by Tamar Khin on Sunday, February 3, 2013 at 5:01pm ·
သက္ဆိုင္သူမၽားသို႔
ရဲေဘာ္ရဲေမေတြ ပံုစံကၽေအာင္လုပ္ယူရာမွာ စစ္သင္တန္းကိုအေႁခခံထားႃပီးမွ ႁပဌာန္းေတြကို အသံုးႁပဳခဲ့ႂကတာပါ။ လူႂကီးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါ မတ္တပ္ရပ္ သတိဆြဲ အေလးႁပဳကိစၥ ေတြက ၪကၠဌကိုထြန္းေအာင္ေကၽာ္ ၪီးေဆာင္တဲ့ေႁမာက္ပိုင္းဗဟိုဖြဲ႔ႃပီးမွ စနစ္တကၽႁဖစ္ေအာင္ မဟာမိတ္ကို အတုယူႃပီးထုတ္ခဲ့တဲ့ ႁပဌာန္းပါ။ ရဲေဘာ္ေတြ အလြယ္တကူ လိုက္နာႂကေပမဲ့ ကၽမတို႔ရဲေမ ေတြကေတာ့ အရင္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ေဖာ္ထိုင္ဖက္ သူငယ္ခၽင္းအခၽင္း ခၽင္း အေလးမႁပဳခၽင္လို႔ အႁပင္ထြက္ရင္ ၪီးထုပ္မေဆာင္းပဲ ထြက္ႂကတယ္။ ၪီးထုပ္မပါရင္ အေလးႁပဳစရာမလိုဘူးေလ။ ဒါကိုရိပ္မိေတာ့ အႁပင္ထြက္ရင္ ဝတ္စံုႁပည့္ ဝတ္ရမယ္လို႔ ႁပဌာန္း ထပ္ထုတ္ႁပန္ေရာ။ အဲဒီေတာ့ ကၽမတို႔ရဲေမေတြက လူႂကီးေတြလာတာ ခပ္လွန္းလွန္းကေတြ႔ တာနဲ႔ အေလးႁပဳေနရမွာစိုးလို႔ မဆံုႁဖစ္ေအာင္ ေတာင္ေအာက္ဆင္းရင္ဆင္း ေတာင္ေပၚတက္ ရင္တက္ လမ္းလြဲႃပီး သြားတတ္ႂကတယ္။ ရဲေမေတြ ဂိတ္ကင္း ညကင္း ေစာင့္ရတဲ့ အခၽိန္၊ အလုပ္ကိစၥေတြ တင္ႁပေႁပာဆိုရတဲ့ အခၽိန္မွာေတာ့ ကၽမတို႔ ေရွာင္လို႔မရေတာ့ဘူး။
ဒါေပမဲ့ ကၽမတို႔အလွည့္ဆိုတာလည္း ရွိတာပါပဲ။ ရဲေမထက္ထက္ ဂိတ္မွာ ညကင္းေစာင့္တဲ့ အခၽိန္။ အတြင္းေရးမႉးကိုေအာင္ႏိုင္နဲ႔ သူ႔အရံရဲေဘာ္ မဟာမိတ္ဘက္က ႁပန္လာတာ မိုးခၽဳပ္ သြားေတာ့ ေကၽာင္းသားတပ္ရဲ႔ ဂန္ကြယ္(စကားဝွက္)မသိဘူး။ ရဲေမထက္ထက္လည္း သိတာပဲ ဒါအတြင္းေရးမႉးကိုေအာင္ႏိုင္ဆိုတာ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ထုတ္ထားတဲ့ တပ္ရဲ႔စည္းကမ္းအတိုင္းပဲေလ။” ရပ္”ဆို ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ” ရပ္”ေပါ့။ “ဂန္ကြယ္ေႁပာ”ဆိုေတာ့ “မသိဘူး”တဲ့။ “မသိရင္ ေလးဘက္ေထာက္တက္ခဲ့”ဆိုေတာ့ တက္ရတာပဲ။ အႁပန္အလွန္ေပါ့။
လူႂကီးေတြ အရံရဲေဘာ္ထားတယ္ဆိုတာလည္း မဟာမိတ္ေတြနဲ႔ အႁပန္အလွန္ ဆက္ဆံသြားလာႂကရတဲ့ အခါမၽိဳးမွာ လိုအပ္လို႔ လုပ္တာမၽိဳးပါ။ မလုပ္ခၽင္တဲ့သူကို ဘယ္သူမွ အတင္းအႂကပ္ အမိန္႔နဲ႔ လုပ္ခိုင္းခဲ့တာမၽိဳးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ရဲေဘာ္ေတြ ကိုယ္ႏိုက္က လုပ္ခၽင္တဲ့ ဆႏၵရွိလို႔ ေကၽနပ္လို႔ လုပ္ႂကတဲ့ကိစၥပါ။ အဲဒီအခၽိန္က တခၽိဳ႔ရဲေဘာ္ေတြဆို လူႂကီးေတြ အဆိုအရိုက္ခံရ ရင္ေတာင္ ဂုဏ္ယူစရာလို ႁဖစ္ေနခဲ့ႂကတဲ့ကာလပါ။ ဘယ္ရဲေဘာ္ကမွလည္း ေသးကအစ ခၽီးကအစ ခိုင္းဖက္သေဘာမၽိဳး ေအာက္ေႁခသိမ္း လိုက္လုပ္ေပးေနတာမၽိဳးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုေအာင္ႏိုင္ရဲ႔ အရံရဲေဘာ္ လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုေကၽာ္ႏိုင္ၪီး (သာယာဝတီ)ကို ေမးႂကည့္ႏိုင္သလို အရံရဲေဘာ္ ထားခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုစိုးလင္း(ဗဟိုေကာ္မတီ၊မႏၲေလး)ကိုလည္း ေမးႂကည့္ႏိုင္ပါတယ္။
လူႂကီးေတြအေနနဲ႔လည္း တခါတရံဝိုင္းနဲ႔တိုးႃပီး မူးလာတဲ့သူ႔ရဲေဘာ္ကို အိပ္ယာထဲတြဲပို႔ ေစာင္ႁခံဳေပး၊ ဖၽားနာရင္ျပန္ ႁပဳစုေပးရ တာေတြ၊ အႁမင္မေတာ္ရင္ ေကာက္ေလွၽာ္ေကာက္သိမ္း ေပးရတာမၽိဳးေတြလည္း ရွိပါတယ္။ သူ႔ေကၽနပ္မႈ႔နဲ႔သူ ကိုယ့္ေကၽနပ္မွဳ႔နဲ့ ဲ႔ကိုယ္ အႁပန္အလွန္ေနႂက ဆက္ဆံႂကတဲ့သေဘာမၽိဳးေလာက္ပါ။ ဘယ္လိုအာဏာရူးႂကတာလဲ။ ဘယ္လိုအခြင့္ ထူးခံႂက စည္းစိမ္ရစ္ႂကတာလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းအတြက္ တႁခားေထာက္ႁပစရာကလည္းမရွိေတာ့ မရွိရွိတာရွာႂကံႃပီး ဒါေတြကိုေထာက္ႁပ မရအရ အတင္းေကာက္ခၽက္ဆြဲခၽေနေတာ့ အတူေနဖူးခဲ့တဲ့ လူေတြအတြက္ေတာ့ ရယ္စရာႄကီးပါ။
အတြင္းေရးမွဴးကိုေအာင္ႏိုင္ ၪီးေဆာင္ႃပီး ေရွ႔တန္းထြက္တဲ့အခၽိန္က ေရွ႔တန္းေတာင္ မေရာက္ေသးဘူး စားစရာရိကၡာေတြႁပတ္ ၊ အခၽိဳဓါတ္အႁဖစ္ အားထားအသံုးႁပဳ ခပ္ရတဲ့ ဟင္းခၽိဳမွဳန္႔ေတာင္ မရွိ၊ေသာက္စရာ ေဆးေပါ့လိပ္လည္းႁပတ္ဆိုေတာ့ ရဲေဘာ္ေတြ စိတ္တိုကုန္ ႂကတယ္။ ရြာတရြာမွာ ခဏနားေတာ့ ကိုေအာင္ႏိုင္တည္းတဲ့ အိမ္ကို ရဲေဘာ္ေတြလိုက္သြားႂက တယ္။ ကိုေအာင္ႏိုင္က ရြာသူႂကီးနဲ႔ စကားသြားေႁပာေနေတာ့ အဲဒီအိမ္မွာ မရွိဘူး။ သူ႔ရဲ႔အရံရဲေဘာ္ပဲ ရွိတယ္။ သူ႔အရံရဲေဘာ္က ဟန္ေကာနဲ႔ ေရေႏြးတည္ ေနတယ္။ ေဘးမွာ ေရေႏြးဆူရင္ ထည့္ဖို႔ မုန္ညွင္းရြက္ေတြအသင့္ခၽိဳးထားတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြ ဝင္သြားႃပီး “ဘာဟင္းခၽက္သလဲ “ေမးေတာ့ “ႁမင္တဲ့အတိုင္းပဲ”လို႔ေမးေငါ့ႁပတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြ ဘာမွ ဆက္မေႁပာႏိုင္ပဲ လွည့္ႁပန္သြားတယ္။ အဲဒီအခၽိန္ ႂကက္သား ကိုက္ေနတဲ့ လူႂကီးေတြ႔လို႔ကေတာ့ အဲဒီလူႂကီး ဂိန္ႃပီသာမွတ္။
စစ္ေႂကာင္းထြက္ခၽိန္ ရြာေတြမွာအသီးအရြက္ ေတာင္းစားခြင့္ရွိတယ္။ ရြာသားေတြပိုင္တဲ့ ႂကက္ေတြဘာေတြ ခိုးစားခြင့္မရွိဘူး။ ခိုးစားလို႔ ရြာကတိုင္ရင္ အဲဒီအတြက္ ရြာကိုေလွၽာ္ေႂကး အဖြဲ႔ကေပးေပးႃပီး ခိုးစားတဲ့ရဲေဘာ္ အႁပစ္ေပးခံရတယ္။ ရြာသားေတြက ေကၽာင္းသားရဲေဘာ္ ေတြ လာတည္းရင္ ေပၽာ္တယ္။ ဘာေႂကာင့္လည္းဆိုေတာ့ အေရးတႁကီး ခရီးႏွင္ရတာမၽိဳး မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ တည္းတဲ့အိမ္အတြက္ ေရခပ္ေပးတာေတြ ထင္းေခြေပးတာေတြ လုပ္ထား ေပးခဲ့ႂကလို႔။ ကိုယ့္အစုနဲ႔ကိုယ္ ရွိတာေရာင္းထုတ္ ရွာႂကံဖန္တီးထားတဲ့ ပိုက္ဆံေလးေတြနဲ႔ ရြာသားေတြဆီက ဆပ္ႃပီေလးေတြ(ေခါင္ရည္) ဘာေလးေတြ ဝယ္ေသာက္ႂကေတာ့ ရြာသား ေတြလည္း ပိုက္ဆံရလို႔။
ေရွ႔တန္းမွာ လုပ္ငန္းသေဘာအရ အမိန္႔နာခံႂကရတယ္။ စစ္ေႂကာင္းႃပီးလို႔ ေနာက္တန္း ေရာက္တာနဲ႔ေဆြးေႏြးပြဲေတြ ႁပန္လုပ္တယ္။ စစ္ဆင္ေရးတေလွၽာက္ အေကာင္း-အဆိုး ၊ အားနည္းခၽက္-အားသာခၽက္၊ လုပ္သင့္တာ-မလုပ္သင့္တာ၊ ႁဖစ္သင့္တာ-မႁဖစ္သင့္တာေတြ ရဲေဘာ္ရဲေမေတြ အားလံုး ဝိုင္းေဆြးေႏြးႂက ေထာက္ႁပႂကတယ္။ ေရွ႔တန္းမွာ မလုပ္သင့္ မလုပ္ထိုက္တာေတြကို လုပ္ခဲ့မိတဲ့လူႂကီးဆိုရင္ ေနာက္တန္းေရာက္တာနဲ႔ ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ ေအာင္ ရဲေဘာ္ေတြ ဝိုင္းေကြၽးတာခံရႃပီသာ မွတ္ေတာ့။
ေထာက္လွမ္ေရးကိစၥေတြကလြဲရင္ ကိုယ္မဟုတ္တာ မလုပ္ဖူးဆိုရင္ လူႂကီးမို႔ ေႂကာက္ႃပီး မေႁပာရဲမဆိုရဲစရာမၽိဳးလည္း မရွိပါဘူး။ တပ္ပံုစံကၽေအာင္ ေနထိုင္ႂကတာကလြဲလို႔ လိုအပ္ရင္ ရဲေဘာ္ရဲေမေတြအေနနဲ႔လည္း ေႁပာဆိုစရာ တစံုတရာအေႂကာင္းရွိရင္ ဘယ္လူႂကီး အိမ္ကို မဆို အခၽိန္မေရြးသြားႃပီး ေႁပာဆို တင္ႁပ ေဆြးေႏြးႏိုင္ပါတယ္။ လုပ္ငန္းသဘာဝအရ အႁပန္အလွန္ နားလည္အေလးႁပဳမွဳ႔ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံႂကတာပဲရွိတယ္။ အာဏာရူးလို႔လုပ္ေန ႂကတာေတြ၊ ေႂကာက္ေနရလို႔ လုပ္ေနႂကရတာေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ေတြ ႁဖစ္ခဲ့ႂကတဲ့ ကိုစိုးလင္း၊ ကိုညီညီေကၽာ္၊ ကိုရဲလင္းတို႔လည္း သိေနႏိုင္သလို ေႁမာက္ပိုင္းေနဖူး ခဲ့ႂကတဲ့ ရဲေဘာ္ရဲေမေတြကိုယ္တိုင္လည္း သိ္ပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ ရဲေမအခၽင္းခၽင္းႂကား ညီအမဆက္ဆံေရးသေဘာမၽိဳးသာ ေနလာခဲ့တဲ့ ကၽမတို႔ရဲေမေတြေတာင္ ေရွ႔တန္းထြက္ခါနီး အစည္းအေဝးထိုင္ႂကတယ္။ မဟာမိတ္ေတြနဲ႔ လက္တြဲသြားရမွာမို႔ မဟာမိတ္ေတြႂကား တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဆက္ဆံတဲ့အခါ အႁပန္အလွန္နားလည္မွဳ႔နဲ႔ ေလးစားမွဳ႔ရွိဖို႔၊ နာမည္ေတြအစား စုမွဴး၊ စိပ္မွဴး စသႁဖင့္ တာဝန္ယူထားရတဲ့အေနအထားအတိုင္း ေႁပာင္းေခၚဖို႔၊ တႁခားအခၽိန္မွာ ညီအမေတြလိုပဲ ေႁပာဆိုဆက္ဆံႂကမယ္။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္ကိစၥေတြနဲ႔ေႁပာဆိုႂကတဲ့အခါ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အႁပန္အလွန္အေလးႁပဳသတိဆြဲ ေႁပာဆိုႂကဖို႔ အားလံုးသေဘာတူဆံုးႁဖတ္ခဲ့တယ္။ ဘယ္လူႂကီးကမွ ကၽမတို႔ကို ဒီလိုလုပ္ပါ မခိုင္းခဲ့ပါ။ ကၽမတို႔ဘာသာ ကၽမတို႔သေဘာတူ လုပ္ခဲ့ႂကတာပါ။ ဒါေတြေႂကာင့္ အာဏာရူးေနႂကတာလို႔ ဘယ္လိုမၽား ဆြဲေတြးယူႃပီးေႁပာဆို ေရးသားခဲ့ႂကပါသလဲ။ နားမလည္ႏိုင္ပါ။
ႃမိဳ႔ႁပကလူေတြ ေတာအလုပ္ေတာင္အလုပ္ မလုပ္တတ္တာကို ဘလိုင္းႂကီးအႁပစ္တင္တဲ့အထိ ေဒသခံရဲေဘာ္ေတြက ကေလးလည္းမဟုတ္၊ ကုလားလည္းမဟုတ္ ႂကပ္မႁပည့္တဲ့သူေတြ လည္း မဟုတ္ပါ ။ ကၽမေတာထဲ ေရာက္ခါစက ဓါးကိုေတာင္ ေစာင္းခုတ္ရမွန္း မသိခဲ့။ တိုင္လံုး ေလာက္ရွိတဲ့ ခုတ္လွဲႃပီးသား သစ္ပင္ေႁခာက္ႂကီးကို တည့္တည့္မတ္မတ္ အႂကိမ္ႂကိမ္အခါခါ ခုတ္ရင္း ထင္းႁဖတ္ဖို႔ ႂကိဳးစားေနတဲ့ကၽမကို ႁဖတ္သြားတဲ့ အက္အက္ေအ ရွမ္းရဲေဘာ္ တေယာက္ကေတြ႔သြားႃပီး ရပ္ႂကည့္ရင္း ရယ္ပါတယ္။ ဗမာစကားမတတ္ေတာ့ ကၽမဆီက ဓါးကို လွမ္းယူႃပီး ဘယ္တလွည့္ ညာတလွည့္ေစာင္းခုတ္ရင္း ပတ္ပတ္လည္ခုတ္ႁပသြားတယ္။ တပတ္ႁပည့္ သြားႃပီး အလယ္မွာတည္းတည္းေလး ကၽန္ေတာ့မွ တည့္တည့္ခုတ္ႁဖတ္လိုက္ တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ထင္းႁဖတ္တဲ့အခါ ဓါးကို ေစာင္းခုတ္ရတယ္ဆိုတာ ပထမၪီးဆံုး စတင္သိခဲ့ ရတဲ့အထိ ကၽမ အမွန္တကယ္ တံုးခဲ့ဖူးပါတယ္။
ေႁမာက္ပိုင္းမွာ လက္တဘက္စာရွိတဲ့အပင္ႂကီးေတြကို ႂကိဳးေတြ လြႊေတြသံုးႃပီး ရဲေဘာ္ေတြ အကူအညီနဲ႔ အပင္လွဲခၽတယ္။ ႃပီးရင္ ရဲေမေတြ ထမ္းႏိုင္တဲ့အရြယ္ေလာက္ ႏွစ္ေယာက္ တလွည့္ လြႊနဲ႔ႁဖတ္ ထမ္းတဲ့အခါထမ္း ေတာင္ေပၚက လိမ့္ခၽတဲ့ အခါလိမ့္ခၽနဲ႔ အေဆာင္ အေရာက္ အေခါက္ေခါက္အခါခါ သယ္ႂကတယ္။ အေဆာင္ေဘးမွာ အဲဒီထင္းတံုးႂကီးေတြကို ပုဆိန္နဲ႔ ေပါက္ ခြဲႁခမ္းစိပ္ႁဖာတဲ့ေနရာမွာ အကြၽမ္းကၽင္ဆံုး ႁမိဳ႔ႁပကရဲေမ ႏွစ္ေယာက္က ရဲေမစန္းစန္းနဲ႔ ရဲေမထက္ထက္။ ေဒသခံရဲေမေတြကေတာ့ ဆိုဖြယ္မရွိေပါ့။
တခါတေလကၽေတာ့ လက္ေမာင္းေလာက္ ေပါင္ေလာက္ရွိတဲ့ ထင္းေႁခာက္ေတြရွာႁဖတ္တယ္။ ထင္းစိုထင္းေႁခာက္ခြဲတတ္ဖို႔လည္း လိုပါေသးတယ္။ ႁဖတ္ႃပီးသားထင္းေတြကို ႏွီးႁဖာႃပီး ခိုင္ေအာင္ရစ္ပတ္ ခၽည္ႃပီး ထမ္းႂကတယ္။ ေဒသခံရဲေမေတြက အလယ္မွာ ထင္းတေခၽာင္းကို ထမ္းပိုးလိုလုပ္ႃပီး ေရွ႔တစည္းေနာက္တစည္းႏွစ္စည္း ရွမ္းထမ္းထမ္းႂကခၽိန္မွာ ႏွီးမႁဖာတတ္ ခိုင္ေအာင္မခၽည္တတ္ သူတို႔လိုလည္းရွမ္းထမ္းမထမ္းတတ္တဲ့ ကၽမအတြက္ ပုခုန္းေပၚထမ္းဖို႔ ထင္းစည္းေပးတတ္တယ္။ သူတို႔ေလာက္ အေလးအပင္ထမ္းႃပီး ေတာင္မတက္ႏိုင္တဲ့ ကၽမ အတြက္ နည္းနည္းေလးပဲ စည္းေပးေလ့ရွိတာမို႔ ငါ့ခႏျြာကိုယ္ႂကီးနဲ႔ နည္းနည္းေလးထမ္းရမွာ ရွက္စရာႂကီး ထပ္ထည့္ေပးအံုးလို႔ ေႁပာယူရတတ္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြ နားလည္ကိုယ္ခၽင္းစာ တတ္ႂကပါတယ္။
စားရတဲ့အသီးအရြက္ မစားရတဲ့အသီးအရြက္ ဆင္တူရိုးမားရွိတတ္တာကို ခြဲႁခားႃပီး ခူးတတ္စားတတ္ေအာင္ ေဒသခံရဲေဘာ္ရဲေမေတြပဲ ညြန္ႁပခဲ့ႂကတာပါ။ ႁပဳတ္ႃပီးသားမွၽစ္ကို အေမေႂကာ္ေကြၽးတာပဲ စားဖူးတဲ့ကၽမအတြက္ ေဒသခံရဲေမေတြ မွၽစ္ေတြတေႁဖာင္းေႁဖာင္း လိုက္ခၽိဳးေတာ့ သူတို႔နည္းတူကိုယ္လည္းလိုက္ခၽိဳး ဓါးနဲ႔အကာေတြ ႁခစ္ခၽလိုက္လုပ္ခဲ့ေပမဲ့ ဘယ္လိုခၽက္စားရမွန္း မသိပါ။ ကိုယ္တတ္ႏိုင္တာလုပ္ဖို႔ ဆန္ႂကိဳးေလးလည္ပင္းဆြဲ ဟန္ေကာခၽိဳင့္ေလးလံုးေလာက္လက္ကဆြဲရင္း စမ္းေခၽာင္းဘက္ဆင္းခဲ့တယ္။ ဟန္ေကာခၽိဳင့္ ေဆး၊ ဆန္ေဆး၊ ေရထည့္ ထမင္းတည္ခၽိန္။ ဆား၊ ဟင္းခၽိုမွံဳ႔၊ ဆန္ေလွာ္မွဳန္႔၊ ဆန္အစိမ္းမႈန္႔ ရွိတဲ့အရာေလးေတြကိုသံုးႃပီး အရင္ထည့္ ေနာက္မွထည့္ တခါတည္းေရာနယ္ထည့္ပဲ ကြာတယ္ ။ ေဒသခံရဲေမေတြ ဘယ္လို လွည့္ပတ္ခၽက္လိုက္သလဲမသိ၊ အရသာမတူ ကြဲႁပားႁခားနားတဲ့ မွၽစ္စိမ္းခၽက္၊ မွၽစ္စိမ့္ခၽက္၊ မွၽစ္ဆန္ေလွာ္၊ မွၽစ္ႁပြန္း၊ မွၽစ္ပိန္ခၽက္၊ မွၽစ္သုတ္ ၊ မွၽစ္တာလေဘာ စတဲ့ မွၽစ္ဟင္းကို အမၽိဳးစံုသြားေအာင္ စားခဲ့ဖူးတယ္။ ရဲေမမေငြ၊ မႏြယ္၊ မသြယ္၊ မေအး၊ မမူတို႔က မရွိရွိတာကို စားေကာင္းေအာင္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ေတာ္ႂကတယ္ ။ မလုပ္တတ္တာကို မည္သူမွ မေႁပာပါ ကိုယ္ႏိုင္တဲ့အပိုင္းက မလုပ္ခၽင္တာမၽိဳးကိုေတာ့ ေႁပာရင္ေႁပာႏိုင္ပါတယ္။
ပါေဂၽာင္ဗဟိုမွာရွိတဲ့ ဝါးက အလံုးေသး အေခါင္းမပါ အသားအႁပည့္ လူအရပ္ႏွစ္ႁပန္ေကၽာ္ ရွည္တယ္။ ထရံယက္ဖို႔ ခြဲႁခမ္းစိတ္ႁဖာရင္ ကြၽမ္းကၽင္တဲ့သူက သူ႔အရွည္အတိုင္း ကၽိဳးပၽက္ႁခင္း မရွိ (၁၆)ခုေလာက္ ခြဲႁဖာႏိုင္ရင္ ကၽမတို႔လို မကြၽမ္းကၽင္တဲ့သူေတြက အကၽိဳးအပၽက္ေတြနဲ႔ အနည္းဆံုး (၈)ခုေလာက္ေတာ့ ရေအာင္ခြဲႁဖာႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္အရာမဆို သင္ယူလို႔ရပါ တယ္။ ကၽမတို႔တေတြ ေဒသခံရဲေဘာ္ရဲေမေတြဆီက သင္ယူခဲ့ႂကတာေတြ အမၽားႂကီးရွိပါတယ္။
ဗဟိုမွာရွိတဲ့ စစ္ေရးႁပကြင္း၊ လက္ခၽာေဟာတင္မက၊ ရံုးေတြ ၊အေဆာင္ေတြ၊ အေဆာက္အၪီး မွန္သမွၽ ေဒသခံရဲေဘာ္အမၽားစု ေရွ႔တန္းထြက္ေနခၽိန္ ေနာက္တန္းဗဟိုမွာ ကၽန္ရွိတဲ့အမၽားစု ေသာ ႁမိဳ႔ႁပရဲေဘာ္ရဲေမေတြအားလံုး စုေပါင္းေႁမေပါက္ေဆာက္ လုပ္ထားတာေတြပါ။ မနက္တိုင္း တန္းစီအေလးႁပဳ လူစစ္ႃပီးတာနဲ႔ ေဆးတပ္ဖြဲ႔၊ စက္တပ္ဖြဲ႔၊ ဝါဒႁဖန္႔ခၽီေရး၊ ေကာ္မတီရံုး၊ စစ္ရံုး၊ စခန္းရံုး၊ ဂိတ္ေစာင့္ကင္းေစာင့္၊ ရဲေမေဆာင္၊ရိကၡာအဖြဲ႔ စသႁဖင့္ အစုအဖြဲ႔လိုက္ အလွည့္ကၽ ေဆးဆရာမ၊ ရံုး ၊ ဂိတ္ေစာင့္၊ကင္းေစာင့္ တာဝန္ရွိသူေတြ ခၽန္ထားႃပီး ကၽန္တဲ့သူအားလံုး ဒီအလုပ္ေတြကို စုေပါင္းလုပ္ႂကရတာပါ။
ေဒသခံရဲေဘာ္ေတြခၽည္း ေဖာက္ထားေဆာက္ထားတာမဟုတ္ပါ။ ကိုထိန္လင္း အင္တာဗၽဴးထဲ မွာပါတဲ့ ငါတို႔ေဖာက္ထားတဲ့ကြင္း ငါတို႔ေဆာက္ထားတဲ့ အေဆာက္အၪီးေတြမွာ မင္းတို႔က အခန္႔သား ေဘာေႂကာ့လာေနႂကတယ္လို႔ ေဒသခံရဲေဘာ္ေတြက ေႁပာတယ္ဆိုတဲ့စကားက ေႁပာစရာမရွိ ရွာႂကံေႁပာတာမၽိဳး မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ကၽမအတြက္ေတာ့ စၪ္းစားရႂကပ္စရာပါ။
ေနာက္ႃပီး အခုမွ ရင္း(၅)ဘက္ကေန လူသစ္အႁဖစ္နဲ႔ ဗဟိုကိုေရာက္လာခဲ့တဲ့ ကိုထိန္လင္းက ဘယ္လိုလုပ္သိေနလို႔ သူတို႔က သူတို႔အိမ္ေတြကို ႁပန္ပို႔တာေတြလည္းရွိတယ္လို႔ (နန္းေအာင္ ေထြးႂကည္ေလသံအတိုင္း) ေႁဖဆိုထားရပါသလဲ။ ကိုသံေခၽာင္းတို႔မိသားစုက နဂိုကတည္းက ေကၽာက္တြင္းပိုင္၊ ေကၽာက္လုပ္ငန္းေတြလုပ္ေနတဲ့ ေတာသူေဌးေတြ၊ ကိုမၽိဳးဝင္းတို႔မိသားစု ကိုမၽိဳးဝင္းပို႔ထားလို႔ ဘယ္ေလာက္ထိခၽမ္းသာေနႂကတယ္ဆိုတာ ကိုထိန္လင္းသြားႂကည့္ခဲ့ ႁမင္ခဲ့ရလို႔လား။
တပ္စိပ္တိုင္းမွာ ကိုယ့္အစုနဲ႔ကိုယ္ ဝိုင္းလုပ္ဝိုင္းရွာဝိုင္းစား ေနထိုင္စားေသာက္ရတဲ့သေဘာအရ သူမၽားပင္ပင္ပန္းပန္း ရွာေဖြခၽက္ႁပဳတ္ထားတာကို စားသာစားခၽင္မလုပ္ခၽင္ လက္ေႂကာ မတင္း အေခၽာင္ခိုခၽင္တဲ့သေဘာရွိတဲ့ လူမၽိဳးကိုေတာ့ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ရတဲ့ တပ္စိပ္ထဲက ရဲေဘာ္က ေႁပာတာမၽိဳးေတာ့ ခံရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြနဲ႔ ႁဖစ္ခဲ့တဲ့ ႁပသနာေတြနဲ႔က ဘာမွမဆိုင္ပါ အေဝးႂကီးပါ။
(၁၁)
No comments:
Post a Comment