဲဒါကို မသိဘူး။
က်ေနာ္က ခိုးတာ ဘာေၾကာင္႕ခိုးတာလဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္႕သူငယ္ခ်င္းက ဖ်ားေနတယ္။ အဲလိုမွ မခိုးလုိ႕မရဘူးလုိ႕ က်ေနာ္႕စိတ္ထဲ ထင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႕ လဲ ဆိုေတာ႕
သူငယ္ခ်င္းက အရမ္းဖ်ားေနတယ္။ ဘာမွ လည္း ေဆးေတြဘာေတြလည္း ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ၿပီးေတာ႕က်ေနာ္တို႕ ရန္ကုန္ကသြားတဲ႕ ေကာင္ေတြကဗ်ာ။သိတဲ႕အတိုင္းပဲ လက္ဖက္ရည္ေကာ္ဖီငတ္တယ္ဗ်ာ။
သူတင္မကဘူး ေရွ႕က ကိုေပါက္တုိ႕ ဘာတို႕လည္း အဲလို ျဖစ္ခဲ႕ဖူးတယ္ ဖ်ားဖူးတယ္၊ မွတ္မွတ္ရရ မိုးဟိန္းဖ်ားလို႕ ခိုးတဲ႕ အလွည္႔မွာ က်ေနာ္႔ကို မိတယ္။
မိေတာ႕ က်ေနာ္ကလည္း ဒါကို ခ်မထားခဲ႕ႏိုင္ဘူး။ မိုးဟိန္းကလည္း အရမ္းေသာက္ခ်င္ေနတယ္၊ သူကလည္းဖ်ားေနေတာ႕က်ေနာ္ကလည္း သူ႕ကိုေကာ္ဖီေလးတခြက္ေတာ႕ တိုက္ခ်င္တယ္၊ အဲဒါနဲ႕ ေကာ္ဖီထုတ္ကို ယူၿပီး ေျပးလာေတာ႕ေတာပဲ။ ေျပးေတာ႕ သူတုိ႕ ေနာက္ကေန လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ႕စခန္းကိုေျပာတယ္ေပါ႕ေနာ္။ အဲဒီမွာ ဘာသြားျဖစ္သလဲ ဆိုေတာ႕ လူတိုင္းကို မဆိုလိုခ်င္ဘူး အခ်ိဳ႕ေတြက ရန္ကုန္က သူခိုးေတြ ျဖစ္သြားေရာ…။ဟီးဟီး..။ ရန္ကုန္သားက သူခိုးျဖစ္ေရာေပါ႕…သေဘာက။ ရန္ကုန္သားက ခိုးမွာပဲ…ဘာေၾကာင္႕ခိုးလဲဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕မခိုးလို႕မွ မရေတာ႕တာ။ အဲဒီမွာ က်န္တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္းေျပာတယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ မင္း ဒီလိုေတာ႕ မျဖစ္သင္႔ဘူး။ လိုအပ္တယ္ဆိုရင္ ငါတို႕ တပ္ထဲမွာ အလံေထာင္ၿပီး သပိတ္ေမွာက္မယ္ေပါ႕။ အဲဒီကေနျပႆနာေတြက စတာ။
တကယ္ေတာ႕ အဲေလာက္ျပႆနာဆိုတာ ဘာမွ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါကို အသံုးခ်သြားတာက မ်ိဳး၀င္း။ မ်ိဳး၀င္းက ေကာင္းေကာင္းၾကီး အသံုးခ်သြားတာပါ ။အဲဒါကုိလည္း က်ေနာ္ေနာက္မွ သိခဲ႕ရတယ္။
အပိုင္း(၅)
အဲဒီေနာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ စစ္သင္တန္းတက္ရတယ္။ စစ္သင္တန္းက ေကအိုင္ေအ ထရိနင္ပါ။ ေကအိုင္ေအ ထရိနင္ဆိုေတာ႕ KIA သီခ်င္းေတြကို ဆိုရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕က ထပ္ေျပာတယ္။ ေကအိုင္ေအ သီခ်င္းဆိုရတာလည္း ရတယ္၊ ျပသနာ မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ႕ ေက်ာင္းသားတပ္ျဖစ္တဲ႕အတြက္ ေက်ာင္းသားသီးခ်င္းလည္း ဆိုသင္႔တယ္၊ဆိုရမယ္ေပါ႕။ အဲဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးေတြရွိတယ္။
အဲဒီလို ပါေဂ်ာင္ စခန္းမွာ အဟ ေလးေတြ ရွိေနတဲ႕အေျခအေနမွာ ေျမာက္ပိုင္း စခန္းကို ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးက ေက်ာင္းသားေတြ ေရာက္တာပိုမ်ားလာတယ္။ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းအေနနဲ႕က သူ႕အေနနဲ႕ ေရွ႕မွာ ေရာက္ခဲ႕တာ မွန္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚနဲ႕ အယူအဆပိုင္းမွာ ဆိုလို႕ရွိရင္ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး ေက်ာင္းသားေတြက ပိုၿပီး သာတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕ လည္းဆိုေတာ႕က်ေနာ္တုိ႕က ဒီ Field ထဲမွာ ျဖတ္လာၾကတာကိုး။
နယ္ေက်ာင္းသားေတြအေနနဲ႕က ရန္ကုန္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးပိုင္းမွာ အဟ ကြာေနတယ္။ ကြာတာေလးေတြ ရွိတယ္။ရန္ကုန္မွာ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ႕ သူနဲ႕ နယ္မွာ ၁၀ တန္းေအာင္တဲ႕ သူေတြ ၾကားမွာကြာသလို နည္းနည္းေလး ကြာႏိုင္တယ္ေပါ႕ေနာ္။
အဲဒီေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕က စစ္သင္တန္း ဆက္မတက္ေတာ႕ဘဲနဲ႕ သပိတ္ေမွာက္လိုက္ၾကတယ္။ ေနာက္ ဘာေတာင္းဆိုသလဲ ဆိုေတာ႕ ေနာက္ထပ္ electionလုပ္ေပးဖို႕ေပါ႕ အဲဒါကို ေတာင္းဆိုၾကတယ္။
က်ေနာ္တို႕ ေအာက္ေျခေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြ သိခဲ႕ရတဲ႕ အေနအထားက…။ အဲဒီအေနအထားက…ေျပာရရင္ေတာ႕….ကိုမ်ိဳး၀င္းက မဲမရဘူး။ ဒါေပမဲ႕ ပါလာတယ္။ မဲမရဘူးဆိုတာက လံုး၀ မရဘူးလို႕ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ လူၾကိဳက္ မမ်ားဘူးလို႕ ေျပာတာ။
အဲဒီမွာ ကိုမ်ိဳး၀င္းအေၾကာင္းကို က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တယ္။ ကိုမ်ိဳး၀င္းက မိုးညွင္းနတ္စေလာရြာက။ အဲဒီတုန္းက သူ႕ရြာမွာ အာအိုင္တီ ေက်ာင္းသားက ၂ေယာက္ပဲ ရွိတယ္။ သူက သူ႕ရြာမွာေတာ႕ ပညာတတ္ေပါ႕ဗ်ာ။ သူ႕ရြာမွာေတာ႕ သူက အာအိုင္တီေက်ာင္းသားလည္း ျဖစ္ေတာ႕တကယ္႕ၾကီးၾကီးေပါ႕။
သူက ကြန္မန္ဒို ဖြဲ႕တဲ႕အခါမွာ အဲဒီမွာသူက သူ႕ရြာကေန ေတာခိုလာတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ ကြန္မန္ဒိုဖြဲ႕ခ်သြားတယ္။
အဲဒီအေျခအေနကို တိုတိုေျပာရရင္ေတာ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုမွာသူက အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ၁ အေနနဲ႕ရသြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ စစ္ေရးတာ၀န္ခံ ကိုသံေခ်ာင္းက မ်က္စိ ထိလာတယ္ ေရွ႕တန္းကေန ထိလာတာ။
မ်က္စိထိလာေတာ႕ ဒု- စစ္ေရးတာ၀န္ခံတေယာက္ခန္႕ဖို႕ လိုလာတယ္။ ကိုမ်ိဳး၀င္းကို ဒု-စစ္ေရးတာ၀န္ခံအေနနဲ႕ တင္ေပးလိုက္တယ္။
အဲဒီေတာ႕ မအပရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုက အကုန္လံုး ေကအိုင္ေအကို မွီးသြားခဲ႕တာခ်ည္းပဲ။ ေကအိုင္ေအမွာ ဦးဘရန္စိုင္းက ဥကၠ႒၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကအိုင္ေအမွာ ဒုဥကၠ႒က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေထာ္မန္ သူက စစ္ေရးတာ၀န္ခံ CS။ ဒီမွာက ကိုသံေခ်ာင္းက စစ္ေရးတာ၀န္ခံေပါ႕ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာက သူတုိ႕က ေကအိုင္ေအ အတိုင္းကို အကုန္လိုက္လုပ္တာ။
အဲဒီလို သြားေတာ႕ သြားတဲ႕ထဲမွာ အျခားေဒသေတြထက္ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ မအပက ေတာ္ေတာ္ေလး ေအာင္ျမင္ခဲ႕တယ္။ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာက ေရွ႕တန္းေတြမွာလည္း က်ေနာ္တို႕ ေအာင္ျမင္တယ္။ျပည္သူက ခ်စ္တယ္။ ျပည္သူလူထုက ေက်ာင္းသားေတြကို ခ်စ္တယ္။
အဲဒါက ေကအိုင္ေအနဲ႕ ပူးေပါင္းစစ္ဆင္ေရးေတြမွာ ေအာင္ျမင္တယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈ ရတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္း ABSDF က အရမ္းတက္ေနတဲ႕အခ်ိန္ ေအာင္ျမင္ေနတဲ႕အခ်ိန္ ေတာင္ပိုင္းနဲ႕ေတာင္ မတူပါဘူး။ အဲဒီမွာသြားေနရင္းနဲ႕က်ေနာ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ႕ရတာ ဘယ္မွာ ထမ္းေဆာင္ခဲ႕ရလဲ ဆိုေတာ႕ ပရိုပဂန္ဒါ (Propagator)မွာထမ္းေဆာင္ခဲ႕ရတာ။ က်ေနာ္က သင္တန္းဆင္းၿပီးတာနဲ႕ ပရိုပဂန္ဒါ တမ္းေရာက္တာ။ က်ေနာ္က အဲဒီတုန္းက အသားျဖဴျဖဴနဲ႕ လူေကာင္ကလည္းေသးတယ္ အသက္လည္းငယ္။ ဂစ္တာလည္း တီးတယ္။ဟိုမွာ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဂစ္တာ သြားတီးေတာ႕ဟိုမွာ ဂစ္တာတီးမဲ႕သူလည္း မရွိဘူးဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႕ က်ေနာ္က ပရိုပဂန္ဒါကို ေရာက္ေရာဗ်ာ။
အဲဒီမွာေျပာစရာရွိတာက ကိုမ်ိဳး၀င္းနဲ႕ က်ေနာ္ စစ္ဆင္ေရး ထြက္ဖူးတယ္။ကိစၥရပ္ေလး တခုကို က်ေနာ္ ေျပာျပခ်င္တယ္ဗ်ာ႕။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္႔ မေသရတဲ႕ အေၾကာင္းရင္းေလး တခုရွိတယ္။ ကိုမ်ိဳး၀င္း က်ေနာ္႕ကို မသတ္ရတဲ႕ အေၾကာင္းရင္းလုိ႕လည္း ေျပာလို႕ရတယ္။ ခုန ေျပာခဲ႕တဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕သင္တန္းတက္ေနတာကို သပိတ္ေမွာက္လိုက္တယ္။
က်ေနာ္တုိ႕ လံုး၀ သင္တန္းဆက္မတက္ေတာ႕ဘူး။ ကုန္းကလည္း ဒီဘက္က ကိုမ်ိဳး၀င္းတုိ႕ ဒီဘက္က သင္တန္းကုန္းေပါ႕။အဲဒီတုန္းက ဒီဇင္ဘာလၾကီးေပါ႕။
ေကာ္မတီရံုးကလည္း ည ၆နာရီေက်ာ္ရင္ ေကာ္မတီရံုးကို မတက္နဲ႕ ပစ္မိန္႕ေပးတယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ ပစ္မိန္႕ေပးထားတယ္။ ဘယ္သူမွလည္း မတက္ဘူး။ တက္တဲ႕ သူကို ပစ္လို႕ရတာကို။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း ဘားတိုက္ထဲမွာ မ်ိဳး၀င္းမေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေျပာၾကတယ္။ ဟာ အဲေကာင္ လူပါး၀တယ္ေပါ႕။ကိုမ်ိဳး၀င္းကလည္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕တပ္ကို ျပန္ေခၚထားတယ္။ က်ေနာ္က အဲလို အေျခအေနကို မၾကိဳက္ဘူး။
က်ေနာ္က ျဖစ္ခ်င္တာက သင္တန္းထဲက လူေတြကလည္း က်ေနာ္႕အကိုေတြပဲ။ ကိုေအာင္ေက်ာ္တုိ႕ ကိုရန္ရွင္းတုိ႕။ ကိုရဲ တို႕…ဒါ က်ေနာ္႕အကိုေတြပဲ။ကိုမ်ိဳး၀င္းလည္း သူလည္း ေက်ာင္းသားပဲ က်ေနာ္႕ထက္ အသက္ၾကီးတယ္၊ သူလည္း အိုင္အာတီက ေက်ာင္းသားပဲ သူလည္းပဲ အကိုပဲေပါ႕ က်ေနာ္အဲလို ခံစားတယ္။ စိတ္ထဲ အတူတူပဲလို႕လည္း ခံစားမိတယ္ေပါ႕။
အဲလို ခံစားမိေတာ႕ ဒီလိုေတြ အဖြဲ႕ခြဲတာ က်ေနာ္ စိတ္ညစ္တယ္။ ျမိဳ႕ေပၚမွာ အဖြဲ႕ခြဲတာေတာင္ က်ေနာ္ ေတာ္တာ္ စိတ္ညစ္တယ္။ ခုဟာက ေတာထဲမွာ ဟိုၿပီးစိတ္ညစ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင္႕ ညၾကီး ေကာ္မတီကုန္းကို က်ေနာ္က တေယာက္တည္း တက္သြားတာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာ္မတီကုန္းမွာတာ၀န္က်တာက ဂြတိုနဲ႕ ကိန္းျမင္႔ ဗ်၊ က်ေနာ္မွတ္မိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဂြျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္၊ ကိန္းျမင္႔ျဖစ္ရင္ ျဖစ္မယ္။ က်ေနာ္ က ည ၆နာရီေတာ႕ ေက်ာ္သြားၿပီးသြားၿပီဆိုတာမွတ္မိတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာေကာ္မတီကုန္းတက္သြားေတာ႕အဲဒီထဲက တေယာက္က ေသနပ္ကို ေဗ်ာင္း ေဗ်ာင္း ဆိုၿပီး ခ်ည္ထိုးၿပီးေတာ႕မွ က်ေနာ္႕ကို ရပ္ဆိုၿပီးေတာ႕ စကား၀ွက္လွမ္းေမးတယ္။
က်ေနာ္က စကား၀ွက္မသိဘူး။ ဘယ္သူလဲ ဆိုေတာ႕..ဘိုဘို လို႕ က်ေနာ္ ေျပာလိုက္တယ္။ က်ေနာ္က တကယ္ေတာ႕သိပ္သတၱိရွိလုိ႕ တက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး။ ေၾကာ က္ေၾကာ က္နဲ႕ တက္သြားတာ။
ဘိုဘိုလို႕ အက်ယ္ၾကီး ေအာ္ေျပာတယ္။ သံုးခြန္း လွမ္းေမးတယ္။ အဲဒီသံုးခြန္းစလံုး က်ေနာ္ ဘိုဘိုလို႔ပဲ အက်ယ္ၾကီး ေအာ္ေျပာတယ္။ က်ေနာ္႕စိတ္ထဲမွာ ေၾကာက္တယ္။
သံုးခါေမးလို႕မွ မရေတာ႕ ပစ္လုိ႕ရၿပီကိုး။ က်ေနာ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ေနၿပီ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုမ်ိဳး၀င္းက “ေဟ႔ေကာင္ ခဏေနဦး လႊတ္လိုက္“ လို႕ ေျပာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုမ်ိဳး၀င္းက မွတ္မွတ္ရရ မီးလွံဳေနတာ။ အဲဒီရဲ႕ အျပင္မွာ ဂြတိုတို႕၊ ကိုကိန္းျမင္႔တို႕ ရွိတယ္။ က်ေနာ္ ေရာက္သြားတယ္။ သူက ဘာကိစၥလဲ လို႕ေမးတယ္။
“အကို …အကိုလည္း ေက်ာင္းသားပဲ၊ဟိုမွာလည္း က်ေနာ္႕အကို ေက်ာင္းသားေတြပဲ ဒါေပမဲ႕ ဒီပံုဆန္ၾကီးျဖစ္ေနတာ““ အဲလို ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ႕ က်ေနာ္ခံစားလာရၿပီး ငိုခ်င္လာတာ၊ အဲဒါနဲ႕ က်ေနာ္ ငိုရင္းနဲ႕ သူ႕ကို ေျပာတယ္။
ညီတေယာက္က အကိုတစ္ေယာက္ကို ေျပာတဲ႕ ပံုဆန္ပါပဲ၊ အဲဒီလို ပံုဆန္နဲ႕ က်ေနာ္သူ႕ကို ငိုၿပီး ေျပာတယ္။
“က်ေနာ္ အဲလို မျဖစ္ခ်င္ဘူး…က်ေနာ္တို႕ ဒီမွာလာတာ စုစုစည္းစည္းနဲ႕ သြားခ်င္တယ္…အဲလိုျဖစ္ေနတာ မေကာင္းဘူး၊ မွန္ျခင္းမွားျခင္းကိုလည္း က်ေနာ္မဆိုလိုခ်င္ဘူး…“လို႕ ငိုရင္းနဲ႕ ေျပာတယ္။
မ်ိဳး၀င္းက အဲဒီမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး..ဘယ္လိုေျပာမလဲ ၿပီးေတာ႕ က်ေနာ္႔ကို ေခၽြးသိပ္ၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီကိစၥကို က်ေနာ္႔ကို အမွတ္ေပးခဲ႕တယ္၊ေနာက္ပိုင္း စစ္ေၾကာေရးမွာ က်ေနာ္႕ကို အဲဒါျပန္ေျပာတယ္။
ၿပီးေတာ႔ က်ေနာ္ကလည္း သင္တန္းမွာ ဒီကိစၥကို ျပန္ေျပာတယ္။ သူလည္း ေက်ာင္းသား၊ ကိုယ္လည္းေက်ာင္းသားျဖစ္ေနတယ္ ၊ မွန္ျခင္း မွားျခင္းထက္ ခုလိုမ်ိဳး ကြဲေနတာမ်ိဳးေတြ မျဖစ္သင္႕ဘူးဆိုတာမ်ိဳး ေျပာခဲ႕တယ္။
အပိုင္း(၆)
ေနာက္တခု က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက စစ္ဆင္ေရး ထြက္တဲ႕ အေၾကာင္းေပါ႕ေနာ္။ စစ္ဆင္ေရးထြက္မယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႕ကေတာ႕ Fighter အေနနဲ႕ မထြက္ရဘူး။က်ေနာ္တို႕သြားမယ္ဆိုရင္ ေရွ႕မွာ တပ္ခြဲတစ္ခြဲ အရင္သြားရတယ္။ က်ေနာ္တို႕က ရြာေတြ၀င္ ေရာက္တဲ႕ ရြာ တိုင္စိုက္အလံေထာင္ ၿပီးရင္ သီခ်င္းဆို အဲဒီပံုစံနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ သြားေလ႔ရွိတယ္။
အဲလို သြားေနရင္းနဲ႕ က်ေနာ္နဲ႕ အတူတူ ထြက္ခဲ႕တဲ႕ စမ္းေခ်ာင္းအကသက ကို၀ဏေက်ာ္က တိုက္ပြဲက်သြားတယ္။ သူတိုက္ပြဲ က်သြားေတာ႕ က်ေနာ္လည္းေတာ္ေတာ္ေလး ခံစားရတယ္။ ေရွ႕တန္းထြက္ဖို႕အတြက္ ေတာင္းဆိုတယ္ေပါ႕ေနာ္၊ အဲဒီတပြဲမွာေတာ႕ သူက က်ေနာ္တို႕ကို ေပးလိုက္တယ္။
အဲဒီမွာ တခု ကြာတာက ဘာကြာလဲဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ ေနာက္တန္းမွာေတာ႕ အိုေကတယ္ေနာ္။ ေရွ႕တန္းထြက္လို႕ရွိရင္ ရန္ကုန္-မႏၱေလးက ေကာင္ေတြကသူတို႕ေလာက္ မထြက္ႏိုင္ဘူး။ သူတို႕က အၾကမ္းသြားႏိုင္တယ္။ က်ေနာ္တို႕ ရန္ကုန္xမႏၱေလးက ေကာင္ေတြက အေျပာပဲ ရွိတာ သူတို႕ကို မီကို မမီဘူး။ တကယ္ကိုေခြေခါက္ေနတာပဲ။
ကိုင္းေတာၾကီး မီးရွိဳ႕ထားတဲ႕ အလယ္ကေန ျဖတ္ရတာတို႕ မွာ ေနကပူ၊ ေဘးက ပူနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕က လမ္းကို မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ႕တာ။ တကယ္ပဲ ဘယ္လိုကို မရတာ၊ ၿပီးေတာ႕ ခါးထက္နည္းနည္းေလာက္ပဲ ျမင္႔တဲ႕ ေတာင္ကဗ်က္ေတာင္ က်ေနာ္က မတက္ႏိုင္ဘူး။ က်ေနာ္က ကိုမ်ိဳး၀င္း runner အေနနဲ႕ လိုက္သြားတယ္။ကိုမ်ိဳး၀င္းရဲ႕ ကိုယ္ရံေတာ္ တပ္စိတ္ရွိတယ္။ ကိုေတာက္ေျပာင္တို႕ ဦးလွေရႊတို႕။ သူဆိုလို႕ရွိရင္ ကိုမ်ိဳး၀င္းတုိ႕ ရြာကပဲ၊ သူဆိုရင္ က်ေနာ္ရဲ႕ ကာဘိုင္ေရာ၊ ပစၥည္းေတြေရာ အကုန္အားလံုး ယူသယ္ေပးတာ။ က်ေနာ္က လူခ်ည္ေလွ်ာက္တာကို မေလွ်ာက္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတာ။ သူတုိ႕က အကုန္လံုး သယ္ၿပီးေလွ်ာက္ေပးၾကတာ။
အဲေတာ႕ စစ္ဆင္ေရးမၿပီးဘူး က်ေနာ္ ၃ လနဲ႕ ျပန္လာရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လည္း ဆိုေတာ႕သြားကိုက္လို႕။ က်ေနာ္ ဆင္သား စားတဲ႕ေနရာမွာဗ်ာ သြားကိုက္ၿပီးေတာ႕ ထမင္း မစားႏိုင္ေတာ႕ဘူး။ ေရွ႕တန္းလည္းေရာက္ေနတယ္ ထမင္းလည္း မ၀င္ေတာ႕ပိုဆိုးတာေပါ႕။ အဲေတာ႕ ၃ လနဲ႕ က်ေနာ္ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ျပန္ေရာက္လာၿပီးေတာ႕ သီခ်င္းပဲ ဆိုေနရတာေပါ႕ဗ်ာ။ က်ေနာ္က ဂစ္တာတီးလုိက္၊ သီခ်င္းဆိုလိုက္နဲ႕ ဒီအလုပ္တခုပဲ လုပ္ႏိုင္တယ္။
အဲဒီလို အေျခအေနကေန က်ေနာ္တို႕ကို ေထာက္လွမ္းေရး ဆိုၿပီးေတာ႕ စၿပီး စြပ္စြဲၿပီး ဖမ္းတာက ၾသဂုတ္မွာစဖမ္းတာ။ခုႏွစ္ကေတာ႕ ေသခ်ာ မသိေတာ႕ဘူး ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လေလာက္ ထင္တယ္။
ဘယ္ကေနစျဖစ္တာလဲ ဆိုေတာ႕ ကိုသံေခ်ာင္းက တိုက္ပြဲမွာ လက္သြားထိတယ္။ ဗန္းေမာ္ တိုက္ပြဲမွာ အဲဒီ စစ္ဆင္ေရးမွာ က်ေနာ္ပါတယ္။ ၁၇ မိုင္နားမွာျဖစ္ေတာ႕ ကိုသံေခ်ာင္းလက္ထိသြားတယ္။ ညာဘက္လက္လား မသိဘူးဗ်။ အဲဒီမွာ သြားထိခဲ႕တယ္။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္ နည္းနည္းစဥ္းစားရင္း ေရာေနတာ ရွိတယ္။ အဲဒီ တိုက္ပြဲမတိုင္ခင္မွာ ကိုမ်ိဳး၀င္းက စစ္ေရးတာ၀န္ခံျဖစ္တာလား၊ ဒီတိုက္ပြဲၿပီးမွ ျဖစ္တာလား က်ေနာ္ ေရာေနတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ေသခ်ာတာကေတာ႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းက စစ္ေရးတာ၀န္ခံျဖစ္ခဲ႕တယ္။ ၿပီးေတာ႕ ေထာက္လွမ္းေရး တာ၀န္ခံကလည္း ေရွ႕တန္းမွာ က်သြားတယ္။ေထာက္လွမ္းေရး တာ၀န္ခံ ကိုေဖက မိုးညွင္းဘက္မွာ တိုက္ပြဲ က်တာ။
အဲဒီမွာ ေထာက္လွမ္းေရး section ကို ကိုမ်ိဳး၀င္းက တိုက္ရိုက္ကိုင္တာ။ၿပီးေတာ႕ကိုမ်ိဳး၀င္းက အဲဒီမွာ ကြန္မန္ဒိုဖြဲ႕တယ္။ သူ႕လူေတြနဲ႕ခ်ည္းပဲ ဖြဲ႕ခ်သြားခဲ႕တာ။ ကိုမန္ဒိုနဲ႕ ရိုးရိုး တပ္ရင္းနဲ႕က ဘာကြာလဲ ဆိုေတာ႕ ရိုးရိုးတပ္ရင္းအေနနဲ႕ ျပန္၀င္လာၿပီ ဆိုရင္ လက္နက္အပ္ရတယ္။ ေကအိုင္ေအမွာလည္း အဲဒီပံုအတိုင္းပဲ။ကြန္မန္ဒိုက ၂၄ နာရီ အျမဲ ေသနပ္နဲ႕ အတူ ရွိေနလို႕ရတယ္။ ေကအိုင္ေအမွာ ကြန္မန္ဒို ကုန္းက သီးသန္႔ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႕ေက်ာင္းသားတပ္မွာေတာ႕ ကြန္မန္ဒို ကုန္းက သီးသန္႕မရွိဘူး။ အကုန္ေရာေနတာေပါ႕ဗ်ာ၊ ဒါေပမဲ႕ မ်ားေသာအားျဖင္႕ ကြန္မန္ဒိုက ေရွ႕မွာပဲ ေနေနရတာမ်ားတယ္။ ဗဟိုတက္တယ္ဆိုရင္ ခဏပဲ၊ ၿပီးတာနဲ႕ ေရွ႕တန္းျပန္ထြက္ အဲလိုပဲ ရွိတာကိုး။
အဲေတာ႕ကိုမ်ိဳး၀င္းက ကြန္မန္ဒိုကိုင္တယ္၊ ကြန္မန္ဒို ဖြဲ႕တဲ႕အခါမွာလည္း လံုး၀ သူ႕စိတ္တိုင္းက် သူ႕ရြာထဲက လူေတြနဲ႕ခ်ည္း ဖြဲ႕ခ်သြားတယ္။ သူက အဲဒီတုန္းက ဒု- စစ္ေရးတာ၀န္ခံျဖစ္ေနေတာ႕ လုပ္လုိ႕ရတာေပါ႕။ တပ္ရင္းေတြမွာၾကေတာ႕ ကိုင္ရတဲ႕ ေသနပ္ေတြက မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ေတြပဲ မ်ားတယ္။ ကြန္မန္ဒိုမွာေတာ႕ တကယ္႔အေကာင္းေတြ ေပးထားတာ။ ထားပါေတာ႕ေနာ္၊ အဲဒါေတြကို သိပ္ေတာ႕ မေျပာခ်င္ဘူး။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕ကို ေထာက္လွမ္းေရးကို စၿပီးစြပ္စြဲၿပီး ဖမ္းခံရတာက…ၾသဂုတ္မွာ၊ ၁၉၉၁စၿပီး ဖမ္းတာက ကိုစိုးမင္းေအာင္ကို စဖမ္းတာ။ ကိုစိုးမင္းေအာင္က ကိုရဲ..ရဲ႕ ရန္လ္ဒါ။ ေနာက္ေတာ႕ … ထြက္ေျပးသြားတယ္ေလ။(ထလရလို႕ စြပ္စြဲ ဖမ္းဆီးတာေတြ ဗ်ဴဟာ၂ ဗန္းေမာ္ခရိုင္မွာ ၆ ရက္ ၾသဂုတ္လ ၁၉၉၁ မွာ စတင္ခဲ့တာ ။ ပါေဂ်ာင္မွာ က စိုးမင္းေအာင္ရဲ႕ ထြက္ခ်က္ေတြကေန ဆြဲယူလာျပီး ၉ သို႕မဟုတ္ ၁ဝ ရက္ ၾသဂုတ္လ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ စဖမ္းတာ - မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္)
အဲဒီမွာ ကိုမ်ိဳး၀င္းတုိ႕အဖြဲ႕က ကိုစိုးမင္းေအာင္ရဲ႕ ထြက္ခ်က္ေတြကိုယူသြားတာ။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တုို႕က ပြဲလုပ္ေနတဲ႕ အခ်ိန္ဗ်။ ကိုစိုးမင္းေအာင္ကို ဖမ္းတာကိုသိတယ္။ စစ္ေနတာကိုလည္ သိတယ္။ ဒါေပမဲ က်ေနာ္တို႕ ဆီမွာ စစ္တာမဟုတ္ဘူး။ ကိုစိုးမင္းေအာင္ကို ေထာက္လွမ္းေရး ဆိုၿပီးစဖမ္းေတာ႕ ဟာ…ဒါ ေက်ာင္းသားတေယာက္ပဲ ျဖစ္တယ္၊ ခုလိုမ်ိဳး မလုပ္သင္႕ဘူးဆိုတဲ႕ အေတြး က်ေနာ္႕မွာ လံုး၀ မရွိဘူး။ တကယ္ကို မရွိတာ။ ဖမ္းတယ္ စစ္တယ္ အဲေလာက္ပဲ သေဘာထားတယ္။ကိုယ္႔ Section ကလည္း မဟုတ္ဘူး။
ၿပီးေတာ႕မွ အဲဒီ ကိုစိုးလင္းေအာင္ ဆီကေန list ေတြ တက္လာတာ။ အဲဒီ List မွာ က်ေနာ္တုိ႕ နာမည္ေတြ ပါတယ္ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တို႕က ရီေနၾကတာ။ အဲဒီမွာlist တက္လာၿပီးေတာ႕ မခ်ိဳ တုိ႕ကို စဖမ္းတယ္။ မခ်ိဳကို ဖမ္းၿပီလို႕ ၾကားေတာ႕ က်ေနာ္က ေတာ္ေတာ္ကို ျပာေတာက္သြားတာ။
ဘာလို႕ လဲဆိုၿပီး ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္သြားတယ္။ ျပာလည္း ျပာသြားတယ္။ေနာက္ မငယ္တို႕လည္း ပါတယ္ၾကားေတာ႕ ပိုဆိုးသြားတယ္။ မငယ္နဲ႕ က်ေနာ္တို႕က Section တခုတည္း propagator မွာ တူတူပဲ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာ။
မခ်ိဳနဲ႕က က်ေနာ္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးတယ္၊ သူက က်ေနာ္႕ကို အျမဲ မုန္႔ဖိုးေပးတယ္။ တကယ္ေတာ႕ သူတုိ႕နဲ႕က က်ေနာ္က ေမာင္ႏွမရင္းေတြလို ျဖစ္ေနတာဗ်။ က်ေနာ္က ေရခ်ိဳးရမွာ ပ်င္းတယ္။ ရာသီဥတုကလည္း ေအးေတာ႕ ေရမခ်ိဳးဘူး။ သူက က်ေနာ္ေရခ်ိဳးခ်င္ေအာင္ မုန္႕ဖိုးေပးတယ္။
ဟဲ႕ အမဆီက မုန္႕ဖိုးယူ ၿပီးရင္ေရခ်ိဳး ဆိုၿပီး က်ေနာ္ ေရခ်ိဳးေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။ၿပီးေတာ႕ ဒယ္ပိုင္းေလးထဲမွာ ေရေႏြးတယ္ၿပီး ေရးခ်ိဳးဖို႕ ေရေႏြးေပးတယ္။
က်ေနာ္က အဲဒီလိုနဲ႕ သူ႕ဆီကေန မုန္႔ဖိုးယူ၊ ေရေႏြးလည္းယူၿပီး ေရးခ်ိဳးတယ္ေလ။ က်ေနာ္႕စိတ္ထဲမွာလည္း သူတုိ႕က က်ေနာ္႕အမေတြလိုပဲ မွတ္တယ္။ခံစားရတယ္။ ဟုိမွာ တကယ္႔အမလုိပဲ ျဖစ္ေနတာကို။သူတို႕ကလည္း က်ေနာ္႕ကို ေမာင္ငယ္တေယာက္လိုပဲ ဆက္ဆံခဲ႕ၾကတယ္။
အဲလိုေနေတာ႕ မခ်ိဳကို ဖမ္းၿပီဆိုေတာ႕ က်ေနာ္ ေရွာ႔္ရသြားတယ္။ စိတ္ထိခိုက္သြာတာဗ်။ ေနာက္ ...စစ္ေၾကာေရး စစ္တဲ႕အဖြဲ႕ထဲမွာ က်ေနာ္ပါတယ္။
အပိုင္း(၇)
ပထမဆံုး သူတုိ႕က အရင္စစ္တယ္။ စစ္ေတာ႕ လံုျခံဳေရး ယူတာ ကြန္မန္ဒိုက ယူထားတယ္။ ၿပီးေတာ႕မွ က်ေနာ္တို႕ကိုျပန္စစ္ခိုင္း။ သူတုိ႕ ထြက္ခ်က္ေတြကိုက်ေနာ္တို႕ ယူရတာ..ၿပီးေတာ႕ အဲဒီအပိုင္းေတြကို က်ေနာ္ မေျပာခ်င္ဘူး။
အဲဒါေတြကို ေက်ာ္ခဲ႕မယ္။ ဘယ္လိုစစ္တာလဲ ဘယ္လို ထြက္ခ်က္ရေအာင္ လုပ္သလဲ ဆိုတာေတြကို က်ေနာ္ မေျပာခ်င္ေတာ႕ဘူး။ ေက်ာ္ခဲ႕မယ္။ အဲဒီအပိုင္းေတြအားလံုးမွာ ဘာေၾကာင္႔လဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တို႕မွာ ရွင္းစရာရွိေနလို႕။
အမွန္ေတာ႕ လူေတြက ေရွာ႕ရေနတာ။ နင္းကန္ၿပီး ရိုက္ထားတာေတြ စစ္ထားတာေတြ ရွိေတာ႕ လူေတြက ေရွာ႕ရေနၾကၿပီ။ က်ေနာ္တို႕ ရီပို႕ျပန္တင္ေတာ႕လည္း ဒါေတြက မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးဆုိၿပီး တင္ခဲ႕တယ္။ ကိုရဲတို႕လည္း တင္ခဲ႕ပါတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ႕ အေၾကာင္းကိုပါ။
ဒါေပမဲ႕ အဲဒီရီပို႕ေတြကို အေပၚက မ်ိဳး၀င္းကျပန္ ကိုင္ထားၿပီးေနာက္ပိုင္းက်ေတာ႕ စစ္ေၾကာေရး စစ္ေနတဲ႕ လူေတြအကုန္လံုးကို ျပန္ဖမ္းလိုက္တယ္။ ျပန္ဖမ္းလိုက္ေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ ေထာင္ထဲ ေရာက္သြားတယ္။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႕ကို မဖမ္းခင္မွာ က်ေနာ္တို႕ကို မေျပာဘူးလားဆိုတဲ႕ ေမးခြန္းရွိတယ္။ က်ေနာ္ ေျပာမယ္ဗ်ာ၊ ေျပာခဲ႕တယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ကိုဖမ္းၿပီးေတာ႕ၿပီးေတာ႕ ဆက္တုိက္ပဲ ကိုရဲတို႕ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႕ကို ဆက္ဖမ္းတယ္။စိတ္မေကာင္းစရာေတြ ျပန္ေျပာရရင္ေတာ႕ …အဲဒီမွာကို စစ္တာနဲ႕ကိုေသေနၾကၿပီ၊ စစ္ေၾကာေရးခန္းထဲမွာကို ေသေနၾကၿပီ။
စစ္ေၾကာေရးခန္းထဲမွာေတာ႕ စစ္တာကေတာ႕ေတာ္ေတာ္ေလးကိုပက္ပက္စက္စက္ စစ္ခဲ႕ၾကတာပါ။အဲဒါေတြ သိၿပီးသားေတြ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ က်ေနာ္လည္းျပန္မေျပာခ်င္ေတာ႕ဘူး။
စစ္ေၾကာေရးစခန္းထဲမွာတင္ စစ္ရင္းနဲ႕ ေသကုန္တဲ႕ သူေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲလို ေသေနၾကေတာ႕ ၿပီးတဲ႕အခါမွာ ဘာသြားျဖစ္သလဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္႕ကို ေခၚေျပာတယ္၊ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးကို ေခၚေျပာတယ္။ ကိုရဲတို႕ကို ေခၚေျပာတယ္။ က်ေနာ္႕ကို ကိုမ်ိဳး၀င္းေခၚေျပာတုန္းက ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႕propagator တဲေလးထဲမွာ က်ေနာ္႔ကို ေခၚေျပာတာ။
သူက “ဘိုဘိုတဲ႕…မင္းကိုငါ အခြင္႔ေရးတခုေပးမယ္တဲ႕…အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ႕မင္းက ငါနဲ႕အတူတူ စစ္ဆင္ေရးထြက္ခဲ႕တာ ဆိုေတာ႕ စစ္ဆင္ေရး ထြက္တုန္းက မင္းငါ႔ကို ဘာလို႕မသတ္တာလဲ…`“ တဲ႕…သူက က်ေနာ္႔ကို ေသခ်ာၾကည္႔ၿပီးေတာ႕ ေျပာတာ။
“မင္းသတ္ၿပီး ေျပးရင္ ရသားပဲ“ တဲ႕..သူက အဲလို ေျပာေတာ႕ က်ေနာ္က “ဟာ က်ေနာ္ မသတ္ပါဘူး ၊ ဘာလို႕ သတ္ရမွာလဲ“လို႕“ က်ေနာ္လည္း ဒီေက်ာင္းသားတပ္ကို ေစတနာထားတာ VCS သိသားပဲလို႕'' လို႕ ျ့ပန္ေျပာတယ္။
တကယ္လည္းက်ေနာ္က ေက်ာင္းသားတပ္ထဲမွာတကယ္ေပ်ာ္ခဲ႕တာ။ က်ေနာ္႕ကို ေထာက္လွမ္းေရးအေနနဲ႕ စၿပီး စြပ္စြဲၿပီး ဖမ္းေတာ႕ ေထာက္လွမ္းက ဗိုလ္ၾကီးလို႕က်ေနာ္႔ကို စၿပီး ေျပာတာကိုး။ ရယ္ေတာ႕ ရယ္စရာအေကာင္းသားပဲ၊ က်ေနာ္႕လို ကေလးသာသာအရြယ္ကေထာက္လွမ္းေရး ဗိုလ္ၾကီးဆိုေတာ႕ေလ၊ အဲဒါနဲ႕ …“ဟာ…မဟုတ္ဘူး၊မဟုတ္ဘူး…ေထာက္လွမ္းေရးက ဗုိလ္ၾကီးမဟုတ္ဘူး“လို႕ ျငင္းေတာ႕တာပဲ၊ ျငင္းလို႕လည္း မရဘူး၊ “ဒါဆို ဗိုလ္…“၊ “ဗိုလ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး ဗ်ာ“ဆိုေတာ႕ “ဒါဆို…ဒုဗိုလ္…'" တဲ႕…ကဲ။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္႔ကို ေနာက္ဆံုးစြပ္စြဲတာ ဒုအရာခံဗိုလ္တဲ႕…။ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ေပါ႕၊ က်ေနာ္႕စိတ္ထဲမွာလည္း အရာရွိဆိုရင္ ပိုႏွိပ္စက္ခံရေတာ႕မယ္ဆိုတာသိေနၿပီ။ လံုး၀ မရဘူး …က်ေနာ္လည္း ေနာက္ဆံုး နာတာနဲ႕ ဘယ္လိုမွ မခံစားႏိုင္ေတာ႕ဘူး… ရာထူးၾကီးေလ ပိုခံစားရေလျဖစ္မွာပဲ။ က်ေနာ္က တပ္သားပဲျဖစ္ခ်င္တာ၊ တပ္သားဆိုရင္ က်ေနာ္႕အတြက ္ပိုေကာင္းတယ္လို႕ က်ေနာ္ေတြးေတာ႕ ေနာက္ဆံုး ေထာက္လွမ္းေရးက တပ္ၾကပ္ၾကီး ဆုိတာနဲ႕ ေစ်းတည္႔သြားေတာ႕တာပဲဗ်ာ။
အဲေတာ႕ စစ္ေနတဲ႕ သူက သက္ ၁၅ ႏွစ္နဲ႕ မင္းတပ္ၾကပ္ၾကီးလုပ္ၿပီး ေတာထဲကို လာတာလားလို႕ ေမးေတာ႕ က်ေနာ္လည္း ဆက္အနာမခံႏိုင္ေတာ႕တာနဲ႕ ဟုတ္တယ္…ဟုတ္တယ္ဗ် လို႕ ေျဖရတယ္ဗ်ာ…ဟား ဟား။
ဟား…ဟား…ထားပါေတာ႕ေနာ္… က်ေနာ္လည္း အသက္ ၁၅ ႏွစ္နဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးက တပ္ၾကပ္ၾကီးျဖစ္တယ္။ အဲလိုမွ က်ေနာ္႕ကို အခြင္႔အေရးရလို႕ ကုိမ်ိဳး၀င္းကေျပာတယ္။ အဲဒီမွာထပ္ၿပီးေတာ႕ မင္းခုလို ေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္ေနတာကို မင္းအိမ္က သို႕တည္းမဟုတ္ မင္းသင္တန္းက အျပင္လူ မသိဘူးဆိုရင္ မင္းကို သတ္မယ္၊သိတယ္ဆိုရင္ မသတ္ဘူး ဒါက မင္းကိုငါ ေနာက္ဆံုးေပးႏိုင္တဲ႕ အခြင္႔အေရးပဲလို႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းက ေျပာတယ္။
“ဘာေၾကာင္႔လဲ ဆိုေတာ႕ ဘာေၾကာင္႕ အဲဒီအခြင္႔အေရးေပးလဲ ဆိုေတာ႕ မင္းက တပ္အေပၚမွာ ေစတနာထားခဲ႕တာ ရွိတယ္၊ၿပီးေတာ႕ မင္း စိတ္ထဲမွာ ေရာယွက္ေနတာ ရွိတယ္တဲ႕၊ဘာေၾကာင္႔လဲ ဆိုေတာ႕ မင္းက ေထာက္လွမ္းေရး၊ တဖက္မွာမင္းက ေက်ာင္းသား ဆိုတဲ႕ စိတ္ကေလး ရွိေနတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႔ မင္းကို Chance ေပးတယ္“လို႕ ေျပာတယ္။
တကယ္လို႕က်ေနာ္ ေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကိုက်ေနာ္႕ အိမ္က မသိဘူး ဆိုရင္ မင္းကိုသတ္မယ္တဲ႕… သိပါတယ္ဆိုရင္ေတာ႕ မင္းကို မသတ္ဘူး…အဲလိုေမးတယ္။ အဲေတာ႕ က်ေနာ္က သိပါတယ္ လို႕ ေျဖတယ္။ ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ႕…က်ေနာ္လည္း ေသမွာကို ေၾကာက္တာကိုး။
ေသမွာကို ေၾကာက္လို႕ သိတယ္လို႕ က်ေနာ္ ေျပာခဲ႕ရတာေလ။ တကယ္ေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ကလည္း ေထာက္လွမ္းေရး ဘယ္ျဖစ္ခ်င္ပါ႕မလဲေထာက္လွမ္းေရးလုိ႕မဟုတ္ဘူးေလ။ ကိုယ္က ေက်ာင္းသားပဲ ဟာကို။
ဒါေပမဲ႕ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က က်ေနာ္႕ကို ေျပာခဲ႕တယ္။ ဘိုဘိုတဲ႕ …မင္း ၀န္ခံလိုက္ပါတဲ႕။ဘာေၾကာင္႔လဲ အကိုလို႕ က်ေနာ္ကေမးေတာ႕ သူက ေျပာတယ္၊ ငါကေသမွာတဲ႕။ ငါေသလို႕ရွိရင္ …ဒီသမိုင္းေတြကို ျပန္ေဖာ္ဖို႕အတြက္ အသက္ရွင္ဖို႕ လူလိုအပ္တယ္…တဲ႕။ အဲေတာ႕…မင္း ၀န္ခံလိုက္ပါတဲ႕။
က်ေနာ္ကလည္း နဂိုကတည္းကမွ ေၾကာက္တတ္တဲ႕ ေသရမွာ ေၾကာက္တယ္ဆိုေတာ႕ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က အဲလို ေျပာလိုက္ေတာ႕ က်ေနာ္႕အတြက္ေတာ႕ပိုအဆင္ေျပသြားတာေပါ႕ဗ်ာ၊ က်ေနာ္ ေထာက္လွမ္းေရး ဟုတ္ပါတယ္လို႕ ၀န္ခံ လိုက္တယ္ေပါ႕။
ေထာက္လွမ္းေရးပါလို႕ ၀န္ခံလိုက္ၾကတာေတြက တကယ္႔ကို ေထာက္လွမ္းျဖစ္လို႕ မဟုတ္ဘူး။အားလံုးက ေက်ာင္းသားေတြခ်ည္းပဲ၊ ၀န္မခံလို႕မရလို႕ကို ၀န္ခံၾကရတာ။ စစ္ေၾကာေရးမွာ ေထာက္လွမ္းေရးဆိုရင္ ေသခ်ာ စစ္ဆိုတဲ႕ အမိန္႕ကလည္း ရွိထားေတာ႕ ဘယ္သူကမွ မညွာၾကဘူး။ ညွာရင္ သူတုိ႕လည္း ေထာက္လွမ္းေရး ျဖစ္မွာကိုေၾကာက္ၾကေတာ႕ သူတုိ႕ ေထာက္လွမ္းေရး မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို သက္ေသျပဖို႕ လိုတယ္။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာ တခုေတာ႕ ရွိတယ္၊ က်ေနာ္တုိ႕ကိုသတ္ခဲ႕တဲ႕ သူေတြ ရိုက္ခဲ႕တဲ႕ သူေတြလည္းပါတယ္။ က်ေနာ္တို႕ကို တကယ္ကို ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ ယံုစားၿပီး သတ္တဲ႕ သူေတြလည္း ရွိတယ္။ ရိုက္ခဲ႕တဲ႕ သူေတြလည္း ရွိတယ္။
အဲဒီၾကားထဲမွာ ေရွ႕တန္းျပန္ေတြ ျပန္လာၿပီလို႕ ၾကားရင္ က်ေနာ္တို႕ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ျပာေတာက္ေနၿပီ။ အဲဒီ ေရွ႕တန္းမွာတေယာက္ေယာက္ က်ခဲ႕ရင္အဲဒီေဒါသက က်ေနာ္တို႕ ဆီမွာ လာေပါက္ကြဲတာ။
က်ေနာ္တုိ႕မွာ ေရွ႕တန္းျပန္ရွိတယ္ေဟ႕ဆိုရင္…ဘယ္သူေတာ႕ ဘယ္လိုျဖစ္ဦးမယ္ မသိေသးဘူး ဆုိၿပီး အားလံုး မ်က္စိပ်က္မ်က္နွာပ်က္နဲ႕ ေၾကာက္ေနၾကၿပီ။ဘယ္ေလာက္ထိ က်ေနာ္တုိ႕ ျဖစ္သြားၾကသလဲ ဆိုရင္ ေရွ႕တန္းျပန္ရွိတဲ႕ ေန႕ ဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႕ေတြက ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ေသြးထြက္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲ ဆိုေတာ႕ အခု ဒီမွာေသြးထြက္မွ ဟိုမွာ အဲဒီညမွာေသြး ပိုထြက္မယ္ အရိုက္ခံရလို႕၊ အဲဒါေၾကာင္႕ ႏွီးျဖာရင္းနဲ႕ ဓါးရွသြားရင္ က်ေနာ္တုိ႕ေပ်ာ္သြားၾကတယ္၊ ဘာလို႕ ေပ်ာ္သြားလဲ ဆိုေတာ႕ က်ိန္းေက်းသြားတယ္ေပါ႕ဗ်ာ…။ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္လုပ္တာက သက္သာမယ္ေပါ႕၊ က်ိန္းေက်မယ္ ဆိုၿပီး ကေလးေတြးနဲ႕။
အပိုင္း(၈)
ေထာင္က်တုန္း က်ေနာ္မွတ္မိတာေလးေတြေျပာခ်င္တယ္။ ဘာလဲ ဆိုေတာ႕က်ေနာ္တို႕ ေထာင္က်ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ကို တပ္မွာရွိတဲ႕
အေဆာင္ေတြက ေခၚေခၚခိုင္းတယ္။ ထင္းေခြတာတို႕၊ ထရံယက္ခိုင္းတာတို႕ တိုလီမိုလီ ေ၀ယ်ာ၀စၥလုပ္ခိုင္းတာတို႕ေပါ႕။အဲလို လုပ္ခိုင္းတယ္ဆိုတဲ႕ သူေတြကက်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ။ သူတို႕ေတြက က်ေနာ္တို႕ကို ခိုင္းၾကတဲ႕အခါမွာ ေထာက္လွမ္းေရး မို႕လို႕ဆိုတာနဲ႕ ေက်ာၿပီး လုပ္ခိုင္းတဲ႕ သူေတြလည္း ရွိသလို၊အခ်ိဳ႕႕လည္း က်ေနာ္တို႕ကို သူတို႕ရထားတဲ႕ အေျခအေနေလးတခုကေန ကူညီခ်င္လို႕ ေခၚခိုင္းၾကတာလည္း ရွိတယ္။
အဲလုိအလုပ္လုပ္ခိုင္းၿပီးအခ်ိဳမႈန္႔ေလး ေပးလိုက္တာ၊ ထမင္းေကၽြးလိုက္တာ အဲဒါမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ကို ကူညီခ်င္တဲ႕အတြက္ေခၚ ခိုင္းတာ၊ဟင္းေလးေတြ ေကၽြးတာ ေဆးလိပ္ေပးတာ စသျဖင္႔ေပါ႔။
ေနာက္ က်ေနာ္တို႕ကို ရိုက္တဲ႕ ထဲမွာ တကယ္႔ကို ပုဂၢိဳလ္ေရး အျငိဳးေတြနဲ႕ ရိုက္တာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႕ဆိုရင္ ၀ါဒျဖန္႕ခ်ိီေရး section ဆိုေတာ႕ ျပဇာတ္ေတြ ဘာေတြကရတာ ရွိတယ္။အခန္းေလးေတြက ေနာက္မွာ က်ဥ္းက်ဥ္းေလးေလ၊ထားပါေတာ႕ မငယ္တို႕၊သင္းသင္းတုိ႕ၾကေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕နဲ႕ကေမာင္ႏွမလိုျဖစ္ေနေတာ႕ျပဇာတ္အတြက္ အ၀တ္အစားလဲရတာ ရွိတယ္၊ ရွိေတာ႕လိုက္ကာေလးခ်ၿပီးေနာက္မွာ အ၀တ္လဲတာမ်ိဳး ရွိတယ္၊ က်ေနာ္တုိ႕ကေတာ႕အမ…မၿပီးေသးဘူးလား…ဆိုၿပီး ေမာင္းရတာမ်ိဳးလည္း ရွိတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ႕ ဒါကိုယ္႔အမေတြပဲလို႕ သေဘာထားေတာ႕ …သူတို႕ေတြကို ကိုယ္႔အမေတြလိုပဲ ခံစားၿပီး ဆက္ဆံေျပာဆိုတယ္၊ဒါေပမဲ႕ေရွ႕တန္းျပန္တာရွိတဲ႕အခါက်ေတာ႕ သူတို႕က ဇာတ္ေနာက္ထိ ေရာက္လာတယ္၊ က်ေနာ္တုိ႕က သူတုိ႕ကို တားရတာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတယ္၊ တခ်ိဳ႕က မူးေနတာတြလည္း ရွိေတာ႕အဲလုိမ်ိဳး ေျပာမရတဲ႕အခါမ်ိဳးမွာ က်ေနာ္ကေတာ႕ MP ေခၚၿပီးေတာ႕ MPသူတုိ႕ ၀င္ေနတယ္ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ႕ MPက အဲဒီမွာ ေခၚၿပီး အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည္႔လိုက္တာလည္း ရွိတယ္။ အဲလို အခ်ဳပ္က်ခဲ႕တဲ႕သူေတြကလည္း အျငိဳးနဲ႕လာရိုက္တာမ်ိဳးလည္း ရွိတယ္။
“မင္း ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ…အခုေတာ႕ ..ေသစမ္းကြာ“ ဆိုၿပီး လာရိုက္တာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိတယ္။ ဟား ဟား အဲဒီလို အျငိဳးနဲ႕ရိုက္ၾကတာလည္း မနည္းဘူး။ ၿပီးေတာ႕ အခ်ိဳ႕က်ေတာ႕လည္း သူတုိ႕က ေထာက္လွမ္းေရး မဟုတ္ပါဘူးဆိုတာကို ျပခ်င္လို႕ က်ေနာ္တုိ႕ကို ပိုၿပီး ႏွိပ္စက္ျပတာလည္း ရွိတယ္။
က်ေနာ္တုိ႕ ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ စြပ္စြဲၿပီး ဖမ္းထားတဲ႕ သူေတြကို ညွာတာေထာက္ထားေနရင္ သူတို႕လည္း အလိုလို ေထာက္လွမ္းေရးပါလို႕ စြပ္စြဲခံရမွာေၾကာက္လို႕ ပိုၿပီး ေတာ႕ ေထာက္လွမ္းေရး မဟုတ္ဘူး။ ေထာက္လွမ္းေရးကို မုန္းတယ္ဆိုၿပီးေတာ႕ ရိုက္ျပတာလည္း ရွိတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက ရိုက္ပံု ရိုက္နည္းပဲ ကြဲတယ္။ ရိုက္တာေတာ႕ ရိုက္ၾကတာပဲ ။ ခံရတာ က်ေနာ္တုိ႕အားလံုး ခံရတာ။
၁၂ . ၂ . ၁၉၉၂ မွာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အပါအ၀င္ ၁၅ ဦးကို သတ္လိုက္ၾကတယ္။ ေခါင္းျဖတ္ၿပီး သတ္တာပါ၊သတ္ပံုသတ္နည္းကေတာ႕ က်ေနာ္လည္းမေျပာခ်င္ေတာ႕ဘူး။
၁၉.၂.၁၉၉၂ ခုရက္ေန႕ ညမွာ က်ေနာ္္၊ ကိုညီ၊ မငယ္(နန္းေအာင္ေထြးၾကည္)၊ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး၊ ကိုရဲလင္း၊ ကို၀ဏ …စတဲ႕ ၇ ေယာက္ကို ကိုမ်ိဳး၀င္းကေခၚလိုက္တယ္။ ေခၚၿပီး သူ႕ရဲ႕ တဲမွာ စကားေျပာတယ္။
“မင္းတုိ႕ကို ေျပာထားတာက မင္းတို႕ ေထာက္လွမ္းေရး ျဖစ္ေနတဲ႕ ျဖစ္စဥ္ကို အိမ္ကသိတယ္လို႕ ေျပာတယ္၊ အဲေတာ႕ မင္းတို႕ မိဘကို စာေရးပါ၊ ဒီကို လာခဲ႕ဖုိ႕စာေရးပါ“ အဲလို ေျပာတယ္။
ဒီမွာ က်ေနာ္ ျဖတ္ၿပီး သတိရတုန္းေျပာခ်င္တာ တခုရွိတယ္၊ ကိုေမာင္ေမာင္ေရးထားတဲ႕ ေခတ္သစ္ ဟသၤာကိုးေသာင္းစာအုပ္မွာ ေရးထားတယ္။
သူနဲ႕ ေတြ႕စဥ္ကာလမွာ ေက်ာင္းသားေတြက ေျပာတယ္ေပါ႕ေနာ္။ ဒီကေက်ာင္းသားေတြ အစိုးရဆီမွာ အလင္းျပန္မ၀င္ရဲဘူး ဒီမွာပဲ ေနေနတယ္ဆိုၿပီး ကိုေမာင္ေမာင္က ေရးထားတယ္။ အဲဒါ မဟုတ္ဘူး၊ မွားတယ္။ ဘာေၾကာင္႕မဟုတ္ဘူးလဲဆိုတာက က်ေနာ္တို႕က ေျပးမယ္ဆိုရင္ ေျပးရတယ္။ က်ေနာ္က ေတာက္ေလွ်ာက္ ဗဟိုမွာ ေနခဲ႕တဲ႕ေကာင္။ဒါ ကိုယ္ရည္ေသြးၿပီး ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။
အသတ္ခံရတဲ႕ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က ေျပးရင္ ေျပးလို႕ရႏိုင္ရဲ႕သားနဲ႕ “ငါ မေျပးခ်င္ေတာ႕ဘူး၊ ငါတို႕ဒီအေျခအေနကိုရန္သူ႕ဆီမွာသြားေျပာရမလားကြာ… ငါ..ဒီမွာပဲ အေသခံလိုက္ေတာ႕မယ္“တဲ႕.. ဒါ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ေျပာခဲ႕တဲ႕ စကားကို ေျပာျပတာ။ ဒါ သူ က်ေနာ္႕ကိုေျပာခဲ႕တာေပါ႕ေနာ္။
ေနာက္ က်ေနာ္ ထြက္မေျပးတဲ႕ အခ်က္ရွိေသးတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲ ဆိုေတာ႕ ဗ်ဴဟာ ၂ မွာက ဒီဟာက နံရံေပါ႕။ အဲဒါ သက္ထြန္းလား မသိဘူး၊ သူ႕ေဘးကဦးေအာင္ကိုး၊ဒီဘက္ေဘးက လူေတြေပါ႕ေလ၊ အဲဒီမွာ အစြန္ဆံုးတေယာက္က ထြက္ေျပးသြားတာ။ အဲလုိ ထြက္ေျပးသြားေတာ႕ ကိုဘဂ်မ္းက သူ႕ေဘးနားကလူဦးေအာင္ကိုးကို မင္းေဘးနားက လူထြက္ေျပးသြားတာ မင္းသိလားလို႕ေမးတယ္။ မသိဘူး ဆိုေတာ႕ တခါတည္း ပစ္ခ်လိုက္တာ။ အဲေတာ႕ က်ေနာ္ ထြက္ေျပးသြားရင္ က်ေနာ္႕ေဘး ႏွစ္ဘက္က လူေတြ အသတ္ခံရမွာ။ အဲဒါကို က်ေနာ္႕ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ကို က်ေနာ္ ျပန္ၿပီးေတာ႕ သတ္ခဲ႕ရသလို ျဖစ္သြားမွာ။
ေနာက္တခုက က်ေနာ္တုိ႕ စိတ္ထဲမွာ AB ဆိုတာ ရွိတယ္၊ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ ဆိုတာ ရွိတယ္။ သူတို႕ က်ေနာ္တုိ႕ကို ဘယ္ေလာက္ စြပ္စြဲၿပီး ႏွိပ္စက္ႏွိပ္စက္တာက တပိုင္း က်ေနာ္တုိ႕ စိတ္ထဲမွာ ေက်ာင္းသားဆိုတာ ရွိတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးရွိတယ္။ အဲဒါ က်ေနာ္တို႕ စိတ္ထဲမွာအရမ္း စြဲစြဲျမဲျမဲ ရွိတယ္။
တကယ္ကို စြဲစြဲဲျမဲျမဲ ရွိခဲ႕ပါတယ္။ ခုခ်ိန္ထိလည္း စိတ္ထဲမွာ ရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႕ က်ေနာ္တို႕ မေျပးခဲ႕ၾကတာ၊ သူေျပာသလို မေျပးတာ မဟုတ္ဘူး။ အဲလိုသြားေနရင္းနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ အရမ္းေမွ်ာ္လင္႔ထားတာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ကို ကယ္တင္မဲ႕ ကယ္တင္ရွင္အေနနဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ထားတာ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေအာင္ကိုပဲ။
အပိုင္း(၉)
ABကေနၿပီးေတာ႕ ဆင္းလာမယ္လုိ႕ ၾကားေတာ႕ က်ေနာ္တို႕မွာ တကယ္ကို ကယ္တင္ရွင္လာမယ္လို႕ ထင္တာ။ က်ေနာ္တို႕ အရမ္းေမွ်ာ္လင္႔ထားတာ၊ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ပဲ။
ဘာျဖစ္လို႕ ေမွ်ာ္လင္႔ထားလဲ ဆိုေတာ႕ နံပတ္တစ္က သူက ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ လူ ၃၀၀ေက်ာ္ရွိတဲ႕ အဖြဲ႕မွာ လူ ၁၀၀ ေက်ာ္ ေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္ေနတဲ႕ကိစၥကို သူ ဆင္ျခင္ စဥ္းစားပိုင္းျဖတ္ႏိုင္လိမ္႔မယ္၊ ဒါကို သူ အလြယ္တကူ သိႏုိင္မွာပဲလို႕ ထင္ထားတာ။ ေမွ်ာ္လင္႔ထားၾကတာ။
နံပတ္ ၂ ကေတာ႕ ေတာင္ပိုင္းရဲ႕ အေျခအေနဟာ ေျမာက္ပိုင္းအေျခအေနလို မဟုတ္ဘူး။ ေတာင္ပိုင္းက ႏိုင္ငံတကာနဲ႕ ထိစပ္မႈ ပိုမ်ားတယ္။ေတာင္ပိုင္းအေျခအေနက စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းဥပေဒက ေျမာက္ပိုင္းထက္ ပိုအားေကာင္းမယ္ေပါ႕။ က်ေနာ္တို႕က တကယ္႕ကို ကယ္တင္ရွင္လာမယ္လုိ႕ကို ထင္တာ။သူလာရင္ေတာ႕ ဒီျပႆနာေတြ ရွင္းသြားမယ္လို႕ကို ေမွ်ာ္လင္႔ထားၾကတာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္က ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္။
တရက္တရက္ေထာင္ထဲကေန ျဖတ္သန္းေနရတာ က်ေနာ္တို႕အတြက္ အရမ္းခက္တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ မ်က္စိတည္း ျမင္ေအာင္ တကြက္ေလာက္ထည္႔ေျပာခ်င္တယ္။ စဥ္းစားၾကည္႔ ကိုလွမ်ိဳးေအာင္ လုပ္သြားတာဆိုရင္ အရမ္းရက္စက္တယ္။ အဲဒီေကာင္ ရူးေနတာ၊ သူ နံၾကပ္ကူ လုပ္ခိုင္းတယ္တဲ႕။ နံၾကပ္ကူ ကို လမိုင္းတင္တာဆိုၿပီးေတာ႕ ေဟ႕ေအာင္ ထိန္လင္း၊ သူ႕နာမည္က ထိန္လင္းေခၚ ေအာင္မင္း။ သူက ထိပ္တံုးထဲမွာ က်န္ခဲ႕တာကို။
အဲဒါကို နံၾကပ္ကူကို လမိုင္းတင္တာဆိုၿပီးေတာ႕ ထိပ္တံုးထဲမွာ က်န္ခဲ႕တဲ႕ ကိုေအာင္မင္းကို ေက်ာကံုးခိုင္းတယ္။ အဲဒီေက်ာကံုးကို နံၾကပ္ကူနဲ႕ ရိုက္တာ ဗ်ာ… ဟိုလူ အဆုတ္ကြာသြားတယ္။ ေနာက္တေန႕ က်ေနာ္႕လက္ေပၚမွာပဲ ေသသံုးတယ္။ အဲဒါ ကိုေအာင္မင္းမွာ ဘာအျပစ္မွ မရွိဘူးေနာ္ အဲဒါသူတို႕ နံၾကပ္ကူ ေကာင္းမေကာင္း စမ္းတာ၊ လမိုင္းတင္တာတဲ႕ ဗ်ာ…။
အဲဒီလိုေတြ ဆိုေတာ႕က်ေနာ္တုိ႕မွာ တေယာက္နဲ႕တေယာက္ျဖတ္သန္းရတာ ဘယ္ေလာက္ ခက္သလဲ။ ဒုကၡမ်ားသလဲ၊ ဘယ္ေန႕ကိုယ္႔အလွည္႔လဲဆိုတာ အခ်ိန္တိုင္းေတြးေနရတာ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္ကို ေမွ်ာင္လင္႔တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ AB ကလာမဲ႕ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ကို က်ေနာ္တို႕ ေမွ်ာ္တယ္။
သူလာရင္ေတာ႕ ဒီကိစၥၾကီးက ၿပီးသြားမွာပါ လို႕ထင္ၾကတာ၊ လူတိုင္းေတာ႕ မဟုတ္ဘူး၊ အမ်ားစုရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ႕ AB ဆိုတာ ရွိတယ္။ AB ဆိုတာရွိတဲ႕အတြက္ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ရွိတယ္ေလ။
အဲဒီမွာ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေအာင္ ေရာက္လာတယ္။ အရမ္းေပ်ာ္တယ္၊ အရမ္းေမွ်ာ္လင္႔ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ႕…။
ဒါေပမဲ႕ ...ဗ်ာ။
ဒါေပမဲ႕… က်ေနာ္တို႕ ထင္သလို ျဖစ္မလားဘူး။
အဲဒီေန႕က …အျဖစ္အပ်က္ကို အကုန္ျပန္မွတ္မိေနတယ္… ။ စြဲစြဲျမဲျမဲကို မွတ္မိေနတာ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တို႕က သူ႕ကို ကယ္တင္ရွင္အေနနဲ႕လာမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင္႔ထားၾကလို႕။
အဲဒီမွာ လာၿပီးေတာ႕မွ သူက ကိုသိန္းထြန္းကို သူစီးတဲ႕ ဖိနပ္နဲ႕ ခၽြတ္ၿပီး ပါးရိုက္တယ္။ ကိုသိန္းထြန္း နားထဲက ေသြးထြက္လာၿပီး နားကန္းသြားတယ္။
ၿပီးေတာ႕ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တုိ႕နဲ႕ ေတြ႕စဥ္မွာက်ေနာ္တိုရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက ဘာဆိုတာ သိကိုသိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕က ေသေတာ႕မွာ ေသေနတာ၊ က်ေနာ္တုိ႕က သူလာၿပီ ဆိုကတည္းက က်ေနာ္တို႕သူ႕ကို ၾကည္႔တဲ႕ မ်က္လံုးေတြက အားကိုးတၾကီးနဲ႕ ၾကည္႔ေနတာ။ က်ေနာ္ ေျပာရဲတယ္။
အားလံုး သူ႔ကို ၾကည္႔တဲ႕ အၾကည္႔က…ဘယ္လို ေျပာမလဲ သိသာတယ္ အားကိုးတၾကီးနဲ႕ ၾကည္႔ေနတာ။ ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ ႕ အသက္သခင္ကို ၊ကယ္တင္ရွင္ကိုး။
ဒီမ်က္လံုး ဒဏ္ကို သူ မွတ္မိေနပါလိမ္႕မယ္။
အဲဒါကို ဘာေၾကာင္႔မ်က္ႏွာလြဲခဲ႕တာလဲ ဆိုေတာ႕ သူ႕ရဲ႕ အတၱအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ပဲ။ က်ေနာ္ သံုးသပ္ခ်က္ကေတာ႕ သူက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေျမာက္ပိုင္းက မဲ ရၿပီးသြားၿပီ။ သူ ကိုမိုးသီးနဲ႕ faces လုပ္ေနတာ ဒီမဲေတြက သူ႕အတြက္ အရမ္းအေရးပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႕သူက ဒါေတြကို ေထာက္ခံၿပီး လက္မွတ္ထိုးေပးခဲ႕တာ။
က်ေနာ္တို႕ တကယ္ပဲ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကုန္တယ္၊ အရုပ္ၾကိဳးပ်က္ပဲ၊ တကယ္႕ကို အရုပ္ၾကိဳးပ်က္ပါ။
တကယ္ေတာ႕ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ဟာ အက်ိဳးစီးပြားတခုကိုၾကည္႔ၿပီးေတာ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်ခဲ႕တယ္။ သူက မရိုးသားဘူး။ သူ႕ရဲ႕အတၱအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ဆိုရင္ ပိုမွန္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕ေတြ အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ပဲ။ သြားၿပီ…ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္ မရွိေတာ႕ဘူး။ က်ေနာ္တို႕ ဘ၀က ေတာ္ေတာ္ကို စုတ္ျပတ္သတ္တယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႕ အေနနဲ႕ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ
သူေကာင္းေကာင္း သိတယ္။ ဒါကိုသူက သူ႕အက်ိဳးစီးပြားနဲ႕ လဲသြားတယ္။
အဲဒီမွာ...
တကယ္ေတာ႕က်ေနာ္တို႕ အသက္ေတြအားလံုးကို ကယ္သြားတာက ကိုေက်ာ္နိုင္ဦးပဲ။ သူက သာယာ၀တီက ။
ဘယ္လုိကယ္သြားသလဲ ဆိုေတာ႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းက က်ေနာ္တုိ႕၇ ေယာက္၇ဲ႕ မိဘေတြကို ကိုေမာင္ေမာင္ကတဆင္႕ စာေရးခိုင္းတယ္။
“မင္းတို႕ ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ ၀န္ခံခဲ႕ၾကတယ္၊ ၿပီးေတာ႕မင္းတို႕ေထာက္လွမ္းေရး ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ႕ ကိစၥကို သိတဲ႕ သူ ရွိတယ္လို႕ေျပာခဲ႕ၾကတယ္ဆိုေတာ႕။ အဲေတာ႕ သိတဲ႕ သူကို ေခၚေပး၊ ငါ အာမခံႏိုင္တာ ငါ တာ၀န္ခံႏိုင္တာက မင္းတုိ႕ ေရးတဲ႕ စာကို မင္းတို႕ မိသားစု ဆီေရာက္မယ္၊ ၿပီးေတာ႕ တလအတြင္းကို အဲဒီလူက ဒီကို တက္လာရမယ္“လို႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းက ေျပာတယ္။
ၿပီးေတာ႕သူက ဆက္ေျပာတယ္။ “တလ ေက်ာ္သြားရင္ သတ္မယ္“…တဲ႕။
အဲမွာ က်ေနာ္တို႕ေတြ ျပာေတာက္ကုန္ၾကတာ။ ကိုညီလည္းျပာေတာက္ေနတာပဲ။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕က အသက္ရွင္ခ်င္လို႕သာ ေထာက္လွမ္းေရးလုိ႕ ၀န္ခံလိုက္ၾကရတာကိုး။ ဒါေပမဲ႕ တကယ္ေထာက္လွမ္းေရးလည္း မဟုတ္ေတာ႕၊ အိမ္ကလည္းဘယ္သိႏိုင္မလဲ။ ကုိမ်ိဳး၀င္းက စာေရးဆိုေတာ႕ ခက္တာေပါ႕။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္က ဘာစဥ္းစားလဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္ ေနာက္တလ အသက္ရွင္ဖို႕ အိမ္က လူတေယာက္ကို ေခၚၿပီး အသက္ခံရမလား၊ ခု ဒီမွာ အသက္ခံရရင္ က်ေနာ ္တေယာက္ပဲ ေသမယ္၊ ေနာက္တလဆိုလို႕ အိမ္က လူေရာက္လာရင္ လည္း အသတ္ခံရမယ္ ၂ေယာက္ေသမယ္လို႕ က်ေနာ္ စဥ္းစားေနၿပီ။ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း အၾကပ္အတည္း့ျဖစ္တယ္။ တေယာက္ပဲ အေသခံမလား၊ ႏွစ္ေယာက္ေသမလား ဘယ္လို ေရြးရမလဲ ဆိုတာကို မီးဖိုမွာ ထိုင္ၿပီး မီးလွံဳေနရင္း စဥ္းစားတာ။
ခုခ်ိန္မွာ ျပန္ေျပာရင္ေတာ႕ အဲဒါဟာ ဇာတ္လမ္း ဆန္တယ္။ မီးလွဳံရင္းနဲ႕ က်ေနာ္လည္း စဥ္းစားရင္း ဘာအိုင္ဒီယာမွ မရဘူး။ အဲဒီမွာကိုေက်ာ္က…ကိုမ်ိဳး၀င္းကို ေျပာလိုက္တာ။
“ဒီလိုလုပ္ ကိုမ်ိဳး၀င္း…က်ေနာ္က NIB က ဆိုေတာ႕ အၾကီးဆံုးပဲ တဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရး ဆိုတာလည္း ခင္ဗ်ားသိတဲ႕အတိုင္းပဲ ေထာက္လွမ္းေရး ဆိုၿပီးေတာ႕လည ္း ရပ္ကြက္ထဲမွာ ယူနီေဖာင္းၾကီး၀တ္ၿပီးသြားလာၾကတာ မွ မဟုတ္တာ၊ လွ်ိဳ႔၀ွက္ၾကတာပဲ။ေနာက္ ဒီျဖစ္တဲ႕ ကိစၥမွာ က်ေနာ္ဟာ လူၾကီးျဖစ္တဲ႕ အတြက္ က်ေနာ္႕မွာ တာ၀န္ရွိတယ္“ လို႕ ကိုေက်ာ္က ေျပာတာ။
ၿပီးေတာ႕ကိုေက်ာ္က ကိုမ်ိဳး၀င္းကို ေျပာတယ္ “က်ေနာ္က တာ၀န္ခံၿပီး က်ေနာ္ေျပာလိုက္မယ္။ တက္လာတဲ႕ သူက ဒီက လူေတြရဲ႕ အဆင္႔နဲ႕ကိုယ္ပိုင္နံပတ္ကိုေျပာမယ္။ တခုေတာ႕ ရွိတယ္ဗ်ာ က်ေနာ္တို႕ တပ္ကိုသြားေျပာလာပါလို႕ ေျပာရင္ သူတို႕လည္း လာမွာမဟုတ္ဘူး။ အဲေတာ႕ က်ေနာ္ရဲ႕ အဆင္႔႒ာနကိုသိခ်င္တယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႕ မိဘေတြက ႒ာနကိုသြားေမးမွ သိလိမ္႔မယ္။ ဒါေတာ႕ခင္ဗ်ား က်ေနာ္တုိ႕ကို chance ေပးရလိမ္႔မယ္“ တဲ႕။
အဲလိုေျပာေတာ႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းက အိုေက တဲ႕။
က်ေနာ္တုိ႕ကေတာ႕ ျပာေတာက္ေနတာပဲ ဘာမွလည္း စဥ္းစားလို႕မရဘူး၊ကိုေၾကာင္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဆိုတာလည္း မစဥ္းစားတတ္ဘူးဘူး။ ကိုေၾကာင္က က်ေနာ္႕ေဘးနားမွာ ပဲသူက က်ေနာ္႕ကို မိသားစုအေၾကာင္း မ်ားမ်ားသာေရး လို႕ ေျပာတယ္။
မိသားစုအေၾကာင္း ညီအကိုေမာင္ႏွမ နာမည္ေတြ မ်ားမ်ားသာခ်ေရးတဲ႕ ကိုေၾကာင္က ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္တို႕ ဟိုးေရွ႕မွာ ေရးထားတဲ႕ရ Personal recordနဲ႕ေတာ႕ သိပ္ကြာလို႕မရဘူး။
(အဲဒီစာ ခုခ်ိန္ထိ အိမ္မွာ ရွိေသးတယ္…ဟီး…ဟီး…)
က်ေနာ္လည္း အခုတပ္ထဲမွာ အဖမ္းခံထားရတယ္ေပါ႕၊ ဘယ္သူ ေနေကာင္းလား၊ ဘယ္သူ႕ကိုသတိရတယ္၊ ဘာညာ ေပါ႕ဗ်ာ ေမာင္ႏွမေတြေရာ…အကုန္လံုးရဲနာမည္လည္းပါေအာင္ ေရးတာေပါ႕ ကိုေၾကာင္(ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး)ကလည္း ေပးလိုက္တယ္။
အဲဒီစာေတြကို မ်ိဳး၀င္းက အကုန္ဖတ္ၾကည္႔တယ္။ မ်ိဳး၀င္းတဲကေန အဆင္းမွာကိုေၾကာင္က ေျပာတယ္။
“ငါတို႕ တလေတာ႕ အသက္ရွင္သြားၿပီ“ တဲ႕…အဲလို ေျပာတယ္။
အပိုင္း(၁၀)
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တခု ေျပာျပခ်င္တာက က်ေနာ္တို႕ မ်က္ႏွာေတြက သိပ္ညွိဳးလို႕မရဘူး။ ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ႕ အထဲထဲမွာ ရွိေနတဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကေမွ်ာ္လင္႔တာကို အဲဒီထဲမွာ စိတ္ကသိပ္အေရးၾကီးတယ္ေလ။ တေယာက္က ညွိဳးၿပီး အဲလို သြားရင္ က်န္တဲ႕ သူေတြကပါ ေခါင္းငိုက္စိုက္ေတြ က်ၿပီး အဲလိုေတြေခြက်ကုန္ၾကတာကိုး။
အဲေတာ႕က်ေနာ္တို႕ ျပန္လာရင္ သူတုိ႕က သိခ်င္တယ္ေလ၊ အေျခအေနက ဘယ္လိုတုန္းေပါ႕။ က်ေနာ္တို႕ကလည္း ေျပာျပတာေပါ႕၊ သူတုိ႕က ေခၚေတြ႕တယ္။အေျခအေနေကာင္းတယ္ေပါ႕ေလ…အဲလိုေလး ေျပာတယ္ေပါ႕။ သူတုိ႕လည္း ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ကေလး ရွိတယ္။
အဲလို ေျပာရင္းနဲ႕ ရက္ကတျဖည္းျဖည္းကုန္လာေရာ က်ေနာ္႕စိတ္ထဲမွာလည္း စိတ္က ပူေနတယ္။ ကိုေၾကာင္ကိုလည္း ေမးတယ္။ ကိုေၾကာင္ ဘယ္လိုလဲ ဆိုေတာ႕ကိုေၾကာင္က ငါေတာ႕ အေကာင္းဆံုးလုပ္လုိက္တာပဲတဲ႕။ က်န္တာေတာ႕ မသိေတာ႕ဘူးေပါ႕ေနာ္။ ငါေတာ႕ အေကာင္းဆံုးလုပ္လုိက္တယ္တဲ႕။ သူက အဲဒါပဲေျပာတယ္ က်ေနာ္႕ကို။
က်ေနာ္တို႕ အဲဒီတလလံုး ဟာ တေရးမွ အိပ္မရဘူး။ က်ေနာ္က ေမေမ႕ဆီ စာေရးလုိက္တာကိုး။ အေမေရာက္လာမွာဆိုေတာ႕ ေသမွာလား။ ဘယ္လိုျဖစ္လာမလဲ…စိတ္ကလည္း ပူတာေပါ႕။ တလနီးလာေလ ပိုၿပီးေတာ႕ အိပ္မရေလ။ အဲဒီမွာ ၁၉ ရက္ေန႕ေလာက္မွာ က်ေနာ္တို႕က သတင္းေလး သဲ႕သဲ႕ေလး စၾကားရၿပီ။
၁၉ ရက္ေန႕ညမွာ ရင္းမွဴးသိုက္ထြန္းက က်ေနာ္တို႕ဆီကိုလာၿပီး အဲဒီ message ကုိလာေပးတာ။လာေပးတာက ဧည္႔သည္ေတြ ေရာက္ေနတယ္ ဘာညာေပါ႕။ ေအာက္မွာ ကားသံၾကားရတယ္။ ေမေမတို႕ေရာက္တဲ႕ကားသံကို။
ေမေမတို႕ေရာက္လာတာ က်ေနာ္ထင္တယ္ဗ် မနက္ခင္းေစာၾကီး ေရာက္လာတာ၊ မနက္ခင္း ဆိုတာ သံုးေလး နာရီထိုးေလာက္ေပါ႕။ေနဦး ည ၂ နာရီေလာက္ျဖစ္လိမ္႕မယ္ ထင္တယ္။ ကားသံၾကားရတယ္။
က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အကုန္ နားစြင္႔ေနတာ။ ဘာေလးပဲ ၾကားရ ၾကားရ ဗ်ာ ။ သိတယ္ မဟုတ္လား။ ဘီဘီစီက လာတယ္ ၾကားရ ၾကားရ။ အကုန္နားစြင္႔ေနၾကတာ။
ေမေမတို႕ ေရာက္လာၿပီး ေနာက္တေန႕ မွတ္မွတ္ရရ ၂၀. ၃.၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေပါ႕။ အဲဒီေန႕မွာ ေတြ႕ခြင္႔ရတာ။
က်ေနာ္တို႕နဲ႕ ေမေမတို႕ကို ေပးေတြ႕ေတာ႕ အဲလိုပဲ ဒီလို ကင္မရာေတြ ေထာင္ထားတာ ရွိတယ္၊ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ေမေမက က်နေနာ္႕ကို မမွတ္မိဘူး။မမွတ္မိဘူးဆိုတာကလည္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္တို႕အားလံုးက စားတာေသာက္တာမွာလည္း အာဟာရ မရွိဘူး ထမင္းပဲစားရသလိုေပါ႕ ဟင္းခ်ိဳ ဆိုရင္လည္း ထားပါေတာ႕ အဲဒါေတြေတာ႕ က်ေနာ္မေျပာခ်င္ေတာ႕ဘူး။
ေမေမက က်ေနာ္႕ကို မမွတ္မိဘူး။
ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္က ေမေမ႕ကို ရီျပလိုက္ေတာ႕မွ ေမေမက မွတ္မိသြားတယ္။
ေမေမနဲ႕က်ေနာ္နဲ႕ ေတြ႕ေတာ႕ က်ေနာ္က ေမေမ႕ရဲ႕ လက္ဖ၀ါးကို ကိုင္ထားရင္းနဲ႕ က်ေနာ္ရဲ႕ လက္ခလယ္နဲ႕ ေမေမ႕ရဲ႕ လက္ဖ၀ါးကို ကုတ္၊ ကုတ္ျပတယ္။ အဲလိုလည္း လုပ္ရင္း ပါးစပ္ကလည္း ေမေမ သားက ေထာက္လွမ္းေရး ဘယ္မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ထားရတယ္ ဆိုေတာ႕ ေမေမကလည္း ေအးေအ…သိတယ္ သိတယ္ေပါ႕.. အဲလိုေလးေတြ လိုက္ေျပာေပးတယ္။
က်ေနာ္႕အေမနဲ႕ က်ေနာ္နဲ႕ eye connect က ရတယ္။ ေတာက္ေလွ်ာက္။ က်ေနာ္ ေျပာေနတဲ႕ ဟာကို ေမေမသိတယ္ေပါ႕ေနာ္။
ေနာက္ပိုင္း ေမေမတို႕နဲ႕ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕ မပါသြားဘူး။
မ်ိဳး၀င္း မရွိလို႕ က်န္ခဲ႕တယ္။ က်ေနာ္တို႕ကိုယ္တိုင္ကလည္း မလိုက္ခ်င္တာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တို႕က ကိုယ္လႊတ္ရုန္းလို႕ရတယ္။ ဒီေနရာက က်ေနာ္
စေရာက္ၿပီးကတည္းက ေနခဲ႕တဲ႕ ေနရာ၊ ဘယ္ကေန ဘယ္လိုသြားရင္ ဘယ္ကိုေရာက္တယ္ဆိုတာက်ေနာ္ သိတယ္။ ေျပးလို႕ရတယ္။ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္တို႕ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတာ ဘာရွိေနလဲဆိုေတာ႕ ေထာင္ထဲမွာ ဆက္ဖမ္းထားတဲ႕ ၅၅ ေယာက္ရွိေသးတယ္။
က်ေနာ္႕ဘ၀ကလည္း ေျပာမယ္ဆိုရင္ ေဇာက္ထုိးၾကီးဗ်၊ အခ်ိဳးအေကြ႕ေတြက အရမ္းမ်ားတယ္၊ အရမ္းျမန္တယ္။
ေမေမတုိ႕လာၿပီးေတာ႕ က်ေနာ္တို႕က ေထာင္ထဲမွာ မေနရေတာ႕ဘူး၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္သေဘာျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ ဘယ္ကိုေရာက္လဲဆိုေတာ႕ propagator ကိုျပန္ေရာက္တယ္။ propagatorမွာေရာက္ေနရင္းနဲ႕က်ေနာ္က MP ။တပ္ထဲ Mp ဆိုတာက ဂိတ္ slip ျပားကို က်ေနာ္က လက္မွတ္ထိုးေပးရတာ ရွိတယ္။
က်ေနာ္က လူေဟာင္းျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ဲအတြက္ သူတုိ႕က က်ေနာ္႕ကို Mp ျပန္ထားတယ္။ MP ျဖစ္တဲ႕အတြက္ ေထာင္လံုျခံဳေရးနဲ႕ keep in toch လုပ္လုိ႕ရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ မိဘနဲ႕ေတြ႕ခြင္႔ရတဲ႕အတြက္နဲ႕ အျပင္မွာ ရွိေနတဲ႕အတြက္ ေထာင္ထဲမွာ ရွိတဲ႕ ၅၅ ဦးရဲ႕ အေနအထားက ေခ်ာင္လည္တယ္။
ေနာက္တခုက ေမေမ႕ဆီကေန က်ေနာ္ ပိုက္ဆံယူထားလိုက္တယ္။ ေမေမ႕ဆီက ယူထားတဲ႕ ပိုက္ဆံ ကို က်ေနာ္ အဲဒီမွာ ပိုက္ဆံ သံုးတယ္။ ေထာင္လံုျခံဳေရး တပ္စိတ္ လွမ်ိဳးေအာင္တို႕ တပ္စိတ္ေတြ ရွိတယ္။ သူတုိ႕နဲ႕ပတ္သက္ရင္ က်ေနာ္ ပိုက္ဆံသံုးတယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တုိ႕က အေျခမဲ႕ အေနမဲ႔မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုဒီေကာင္ေတြ သေဘာေပါက္သြားတယ္။
ဟီးဟီး…မိသားစုေတြ လာေတာ႕ ေရေတြ ပါလာတာေပါ႕ ေရပါလာေတာ႕ က်ေနာ္ ပိုက္ဆံသံုးတယ္ အဲဒီမွာ။ ဒီေကာင္ေတြနဲ႕ သြားတယ္ အရက္၀ိုင္းေတြမွာဆိုရင္သူတုိ႕နဲ႕ ထိုင္တယ္၊ သူတို႕ အတြက္ ပိုက္ဆံရွင္းေပးတယ္၊ ဒီဘက္မွာက်ေနာ္က ဒီလိုေပးေနျခင္းအားျဖင္႕ အထဲက က်ေနာ္႕သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ အေနအထား တခုထိေတာ႕ အဆင္ေျပတယ္။
အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တို႕ကို ေျပာထားတာက မင္းတို႕ ၉ ေယာက္ေျပးရင္ ၅၅ ေယာက္ကုိ သတ္မယ္၊ ၅၅ ေယာက္ေျပးရင္ မင္းတုိ႕ ၉ ေယာက္ကို သတ္မယ္လို႕ေျပာထားတာကိုး။
ကိုေမာင္ေမာင္ ေရးထားသလို က်ေနာ္တို႕ ေျပးဖို႕ အဆင္မေျပတာမဟုတ္ဘူုး၊ က်ေနာ္တုိ႕မွာ လုပ္ခ်င္ေသးတာေတြ ရွိလို႕ ေနခဲ႕ၾကတာ။
အဲဒီမွာ ၅၅ ေယာက္ မေျပးခင္က ကိုျမင္႔သိန္းက က်ေနာ္႕ကို ေျပာတယ္။ ဆိတ္ တဲေလးမွာ ေျပာတာဗ်။ ဘုိဘိုတဲ႕…။ ငါတို႕ သြားေတာ႕မယ္တဲ႕…။ သူတုိ႕ ၅၅ ဦးထြက္ေျပးဖို႕ ဆင္ေနၿပီ ဆိုတာက်ေနာ္တို႕ သိတယ္။
သူတို႕ စိတ္ထဲမွာ ထင္ထားတာကလည္း သူတုိ႕ ေျပးရင္ က်ေနာ္တို႕ ၉ ေယာက္ကို သတ္မယ္လို႕ပဲ ထင္ထားတာ။ က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း အဲလိုပဲ ထင္ထားတာ။ ၉ ေယ ာက္နဲ႕ ၅၅ ေယာက္လဲမယ္ေပါ႕။ အဲလုိပဲ စဥ္းစားထားၾကတာ။
အဲေတာ႕ကိုျမင္႔သိန္းက က်ေနာ္႕ကို ဘိုဘို…တဲ႕ မင္းငါ႔ကို အမွတ္တရ တခုေတာ႕ ေပးလုိက္တဲ႕။ ဘာလိုခ်င္လဲ လို႕က်ေနာ္က ေမးေတာ႕ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ၊အမွတ္တရတဲ႕…။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္က စြတ္က်ယ္အနီေလးဗ် ယူနီေဖာင္းကေန ေပးမရဘူးေလ၊ အဲဒါေၾကာင္႕ စြတ္က်ယ္အဲဒါကို ခၽြတ္ၿပီး သူ႕ကို ေပးလိုက္တာ။(သူသိမ္းထားတုန္းေျပာတယ္ အဲဒီ စြတ္က်ယ္အနီေလးကို)
“ေရာ႕…အဲဒါ အမွတ္တရပဲ…“လို႕ “လြတ္ေအာင္သာ ေျပးေတာ႕လို႕ “ေျပာၿပီး ေပးလိုက္တာ။
အဲဒီေန႕ ညမွာက်ေနာ္နဲ႕ ဖက္အိပ္ေနတာက ေက်ာ္ထင္ဦး။ သူနဲ႕က်ေနာ္နဲ႕ က ဟိုးအရင္ကတည္းက ေဘာ္ဒါဗ်ာ။ ေနာက္ က်ေနာ္တို႕ section က AB မွာ သူေ႒းsection ဗ်ာ။ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ႕ကိုမ်ိဳး၀င္းရဲ႕ faver ရတယ္ေလ။ ဒီရက္ပိုင္းမွာပဲ သူတို႕ေျပးေတာ႕မယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ သိတယ္။ အဲဒီညက ေက်ာ္ထင္ဦးက က်ေနာ္နဲ႕ လာအိပ္တာ။
ညဘက္မွာ စက္သံက ႏိုးလာတာ။ ႏိုးလာၿပီးေတာ႕မွ ..အဲဒီမွာ အခ်ဳပ္ထဲက ေကာင္ေတြ တေယာက္မွ မရွိေတာ႕ဘူးတဲ႕… အဲလို စၾကားတာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႕ကို ဆက္ဆံပံုက ခ်က္ျခင္းပဲ ေျပာင္းသြားၿပီ၊ ေက်ာ္ထင္ဦးေရာ အျခား ေက်ာင္းသားတပ္ကလူေတြေရာ ေျပာင္းသြားၿပီ။ ေျပာရရင္ေတာ႕ဗ်ာ ကုတင္ေပၚကေန ေျမျပင္ေပၚ ျပန္ေရာက္သြားတာေပါ႕။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ကို ေခၚၿပီးေတာ႕ ထိုင္ခိုင္းထားၿပီ ထိုင္ခိုင္းထားတဲ႕ ေရွ႕မွာပဲ ကိုသံေခ်ာင္းက အမိန္႕ေပးတယ္။
“အဲဒီ ေကာင္ေတြအားလံုးကို ေတြ႕တဲ႕ ေနရာမွာ သတ္ပစ္လိုက္“…အဲလို အမိန္႕ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ႕ ဖရီးဂ်က္ကက္ေတြ ေပးလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ႕ သံပုရာသီးလို႕ ေခၚတဲ႕ ဗံုးေတြ ေပးလိုက္တယ္။ ေတြ႕တဲ႕ ေနရာ သတ္ဖို႕။
အဲဒီမွာ ျမိဳ႕ေပၚေတြ႕ရင္ ျမိဳ႕ေပၚ သတ္ပဲ။ သံေခ်ာင္းေပးတဲ႕ အမိန္႕က ျပတ္တယ္။ အကုန္သတ္ဆိုၿပီး ေပးလိုက္တာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာဦးစီးေနဒြန္းတို႕ ရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ကို လာၿပီးေတာ႕မွ သတ္ေတာ႕မွာ။ က်ေနာ္တို႕ကို ညေနခင္းမွာ သတ္မယ္လို႕ သိရတယ္။ မနက္ပိုင္းမွာလာၾကည္႔တယ္။
အပိုင္း(၁၁)
က်ေနာ္တို႕က သူတို႕ ေျပးကတည္းက က်ေနာ္တို႕ကို သတ္ေတာ႕မယ္ဆိုတာသိတယ္။ ညေနၾကရင္ အားလံုးကို သတ္မွာ။
မနက္ခင္း ထိုင္ခိုင္းၿပီးေတာ႕ မ်က္ႏွာသစ္ခ်င္ သစ္ၾကလို႕ ေျပာေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ေတြ တေယာက္ခ်င္းဆီ မ်က္ႏွာသစ္ၾကတယ္။ တေယာက္ၿပီး တေယာက္သစ္ၾကတယ္။ တေယာက္က သြားသစ္တယ္၊ ျပန္လာတယ္ ေနာက္တေယာက္က သြားသစ္တယ္။
အဲဒီလို အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႕ လမ္းမွာ တေယာက္ခ်င္း ဆီ သြားတဲ႕ကာလမွာ အဟေလး ရွိတယ္။အဟေလး နည္းနည္းရေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ပဲ ၾကည္႔ေနေတာ႕တာပဲ။ ငါတို႕ေတြ ေသၾကရေတာ႕မယ္ေပါ႕။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ ကိုေက်ာ္နိုင္ဦးကေတာ႕ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ သူက။
သူက က်ေနာ္႕နားကပ္ၿပီး ေျပာလိုက္ေသးတယ္ “ဟိတ္႕ေကာင္… နည္းနည္း တင္းထားဦးမင္းက ရုပ္ေတာ္ေတာ္ ပ်က္တယ္“ တဲ႕…။
သူေျပာလို႕သာ မာန္တင္းထားရေပမဲ႕ အသတ္ခံရေတာ႕မွာ ေသခ်ာေနၿပီပဲ..ဘယ္လိုနည္းနဲ႕အသတ္ခံရမလဲ ဆိုတာကိုလည္း စဥ္းစားၿပီး လန္႕ေနၿပီ။
က်ေနာ္ကေတာ႕ ဘယ္လို ေသမလဲ ဆိုတာပဲ စဥ္စားမိေတာ႕တာ၊ တျခားေခါင္းထဲမွာလည္း ဘာမွ မရွိေတာ႕ဘူး။ ဒါပဲ စဥ္းစားေနေတာ႕တာပဲ။ ေနာက္တခုက ဟိုေျပးသြားတဲ႕ သူေတြအတြက္ကိုလည္း စိတ္ပူတယ္။ သူတုိ႕ လြတ္ပါေစလို႕႔ပဲ က်ေနာ္တို႕ ၀ိုင္းၿပီး ဆုေတာင္းေပးျဖစ္ၾကတယ္။
မေျပးခင္တုန္းက ေျပးဖို႕ စီစဥ္ေတာ႕ ကိုျမင္႔သိန္းက ေျပာတယ္ က်ေနာ္တုိ႕ ၉ ဦးနဲ႕ ၅၅ ဦး လဲရေအာင္တဲ႕။ က်ေနာ္တုိ႕ကေတာ႕ လဲပါ။ လဲသင္႕ပါတယ္။ ၅၅ဦးစလံုးလြတ္ရင္ ေက်နပ္တယ္ေလ။
အဲဒါေၾကာင္႕ သူတုိ႕ကို လြတ္ေစခ်င္တယ္။ သူတုိ႕ ျပန္ဖမ္းမိရင္လည္း က်ေနာ္တုိ႕က အသတ္ခံရမွာပဲ၊ သူတုိ႕လည္း အသတ္ခံရမွာပဲ ဆိုေတာ႕ သူတို႕လြတ္ဖို႕ပဲ ဆုေတာင္းေတာ႕တယ္။
ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးကေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ ေခါင္းေကာင္းတဲ႕ သူဗ်။ သူက ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္ကလည္း ထြက္တယ္… ဟီးဟီး။…ခုလည္း သူပဲ ကယ္သြားတာ။
အဲဒီမွာတခု ျဖည္႔ေျပာခ်င္ေသးတယ္၊ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးက ေရွ႕မွာ က်ေနာ္တုိ႕ မိဘေတြဆီကို စာေရးခိုင္းေတာ႕ သူက အဲဒီမွာဆင္ၿပီး ေရးသြားတာ။ သူကေထာက္လွမ္းေရးကလည္း မဟုတ္ပါဘူး၊ ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ စြပ္စြဲၿပီး ဖမ္း လို႕သာ က်ေနာ္တုိ႕က ေထာက္လွမ္းေရးက လို႕ ၀န္ခံလိုက္ၾကရတာေလ။
အဲဒီမွာ ကိုေၾကာင္က စာထဲမွာ သူ႕အေဖကို ေရးတာ။ အေဖတဲ႕ က်ေနာ္႔ရဲ႕ အဆင္႔ နဲ႕ရာထူးကို သိခ်င္ရင္ အမ်ိဳးသားေထာက္လွမ္းေရး က ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၀င္းကိုေမးၾကည္႔ၾကည္႔လိုက္ပါတဲ႕…။ သူ႕အေဖက ဒီ စာေၾကာင္းက အရမ္းထူးဆန္းတယ္ေပါ႕။ အဲဒါနဲ႕ သူ႕အေဖက ေထာက္လွမ္းေရးကို သြားေမးၾကည္႔တယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးကလည္း ဟာ က်ေနာ္တို႕ မသိဘူးေလတဲ႕…။ သူတို႕ကလည္း ဘယ္လိုလုပ္သိမလဲ...ဟုတ္မွ မဟုတ္တာကို။
ဒါေပမဲ႕ အဲဒီ Key ကို သူ႕အေဖက ျဖည္ႏိုင္မွ ကိုမ်ိဳး၀င္းလက္ထဲကေန က်ေနာ္တုိ႕ကို သူက ကယ္လို႕ရမွာ မွားသြားရင္ အကုန္အသတ္ခံရမွာေလ။ ကိုမ်ိဳး၀င္းက သူ႕အေဖ ဒီေရာက္တဲ႕အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္႕သားရဲ႕ အဆင္႕က ဘာပါ၊ ဘယ္႒ာနက ဆိုၿပီး ေျပာျပရမွာ က်ေနာ္တုိ႕အားလံုး အသတ္ခံရမွာ။
အဲဒီ key က စဥ္းစားရင္းနဲ႕ အန္ကယ္ၾကီးက သူ႔သူငယ္ခ်င္းထဲမွာ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၀င္းဆိုတာ ရွိလားတဲ႕၊ မရွိဘူးတဲ႕။ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၀င္းဆိုတာ မရွိရင္ သူ႕သူငယခ်င္းေတြထဲမွာ ေမာင္ေမာင္၀င္းဆိုတာ ရွိလားဆိုေတာ႕ ေမာင္ေမာင္၀င္းဆိုတာက အိမ္နားက ေရစည္လွည္းတြန္းတဲ႕ သူျဖစ္ေနတယ္။
အန္ကယ္ၾကီးက စဥ္းစားတယ္ေပါ႕ေလ ေရစည္လွည္းတြန္းတဲ႕ ေမာင္ေမာင္၀င္းကို ဘာျဖစ္လုိ႕ ထည္႔ေရးလဲ ေပါ႕။ အဲဒီက သူ႕စာထဲမွာ စပါယ္ေအးေရာ ေနေကာင္းလား၊ ေနာက္ထပ္ ထူးဆန္းတာ တခုက ပင္းပင္းကိုလည္း သတိရတယ္..လို႕ ေရးထားတာ။ အဲဒါ ဘာလဲ ဆိုတာကို ဆက္စဥ္းစားေတာ႕…။ သူက စာထဲမွာ မိသားစုနာမည္ေတြ ထည္႔ေရးတယ္၊ ဒါေပမဲ႕ ပင္းပင္းဆိုတာ မရွိဘူး။ ေနာက္ အဲဒီမွာ စဥ္းစားေတာ႕… ပင္းပင္းဆိုတာ တရုတ္လို အတူတူပဲ။ အဲဒီမွာမွ key word ကို သိသြားတာ။
သူတို႕ကို “ဗိုလ္ေက်ာ္ႏိုင္ဦး ၊ အမ်ိဳးသားေထာက္လွမ္းေရး…“ အဲဒီအတိုင္းေျပာလိုက္လို႕ ေျပာလိုက္တာ။
ကိုမ်ိဳး၀င္းကိုလည္း အဲလို ေျပာလိုက္ေတာ႕မွ အဆင္ေျပသြားတာ။
အဲဒီ ဗိုလ္ေက်ာ္နိုင္ဦး၊ အမ်ိဳးေထာက္လွမ္းေရး ဆိုတဲ႕ Key word က က်ေနာ္တုိ႕ မိဘေတြနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ေတြရဲ႕ အသက္ကိုကယ္ခဲ႕တာပဲ။
သူတုိ႕က က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ မိဘေတြကို ေရႊလီမွာ ေမးတယ္ေလ ေက်ာ္ႏိုင္ဦးရဲ႕ အဆင္႔နဲ႕ ႒ာနကို ေျပာေပါ႕။ အဲဒီမွာ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးက သူ႕အေဖဆီကိုစာေရးေတာ႕သူက တကယ္႕ေထာက္လွမ္းေရးမွ မဟုတ္တာ ဘယ္နဲ႕လုပ္ၿပီး အဆင္႔ေတြ၊ ႒ာနေတြ ရွိမွာလဲ ဒါေပမဲ႕ စာထဲမွာ သူ႕အေဖက သူ႕ရဲ႕ key word ကိုေျဖႏိုင္ေအာင္ သူက ပင္းပင္းတို႕ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၀င္း၊ အမ်ိဳးသားေထာက္လွမ္းေရးတို႕ ဆိုတာေတြ ထည္႔ေရးေပးလိုက္တာ။
အဲဒီ key word ေတြကို အန္ကယ္ၾကီးကလည္း ျဖီႏုိင္လို႕ ေရႊလီမွာ မိဘေတြကို ေမးတုန္းက ဗိုလ္ေက်ာ္ႏိုင္ဦး၊ အမ်ိဳးသားေထာက္လွမ္းေရးကလို႕ေျပာႏိုင္တာ…အဲဒီမွာ ကုိေက်ာ္ႏိုင္ဦးကို ေထာက္လွမ္းေရးလုိ႕ စစ္တုန္းက ထြက္ခ်က္နဲ႕ တူသြားတာ။
က်ေနာ္တုိ႕ဆီကို လာတဲ႕ မိဘေတြကလည္း ဒီဟာကို ေသေသခ်ာခ်ာမသိဘဲနဲ႕လည္း မတက္ရဲဘူး။ အဲဒါကို ေခတ္သစ္ဟသၤာကိုးေသာင္းေရးတဲ႕ ကိုေမာင္ေမာင္ သိတယ္။ ဒါေပမဲ႕ စာအုပ္ထဲမွာေတာ႕ ဘာျဖစ္လုိ႕ ထည္႔မေရးသြားတာလဲ။
အဲဒီလို နည္းနဲ႕ သူက က်ေနာ္တို႕မိဘေတြေရာက်ေနာ္တို႕ကိုေရာ ကယ္ခဲ႕တာ။ ခုလည္း သူက ကယ္ခဲ႕တာပဲ။
က်ေနာ္တုိ႕ကို ညေနမွာသတ္ေတာ႕မယ္ဆိုေတာ႕ အဲဒီမွာ သူက ကိုသံေခ်ာင္းကို ေျပာတယ္၊ အဲမွာ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္လည္း ရွိတယ္ ထင္တယ္ က်ေနာ္ ေသခ်ာေတာ႕ မမွတ္မိေတာ႕ဘူး။ ဟုတ္တယ္ ရွိမယ္ထင္တယ္။
ေနာက္ ကိုေက်ာ္ႏုိင္ဦးေျပာတဲ႕ စကားလံုး အတိအက်ကိုေတာ႕ အေသးစိတ္ က်ေနာ္ မမွတ္မိေတာ႕ဘူး။
“ဒီလိုလုပ္ပါ၊ က်ေနာ္တို႕ကို ေထာက္လွမ္းေရးအေနနဲ႕ ဖမ္းထားတာ မွန္တယ္။ က်ေနာ္္တုိ႕ဟာ…အထက္က ေပးခဲ႕တဲ႕ အမိန္႕အတိုင္းအကုန္မလုပ္ခဲ႕ပါဘူး။လုပ္ခဲ႕ရင္လည္း ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီအေျခအေန ရွိမွာမဟုတ္ဘူး`“တဲ႕… သူက အဲလို သေဘာမ်ိဳးေျပာခဲ႕တယ္။
“ဘာေၾကာင္႔မလုပ္ခဲ႕လဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသား တပ္ကို ေစတနာ ထားသြားလို႕…ေအာ္…ေက်ာင္းသားေတြက ဒီလို ရွိပါလား ဆိုၿပီးေတာ႕ ျမင္မိေတာ႕က်ေနာ္တို႕ အထက္က ေပးတဲ႕အမိန္႕အတိုင္းမလုပ္ခဲ႕ပါဘူး။ အဲေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕ အေနနဲ႕ ေသရမယ္ဆိုတာလည္း သိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားတပ္ကို ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႕ က်ေနာ ္ေစတနာထားၿပီးေတာ႕ ေနာက္ဆံုး တခု လုပ္ေပးခဲ႕ခ်င္ပါတယ္၊ အဲဒါကုိ ေက်ာင္းသား တပ္က ခြင္႔ျပဳေပးပါ“ …တဲ႕။
အဲဒီလူက အဲလိုေျပာလိုက္တာ။
“ေက်ာင္းသားတပ္အတြက္ ေနာင္ဆံုးလုပ္ေပးခဲ႕ခ်င္တာ တခုပါ`“တဲ႕…။
အဲေတာ႕ “ဘာလဲ ေဟ႕ေကာင္ ေျပာ…”တဲ႕။
“ဒီလူေတြက ဟိုေရာက္သြားၿပီ ဆိုလုိ႕ရွိရင္ ေသခ်ာေပါက္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္လိမ္႕မယ္တဲ႕။ အဲဒီ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္တဲ႕ အခ်ိန္ၾကရင္ ဒီလူေတြက သူတုိ႕ ေထာက္လွမ္းေရး မဟုတ္ပါဘူး ဆိုတာကို ေျပာလိမ္႔မယ္…၊ အဲေတာ႕ သူတုိ႔ဟာ ေထာက္လွမ္းေရး ျဖစ္ပါတယ္ဆိုတာကို သက္ေသျပဖို႕အတြက္ က်ေနာ္တို႕ဟာ လိုအပ္လိမ္႔မယ္..အဲေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ကိုသတ္ပါ၊ မသတ္ခင္မွာ က်ေနာတုိ႕ကို သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္ေပးပါ၊ record ယူထားပါ…အဲလို လုပ္လိုက္ပါ..“ တဲ႕…။
အဲဒီမွာ ဟိုလူေတြ လည္သြားတာ။ …အကုန္လည္ ကုန္တာ။ လည္သြားၿပီးေတာ႕ သူတုိ႕စဥ္းစားၾကတယ္။ အဲေတာ႕ မင္းေျပာတာ ဟုတ္တယ္၊ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္သြားေရာ…။
အဲဒီမွာကိုေၾကာင္(ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး)က အရမ္းေကာင္းတာ၊ တကယ္ကို အေရးၾကီးတဲ႕အခ်ိန္တိုင္းမွာ စဥ္းစားလို႕ရတာ။အဲဒီမွာ သူက ခပ္တည္တည္နဲ႕ပဲေအးေအးေဆးေဆး ဆက္ေျပာတယ္။
“က်ေနာ္တုိ႕ ဒီမွာသတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္တာထက္၊ ထိုင္းဘက္မွာသြားလုပ္ခ်င္တယ္၊ ဒါမွ ႏိုင္ငံတကာနဲ႕ ထိဆက္မႈ ပိုမ်ားမယ္။ ထိထိေရာက္ေရာက္လည္း
ျဖစ္မယ္၊ ကဲ…ထုိင္းမွာသတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ၿပီးရင္ က်ေနာ္တို႕ကိုသတ္ပစ္လိုက္ေတာ႕…ရၿပီ“ တဲ႕…။
ကဲ…။
အဲဒီမွာ …သံေခ်ာင္းက …ဟား ဟား…တကယ္ေတာ႕ ထိုင္းသြားဖို႕ မလြယ္ဘူး၊ ဒါေပမဲ႕သူက အရမ္း ထိုင္းကိုသြားခ်င္တာ။
အဲဒါဘာေၾကာင္႔သြားခ်င္တာလဲ ဆိုေတာ႕ သူတို႕ စိတ္ထဲမွာတကယ္႔ကို ေထာက္လွမ္းေရး မိတယ္ေပါ႕၊ ကိုသံေခ်ာင္းက အဲဒီတုန္းက ေတာ္ေတာ္ရိုးတယ္။
ဟာ…ဟုတ္တယ္၊ မင္းေျပာတာ မွန္တယ္တဲ႕…။ အဲဒီေန႕ ညေနမွာက်ေနာ္တို႕ကို သတ္မဲ႕ ကိစၥ မသတ္ေတာ႕ဘဲနဲ႕ ေအး မင္းတုိ႕ကိုသတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္မယ္ေပါ႕။
အဲဒီလိုနည္းနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ မေသဘဲနဲ႕ ရွင္လာခဲ႕တာ။
ဒီၾကားထဲမွာ က်ေနာ္ကို ေျပာတာက ေက်ာင္းသားတပ္ ျပိဳကြဲေအာင္ မလုပ္ရဘူး။ မစည္းရံုးရဘူး၊ နံပတ္ ၂ ထြက္ မေျပးရဘူး။ (၃) ေထာက္လွမ္းေရး မဟုတ္ပါဘူး လို႕ မေျပာရဘူး။ ဒီသံုးခ်က္နဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ကို ခ်ည္းထားတယ္။
အဲေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕က ေထာက္လွမ္းေရး ဟုတ္ပါတယ္လို႕ပဲ ေျပာရတာ။ အဲလို ေထာက္လွမ္းေရး ဟုတ္ပါတယ္ဆိုတာကို က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ေျပာတယ္။အရူးကြက္နင္းတာေပါ႕ဗ်ာ။ ေထာက္လွမ္းေရး ဆိုမွ က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း အသက္ခ်မ္းသာမယ္ေလ..အဲေတာ႕ ဟုတ္တယ္ က်ေနာ္က ေထာက္လွမ္းေရး။ ေထာက္လွမ္းေရး ၇ က အဲလို ေျပာတယ္။
ေနာက္မွ ေရာက္တဲ႕ကေလးေတြက က်ေနာ္႕ကိုၾကည္႔ၿပီး မ်က္စိေတြလည္ေနတာ၊ ေထာက္လွမ္းေရးလည္း ေျပာတယ္၊ ၿပီးေတာ႕ ဒီေက်ာင္းသားတပ္ထဲမွာလည္း ရွိေနတယ္။ ဘာလဲဟ ေပါ႕။ က်ေနာ္႕ကို လာေမးေတာ႕လည္း ဟုတ္တယ္ ကိုယ္က ေထာက္လွမ္းေရး..ေပါ႕။ အဲဒီလို ေလးေတြလည္း ရွိတယ္။
ဒီၾကားထဲမွာ ဆင္ရတာေတြ ရွိတယ္။ အတိုခ်ဳပ္ေျပာမယ္ဆိုရင္ သူက က်ေနာ္႕တို႕ကို သတ္လို႕မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆိုေတာ႕ ေမေမတို႕က UN ကိုလည္း စာတင္တယ္၊ ထိုင္းမွာလည္း စာျဖန္႔တယ္။ သူတို႕ က်ေနာ္တို႕ကို သတ္လိုက္ရင္ ရွင္းရမွာေတြ ရွိတယ္။
ေနာက္ ၅၅ ေယာက္ကလည္း လြတ္သြားၿပီဆိုေတာ႕ ဒီကိစၥကို သူတုိ႕ အရင္လို လုပ္ခ်င္တိုင္းလည္း မလုပ္ရဲေတာ႕ဘူး။ က်ေနာ္တို႕ကို သတ္ဖို႕လြယ္ေပမဲ႕ သတ္ရင္သူတို႕ ရွင္းရေတာ႕မယ္။
ဒီမွာ ဆက္ထားရမလား ေပါ႕။ အဲလို ၾကားေတာ႕လည္း က်ေနာ္က ျပႆနာရွာတယ္၊ ျပႆနာကို ေဘာင္ထဲကေန ရွာတာမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။ဒီၾကားထဲမွာေမေမတို႕ျပန္လာမေခၚခင္ က်ေနာ္တို႕ ေနထိုင္ရတဲ႕ အပိုင္းက ခက္ခဲတယ္၊ ၿပီးေတာ႕ ေသခ်ာ ျပန္ေျပာရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။
ေမေမက ေတာက္ေလွ်ာက္မူဆယ္မွာေနၿပီး က်ေနာ္တုိ႕နဲ႕ အျမဲ အဆက္အသြယ္လုပ္ၿပီး ခ်ိတ္တယ္။ သူရတဲ႕ လင္႔ေတြကေန ေမေမက ေတာက္ေလွ်ာက္ ခ်ိတ္ရွာတယ္။ ဒါေပမဲ႕ လြဲလြဲ ေနတာ။ အဲဒါေတြလည္း ရွိတယ္ ။ ေမေမက သူ က်ေနာ္႕ကို တပ္ထဲက ပံုစံေတြ႕ၿပီးကတည္းက ေမေမက ဘာအလုပ္မွ လုပ္လို႕မရေတာ႕ဘူး။
မႏၱေလးမွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ေနတယ္…မူဆယ္တက္တယ္။ မူဆယ္ကမွ တဆင္႕ က်ေနာ္တုိ႕ ဆီကို ခ်ိတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားတယ္ေပါ႕။ အဲလိုနဲ႕ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနတာ က်ေနာ္တုိ႕ ျပန္ထြက္ဖို႕ေလ။
က်ေနာ္တို႕ေတြ ျပန္ထြက္ဖို႕ေလ အဲလို ေတာက္ေလွ်ာက္ ၾကိဳးစားလာၾကတာ မိဘေတြက။
အဲဒီမွာ ေမေမက မူဆယ္မွာေနၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္ခ်ိတ္ေတာ႕တာ။ အဲဒါေၾကာင္႕ က်ေနာ္တို႕လည္း စီးပြားပ်က္ေတာ႕တာပဲ။ က်ေနာ္တို႕အိမ္ေရာင္းလိုက္ရတယ္…ေနာက္ဆံုးေတာ႕။
ဒီၾကားထဲမွာ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး ကစားတာေတြလည္း ရွိတယ္။ သူကလည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ ဥာဏ္သံုးလာတာ။ တရုတ္ရဲဘက္ကလည္း က်ေနာ္တို႕နဲ႕ပတ္သက္တဲ႕သတင္းေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက ္စံုစမ္းေနတယ္ၿပီးေတာ႕ တရုတ္ရဲကားနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ထဲထိ ေရာက္ခ်လာမယ္၊ ၿပီးရင္ က်ေနာ္တုိ႕လူေတြကိုတင္ၿပီးေတာ႕ခ်က္ျခင္းျပန္ထြက္မယ္ေပါ႕ အဲလိုေတြလည္း စီစဥ္တာ။
တရက္က်ေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ ဆီကို ဘာလာသလဲ ဆိုေတာ႕ ဘိုဘိုတဲ႕ နင္႔ ဦးေလး တေယာက္ ေယာက္လာတယ္တဲ႕…နင္႕ကို အက်ီာၤနဲ႕ ပိုက္ဆံနဲ႕ ေပးလိုက္တယ္တဲ႕။ နာရီ ပါလား မသိဘူးဗ်၊ က်ေနာ္လည္း ေ၀၀ါးကုန္ၿပီ။ ေနာက္ အဲဒီလို ဦးေလး လာတယ္ဆိုတာ သံေခ်ာင္းကပဲ ကစားတာလား၊ တကယ္ပဲ က်ေနာ္႕ ဦးေလး လာတာလားဆိုတာလည္း က်ေနာ္က မွန္းဆလို႕ရမရဘူးျဖစ္ေနတယ္။
အဲဒီမွာ ကိုေၾကာင္နဲ႕ က်ေနာ္တို႕ တိုင္ပင္ၿပီးေတာ႕ သံေခ်ာင္းတဲကိုတက္သြားၾကတယ္။ ကိုသံေခ်ာင္း ဒီမွာ လာခ်ိတ္တယ က်ေနာ္တို႕ကို…အဲဒီလို ရိုးသားျပတာ။ အဲဒီလူက တရုတ္ရဲကားနဲ႕ ေရာက္ေနတဲ႕ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႕က ေနာင္၀န္မွာဆင္းခ်လိုက္ေတာ႕ လြဲသြားတာ။သူတုိ႕ကလည္း အၾကာၾကီးေနလို႕မရဘူးေလ။ အဲဒါနဲ႕ျပန္ဆုတ္ေပါ႕။ ေမေမတို႕ခမ်ာလည္း ရတဲ႕ နည္းနဲ႕ ရသလို က်ေနာ္တို႕အတြက္ ၾကိဳးစားတာေလ။
ၾကားထဲမွာ တခု ေျပာခ်င္တာက သန္းေဇာ္ အသက္ကို ကယ္ထားတာက က်ေနာ္တို႕ပါ။ အဲဒါ ကိုသန္းေဇာ္ သိတယ္။ သူ႕အသက္ကို က်ေနာ္တို႕ ကယ္ထားတယ္ ဆိုတာ။
ဘာေၾကာင္႕အဲလိုေျပာ သလဲဆိုရင္ ကုိမ်ိဳး၀င္းရွိတဲ႕အခ်ိန္မွာ သန္းေဇာ္က ေထာက္လွမ္းေရး တာ၀န္ခံ။ အဲဒီမွာ ကိုသံေခ်ာင္းရဲ႕ Backing ျပန္လိုက္တာ။ အဲဒါကို
ကိုသံေခ်ာင္းက ျပန္သိသြားတာ။ ျပန္သိသြားေတာ႕ ငါ႔ Backing ကို လိုက္တာ ဘယ္ေကာင္လဲ ဆိုေတာ႕ သန္းေဇာ္ျဖစ္ေနတာ။
အဲဒါနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးေတာ႕ ကိုသံေခ်ာင္းက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ႕ ဒီထဲမွာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ရွိေသးတယ္၊ မင္းတုိ႕ေတြ သိလိမ္႔မယ္။ မင္းတို႕ကလည္းေထာက္လွမ္းေရး ဆိုတ႕ဲ မင္းတို႕က ငါတို႕နဲ႕ ပူးေပါင္းၿပီးေတာ႕ ေထာက္လွမ္းေရးေတြကို ရွာေပးပါ“တဲ႕…။ သူေျပာခ်င္တာက ကိုသန္းေဇာ္ကို ေျပာတာ။
တကယ္ေတာ႕ ကိုသန္းေဇာ္ၾကိဳက္တဲ႕ ေကာင္မေလးက ကိုသံေခ်ာင္းနဲ႕ ျငိေနတာ၊ ကိုသံေခ်ာင္းက စစ္ေရးတာ၀န္ခံေလ၊ ၿပီးေတာ႕ ကိုသံေခ်ာင္းက အဲဒီအခ်ိန္မွာအရမ္းေပၚျပဴလာျဖစ္တာကိုး။ ၿပီးေတာ႕ လုပ္ပိုင္ခြင္႔နဲ႕ အာဏာကလည္း ကိုသံေခ်ာင္းက သာတယ္။ တပ္ရဲ႕ Figure ကလည္း ကိုသံေခ်ာင္းက ရွိတယ္။
ကိုသံေခ်ာင္းက ကိုသန္းေဇာ္ကို ျပန္သတ္ခ်င္တာ။ ဘယ္လိုလဲ…ဘာလဲေပါ႕ အဲလိုေလးေတြလည္း နည္းနည္းရွိတယ္။ ကိုသံေခ်ာင္းေဘးနားမွာရွိတဲ႕ ကိုေက်ာ္ခိုင္တုိ႕ ကိုေအာင္စိုးျမင္႔တို႕ သူတို႕သိလိမ္႕မယ္။
ကိုသံေခ်ာင္းက က်ေနာ္တုိ႕ကို ေမ်ာေၾကာင္း ေပးေနၿပီ၊ က်ေနာ္တို႕က ကုိသန္းေဇာ္ကို ဟုတ္တယ္လို႕ေျပာလိုက္ရင္ သူ အသတ္ခံရေတာ႕မွာ။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တုိ႕ ပါးစပ္ကေန ထြက္လိုက္ရင္ အဲဒီေကာင္ ေထာက္လွမ္းေရး၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တမ္းၿပီး အသတ္ခံရမွာ အဲလိုေတြျဖစ္ကုန္တာ။
အဲလိုေတြျဖစ္ကုန္ေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕ကို တပ္ထဲက လူေတြက ဘယ္လို ဆက္ဆံရမွန္းမသိဘူး။ က်ေနာ္တို႕ကို ေခြးေတြ ဘာေတြ ေျပာၿပီးေတာ႕မွအဲလိုေတြျဖစ္ကုန္တာ၊ ရိကၡာထုတ္တဲ႕ အခ်ိန္ဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႕က ေတာ္ေတာ္ မ်က္ႏွာငယ္ရတယ္။ တတပ္လံု းရိကၡာေတြ ထုတ္ၿပီး ကုန္မွ က်ေနာ္တုိ႕က ထုတ္ရတာ။
ထုတ္ေပးတဲ႕ သူေတြကလည္း ၾကည္ၾကည္သာသာ ထုတ္ေပးၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ထားပါေတာ႕သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ၊ ရိကၡာေ၀တဲ႕ ေကာင္မေလးေတြဆိုရင္ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ဂ်ဴနီယာေတြပါ။ သူတုိ႕ေတြက က်ေနာ္တို႕ကို တကယ္႕ကို မေကာင္းတတ္လို႕ ေပးရတဲ႕ ဟာမ်ိဳး ဆက္ဆံတာ၊ ဥပမာ ရဲေဘာ္ေတြက အသားရရင္၊ က်ေနာ္တို႕က အရိုးေပါ႕။ အရိုးမွာေတာင္ တကယ္႔နည္းနည္းေလးေပါ႕ အဲဒီလို။
အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တုိ႕ေတြက ငါတို႕ေၾကာင္႔ေတာ႕ ဘယ္သူမွ ဒုကၡမေရာက္ေစရဘူး၊ သန္းေဇာ္က ငါတုိ႕ကို လုပ္ခဲ႕တာ မွန္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ သန္းေဇာ္ကို ငါတို႕ျပန္မလုပ္သင္႕ဘူး။ အကုန္လံုးက စိတ္ထဲမွာ အဲလို ရွိၿပီး သန္းေဇာ္ကို က်ေနာ္တို႕ အားလံုး ထားထားလိုက္ၾကတာ။ အဲဒါကို သန္းေဇာ္ သိတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႕ ေနာက္ဆံုး တကယ္ေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ကို လြတ္လိုက္တာက သူတို႕အတြက္ ေကာင္းဆံုးပဲ။၁၉၉၃၊ မတ္လ …ရက္ကေတာ႕ ၁၅ ရက္ေန႕လား မသိဘူး အဲဒီမွာ ေမေမတို႕ လာေခၚေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ ကို လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။
အပိုင္း(၁၂)
အဲဒီကေနျပန္လာၿပီးေတာ႕ အခက္အခဲေတြ ၾကံဳရတာေတြကေတာ႕ အမ်ားၾကီးပဲ၊ ျပန္ေျပာရင္လည္း တကယ္႕ကို အမ်ားၾကီးပါပဲ။ အဲဒါကို ေနာက္မွ ေျပာမယ္၊က်ေနာ္လည္း ေထာင္က်ေသးတာကိုး။
က်ေနာ္တို႕အေနနဲ႕ ဒီေန႕ လက္ရွိ အေျခအေနမွာ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္ကို တာ၀န္ရွိတဲ႕ သူ၊ တာ၀န္ယူရမဲ႕ ပုဂၢိဳလ္လို႕ က်ေနာ္တို႕ ဘာေၾကာင္႕ေျပာတာလဲဆိုေတာ႕…။
ေျပာရရင္ နံပတ္(၁)က …သူက ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ AB ရဲ႕ Statement မွာ သူကိုယ္တိုင္ တာ၀န္ယူမယ္လို႕ ေျပာၾကားထားတဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္ ရွိလို႕။
နံပတ္(၂)က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်သူေတြထဲမွာ သူလည္းပါတယ္ လို႕ ရင္း ၅၀၁၊ တပ္ရင္းမွဴး ကိုသိုက္ထြန္းဦးက ေျပာၾကားထားတဲ႕ အသံဖိုင္ က်ေနာ္တို႕မွာ ရွိတယ္။
နံပတ္(၃) သာယာ၀တီ ေထာင္ထဲက ကိုသံေခ်ာင္းနဲ႕ က်ေနာ္ ေထာင္ထဲမွာ အဆက္အသြယ္ရေတာ႕ ကိုသံေခ်ာင္းက ဒီကိစၥရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်သူေတြထဲမွာကိုႏိုင္ေအာင္
ပါတယ္လို႕ ေျပာၾကားထားတယ္။ဒါကေတာ႕ အသံဖိုင္မရွိဘူး၊ ၀န္ခံထားတာ ရွိတယ္။ ဒီသံုးခ်က္ေၾကာင္႕က်ေနာ္တုိ႕က သူ႕ကို တာ၀န္ရွိတဲ႕ ပုဂၢိဳလ္လို႕ ေျပာၾကတာေလ။
ေနာက္ရွိေသးတယ္။ ဘာလဲ ဆိုေတာ႕ အဲဒီတုန္းက ABSDF ထဲမွာ ကိုမိုးသီးနဲ႕ ကိုႏိုင္ေအာက္နဲ႕က အဟ ရွိတယ္။ အဟ ျဖစ္ေနတယ္။ အဟ ျဖစ္ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာေဒါက္တာ ႏိုင္ေအာင္ ဘက္က မဲလိုတယ္။
အဲဒီတုန္းကဟိုဘက္မွာက ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္နဲ႕ မိုးသီး၊ က်ေနာ္တို႕ဘက္မွာက ကိုမ်ိဳး၀င္းနဲ႕ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အဲလိုျပိဳင္တာေလးေတြ ရွိတယ္။
အဲဒီမွာ ေရွ႕က ေျပာခဲ႕သလုိပဲ ကိုမ်ိဳး၀င္းက နယ္ခံ၊ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ေနာက္မွ ေရာက္လာတဲ႕ သူ ဒါေပမဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအရမွာေတာ႕ကိုမ်ိဳး၀င္းအေနနဲ႕ကုိထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ယွဥ္လို႕မရဘူး။
ဟိုမွာလည္း ကိုမိုးသီးနဲ႕ကိုႏိုင္ေအာင္မွာလည္း အလားတူးပံုသ႑န္ေလးေတြ ရွိၾကတယ္။ ကိုႏိုင္ေအာင္က နယ္ခံ၊ေနာက္မွ ကိုမိုးသီးက ေရာက္ခ်လာတယ္။ အဲဒီမွာက်ေနာ္ရဲ႕ ယူဆခ်က္ကို ေျပာတာပါ၊ ေဒါက္တာ ႏိုင္ေအာင္က ဘယ္သူနဲ႕ သြားတြဲမလဲ ဆိုတဲ႕ ယူဆခ်က္ေရာက္လာတယ္။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္နဲ႕ တြဲၿပီး ေျမာက္ပိုင္းရဲဲ႕ ေထာက္ခံခ်က္ကို ယူမလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ကိုမ်ိဳး၀င္းနဲ႕ တြဲမလားဆိုတဲ႕ အေနအထားရွိတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မ်ာ မပရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္အေနနဲ႕ လႊတ္ထားတာ ဦးစီးလွေ႒းနဲ႕ ကိုစုိးလင္း ရွိတယ္။ အဲဒီမွာ ဦးစီးလွေဌးနဲ႕ ခ်ိတ္ရင္ မ်ိဳး၀င္း၊ ကိုစိုးလင္းနဲ႕ ခ်ိတ္ရင္ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အဲလို ရွိတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ ခ်ိတ္လိုက္တာက သူ႕ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈ အပိုင္းက ဦးစီးလွေဌး။ အဲဒီမွာ ၄ မဲ ရတယ္ သူ။ ရင္း ၄၀၄၊ ၅၀၁၊ ၇၀၁၊ ၇၀၂ အဲဒီမဲေတြ သူရသြားတယ္။ အဲဒီမဲေတြ အတြက္ သူေပးလုိက္ရတာက ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ Statement ကို သူ ထုတ္ေပးလိုက္ရတယ္။
သူတာ၀န္ခံတယ္ မပ ကိစၥ သူ တာ၀န္ယူတယ္ဆိုတာကို ထုတ္ေပးလိုက္ရတယ္။
သူ႕ဘက္ကေန ျပန္ေျပာထားတာေတြလည္း ရွိတယ္၊ သူက ဘာေျပာလဲ ဆိုေတာ႕ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူဟာ ေတာင္ပိုင္းမွာ ရွိပါတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ခဲ႕တာေတြကေျမာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ႕တယ္။ သူ႕အေနနဲ႕ ေတာင္ပိုင္းကေန ေျမာက္ပိုင္းကို သူ႕ရဲ႕ Interest ေတြက မရွိဘူးလို႕ သူေျပာတယ္။
ေျပာရရင္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက KIA မွာ အင္တာဆက္ရွိတယ္ ေန႕စဥ္ ေတာင္ပိုင္းနဲ႕ အဆက္အသြယ္ရွိတယ္။ ေတာင္းပိုင္းမွာ ေနလုိ႕ ေျမာက္ပိုင္းက အေၾကာင္း မသိဘူးဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ႕ဘူး။ အျမဲတမ္း အဆက္အသြယ္ရွိတယ္။
သူတို႕ေျပာတဲ႕ ပံုစံက က်ေနာ္တို႕က တပ္ကိုင္ထားတာ အဖြဲ႕အစည္းတခု လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္လို႕မရဘူး။ ဓါးျမအဖြဲ႕မွ မဟုတ္တာ။ ၿပီးေတာ႕ တာ၀န္ရွိတယ္လုိ႕ ေျပာရင္ အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိၾကတာ။ခုခ်ိန္ၾကမွ သူ႕မွာ တာ၀န္ရွိတယ္၊ ငါ႔မွာေတာ႕ တာ၀န္မရွိဘူးေတြ ေျပာလုိ႕မရတာ႕ဘူး။
ေနာက္တခ်က္က ABSDF ကခ်င္ state ကေနၿပီးေတာ႕မွ ABSDF-NB ျဖစ္တဲ႕အခ်ိန္မွာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကခ်င္ stateရဲ႕ ဥကၠ႒က ကိုေက်ာ္ေက်ာ္၊ အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ကိုသြားေမးတယ္။ အဲဒီမွာ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္က ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ဘာေျပာလဲဆိုေတာ႕ေျမာက္ပို္င္း ဗဟိုအေနနဲ႕ဖြဲ႕ခ်င္တယ္၊ အဲလုိေျပာတယ္၊ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ဗဟိုဟာ တခုတည္းပဲ ရွိရလိမ္႔မယ္။ ေျမာက္ပိုင္း ဗဟိုအေနနဲ႕ ဖြဲ႕ခြင္႔မျပဳဘူး။ မင္းတုိ႕တပ္ခ်ဲ႕ထြင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ နယ္ေျမေကာ္မတီပဲ လုပ္လိုက္ပါတဲ႕…အဲဒီအတြက္ ABSDF- NB ျဖစ္သြားတာ။
ABSDF-NB က ABSDF ဗဟိုရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေအာက္မွာပဲ ရွိတယ္။ ABSDF – ဗဟိုရဲ႕ အျပင္ကိုသြားလုပ္လို႕ကို မရဘူး။ အဲဒါေၾကာင္႕ ဗဟိုကလူေတြက ဒီကိစၥကိုမသိဘူး၊ တာ၀န္မယူဘူးလုိ႕ကို ေျပာလို႕မရေတာ႕ဘူး။
ေနာက္ ကိုမ်ိဳး၀င္းနဲ႕ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္နဲ႕ကိစၥကလည္း ပုဂၢိဳလ္ေရး ပါတယ္လို႕ ေျပာလို႕ရတယ္။ ၁၉၉၀ ေအာက္တိုဘာလ လား၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလလား က်ေနာ္မမွတ္မိဘူး၊ အဲဒီတုန္းက ကိုမ်ိဳး၀င္းနဲ႕ က်ေနာ္နဲ႕ ရွိတုန္းက သူက ရင္က်န္မွာ ဓါး၀ယ္လာတယ္။ ဓါး၀ယ္လာၿပီးေတာ႕ ဓါးေသြးတယ္။ ဓါးကလည္း ဂ်က္လန္ဒန္ထဲက လိုပဲ။ အဲဒီပံုဆန္ပဲ။ အဲဒီဓါးကို အျမဲတမ္းေသြးေနတာ၊ ၿပီးေတာ႕ သူ က်ေနာ္႕ကို အျမဲေျပာတာရွိတယ္။
ဒီဓါးနဲ႕ ငါ႕ရန္သူေတြကို သတ္မွာကြလို႕ အျမဲေျပာတာ။ အျမဲတမ္း ဓါးေသြးေနတာ ဘာေၾကာင္႔လဲ ဆိုေတာ႕ သူက ဒါဘာမွာ အရမ္းရွက္သြားတာ။ ဒါဘာမွာ ( အမွတ္စဥ္ ၅ သင္တန္းကို သပိတ္ေမွာက္စဥ္) အသတ္ခံခဲဲ႕ရတဲ႕ ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္တုိ႕လဲ ပါတယ္ ဒါဘာမွာ က်ေနာ္တုိ႕က အားလံုးဖြင္႔ၿပီး ေစာ္ၾကတာေလ၊ ေကအိုင္ေအက ဗိုလ္မွဴးပန္းေအာင္ရွိတယ္။ အဲဒါေတြကို recording လုပ္ထားတာ၊ အဲဒါေတြကို ကိုမ်ိဳး၀င္းက အျမဲဖြင္႔ၿပီး နားေထာင္တယ္။ အရမ္းရွက္တယ္။
ဒီဟာအတြက္ကို သူက အျမဲ ဓါးေသြးေနတာ။ သူအျမဲေျပာတာ ရွိတယ္၊ ခုတ္မွာ။
ဒီ ဓါးက ခုတ္မွာ။ ရန္သူကို ခုတ္မွာ…။
ငါတို႕ရဲ႕ ရန္သူေတြကို ခုတ္ပစ္လုိက္မွာ…။
အဲလို ေျပာေတာ႕ က်ေနာ္က ထင္တာ ငါတို႕ ရန္သူဆိုတာ ဒီအစိုးရကိုလုိ႕ ထင္တာ။
အဲဒါဟာ က်ေနာ္တေယာက္တည္း ၾကားတဲ ႔စကားမဟုတ္ဘူး။ အနီးအနား ၀န္းက်င္မွာ ရွိေနတဲ႕ သူေတြ ၾကားတဲ႕ စကား။ ေနာက္ဆံုး ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႕ကိုခုတ္ၿပီး သတ္သြားတာ အဲဒီဓါးနဲ႕ ခုတ္ခ်သြားတာ။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို သတ္ခဲ႕တာ ပုဂၢိဳလ္ေရးလည္း ပါတယ္၊ ဒီတခုတည္းေပါ႕လို႕ေတာ႕ ေျပာလို႕မရဘူး။ အျခား အခ်က္အလက္ေတြလည္း အမ်ားၾကီး ရွိတယ္။
ကိုေက်ာ္ေ၀ကို ေခါင္းကို ခုတ္သတ္လိုက္ေတာ႕ လည္ပင္းက ျပြန္ၾကီးကေသြးေတြ ဗြက္ဗြက္ …ဗြက္ဗြက္နဲ႕ ထြက္ေနေတာ႕ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ ေခါင္းကိုဆြဲၿပီးေတာ႕ “မင္း တပည္႔ရဲ႕ ေသြးကို မင္းေသာက္“ ဆိုၿပီးေတာ႕ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ကိုေက်ာ္ေ၀ရဲ႕ ေသြးကို ျပန္ေသာက္ခိုင္းတာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုခ်ိဳၾကီး လက္က ျဖတ္ၿပီးသြားၿပီ။
အဲဒီမွာ ေနာက္တခ်က္က က်ေနာ္တို႕ကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ စြပ္စြဲေနတာ၊ ဘာေၾကာင္႕စြတ္စြဲတာလဲ ဆိုေတာ႕…ကိုမ်ိဳး၀င္းက ပုဂၢိဳလ္ေရးပါတယ္။
အပိုင္း(၁၃)
အဲဒီမွာ ေနာက္တခ်က္က က်ေနာ္တို႕ကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ စြပ္စြဲေနတာ၊ ဘာေၾကာင္႕စြတ္စြဲတာလဲ ဆိုေတာ႕…ကိုမ်ိဳး၀င္းရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေရးပါတယ္။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ႏိုင္ငံေရးလည္း ေရခ်ိန္ျမင္႔တယ္၊ လူၾကိဳက္လည္း မ်ားႏုိင္တယ္၊ ေနာက္တခ်က္က ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ရဲေဘာ္ေတြ ၀ါးခုတ္ရင္ သူလည္း ဆင္းခုတ္တယ္။ အဲဒါေတြက မ်ိဳး၀င္းကို ျဖဳတ္သလိုျဖစ္ေနတာ။
ေနာက္သူက ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္နဲ႕ ယွဥ္တယ္၊ ဘယ္လိုလဲ ဆိုေတာ႕ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ရဲေဘာ္ေတြနဲ႕ ၀ါးေတြ ဘာေတြ ခုတ္တယ္ဆိုရင္ သူကသစ္ရြက္ေတြဘာေတြကို လိုက္ေကာက္ျပတာ။ အဲဒါမ်ိဳးေတြလည္းသူက လုပ္တယ္။ၿပီးေတာ႕ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္အေပၚမွာ ထားတဲ႕ မီးက သူ႕ကိုယ္တြင္းထဲမွာေတာက္ေလွ်ာက္ေလာင္ေနခဲ႕တာ။
ေနာက္ မ်ိဳး၀င္းက ဗဟိုေကာ္မတီေလ အဲဒီေတာ႕ သူ႕ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာတကယ္႕ကို အရာရွိၾကီးလို တထီးတနန္းနဲ႕ ေနေနတာမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။ စစ္ဆင္ေရး ထြက္တာကစလားနဲ႕ ထြက္တာ။ လားၾကီး စီးၿပီးေတာ႕ ထြက္တာ။ ေကအိုင္ေအက စစ္ေၾကာင္းမွဴးေတြ လားစီးၿပီး ထြက္သလို သူလည္း လားစီးၿပီး ထြက္တာ။
ေကအိုင္ေအ စစ္ေၾကာင္းမွဴးေတြက အသက္ ၅၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ေတြ လူၾကီးေတြျဖစ္ေနတယ္ အခ်ိဳ႕ကလည္း က်န္းမာေရးအရ ထြက္တာ။ အျမင္လည္းေကာင္းတယ္။ သူက အဲလုိလိုက္လုပ္ေတာ႕ ေကအိုင္ေအကလည္း ေျပာတယ္ မင္းတုိ႕ ေက်ာင္းသားတပ္ကကြာဘာလဲ လူငယ္ေတြျဖစ္ေနၿပီးေတာ႕ …ဘာလုပ္တာလဲ တဲ႕။
အဲလို ေကအိုင္ေအကလည္း ေျပာတယ္။
က်ေနာ္တို႕ကလည္း ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဆိုေတာ႕ စတတ္ ေနာက္တတ္တာလည္း ရွိတယ္။ ဆိုပါေတာ႕ ကိုမ်ိဳး၀င္း လားစီးတာကို ေရွ႕က ကိုသိန္းထြန္းက ဆြဲၿပီးလာရတယ္။ အဲဒီဟာ ေျပာရင္ ကိုျပန္ရယ္ခ်င္တယ္…။ သူအဲလို လားစီးၿပီး ေရွ႕က တေယာက္က ဆြဲေပးရရင္ က်ေနာ္တုိ႕ကလည္း ေလဒီယိုသီခ်င္းကို အက်ယ္ၾကီး ဖြင္႔ၿပီး
“…အေရွ႕ကိုေလွ်ာက္ပါလို႕… ၊ အေနာက္ကိုတဲ႕ …ေမွ်ာ္လိုက္ရင္…တခြန္တိုင္..ေရႊကုကၠိဳားနဲ႕ ဘုရားကိုျမင္…“ ဆိုၿပီး သူ႕ကို ရွင္ေလာင္း ဆိုၿပီး ေနာက္ေနတာ၊ တကယ္ကို က်ေနာ္တို႕က လူငယ္စိတ္နဲ႕ စခဲ႕တာ၊ ေနာက္ခဲ႕တာ။
အဲဒီလို လုပ္တာကို သူက လုပ္ေနတဲ႕ အခ်ိန္မွာ မသိဘူး၊ ေနာက္မွ က်ေနာ္တို႕က ငါတို႕ က စစ္ဆင္ေရး ထြက္တာမဟုတ္ဘူး။ ဟိုမွာ ..ေမာင္ရွင္ေလာင္းရွိတယ္၊ငါတုိ႕ ေမာင္ရွင္ေလာင္း ထြက္တာ ဆိုၿပီး ေနာက္က်တာ။ အဲလို ေနာက္တာကို သူက ရွက္တယ္။ ေနာက္က်ေနာ္တို႕က စာခ်ိဳးေပ ခ်ိဳးေတြနဲ႕ လုပ္ၿပီးေျပာရင္သူကေတာ္ေတာ္ ခီးတယ္။ ေက်ာင္သား စိတ္ဆိုတာ သိတဲ႕အတို္င္းပဲ ေနာက္က်တာပဲ။
အဲဒါ သူ႕ကို ေဒါက္ျဖဳတ္တာလုိ႕ သူက ထင္တယ္။ အဲလို သူက ခီးေလ နဲ႕ ေနာက္ေတာ႕သူ႕ နာမည္က မႈန္ၾကီးဆုိၿပီး ျဖစ္သြားတာ။ အဲဒါမ်ိဳး လိုင္းက်သြားတာမ်ိဳး ထိ ရွိတယ္။ တကယ္ေတာ႕ သူက သူျဖစ္ခ်င္တာက တမ်ိဳး၊ သူ ျဖစ္ေနတာက တမ်ိဳးေတြ။သူက အမ်ားအျမင္မွာေတာ႕ေလးစားဖို႕ ေကာင္းတဲ႕ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ဆိုတဲ႕ အျမင္မ်ိဳး ျဖစ္ခ်င္တယ္။
သူက အမ်ားအျမင္မွာ ေလးစားခံခ်င္တယ္။ ရဲေဘာ္ေတြၾကည္႔မွာေတာ႕ သူက အရြက္ေတြ ေကာက္ျပတယ္ ၿပီးေတာ႕ “ဒီ က်ည္ဆံက ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ႑ာေငြနဲ႕ လုပ္တဲ႕ က်ည္ဆံပဲ၊ ငါတို႕ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ျခိဳးျခံ ေခၽြတာရမယ္၊ ဘာညာေပါ႕… သူက ေရွ႕မွာ အဲလိုေတြ ေျပာတယ္။ စားရင္ ေနာက္မွာအသားဘူးနဲ႕ စားတယ္။ သူက ေရွ႕မွာေတာ႕ တကယ္႔ကို ဟန္ေဆာင္ေနတာ၊ ေနာက္မွာေတာ႕ သူ႕အတြက္ကို ဖယ္ထားေပးရတာ ရွိတယ္။
က်ေနာ္လည္း အသားဘူးနဲ႕ စားရပါတယ္။ သူစားေတာ႕လည္း က်ေနာ္လည္း စားရတာေပါ႕။ သူက က်ေနာ္႕ကို ခ်စ္တယ္ဗ်ာ၊ ဟိတ္ေကာင္ …လာ ဆိုၿပီးေတာ႕ ေကၽြးတယ္။ အဲလုိမ်ိဳး။ ေနာက္ ေရွ႕တန္းမွာ ဆိုရင္လည္း သူ႕တဲရဲ႕ ေဘးမွာ က်ေနာ္႕တဲပဲ။ အဲလို အနီးကပ္။ ကိုယ္ရံေတာ္လည္းျဖစ္ေတာ႕ သူ႕ရဲ႕ အက်င္႔ကို က်ေနာ္ သိတယ္။
အဲလိုစစ္ဆင္ေရး ထြက္ေတာ႕ မန္ခ်ိယန္မွာ က်ေနာ္အရိုက္ခံရတယ္။ အဲဒီတုန္းက ပါတဲ႕ လူေတြ သိလိမ္႔မယ္ က်ေနာ္အရိုက္ခံရတဲ ႕ကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးေတာ႕သိတဲ႕အတိုင္းပဲ စစ္ဆင္ေရးထြက္ေတာ႕ ျပတ္ေရာ၊ ပစၥည္းေတြက ျပတ္ၿပီ၊ အဲဒီေန႕က သူက အစည္းေ၀းသြားတယ္။ မသြားခင္မွာသူက က်ေနာ္႕ကို ေသခ်ာ မွာခဲ႕တယ္ ဘိုဘို မင္း ဂရုစိုက္ေနာ္ ဘာညာေပါ႕။ က်ေနာ္ကလည္း ထံုးစံအတိုင္း ဟုတ္ကဲ႕ေပါ႕ စိတ္ခ် Vcs ေပါ႕။
ေနာက္ က်ေနာ္က ယူနစ္ထဲ ဆင္းတာ …ယူနစ္ထဲ ဆင္းေတာ႕ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတာ ဗ်ာ။ အဲဒီတပ္စိတ္က လြင္ကိုလတ္ရဲ႕ တပ္စိတ္ အဲဒီမွာ ငွက္ဖ်ားေတြ ျဖစ္ၿပီးေတာ႕မွ အကုန္လံုး စုတ္ျပတ္သတ္ေနတာ။ ေတာ္ေတာ္ကို ဂိေနတာ။ စားစရာလည္း မရွိဘူး။ အဲဒီမွာက ေရွ႕တန္းလည္း ေရွ႕တန္းဆိုေတာ႕ ငတ္ၿပီေဟ႕ဆိုရင္ နင္းကန္ၿပီး ငတ္တာ။ အဲလို စုတ္ျပတ္ၿပီး ငတ္ေနတာ ေတြ႕ေတာ႕ က်ေနာ္က သူ႕ပစၥည္းေတြကို ယူၿပီး ေပးပစ္လုိက္ေရာ။
အဲဒီမွာ ေနာက္ ဒု-အရာခံဗိုလ္ကလည္း က်ေနာ္႕ဆီကိုလာေတာင္းတယ္ ဘိုဘိုတဲ႕ အရက္ေသာက္ခ်င္တယ္တဲ႕။ သူက ဖ်ားတာလည္း ပါတယ္။ က်ေနာ္က အရက္မေပးရဲဘူး၊ ဒါေပမဲ႕ ဒီမွာ ငွက္ဖ်ားျဖစ္ေနတဲ႕ ဟာကို စဥ္းစားမေနေတာ႕ဘဲ ေပးလိုက္တာေပါ႕…ေရာ႕ယူသြားဆိုၿပီးေတာ႕။
အဲလို ေပးလုိက္ေတာ႕ ေနာက္ ဖ်ားေနတဲ႕ သူကလည္း လာေတာင္းေတာ႕ က်ေနာ္က ေရွ႕က လူေတြကိုေတာ႕ ေပးၿပီး ေနာက္လာေတာင္းတယ္ မေပးရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲဆိုၿပီး အဲဒါနဲ႕ ေပးရင္း ေပးရင္း ေပးရင္းနဲ႕ အဲဒီသူ သိမ္းထားတဲ႕ အရက္က ေပးတာမ်ားသြားတယ္။ အဲလို မ်ားသြားေတာ႕ က်ေနာ္ကလည္း ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ ေရျပန္ေရာ ျဖစ္လိုက္တယ္။ ဟီး…ဟီး …ေၾကာက္တာကိုး။
အဲလို ေပးတုန္းက က်ေနာ္႕ကို မေအးတို႕က ေျပာတယ္။ ဘိုဘို မလုပ္နဲ႕ေနာ္ အဲဒါ Vcsဟာ။ က်ေနာ္ကလည္းဟာ…ေနာက္မွ ရွင္းဟာဒီမွာ ဖ်ားေနတာ…ဆိုၿပီးလုပ္ခ်လိုက္တာ။
အဲဒီမွာ သူက သူ႕အရက္ေတြက ေရေတြေရာထားေတာ႕ အရက္ ကလည္း မရေတာ႕ဘူး၊ဟင္းေတြကလည္း မရွိေတာ႕ဘူး။ အဲဒီတုန္းက ဟင္းဆိုတာလည္း ဟင္း ဘာမွ မရွိပါဘူး။ ကုလားပဲေတြပဲ ေပးလုိက္တာပါ။ အသားဘူးေတြဘာေတြလည္း ျပတ္ကုန္ၾကေတာ႕ ဖ်ားေနတဲ႕ သူေတြလည္းရွိေတာ႕ ကုလားပဲေတြေပးလုိက္တာ။
အဲဒီမွာ သူ႕အတြက္ အရက္လည္း မရွိေတာ႕ဘူး၊ ဟင္းလည္း ေပးလိုက္တယ္ ဆိုေတာ႕ ေတာ္ေတာ္ေပါက္ကြဲတာ။အဲဒီမွာ ဘိုဘို မင္းမွာ အျပစ္ရွိလား ဆိုေတာ႕က်ေနာ္အျပစ္ရွိပါတယ္ဆုိေတာ႕။ ဒါဆို ဟိုဘက္လွည္႔ဆိုၿပီး က်ေနာ္႕ကို ရိုက္တာပဲ တီးေတာ႕တာပဲ။
ေျပာခ်င္တာက အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ႕ သူက က်ေနာ္႕ကို က်ေနာ္ရွိရင္ သူ႕အတြက္ မေကာင္းႏုိင္ဘူး၊ အႏၱရာယ္ရွိတယ္လို႕ တြက္ၿပီး စစ္ေၾကာေရးမွာ တေယာက္ကက်ေနာ္႕နာမည္လည္း ေျပာေရာ က်ေနာ္႕ကို ျဖဳတ္ခ်င္တာ။
ေနာက္ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ျဖဳတ္ခ်င္ရင္ သူက က်န္တဲ႕ သူေတြ သူ႕အတြက္ အႏၱရာယ္ရွိႏိုင္မဲ႕ သူေတြကို ထားလုိ႕မရဘူး။ ျဖဳတ္ရင္အားလံုးကိုအကုန္အျပတ္သြားရမွာေလ။
ၿပီးေတာ႕ သူတုိ႕ စစ္ေၾကာေရး လုပ္တုန္းက အကုန္အားလံုးက ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ ၀န္မခံလို႕မရဘူး ဗ်။ အကုန္အားလံုး ၀န္ခံခိုင္းတာ။ စၿပီး ဖမ္းလိုက္ၿပီဆိုကတည္းက စစ္တဲ႕အခ်ိန္မွာ အရမ္းရိုက္ႏွက္ၿပီး စစ္ၾကေတာ႕ ေလာေလာဆယ္ အသက္ရွင္ဖို႕အတြက္ ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ကို ၀န္ခံမွ ရမယ္။
ေထာက္လွမ္းေရးလုိ႕ ၀န္ခံလိုက္ရင္ အသက္ရွည္မလားလို႕ ေမးရင္ အဲဒါကလည္း မေသခ်ာဘူး။ ဒါေပမဲ႕ ရိုက္တာနွိက္တာကေတာ႕ ခဏ ရပ္သြားမယ္။ အရမ္း ရိုက္ႏွက္ စစ္ၾကေတာ႕ လူေတြက ေရွာ႕ေတြ ရေနၾကၿပီ၊ ေနာက္ စစ္ေတာ႕လည္း သူတုိ႕က မင္းကိုယ္ပိုင္ နံပတ္ေျပာ အဲလို စတာ။ အဲဒီလို ပါးစပ္ထဲ ေတြ႕မိေတြ႕ရ ေျပာတဲ႕ သူေတြက ေနာက္တခါျပန္စစ္ေတာ႕ ေရွ႕က ေျပာခဲ႕တဲ႕ နံပတ္ေတြနဲ႕ မညီေတာ႕ဘူး။ အဲဒီမွာ သူတုိ႕က ေရွ႕ေနာက္ေတြ မညီေတာ႕ဘူး။ ပိုနာတယ္။
အဲေတာ႕ က်ေနာ္႕အလွည္႔ၾကေတာ႕ က်ေနာ္႕ကို တပ္ၾကပ္ၾကီးလို႕ သူတုိ႕က ၀န္ခံခိုင္းၿပီး ေစ်းတည္႔သြားၾကတာ ေရွ႕မွာ ေျပာၿပီးၿပီေနာ္။ကိုယ္ပိုင္နံပတ္ၾကေတာ႕လည္း က်ေနာ္က မယ၊ ၀၀၁၂/၈၉ ၿပီးသြားၿပီ။ မယက ဘာလဲ ဆိုေတာ႕ မူးယစ္ေထာက္လွမ္းေရး…ဟီးဟီး..။ ၁၂ ကလည္း လြယ္လြယ္ေလးဗ်ာေနာက္က ၈၉ ကလည္း လြယ္လြယ္ေလး။
ေနာက္ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး ကိုယ္ပိုင္နံပတ္ကို ေမးေတာ႕ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးက သူ႕ရဲ႕ ဆယ္တန္းတုန္းက ခံုနံပတ္တဲ႕ အဲလိုဟာေတြ။ၿပီးေတာ႕ က်ေနာ္ရဲ႕ ထြက္ခ်က္မွာ ႕ရွိေနတာေတြကို က်ေနာ္က ဒီေန႕ထိျပန္ေျပာႏိုင္တယ္ ။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ႕ မင္းသိခၤ၀တၳဳထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြ၊လက္၀ါးကိုကိုၾကီးတို႕အိုင္ပီေအာင္သင္းတုိ႕ဗ်ာ။ ဟာ..ဟာ..ဟာ။
ေနာက္ၿပီးေတာ႕ဗ်ာ ေက်ာ္စြာ၀င္းေမာင္ကို စစ္ေတာ႕ သူကလည္း မခံႏိုင္လြန္းေတာ႕ ဟုတ္တယ္ က်ေနာ္လည္း ေထာက္လွမ္းေရးပါ၊ က်ေနာ္ရဲ႕ အထက္အရာရွိက ဘိုဘိုပါလို႕ ေျျပာလိုက္တယ္တဲ႕ ဗ်ာ… အဲဒီမွာ က်ေနာ္ကလည္း ရယ္လည္း ရယ္စရာေကာင္းတယ္။ သူက က်ေနာ္႕ကို အထက္အရာရွိေျပာေတာ႕…က်ေနာ္႕မွာတပ္သားလုပ္လို႕မရပဲ တပ္ၾကပ္ၾကီး လုပ္လိုက္ရတာ။
ေနာက္တခ်ိဳ႕က စစ္ေၾကာေရးမွာ ေျဖၾကတာက မီးသတ္ေထာက္လွမ္္းေရးတဲ႕ က်ေနာ္ျဖင္႔ တခါမွေတာင္ မၾကားဘူးဖူး၊ ေၾကာက္အားလန္႕အားနဲ႕ ပါးစပ္ထဲေတြ႕တာေတြ အကုန္ေလွ်ာက္ေျပာရတာ။ အဲေတာ႕ မင္းက မီးသတ္က ေထာက္လွမ္းေရ းဘာလုပ္တာလဲ ဆိုေတာ႕…ဘယ္အခ်ိန္မီးရွိဳ႕မွာလဲဆိုတာ သိခ်င္လို႕ ဒီမွာလာေနေနရတာလို႕ ေျဖတယ္။ ဟား…။
အဲေတာ႕ နည ္းနည္းေလး သတိရွိတဲ႕ သူက ေရွ႕နဲ႕ေနာက္နဲ႕ညီေအာင္ေျဖတယ္။ ဥပမာကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦးတို႕ ဆိုရင္ ဗိုလ္လို႕ ေျဖတယ္။ လစာဘယ္ေလာက္ရလဲဆိုေတာ႕…အရာရွိဆိုေတာ႕ ၾကားဖူးနား၀ရွိတာ ၄၅၀ စေကး ဆိုေတာ႕ ၄၅၀ လုိ႕ေျဖတယ္။
အဲဒီမွာေနာက္တေယာက္က လစာကို ေမးေတာ႕ တသိန္းတဲ႕။ အင္ေဖာ္မာက လစာ ၁သိန္းတဲ႕ အရာရွိက ၄၅၀ တဲ႕…ဟား ။ အဲဒါမ်ိဳးေတြ ေျဖတာကို။
အဲဒါေၾကာင္႕ က်ေနာ္တို႕က ေၾကျငာခ်က္ ၁/ ၂၀၁၂ မွာ ေျပာျပတာက မပ (ေျမာက္ပိုင္း ကိစၥ) နဲ႕ပတ္သက္ၿပီး တာ၀န္ရွိ ဆက္ႏြယ္တဲ႕ သူေတြအားလံုးက သူတို႕မွာ
ဒီလူေတြက ေထာက္လွမ္းေရး ျဖစ္ေၾကာင္း ခိုင္လံုေသာ အေထာက္အထားရွိတယ္ ဆိုတာကို …အဲဒီအေထာက္အထားကို အျမန္ ကမၻာႏွင္႕ ျမန္မာျပည္သူတို႕သိရွိေစရန္အတြက္ ထုတ္ျပေပးရန္ ေတာင္းဆိုသည္ ဆိုတာကို ေတာင္းဆိုတာ။ ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ႕ အဲဒါကဟာသ ကားၾကီး။
အဲဒါက ဟာသကားၾကီး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ႕ အဲဒီ ထြက္ခ်က္ေတြက တခုမွ အမွန္မဟုတ္ဘူး။ သူတို႕ရဲ႕ စစ္ေၾကာေရးကို ေၾကာက္လို႕ ထြက္ၾကတယ္ဆိုတာအကုန္သိတယ္။
ေနာက္ေျပာတာရွိတယ္။အဆိပ္ေတြ မိတယ္ဆိုတာ…အဲဒီအဆိပ္ေတြ ကိုသူတုိ႕ အဆိပ္ဟုတ္မဟုတ္ စမ္းသပ္ခဲ႕လား။ ကိုထိန္ဆိုလို႕ရွိရင္ ဟသူ႕ကိုဖမ္းေတာ႕မယ္ဆိုတာ သိေတာ႕ အဆိပ္လို႕ လာေတာင္းတဲ႕အခါအမွာ မင္အိုးေတြ ေပးလိုက္တာ။ သူက သတငး္နဲ႕ ျပန္ၾကားေရးက ဆိုေတာ႕ သူ႕မွာ မင္အိုးေတြ ရွိတယ္။ အဆိပ္လို႕ လာေတာင္းေတာ႕ သူ႕မွာ ရွိတဲ႕ မင္အိုးေတြေပးလုိက္တာ။
ေျပာရဦးမယ္ ပိပိဆိုလို႕ရွိရင္ သူက ဂ်ီတီအိုင္ ေက်ာင္းသား အီးပီလား မသိဘူး သူ႕ေမဂ်ာကိုေတာ႕ ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ႕ဘူး။ သူ႕ကိုစစ္ၿပီးေတာ႕ သူ႕ဆီကေနဆက္သြယ္ေရ းစက္လို႕ ေတာင္းေတာ႕ သူက သူ႕ကို လာျပင္ခိုင္းထားတဲ႕ ေလဒီယိုေတြကို ထိုးအပ္လိုက္တာ။
တကယ္ေတာ႕ က်ေနာ္တို႕ေတြကလည္း ေထာက္လွမ္းေရးေတြ တေယာက္မွ မဟုတ္ၾကသလို၊ က်ေနာ္တုိ႕ ဆီမွာလည္း ဘာမွ မရွိဘူုး။ ဘာမွလည္း မမိဘူး။ သူတို႕ေတာင္းတဲ႕အခါမွာ ရွိတာ ရွိတာ ထိုးအပ္လိုက္ၾကတာ။
အဲဒါကို သူတို႕က ေထာက္လွမ္းေရး ဆီက ဒါေတြဘာေတြ မိတယ္ဆိုၿပီးေတာ႕ လုပ္တာ။ အဲဒါေတြကိုသူတုိ႕ဟာ သူတို႕ လုပ္ဇာတ္နဲ႕ ထိုးၿပီး တင္ထားတဲ႕ ဟာေတြ။တကယ္ေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ဆီက ဘာမွ ကို မမိတာပါ။
အပိုင္း (၁၄)
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္အပါအ၀င္ ၁၅ဦးကို ၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါ၇ီလ ၁၂ ရက္ေန႕မွာ သတ္တာက ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ သတ္ခဲ႕တာ။
အဲဒီမတိုင္ခင္ လူခြဲေတာ႕မယ္ဆိုတာ သိတယ္။ ဖမ္းထားတဲ႕ သူေတြအမ်ားၾကီးထဲကေန လူခြဲၿပီး သတ္ဖို႕ လုပ္တာ။ ဘာေၾကာင္႕ ျပည္ေထာင္စုေန႕ကို ေရြးတာလဲဆိုတာကေတာ႕ က်ေနာ္ေသခ်ာ မသိတဲ႕အတြက္ မေျဖႏိုင္ဘူး။
ေသခ်ာတာကေတာ႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းက သူမုန္းတီးတဲ႕ သူ႕ကို ျဖဳတ္တယ္လို႕ သူ ယူဆတဲ႕ ၁၅ဦးကို ေသခ်ာေရြးထုတ္ၿပီး သတ္သြားတာပဲ။
၁၉၉၂ တုန္းက ေျမာက္ပိုင္းမွာေက်ာင္းသားေတြကို ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ စြပ္စြဲၿပီး ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ခဲ႕တာေတြ၊ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ခဲ႕တာေတြကို ခုက်မွဘာေၾကာင္႕ေျပာေနရသလဲ ဆိုတာကို က်ေနာ္ ေျပာမယ္ေနာ္။
က်ေနာ္တို႕ ျပည္တြင္းထဲကို ျပန္၀င္လာေတာ႕ ဘယ္သူပဲ ၀င္၀င္ အဲဒီတုန္းက ေထာက္လွမ္းေရး ကဘာေျပာသလဲ ဆိုေတာ႕ စာအုပ္ထုတ္ဖို႕။ ဒီကိစၥကိုစာအုပ္ထုတ္ဖို႕ ေျပာတယ္ေနာ္၊ က်ေနာ္တို႕ေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ျငင္းခဲ႕တယ္ အဲဒါကို။ ေနာက္ ျပည္တြင္းထဲကို ျပန္၀င္လာၾကတဲ႕ အခ်င္းခ်င္းမွာလည္း ဒီကိစၥကုိ စာအုပ္ထုတ္ရဲတဲ႕ ေကာင္ ထုတ္ၾကည္႕လို႕ ေျပာခဲ႕တယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ဆိုေတာ႕ အဲဒီတုန္းက အခု ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးမဟုတ္ေသးဘူး။ မီဒီယာကလည္း မလြတ္လပ္ေသးဘူး၊ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ေလာက္တုန္းက အေျခအေနကိုသိပါတယ္။ အဲဒီအေျခအေနနဲ႕ ယေန႕အေျခအေန မတူတာလဲပါတယ္။ ေနာက္ အေကာင္းအဆိုး ျပန္ခ်ိန္စၾကည္႔တဲ႕အခါမွာ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရး အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္လာမွာ ပိုၿပီးေတာ႕မွ မ်ားတဲ႕အတြက္ က်ေနာ္တုိ႕က မထုတ္ခဲ႕တာ။
သုိ႕ေသာ္ ျမက္ခင္းသစ္မွာ ပါခဲ႕တဲ႕ ဟာေတြ ရွိတယ္၊ အဲဒီျမက္ခင္းသစ္မွာ ပါခဲ႕တာေတြက က်ေနာ္တို႕ ကာယကံရွင္ေတြရဲ႕ ထြက္ခ်က္ေတြကို က်ေနာ္တို႕နာမည္သံုးၿပီး ေရးသြားခဲ႕တာ။
ေျပာရရင္ေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ ေရွ႕က ၀င္လာတဲ႕ ၅၅ ဦးက သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္သြားတယ္။ အဲဒီမွာသူတို႕ ေျပာသြားတာကလည္း သူတုိ႕အကုန္ေျပာမသြားဘူး၊ အခ်က္ ၁၀ ခ်က္ရွိရင္ ၃ ခ်က္ေလာက္ပဲ သူတို႕ကလည္း ေျပာသြားတယ္။ဘာေၾကာင္႕ သူတို႕ ၃ ေလး ခ်က္ေလာက္ပဲ ေျပာရသလဲ ဆိုရင္ဟုိမွာက်န္ခဲ႕တဲ႕ က်ေနာ္တို႕ ၉ ေယာက္ကို ကာဗာလုပ္ခ်င္တယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တုိ႕က မလြတ္ေသးဘူးကိုး။
ေနာက္ နအဖရဲ႕သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ ေျပာတဲ႕ သူေတြက နအဖ လူေတြပဲလို႕ စြပ္စြဲၾကတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕က ဒါကို မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာတယ္။
သူတုိ႕ေတြကလည္း ေက်ာင္းသားေတြပဲ။ ခုခ်ိန္ထိ နအဖ လူေတြ တေယာက္မွ မဟုတ္ဘူး၊ ေထာက္လွမ္းေရးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒါက သူတို႕က က်ေနာ္တုိ႕ကိုႏိုင္ငံေရးပါ သတ္ပစ္တာ။
ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ေတြက ကိုယ္႔တူရာတူရာ စုၿပီး လုပ္ၾကတယ္၊ အဲဒီမွာ က်ေနာ္က ၁၉၉၈ မွာ အဖမ္းခံရၿပီး ေထာင္က်ခဲ႕တယ္။ ၂၀၀၉ မွာ ျပန္လြတ္လာခဲ႕တယ္။
ေနာက္တခ်က္က ဒီကိစၥက ေက်ာင္းသား သမိုင္းပါ၊ AB ကို က်ေနာ္တို႕ေတြ သြားခဲ႕တာ လခရလို႕ ပိုက္ဆံရလို႕ သြားခဲ႕တာ မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ကို စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆန္႕က်င္ေတာ္လွန္ၿပီး တိုင္းျပည္ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ လူ႕အခြင္႔အေရးအတြက္ ေတာထဲကို သြားခဲ႕ၾကတာ။
အခု ဒီေက်ာင္းသား ကိစၥ၊ ABSDF ေက်ာင္းသား ကိစၥေတြမွာ မိုးသီးဇြန္းကလည္း တာ၀န္မရွိဘူးလို႕ ေျပာလို႕မရဘူး။ သူလည္း တာ၀န္ရွိတယ္၊ ABSDFေခါင္းေဆာင္တိုင္းမွာ … တာ၀န္ရွိတယ္။ သူတုိ႕ မွားခဲ႕တာကို သူတုိ႕ တာ၀န္ယူရမယ္။
ဒီေန႕ဒီအခ်ိန္ထိ က်ေနာ္တုိ႕မွာ ABSD ေက်ာင္းသားတပ္ကို ခ်စ္တဲ႕စိတ္ရွိတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးကို မထိခိုက္ေစခ်င္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင္႕လည္းသမိုင္းမွန္ေပၚေစခ်င္တယ္။ သူတုိ႕အေနနဲ႕ သမိုင္းမွန္ေဖာ္ထုတ္ေပးဖို႕လိုတယ္ ျပန္ရွင္းေပးေစခ်င္တယ္။
ေနာက္အခု က်ေနာ္တို႕ မပ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြအေနနဲ႕က တရားစြဲဖို႕ အစီစဥ္မရွိဘူး။ သို႕ေသာ္အသတ္ခံခဲ႕ရတဲ႕ ၃၈ ဦးရဲ႕ မိသားစု၀င္ေတြက စြဲတာေတာ႕မတတ္ႏိုင္ဘူး။
ဒါက က်ေနာ္တို႕နဲ႕ မဆိုင္ဘူး။
က်ေနာ္တို႕အေနနဲ႕ ျဖစ္ေစခ်င္တာက သူတို႕ကို သမိုင္းမွန္ေဖာ္ထုတ္ေပးဖို႕အတြက္ပဲ ေတာင္းဆိုခ်င္တာ။ ေနာက္ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ မွာခဲ႕တာက လက္စားေခ်ဖို႕မဟုတ္ဘူး၊ သမိုင္းမွန္ေဖာ္ထုတ္ေပးဖို႕ကို ေတာင္းဆိုခဲ႕တာ အဲဒါေလးကိုလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိေစခ်င္တယ္။
ဒါက က်ေနာ္ရဲ႕ တဦးခ်င္း ေျပာတာပါ။
က်ေနာ္ သူ႕တိုကို ခြင္႔လႊတ္တယ္ဗ်ာ…ဒါေပမဲ႔… လက္ဆြဲေတာ႕ မႏႈတ္ဆက္နိုင္ဘူး။
..........
မွတ္ခ်က္။ ။ မနန္းေအာင္ေထြးၾကည္ထံမွသိရတဲ႕ စာရင္းအရ ေျမာက္ပိုင္းတြင္ (ရက္ရက္စက္စက္ ခုတ္သတ္တာ ၁၈ ဦး ။ လူမဆန္တဲ့ ညွင္းပမ္း ႏွိပ္စက္မႈ႕ဒဏ္ေတြနဲ႕ က်ဆံုးခဲ့တာ ၁၄ ဦး ။မ်ဳိးဝင္းသေဘာနဲ႕ ေထာင္က လႊတ္ေပးလိုက္တာ ၂ ဦး ။စစ္ေၾကာေရး ကာလမွာ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ သြားတာ စုစုေပါင္း ၄ ဦး ။မိဘေတြ ေတာထဲလာျပီး ငိုျပီး ေတာင္းပန္ၾကလို႕ လြတ္ခဲ့တာ ၇ ဦး ။ေထာင္ေဖာက္ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္ ခဲ့တာ ၅၅ ဦး ၊ ႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ ဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ လမ္းမွာ ၁ ဦး ေသခဲ့တယ္ ။ဆိုေတာ့စုစုေပါင္း ဖမ္းတာ ၁၀၀ ဦး ) ရွိခဲ႕ေၾကာင္း သိရွိရသည္။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
No comments:
Post a Comment