by May Thingyan Hein on Thursday, September 20, 2012 at 8:36pm ·
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
စက္တင္ဘာ ၂၀၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။
အသားျဖဴျဖဴ၊ နဖူးေပၚ ခပ္အုပ္အုပ္က်ေနတဲ႕ ဆံပင္ပံုဆန္၊အေ၀းၾကည္႔မ်က္မွန္တပ္ထားတဲ႕ အသက္ ၄၀ ၀န္းက်င္အရြယ္ အမ်ိဳးသားက ကိုဘိုဘိုျဖစ္တယ္။
ေျမာက္ပိုင္းABSDF ေက်ာင္းသားသတ္ပြဲေတြအေၾကာင္း ဖတ္ရတုန္းက က်မ စိတ္မွန္းနဲ႕ ျမင္ေယာင္ၾကည္႔ခဲ႕တဲ႕ ၁၅ ႏွစ္သား ဘိုဘိုေတာ႔ မဟုတ္ေတာ႕ဘူး။ သူက ဦးဘိုဘိုျဖစ္ေနၿပီ၊ ၿပီးေတာ႕လက္နက္မကိုင္တဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးသမားလည္း မဟုတ္ဘူး။
ယေန႕မွာေတာ႕ ကိုဘိုဘိုလို႕ ေမးလိုက္ရင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ဒုကၡသည္စခန္းေတြကို သြားေရာက္ ကူညီအားေပးေနတဲ႕ အျဖဴေရာင္တြဲလက္မ်ားဆိုတဲ႕ အဖဲြ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္နဲ႕ သူအျဖစ္ ေတြ႕ျမင္ေနရၿပီ။
သူက ေဆးလိပ္ မ်ားမ်ားေသာက္ၿပီး စကားေျပာတယ္။ စကားေျပာရင္လည္း ေဆးလိပ္ကို ညာလက္ၾကားညွဳပ္ရင္း ္ တက္တက္ၾကြၾကြနဲ႕ မ်က္စိတည္းျမင္လာေအာင္ ေျပာတတ္တယ္။ အတိတ္က ၀မ္းနည္းစရာအေၾကာင္းေတြကိုေတာ႕ မ်က္ရည္လည္ရင္း ေျပာတယ္၊ ေပ်ာ္စရာဆိုရင္ေတာ႕ ရႊန္းရႊန္းေ၀ေအာင္ေျပာရင္း ရယ္ေမာတယ္။
ပထမဆံုး သူစေျပာတဲ႕ စကားက “ က်ေနာ္ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အားလံုးကို ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပာသြားပါမယ္။ အစအဆံုးေျပာၿပီးမွပဲ ေမးခြန္းေမးပါေနာ္“ တဲ႕ အဲဒီစကားနဲ႕ က်မတိုရဲ႕ အသံဖမ္းစက္ေတြကို စဖြင္႔ခဲ႕ၾကပါတယ္။
သူစကားေျပာတာကို က်မရယ္၊ သတင္းေထာက္ေက်ာ္ဇင္မန္းရယ္၊အလုပ္သင္ သတင္းေထာက္ ျမတ္မိုးေက်ာ္ရယ္ ထိုင္ေငးၾကည္႔ေနရင္း နားေထာင္ရင္းနဲ႕ သူ႕စကားေတြထဲမွာ စီးေမ်ာသြားလိုက္ၾကတာ။
က်မ မ်က္စိတည္းမွာေတာ႕ အသက္ ၁၄ ႏွစ္၊ ၁၅ ႏွစ္သား ပုဆိုးစိမ္း၀တ္ထားတဲ႕ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္နဲ႕ လြယ္အိတ္ေက်ာသိုင္းထားတဲ႕ ကိုးတန္းေက်ာင္းသားနဲ႕အတူ ၈၈ အေရးအခင္းမွာ ပါ၀င္ခဲ႕ၿပီး၊ ေနာက္ေတာ႕ တကယ္ပဲ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္း ABSDF (ပါေဂ်ာင္)စခန္းကို ေရာက္သြားခဲ႕သလိုပါပဲ။
(၁)
က်ေနာ္က တကယ္ေတာ႕တပ္မေတာ္ကို ခ်စ္တဲ႔ စိတ္ရွိခဲ႕တဲ႕သူဗ်။ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးရင္ ဗိုလ္သင္တန္းတက္မယ္လို႕ကို စဥ္းစားထားခဲ႕တာပါ။ အဲဒီေခတ္တုန္းက က်ေနာ္တို႕ဆီမွာ ဘာသြားရွိသလဲဆိုေတာ့ ၁၀ တန္းေအာင္ရင္ DSA တက္မယ္၊ အဲအခ်ိန္က က်ေနာ္က အဲလိုပဲ ရွိခဲ႕တယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအေဖကလည္း ရန္ကုန္တိုင္း တိုင္းမွဴးေပါ႕၊ သူကလည္း ေျပာတယ္ဗ် မင္းတို႕ ၁၀ တန္းေအာင္ေအာင္ေျဖ၊ ၁၀ တန္းေအာင္ရင္ မင္းတို႕ကို DSA ပို႕ေပးမယ္၊ ထားေပးမယ္လို႕ ေျပာေပးတာလည္းရွိတယ္။ အဲေတာ့ ဒီတပ္က တကယ္ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့ တပ္၊ က်ေနာ္ တကယ္ကိုေလးစားရတဲ့ တပ္၊ သတင္းစာထဲမွာ ေရွ႕တန္းတစ္ေနရာမွာ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္ေပးတာတို႕ ဘာတို႕ကို ေတြ႕ရင္ ၾကက္သီးေမြးညင္းကို ထရတယ္။ အဲလိုက်ေနာ္ ခ်စ္တဲ့တပ္၊ ဒီစစ္တပ္ကို ေျပာတာေပါ့ေနာ္။
က်ေနာ္က အထက္တန္းေက်ာင္းတုန္းက အလံု အထက (၄)မွာ တက္တယ္။ အဲမွာတင္ က်ေနာ္ၾကံဳလိုက္ရတာက သပိတ္ေမွာက္တဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကို တပ္က ပစ္တာကို။ အဲဒါကို ေရွာခ္ ရသြားတာ။ တသက္လံုးအတြက္ကို ေရွာ႕ရသြားခဲ႕တာပဲ။ တပ္က ဘာျဖစ္လို႕ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြကို ပစ္တာလဲဆိုၿပီး အဲဒီကေနစၿပီး က်ေနာ္ေရွာ႕ရတာ၊ က်ေနာ္ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီဟာေလးတစ္ခုကို ျပန္ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဇြန္လေပါ႕ဗ်ာ ၈၈ အေရးအခင္းမျဖစ္ေသးဘူး။ ဇြန္မွာေပါ႕။ ပူညံပူညံေတြေတာ႕ျဖစ္ေနၿပီ။
အဲဒီေန႕က မိုးရြာေနတယ္။
က်ေနာ္က ေက်ာင္းသားဆိုေတာ႕ ရခိုင္ပုဆိုး အစိမ္းကို ၀တ္ထားတာဗ်။ က်ေနာ္ကလည္း ဟုိစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ပါတတ္ေတာ႕ အဲဒီေန႕ကလည္း အိမ္ကေန အလံေတြကို ခိုး၀ွက္ၿပီး ယူသြားတယ္။မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္တို႕ ပန္းဆိုးတန္းဂံုးတံတားေအာက္မွာ လူစုတယ္ဗ်၊အဲမွာ က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီးေနတယ္။
ရုပ္ရွင္ရံုတန္းလမ္းက ျဖတ္သြားရင္ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း မ်က္စိနဲ႕ နည္းနည္း အခ်က္ျပျပီး ပန္းဆိုးတန္း ဂံုးတံတားေအာက္မွာ စုၾကတယ္၊ၿပီးေတာ႕က်ေနာ္တို႕ သပိတ္စေမွာက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သပိတ္ေမွာက္ျပီးေတာ့မွ အဲဒီမွာ ေဘးနားမွာ ရွိတဲ့ အေၾကာ္ဆိုင္နားက ၀ါးလုံုးကိုယူ၊ အလံကို တပ္ျပီးေတာ့မွ အလံေထာင္ျပီး စျပီး သပိတ္ေမွာက္တယ္၊ အလံက ေဇာက္ထိုးၾကီးေပါ့၊ အမွန္က အလံကို တမင္တကာ ေဇာက္ထိုးၾကီးလုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သိတဲ႕အတိုင္းပဲ ကဗ်ာကယာလုပ္ရတဲ့ အခါက်ေတာ့ အဲဒီအတိုင္းၾကီးျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္။
က်ေနာ္ကလည္းအလံကိုင္ၿပီး ရင္ေကာ႔ၿပီး သပိတ္နဲ႕ပါသြားတာေပါ႕...သိပါတယ္ အဲဒီခံစားခ်က္က ဘယ္လိုဆိုတာကို။ က်ေနာ္တို႕ အလံကိုင္ထားတဲ႔သူေတြရဲ႕ ၊ေနာက္ကေန လူေတြပါလာတယ္။ အဲလို က်ေနာ္တို႕ သြားတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကို ျပည္သူေတြကလည္း အားေပးတယ္ေပါ႕။
အဲလုိသြားေနတုန္း က်ေနာ္တုိ႕အရြယ္ေကာင္မေလးတေယာက္ကပဲ ၊ အသက္ကလည္း က်ေနာ္တုိ႕ေလာက္ပဲ ရွိမယ္၊ရြယ္တူေပါ႕ဗ်ာ သူက သံပုရားသီးစိတ္ေလးေတြကို ခပ္ေသးေသးစိတ္ၿပီး ဆားနဲ႕နယ္ၿပီး ပလပ္စတစ္အိတ္ေလးထဲထည္႔ၿပီး လိုက္ေ၀တယ္၊ က်ေနာ္တို႕လို အလံကိုင္ထားတဲ႕ လက္မအားတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကိုေတာ႕ သူက ပါးစပ္ထဲလိုက္ခြံေပးတယ္။ အဲဒီေကာင္မေလးက က်ေနာ္႕ေရွ႕ေရာက္လာေတာ႕က်ေနာ ္ကလည္း လက္မအားေတာ႕ ပါးစပ္ထဲကို သံပုရာသီးစိတ္ေလးထည္႔ၿပီး ခြံေပးတယ္။
အဲဒီေန႕က မိုးေတြကလည္း ရြာေနေတာ႕ က်ေနာ္တို႕လည္း မိုးစိုၾကတယ္၊ က်ေနာ္က မိုးစိုထားတဲ႕ ပုဆိုးနဲ႕ ဆိုေတာ႕ ေျခလွမ္းလွမ္းတုိင္း တုပ္တုပ္ၿပီးေတာ႕ လမ္းေလွ်ာက္လို႕ မေကာင္းဘူး။ က်ေနာ္က ပုဆိုးျပင္၀တ္ခ်င္တာနဲ႕ အဲဒီေကာင္မေလးကို က်ေနာ္က အကူအညီေတာင္းတယ္။ ငါ ပုဆိုး၀တ္ခ်င္လို႕ အလံကို ခဏေလာက္ ကိုင္ေပးပါလားဆိုၿပီးေတာ႕ သူကလည္း ရတယ္။သူက အလံယူေပးတယ္၊ သူကလည္း ဘယ္ေက်ာင္းကလဲ မသိဘူး။ သူ႕ဆီက ေန က်ေနာ္က သူ့ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေလးကို ကိုင္ျပီးေတာ့ သံပုရာသီးစိတ္ေလးေတြကိုလည္း က်ေနာ္လည္းစားတယ္၊ ေဘးနားမွာ ရွိတဲ့လူေတြကိုလည္း ခြံ႔ေကၽြးတယ္၊ ပုဆိုးေတြဘာေတြလည္းျပန္ျပင္ ၀တ္ၿပီးေတာ႕ က်ေနာ္က ေကာင္မေလးဆီကေန အလံျပန္ေတာင္းတယ္။
အဲဒီမွာ သူက ရတယ္ ငါပဲ ဆက္ကိုင္လိုက္ေတာ႕မယ္လို႕ ေျပာတယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ႕ က်ေနာ္ကလည္းအလံကိုင္ခ်င္တာေပါ႕ေနာ္၊ ေရွ႕ကေန အလံ ကိုင္ၿပီးသြားခ်င္တာေပါ႕။ဒါေပမဲ႕ ေကာင္မေလးကလည္း မေပးေတာ႕ဘူးဆိုေတာ႕ ေအးရတယ္ ထားလုိက္ေတာ႕ ဆိုၿပီးေတာ႕ဒီအတိုင္းပဲ ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ႕တာ။ ျပီးေရာဆိုျပီး က်ေနာ္က ေနာက္မွာရွိတဲ့လူေတြကို သံပရာသီးစိတ္ေလးေတြကို ေပးရင္းေပးရင္းနဲ႕ က်ေနာ္က ေနာက္ဘက္ကို ေရာက္သြားတယ္။ေနာက္ေရာက္သြားေတာ႕ အသံၾကားလိုက္မိတဲ႕အခ်ိန္မွာက…. ဂ်ပန္သံရံုးဘက္ကေန စစ္ကားေတြ ထြက္လာတာပဲ။ အံ႕ၾသေနတုန္းမွာ ပစ္ေတာ႕တာပဲ...။
ဟိုးအရင္တုန္းက ဆိုရင္ ေရွ႕မွာ အရင္ကာၿပီး တားတာေတြ ဘာေတြေတြရွိတယ္၊ ျပီးမွ ပစ္မယ္ဆိုတာ ရွိတယ္ေလ၊ အခု အဲလိုမဟုတ္ဘဲနဲ႕ ဂ်ပန္သံရံုးဘက္က စစ္ကားက ေမါင္းထြက္လာၿပီး၊ ပိတ္ျပီးေတာ့မွ ေက်ာင္းသားေတြကို ပစ္တာဗ်၊ က်ေနာ္တို႕လည္း အံ႕ၾသေနတုန္းပဲ ပိတ္ၿပီး ပစ္ေတာ႕အခါမွာ…အဲဒီမွာ က်ေနာ္႕အလံကို ကိုင္ထားတဲ႕ ေကာင္မေလး ထိၿပီး ပြဲခ်င္းၿပီးပဲ ေသသြားတယ္။ ေသသြားတာကို က်ေနာ္ျမင္ေနရတယ္။ သူ႕ကို။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္... အရမ္းမုန္းသြားတယ္။.....က်ေနာ္ အရမ္းမုန္းသြားတယ္။....
….အဲဒီေရွ႕မွာေတာ႕ က်ေနာ္ ေတာက္ေလွ်ာက္ပါသြားၿပီေပါ႕ ဇြန္၊ ဇူလိုင္မွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ လုပ္ခဲ႕တဲ႕ သပိတ္ေတြ အေရးအခင္းေတြမွာပါခဲ႕ၿပီ။
အဲဒီ ၈၈ခုႏွစ္မွာပဲ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ပထမဦးဆံုး အစာအငတ္ခံ ဆႏၵျပပြဲထင္တယ္၊ ၃၆ နာရီၾကာတယ္ဗ်၊ ေဆးရံုၾကီး၀န္းထဲမွာလုပ္တယ္။ ။ အဲဒီမွာ အဲဒီေရွ႕မွာေတာ့ က်ေနာ္ ေတာက္ေလွ်ာက္ပါသြားတယ္ဗ်၊ ဇြန္၊ ဇူလိုင္ မွာ လုပ္တဲ႕ အေရးအခင္းေတာက္ေလွ်ာက္ပါသြားၿပီ။
က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက က်ေနာ္တို႔ သပိတ္ေမွာက္စဥ္၊ ေအာ္စဥ္ကာလက ဒီမိုကေရစီရရွိေရးလို႕ က်ေနာ္တို႔ မေအာ္ခဲ့ဘူး၊ က်ေနာ္တို႕ေအာ္ခဲ့တာက ''သပိတ္သပိတ္ ေမွာက္ေမွာက္''၊ ''ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ႔စည္းေရး'' နဲ႔ '' ဖမ္းဆီးေက်ာင္းသားမ်ားလႊတ္ေပးေရး'' ။ ဒါပဲ က်ေနာ္တို႕ေအာ္ခဲ႕ေျပာခဲ့တာ၊ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေန၀င္းအစိုးရ ျပဳတ္က်ပါေစ က်ေနာ္ မေအာ္ခဲ့ေသးဘူး။
...ဆိုေတာ့ ဒီဟာပဲ က်ေနာ္တို႔ေအာ္ခဲ့တာ၊ ဒီဖမ္းဆီးေက်ာင္းသားလႊတ္ေပးတာက ရွင္းတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ စာသင္ခန္းထဲမွာ ေအးေအးေဆးေဆးစာသင္ေနခ်္ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ့ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ျဖဴးျဖဴးနဲ႕စာသင္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢကက်ေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳး အေရးေတာ္ပံုမွာ က်ဆံုးသြားတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ မိသားစုေတြကို နစ္နာေၾကးတစ္ခုခုေပါ့၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားအခြင့္အေရးကာကြယ္ဖို႕ ရွိဖို႕လိုအပ္တယ္၊ ဟိုတုန္းကေတာ့ရွိတယ္၊ ဒီ့အတြက္ သမဂၢ ျပန္ဖြဲ႔စည္းဖို႕ လို္အပ္တယ္၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ့စည္းေရးဆိုတဲ့ အခြင့္အေရးပဲေတာင္းခဲ့တာပါ။
က်ေနာ္႕ စိတ္ထဲမွာလည္း နင္႔နင္႔သည္သည္းသည္းနဲ႕ေပါ႕ဗ်ာ၊တကယ္ကို ေက်ာင္းသားေတြကို ပစ္တယ္ ဆိုတဲ႕ စိတ္နဲ႕ ေတာက္ေလွ်ာက္ ပါသြားခဲ႕တာ။ ေနာက္ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ တက္လာျပီးထင္တယ္၊ ၂၄ ၾသဂုတ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ၃၆ နာရီ အစာအငတ္ခံဆႏၵျပပြဲမွာလည္း က်ေနာ္ပါတယ္၊ ေနာက္ ၄၈ နာရီ လွည္းတန္းမွာ တန္းစီတယ္၊ ၄၈ နာရီျပီးတာနဲ႕ ၇၂ နာရီက ျမိဳ့ေတာ္ခန္းမမွာရွိတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ထိ က်ေနာ္က ေတာက္ေလွ်ာက္ပါေနတယ္။
ေနာက္ စမ္းေခ်ာင္းေရွ႕မွာ သပိတ္ေမွာက္ဖို႕ရွိတယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ မထႏိုင္ေတာ႕ဘူး။ စိတ္ကေတာ့ သြားခ်င္တယ္၊ ပံုက်သြားတယ္၊ လဲသြားတယ္၊ ေမေမကလည္း လာငိုေနတာရွိတယ္၊ အဲဒီတုန္းကလည္း အသက္က ၁၄ နွစ္သား၊ ၁၅ ေလာက္ပဲရွိေသးတာေလ၊ အဲဒီေန႕က က်ေနာ္ကလည္း မလိုက္နိုင္ေတာ့ဘူး၊ အေရွ႕ရက္ေတြမွာ ပင္ပန္းေနတာဆိုေတာ့ သြားခ်င္ေပမဲ့လည္း မလိုက္နိုင္ေတာ့ဘူူး၊ အဘြားနဲ့ ေမေမကလည္း နင္သြားမေနပါနဲ့၊ နင္မပါလည္း အခု ပါမွာက အမ်ားၾကီးပဲဟာကို၊ နားပါဦးတဲ့၊ အဲဒီလို အိမ္မွာနားေနနရတဲ့အခ်ိန္မွာတင္ စက္တင္ဘာ ၁၉ ရက္ေန႕ မွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းသြားတယ္အမရယ္...။ က်ေနာ္လည္းေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။
အိပ္ရာထဲကေန ေတာ္ေတာ္လည္း မထႏိုင္ေတာ႕ဘူး။
(၂)
သိလား...အဲဒီလို အာဏာသိမ္းျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း GROUP လိုက္ျပန္ပါလာတာက ေဒၚခင္ၾကည္စ်ာပနေပါ့၊ ေဒၚခင္ၾကည္စ်ာပနက 89 မွာေပါ့၊ အဲဒီအေရွ႕မွာေတာ့ ပါတီေတြ၊ ပါတီေတြ အဖြဲ႕ေလးေတြေတာ့ ရွိေနတယ္ေပါ့ေနာ္၊ အဲအခ်ိန္မွာပဲ က်ေနာ္က ဗကသ အဖြဲ႕မွာ ပါခဲ့တယ္၊ အဲမွာ က်ေနာ္တို႕ကို ကဒ္ျပားထုတ္ေပးတယ္၊ က်ေနာ့္မွာေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး၊ member card ေတြထုတ္ေပးတယ္၊ အဲဒိီမွာ က်ေနာ္ ဗကသကေနျပီးေတာ့ ေတာက္ေလွ်ာက္လုပ္ခဲတယ္ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ မွတ္မိတာက second January လားမသိဘူး။
အဲဒီ ေဒၚခင္ၾကည္စ်ာပန ျပီးတဲ့အခါမွာ ကိုဖုန္းေမာ္ 13 March မွာျပန္ဆံုတယ္။
ျပီးတဲ့အခါ ၾကားကာလမွာ ဗကသမွာ ရွိေနတဲ့ အထတန္း ေက်ာင္းသားေတြက အကသရယ္၊ အခသရယ္ဆိုျပီးေတာ့ ရွိတယ္ေပါ့ေနာ္၊ ဆိုေတာ့ ရန္ကုန္ခရိုင္နဲ႕ ရန္ကုန္တိုင္းနဲ႕ နွစ္ဖြဲ႕ ျဖစ္ေနတယ္၊ အဲအခ်ိ္န္မွာပဲ ဗကသနဲ႕ မကသ နဲ႕နွစ္ဖြဲ႔ျဖစ္သြားတယ္၊ က်ေနာ္တို႕ျဖစ္ခ်င္တာက ကိုေပၚတို႕၊ သူတို႕ေတြေျပာခဲ့တာက ဘာေတြေျပာခဲ့လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႕ကို state ေက်ာင္းသားေတြက state ေက်ာင္းသားျပန္သြားျပီးမွ စုစုစည္းစည္းလုပ္ပါ၊ က်ေနာ္က ၉ တန္းေက်ာင္းသားပဲျဖစ္တယ္္ေလ၊ ဆိုေတာ့ အဲမွာျပန္သြားျပီး က်ေနာ္ အကသမွာလုပ္တယ္၊ က်ေနာ္က အလံု ၄ မွာဆိုေတာ့ အကသမွာပဲ ျမိဳ႕နယ္တာ၀န္ခံေပါ့ေနာ္၊ လုပ္ရင္းနဲ႕မွ သူငယ္ခ်င္း ခ်ိဳၾကီး ဆိုတာရွိတယ္၊ အဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ရင္ဆိုင္ရတာက ဘာျပႆနာနဲ႔ စျပီးရင္ဆိုင္ရလဲဆိုေတာ့ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းတက္ေရး၊ မတက္ေရးစၿပီး ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပါတီေတြကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေရးမ၀င္ေရး ရင္ဆုိုင္ေနၾကရတယ္။ အဲေတာ့ က်ေနာ္တို႕ေတြက ေက်ာင္း မတက္ေရးသမားေတြေပါ႕ ေရွ႕မွာတုန္းကလည္း ေျပာထားတယ္ေနာ္ က်ေနာ္တို႕ ေက်ာင္းသားေတြက ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာ ရွိတယ္ေပါ့ေနာ္၊ အဲဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ ဘာေတြပါသလဲဆိုေတာ့ ဒီေအးခ်မ္းစြာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ဆိုတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးမွာ က်ေနာ္တို့ ညီအကိုေတြက ေထာင္ထဲမွာေရာက္ေနတယ္၊ က်ေနာ္တို့ေတြက ဒီမွာေရာက္ေနတယ္၊အဲလိုဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ေတြက ဘယ္လိုမွေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းစာသင္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ဒါ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔ညီအကိုေတြကို လႊတ္ေပးဖို႕၊ စသျဖင့္ ေျပာခဲ့တာရွိတယ္၊ အဲဒီအတြက္ ေအးခ်မ္းစြာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ဆိုတာ မျဖစ္နိုင္ဘူးဆိုျပီးေတာ့ ေရွ ႔က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ေလးစားေသာအားျဖင့္
က်ေနာ္တို႔က ေက်ာင္းမတက္ေရးကို ဦးစားေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္။
အဲဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေက်ာင္းတက္ေရးနဲ႕သြားခ်င္တဲ႕ သူေတြရွိတယ္။ တက္ၿပီးရင္ ဘာလုပ္မလဲ ဆိုေတာ႕ ျပန္သပိတ္ေမွာက္မယ္ေပါ႕ အဲလို စိတ္ကူးၾကတာ။ အဲဒီမွာ ၾကားလိုင္းဘယ္လို က်လာသလဲဆိုေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕က ၈၈ ပံုစံအတိုင္း လူထုအံုၾကြမႈ တခု ျပန္ဖန္တီးမယ္ေပါ႕။ ေျပာက္က်ား Strike ေလးေတြေပၚေနာ္၊ ဟိုေနရာတကြက္ ဒီေနရာတစ္ကြက္ လုပ္ၾကတာ ရွိတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ၁၉၈၉ မတ္လက စတာ ၊ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႕က မွတ္မွတ္ရရပဲ။ အဲဒီေန႕က ေျပာက္က်ား Strike ေလးေတြကို ေစ်းေတြမွာ လိုက္လုပ္တယ္၊ ျမိဳ႕ထဲေတြလည္းလိုက္လုပ္တယ္၊ အဖြဲ႕ေတြ ခြဲၿပီးေတာ႕ လိုက္လုပ္ၾကတာ။ အဲဒီလိုလုပ္ရင္း က်ေနာ္ အဖမ္းခံရတာက ဇြန္ ၂၉ မွာ အဖမ္းခံလုိက္ရတယ္။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပပါမည္။
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
No comments:
Post a Comment