by May Thingyan Hein on Sunday, September 30, 2012 at 5:39am ·
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
စက္တင္ဘာ ၃၀၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
အပိုင္း(၅)
ဒူ၀ါ လွဆိုင္းဆီကိုေရာက္ေတာ႕ က်ေနာ္က ေျပာတယ္။ သင္တန္းမွဴး၊ သင္တန္းသားအေနနဲ႕ ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး၊ က်ေနာ္က ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္တေယာက္အေနနဲ႕ ေျပာမွာလို႕ ခင္ဗ်ား ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ႕ သူေတြ ေခၚလိုက္ပါလို႕။ ေျပာေတာ႕ သူက ေခၚလိုက္တယ္။အဲဒီမွာ က်ေနာ္ကလည္း ေျပာျပလိုက္တယ္။
“ခင္ဗ်ား ရဲေဘာ္ကဗ်ာ အကိုၾကီး(ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္)ကို ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ ေျပာတယ္လို႕…အဲဒါ က်ေနာ္တို႕အဖြဲ႕ရဲ႕ အျမင္႔ဆံုးလူ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္လို႕…ဒါမိ်ဳးေတြေျပာေနတာ မျဖစ္သင္႕ဘူး၊ မေျပာရဘူးလို႕ …အဲဒါေၾကာင္႕ ခင္ဗ်ားရဲေဘာ္ကို ခင္ဗ်ားထိန္း “လို႕ က်ေနာ္ က ကိုလွဆိုင္းကို အဲလို ေျပာခဲ႕တာ။
အဲလိုေျပာၿပီးေတာ႕ က်ေနာ္က စိတ္ထဲမွာ မေအာင္႔တတ္ဘူ းအဲဒါနဲ႕ က်ေနာ္က မ်ိဳး၀င္း ဆီကို ခ်က္ျခင္း စာလွမ္းေရးတယ္။ မ်ိဳး၀င္ အျမန္ဆင္းခဲ႕ ငါမင္းကို ေျပာစရာရွိတယ္ဆိုၿပီးေတာ႕။ ရဲေမ ဂ်ဴးဂ်ဴး (ကိုသဲေခ်ာင္းရဲ႕ ဇနွီး) နဲ႕ ထည္႔လိုက္တယ္။
အဲဒီမွာ မ်ိဳး၀င္းဆင္းလာတယ္။ မ်ိဳး၀င္းကို က်ေနာ္က ေျပာျပတယ္။ လွဆိုင္းကိုလည္း ငါေျပာၿပီးၿပီ၊ ဒီျပႆနာ မၾကီးထြားရေအာင္ ကိုင္တြယ္ပါလို႕ က်ေနာ္ေျပာခဲ႕တယ္။
က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာေလး တခုရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႕ ဗဟိုေကာ္မတီျဖစ္ရင္ ရဲေဘာ္တေယာ္ကို runner အေနနဲ႕ ေခၚခြင္႔ရွိတာေပါ႕ဗ်ာ။ ၁၉၉၀ မွာ က်ေနာ္တုိ႕ သင္တန္းကိစၥေတြၿပီးလို႕ ျပန္တက္ၾကတဲ႕အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က runner (ကိုယ္ရံေတာ္)ေခၚဖို႕ေပါ႕ဗ်ာ၊ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ၾကည္႔တယ္ဗ် အမ်ားစုကေတာ႕ ကိုယ္နဲ႕ နီးစပ္ရာ နီးစပ္ရာကို ေခၚေလ႕ရွိတယ္။ ကိုယ္႔ရဲေဘာ္ကိုေခၚတယ္၊ ကိုယ္႕၇ြာက လူကို ေခၚတယ္၊ အဲလိုေပါ႕ဗ်ာ ေခၚၾကတယ္။
က်ေနာ္က အရမ္းစဥ္းစားတယ္၊ငါ႕ရဲ႕ runner ေခၚရင္ ကိုယ္႔ျမိဳ႕ကလူ မေခၚဘူး၊ မန္းေလးက ရဲေဘာ္ေတြလည္း ရွိတာပဲ၊ က်ေနာ္မေခၚဘူး။အဲဒါနဲ႕ သေဘာက်တဲ႕ ရဲေဘာ္လိုက္ၾကည္႔ေတာ႕ ေစာသက္ထြန္းကို ေတြ႕တယ္။ သူက ကရင္ေလး ဒါနဲ႕ က်ေနာ္သူ႕ကို ေခၚလိုက္တယ္္ေပါ႕ေနာ။
က်ေနာ္က ႏိုင္ငံေရးတာ၀န္ယူရေတာ႕ ႏိုင္ငံေရးစည္းရံုးေရးကာလေတြမွာ အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႕ ျပႆနာတခုနဲ႕ ၾကံဳတယ္ေပါ႕ေနာ။ အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ႕ တိုက္ပိတ္ကို က်ေနာ္ကယ္တဲ႕ကိစၥ။အဲဒါ ဘယ္လိုျဖစ္လဲဆိုေတာ႕ တညေန ေစာင္းဗ် ကိုမ်ိဳး၀င္းတဲေရွ႕မွာ ထိုင္ေနၾကတုန္း ကိုမ်ိဳး၀င္းက ေျပာတာဗ်။
“ဒီေကာင္႔ကို ငါခုတ္ခ်င္ေနၿပီ“…တဲ႕။
သူက အဲလုိေျပာေတာ႕ က်ေနာ္က မ်ိဳး၀င္း မင္းဘယ္သူ႕ကို ေျပာေနတာလဲ။ ဘာေၾကာင္႕လဲ ဆိုေတာ႕ တိုက္ပိတ္က စကားေျပာေကာင္းတယ္ သူက ရဲေဘာ္ေတြနဲ႕ေရာ ရဲေမေတြနဲ႕ေရာ အရမ္းအဆင္ေျပတယ္ေပါ႕။
“တိုက္ပိတ္ကြာ…“လို႕ မ်ိဳး၀င္းက ေျပာတယ္။
က်ေနာ္က မင္းကလဲကြာ လူတေယာက္ကို ခုတ္ခ်င္တယ္ ခုတ္ခ်င္တယ္လုိ႕ လြယ္လြယ္ေလး မေျပာနဲ႕ လြယ္လြယ္ေလး မလုပ္နဲ႕ လို႕ ေျပာေတာ႕ မ်ိဳး၀င္းက “ ဒီေကာင္က ေထာက္လွမ္းေရး“ တဲ႕။
က်ေနာ္က “ မင္းေသခ်ာလား။ အခ်က္အလက္ရွိလား အခ်က္အလက္ရွိရင္ ငါ႕ကို ေပး“လို႕ ေျပာတယ္။
အဲဒီမွာ သူ ဘာမွ ဆက္မေျပာဘဲနဲ႕ ေနာက္ဆုတ္သြားတယ္။ စကားကို ေလွ်ာခ်သြားတာ။
က်ေနာ္ကလည္း “ေအး …မင္း စိတ္ပူရင္ တိုက္ပိတ္(သန္းထြန္းစိုး)ကို ငါ႔နားမွာ ေခၚထားမယ္၊ ေနာက္ဆံုးကြာ ငါေစာင္႔ၾကည္႔ေပးမယ္ကြာ၊ “ က်ေနာ္က အမွန္ေတာ႕ လူ႕အသတ္တေခ်ာင္းကိုကယ္လိုက္တာပါပဲ၊ သူ စိတ္ေျပေအာင္သာ က်ေနာ္က ေျပာလိုက္တာ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာဗ်ာ အဓိက ျပႆနာက က်ေနာ္တုိ႕က ဒီမိုကေရစီလူ႕အခြင္႔အေရးဆိုၿပီး လာတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းမွာက ဒီမိုကေရစီ လူ႕အခြင္႔အေရးဆိုတာ ေပ်ာက္ၿပီး စစ္တပ္ပံုဆန္ေပါက္ေနတယ္။ စစ္တပ္ပံုဆန္ကို က်ေနာ္တို႕က ကိုင္ေနတယ္။
စစ္အစိုးရရဲ႕တပ္ကို တိုက္ဖို႕ဆိုရင္ေတာ႕ က်ေနာ္တို႕မွာလည္း စစ္တပ္ရွိရမယ္လို႕ ယူဆတဲ႕အယူအဆလည္း က်ေနာ္႕မွာ ရွိတယ္ တခ်က္၊ ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္တို႕က ဒီမိုကေရစီနဲ႕ လူ႕အခြင္႔အေရးကို ေဖာ္ေဆာင္တဲ႕အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တဲ႕အတြက္ တပ္တြင္း ဒီမိုကေရစီလည္း ရွိသင္႔တယ္လို႕ ျမင္တယ္။ ေနာက္ က်ေနာ္တို႕ ေရာက္ေနတဲ႕ အေျခအေနအရ မဟာမိတ္ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈအခ်ိဳ႕လည္း ရွိတဲ႕အတြက္ အဲဒါကိုလည္း က်ေနာ္တုိ႕က ပါယ္လို႕မရဘူး။ အဲေတာ႕ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္နဲ႕ က်ေနာ္တို႕ ဘာေျပာျဖစ္လဲဆိုေတာ႕ တပ္ကိုေတာ႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းနဲ႕ ဒီမိုကေရစီဘက္ကို ဆြဲသြားမွပဲ ဆိုတဲ႕ အစီစဥ္လည္း စဥ္းစားမိၾကတယ္။
အဲေတာ႕ မ်ဳိး၀င္းကိုလည္း က်ေနာ္က အခ်ိန္ရတိုင္းေျပာတယ္။ အမိန္႕နဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္တာ မေကာင္းဘူး မဟုတ္ဘူး ေကာင္းတယ္။ ဒါေပမဲ႕ တပ္တြင္းဒီမိုကေရစီက လုိကိုလိုတယ္ေပါ႕ေနာ။
အဲဒီမွာ ျပႆနာက ဘာလဲဆိုေတာ႕ ကိုမ်ိဳး၀င္းတုိ႕ ကိုသံေခ်ာင္းတုိ႕က စာမဖတ္ဘူးဗ်။ အဲဒါက …ျပႆနာဗ်။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က စာဖတ္တယ္။ က်ေနာ္က ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႕ေလာက္ စာမဖတ္ေပမဲ႕ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းေတြနဲ႕ ေတြ႕ခဲ႕၊ စာဖတ္တဲ႕ သူေတြ သမိုင္းေက်တဲ႕ သူေတြနဲ႕လည္း ေတြ႕ခဲ႕သူတုိ႕ဆီကလည္း ပညာရတာေတြ ရွိခဲ႕ေတာ႕ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္နဲ႕ ေျပာဆိုလို႕ တုိင္ပင္လို႕ရတယ္ဗ်။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႕ ေတြးတာက စစ္တပ္တတပ္ဟာ အေတြးအေခၚ မျပည္႔၀ရင္ မတည္ျမဲဘူး၊ အေတြးအေခၚျပည္႔၀ေအာင္ တပ္ဆင္ေပးရမယ္ေပါ႕ေနာ္။ က်ေနာ္က အပတ္စဥ္ ၆ ဆိုေတာ႕ ေရွ႕က သင္တန္းတက္ခဲ႕တဲ႕ရဲေဘာ္ေတြကိုေတာ႕ အေတြးအေခၚနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေတာ႕ဘူး။ အဲဒီေတာ႕ က်ေနာ္စဥ္းစားတာက ဗဟိုကိုတက္တက္ေနေတာ႕ တက္မွဴးေတြကိုမ်ား ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားေတြ ေပးႏုိင္ရင္ ရဲေဘာ္ေတြလည္း ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားေတြအေတြးအေခၚေတြ ရလိမ္႔မယ္ဆုိၿပီး စဥ္းစားတယ္။
အဲဒီစိတ္ကူးေတြနဲ႕ က်ေနာ္က တပ္မွဴးေတြကို ဗဟိုတက္တဲ႕ အခ်ိ္န္တိုင္း ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါင္းတယ္။
က်ေနာ္နဲ႕ရင္းႏွီးတဲ႕ တပ္မွဴး ကိုေအာင္ေဆြဦး၊ ကိုသာဓု တို႕နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးတယ္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထုိင္ျဖစ္တယ္၊ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားေလးေတြလည္းေျပာျဖစ္တယ္။ အဲဒါကို ဘယ္သူက မ်က္စိစပါးေမႊးစူးလဲ ဆိုေတာ႕ ကိုသံေခ်ာင္း။
“ဒီႏိုင္ငံေရးမွဴးက ဘာလဲ…တပ္ကို ဘာလာလာ ရႈပ္တာလဲ“…တဲ႕ အဲဒါ သူေျပာခဲ႕တဲ႕ စကား။
ေနာက္သူက က်ေနာ္႕ကို ျငိဳးေနတာ..တဲ႕။ ဒါက ေနာက္မွ ေစာသက္ထြန္း သာယာ၀တီေထာင္ကေန လြတ္မွ သိရတဲ႕ စကားေတြေနာ။အဲလို ျငိဳးၾကတာေတြကလည္း ဒီကိစၥေတြကို ျဖစ္ေစခဲ႕တာပဲ။
တကယ္ေတာ႕ မ်ိဳး၀င္းက ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ျငိဳးခဲ႕တာ၊ သံေခ်ာင္းက က်ေနာ္႕ကို ျငိဳးခဲ႕တာေတြက သူတုိ႕အေနနဲ႕ သူတုိ႕လူ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕လည္း ေတြးပံုရတယ္ေပါ႕ေနာ။
အဲဒါေၾကာင္႕ က်ေနာ္႕ကို မ်ိဳး၀င္းရယ္၊ သံေခ်ာင္းရယ္ေပါင္းၿပီးေတာ႕ ပထုတ္တာေပါ႕ဗ်ာေနာ။
တတိယအၾကိမ္ ညီလာခံက မာနယ္ပေလာမွာ က်င္းပမွာ အဲဒီမွာ က်ေနာ္႕ကို မ်ိဳး၀င္းက သြားတက္ဖို႕ ေျပာတယ္ေပါ႕ေနာ။ အဲဒီမွာ ဒီေလာက္လူေတြအမ်ားၾကီးမွ ငါ႔ကိုေရြးလႊတ္တယ္ဆုိၿပီး က်ေနာ္က နည္းနည္းေျမွာက္သြားတာေပါ႕ဗ်။
အမွန္တကယ္တမ္းျပန္စဥ္းစားၾကည္႔ရင္ေတာ႕ က်ေနာ္႕တာ၀န္နဲ႕ က်ေနာ္႕ ေနရာက ခရီးမထြက္ရဘူးဗ်ာ။ ႏိုင္ငံေရး သင္တန္းေတြ ဆက္တုိက္ေပးၿပီး ေနရမဲ႕ သူဗ်။ တကယ္တမ္း သြားရမွာက ကိုေအာင္ႏိုင္ဗ် (ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္) သူက အဲဒီတုန္းက တကယ္သြားသင္႕တာ၊ ဒါေပမဲ႕ မသြားဘဲ ဘာေၾကာင္႕ က်ေနာ္႕ကို လႊတ္တယ္ဆိုတာကို ေနာက္မွ က်ေနာ္ သိရေတာ႕တာေပါ႕ဗ်ာေနာ။
အပိုင္း(၆)
တကယ္ဆို သူတို႕ လႊတ္တဲ႕ ခရီးကို က်ေနာ္မသြားဘနဲ႕ မ်ိဳး၀င္းေဘးမွာ က်ေနာ္အျမဲရွိေန သင့္ခဲ့တာ။ အဲလိုဆိုရင္လည္း သူ႕ကိုတားနိုင္ဖို ့ထက္ေခါင္းျပတ္ဖို ့ကပိုမ်ားပါတယ္။
တကယ္ေတာ႕ မ်ိဳး၀င္းက ေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္လိမ္႔မယ္လို႕ သံသယရွိေနတယ္လို႕ တေယာက္ၿပီး တေယာက္ သူ ေျပာတဲ႕ အခါအတိုင္း က်ေနာ္ကေတာ႕ အထင္နဲ ့ေလွ်ာက္ မလုပ္တာအေကာင္းဆုံးပဲလို႕ အျမဲေျပာခဲ႕တယ္ ။ ခုခ်ိန္မွာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ သူလာတိုင္ပင္တိုင္း က်ေနာ္အၾကံေပးတာကတစ္မ်ိဳး၊
ျဖစ္ျဖစ္ေနေတာ့ က်ေနာ္မရွိေအာင္သူလုပ္ရေတာ့မွာေပါ့။ အဲဒါေၾကာင္႕လည္း က်ေနာ္႕ကို မာနယ္ပေလာကို လႊတ္ခဲ႕တာ။
ေနာက္တခ်က္က ေက်ာင္းသားစစ္ေၾကာေရးအဖြဲ ့ကရဲေဘာ္ေတြက က်ေနာ္နဲ ့ရင္းေနတယ္။ ဗဟိုေကာ္မတီ
ကုန္းေပၚတက္မေနတာလဲေျပာမရလို ့သာ။ မ်ိုး၀င္းမၾကိဳက္ဘူး။အမွန္က အဲလိုၾကီး ေကာ္မတီသက္သက္ကုန္းၾကီး ေပၚေနၾကတာ က်ေနာ္သေဘာမက်ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ေအာက္ဆင္းေနတာ။ကိုယ့္တဲနဲ ့ကိုယ္ေပါ့။နိုင္/စည္းတဲေလ။ အဲဒီမွာက်ေနာ္။ သန္းထြန္းစိုး(တိုက္ပိတ္)။ ေက်ာ္နိုင္ဦး(ေၾကာင္) ေစာသက္ထြန္း၊ ခင္ေမာင္စိုး(အင္းေတာ္)(သူကခဏေနျပီးေရွ ့တန္းပါသြား) ျပန္ေတြးေတာ့ သက္ထြန္းကလြဲျပီး အားလုံးေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္ကုန္ေရာ။ သက္ထြန္းေတာင ္ယူဂ်ီလုပ္ရင္းအဖမ္းခံရလို ့သာ။
တကယ္ေတာ႕ ေျမာက္ပိုင္းျပႆနာအားလုံးဟာ မ်ိဳး၀င္းရဲ ့သံသယၾကီးလြန္းၿပီး လုပ္ပိုင္ခြင္႕ ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္လြန္းလို႕ ျဖစ္ရတယ္လ္ု႕ က်ေနာ္ ျမင္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက တိုက္ပိတ္ကိုသံသယျဖစ္ျပီး ေနာက္ဆက္တြဲ ေဌးျမင့္၀င္း၊နန္းေအာင္ေထြးၾကည္၊ခင္ခ်ိုဦးတို ့ကို
မသကၤာတဲ့ စကားေတြ မ်ိုး၀င္းက်ေနာ့ကိုေျပာျပတယ္ဗ်။
မ်ိဳး၀င္းက ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္ကိုလည္း ဒီေကာင္ေလးက အပတ္စဥ္၅တုန္းက ငါ့ကိုေရေရလည္လည္ ေ၀ဖန္တာလို႕ ေျပာၿပီး ျငိဳးထားခဲ႕တယ္။ သူေျပာတာက ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္ကို မသကၤာဘူး၊ ေထာက္လွမ္းေရးေပါ႕။
ဒီစကားကိုမ်ိုး၀င္းေျပာေတာ ့က်ေနာ္ ခ်က္ခ်င္းကန္ ့ကြက္ခဲ့တယ္။ မင္းကြာ ဒီေလာက္အရြယ္ေလး သံသယ၀င္စရာလားလို ့။တကယ္ေတာ႕ဗ်ာ သီဟ၊မင္းဇင္၊ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္ဆိုတာ အကသ (အေျခခံပညာေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ)မွာနံမည္ၾကီးတယ္။ ။ တကယ္ေတာ္တဲ့ ခ်ာတိတ္ေတြ။ မင္းဇင္နဲ ့သီဟကျမိဳ ့ေပၚမွာေတြ ့ဖူးျပီးသား။ေမာင္ေမင္ႀကြယ္ကိုေတာ႕ က်ေနာ္က ခုမွ ေတြ႕ရတာ။
ဒီကေလးကို စကားေျပာၾကည့္ေတာ့လည္း ရည္ရည္မြန္ မြန္ေလးပါ။
မ်ိဳး၀င္းက ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ စြပ္စြဲၿပီး သတ္တဲ႕အထဲ ဲပါသြားတာတိုင္းျပည္အတြက္ဘယ္ေလာက္ႏွေမ်ာ
ဖို ့ေကာင္းသလဲလို႕ လည္း က်ေနာ္အျမဲေတြးမိတယ္။
အဲဒီကေလးက မ်ိဳး၀င္းက ဓါးနဲ႕ ခုတ္ကာနီးမွာေတာင္ တခ်က္မမဲ႕ဘဲနဲ႕ ဟားတိုက္ရယ္ေမာသြားတာတဲ႕…တကယ့္သတၱိခဲဗ်။
တကယ္ေတာ႕ဗ်ာ သူတို႕ အကိုၾကီး(ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္)ကို ျငိဳးလုိ႕သာ ျငိဳးတယ္။ တကယ္ဆို အကိုၾကီးက ဘာမွ အျပစ္ေျပာစရာမရွိတဲ႔ သူပါ။ ဘုရားတရားလည္း လုပ္တယ္။ ဘာသာေရးကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး လုပ္ခဲ႕တာဗ်၊အကိုၾကီးက ဘာေရးအေပၚမွာ သာမန္ယံုၾကည္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး၊ မိရုိးဖလာယံုၾကည္မႈမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ နကနက္နည္းနည္းကို ယံုၾကည္ခဲ႕တာဗ် က်ေနာ္သိခဲ႕တယ္။ ၿပီးေတာ႕ အကိုၾကီးက အနုပညာဆိုရင္လည္း သူက ရတယ္။ စိတ္ဓါတ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ႕ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး ရဲေဘာ္ေတြနဲ႕လည္း တသားတည္းပဲ။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က တကယ့္ လူေတာ္တစ္ေယာက္ပါဗ်ာ။ ေလးစိန္နဲ ့သူ ့မွာ က်ေနာ္တို ့ယူစရာေတြအမ်ားၾကိး။ ေျမာက္ပိုင္းမွာသူေရးခဲ့တဲ့သီခ်င္းေတြရွိတယ္။ က်ေနာ္မွတ္မိေနတာ(ေခတ္သစ္ဆီ)ဆို တဲ့တစ္ပုဒ္။ ေဖ်ာ္ေျဖေရးကလူေတြ အကိုၾကီးသီခ်င္းေတြကိုျပန္ ေဖာ္ထုတ္နိုင္ရင္ေကာင္းမယ္။
အကိုၾကီးအေၾကာင္းေျပာေတာ႕ က်ေနာ္ ခုခ်ိန္ထိ နင္႔နင္႔နည္းနည္းခံစားေနရတာလည္း တခုရွိတယ္။
ေတာင္ပိုင္းသြားခါနီးတရက္မွာ အကိုၾကိး ေခၚတယ္ဆိုလို႔ ေကာ္မတီကုန္းေပၚက ဥကၠ႒တဲကို က်နာ္တက္သြားတယ္။ တဲထဲမွာ အကိုၾကီးတစ္ေယာက္တည္း မီးလုံေနတယ္။
က်ေနာ္ ထုိင္ထိုင္ျခင္း မင္းကိုေတာင္ပုိင္းမသြားေစခ်င္ဘူးကြာ။ လို႔အကိုၾကီးေျပာတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲလို႔ ျပန္ေမးေတာ့ မင္းက လူေဟာင္း(ကခ်င္ေကာ္မတီ)တစ္ခ်ဳိ႕နဲ႔လည္း ရင္းနီးတယ္။ လူသစ္(ေျမာက္ပုိုင္းေကာ္မတီ) အမ်ားစုနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးတယ္။ မင္းမရွိရင္ တစ္ခုခု အဆင္မေျပျဖစ္မွာ ငါစိုးရိမ္တယ္လို႕ အကိုၾကီးက ေျပာတယ္။
က်ေနာ္ကလည္း သြားခ်င္ေနတဲ႕ သူဆိုေတာ႕ ေအာင္ႏိုင္လည္း ရွိေနတာပဲ အကိုၾကီးရာ လိုအပ္ရင္ သူ႔ကိုတုိင္ပင္လုိ႔ရတာပဲ။ အဲဒီမွာ သူဆက္ေျပာတာက …။
''မ်ဳိးဝင္းနဲ႔သံေခ်ာင္းက တစ္ခုခုၾကံစည္ေနသလိုပဲ။ ငါ့စိတ္ထဲတစ္မ်ဳိးၾကီးကြာ'' တဲ႕ သူက ေျပာေသးတယ္။ အဲလို။
က်ေနာ္ကလည္း စိတ္သိပ္မပူပါနဲ႔ အကိုၾကီးရာ မ်ဳးိဝင္းကိုလည္း က်ေနာ္ ေသခ်ာေျပာၿပီးပါၿပီ။ ေအာင္ႏိုင္ကိုလည္း မသြားခင္ ေသခ်ာမွာခဲ့ပါမယ္လ္ို႕ ေျပာခဲ႕တယ္။
မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႔က အကုိၾကီးမ်က္ႏွာ ညွိဳးေနတာကၽြန္ေတာ္ ခုထိျမင္ေယာင္တုန္းပဲ။
ေအာင္ႏိုင္က အဲဒီအခ်ိန္က ဗန္းေမာ္ရင္းမွာ က်ေနာ္နဲ႕္အတူ ခရီးသြားမဲ႕ တရုတ္စကားေျပာတက္တဲ့ ရဲေဘာ္ကိန္းျမင့္ ကလည္းအဲဒီမွာ။ ဒါေၾကာင့္ ကိန္းျမင့္ကို ေရႊလီလာဖို႔ ေၾကးနန္းလွမ္းရိုက္ရင္း ေအာင္ႏိုင္(ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္)ကိုပါ တစ္ခါတည္းလာဖို႔ ေျပာျဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ေအာင္ႏိုင္ ေရႊလီကို ေရာက္မလာခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္လည္း ေအာင္ႏိုင္ကိုဘာမွ ေျပာမျပႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အမွတ္တမဲ့ပါပဲ။ ခုေတာ့ ........အဲလိုမွန္းသာ သိရင္ က်ေနာ္…။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။
မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကို ေလးစားခင္မင္လ်က္ပါ။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
No comments:
Post a Comment