၁၉၉၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ ညပိုင္းဆိုေတာ့ က်မတို႕ ABSDF-NB ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္တည္ေနရာ ပါေဂ်ာင္ေဒသ လိုင္စင္စခန္းမွာ အေအးဓါတ္လႊမ္းျခံဳေနျပီ။ညဥ့္နက္ပိုင္း ၁၁နာရီခန္႕ဆိုေတာ့ သံေခ်ာင္းရဲ႕ တဲမွာ သက္လင္း ကထင္းမီးလႈံဖို႕လုပ္တယ္ ။ က်မနဲ႕သံေခ်ာင္းမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ျပီး စကားေျပာ ဆိုျခင္းးမရွိဘဲ အတန္ၾကာ မီးထိုင္လႈံေနျဖစ္တယ္။ခဏၾကာေတာ့က်မကဘဲ သံေခ်ာင္းကို တစံုတရာေျပာျခင္ပါ သလားလို႕ ေမးလိုက္တယ္။ သံေခ်ာင္းက က်မကိုၾကည့္ျပီး မင္း KIA ေျပာင္းေတာ့မွာလားလို႕ ေမးျပီးေတာ့မွ အားေမာင္ေရ…ငါ့မွာေမးခြင့္ေတာင္မရွိပါလားေလး .. လို႕ေျပာျပီး ရီေနေရာ။က်မအဖို႕ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး သတိထား စဥ္းစားေျဖရမဲ့ အေျခအေနေလ.။တကယ္လဲအဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ KIA ကိုေျပာင္းဖို႕အားသာေနေပမဲ့ ေျပာင္း လိုက္ရင္ ဘာျဖစ္သြားႏိုင္သလဲဆိုတဲ့ ပူပန္မႈ႕လဲဒြန္တြဲေနျပန္တယ္။
က်မရဲ႕ စဥ္းစား ေတြေဝေနမႈ႕ကို သံေခ်ာင္းကရိပ္မိတယ္။ က်မလက္ပိုက္ထားတဲ့အေနအထားနဲ႕ လက္ေမာင္း ႏွစ္ဘက္က ABSDF–NB ဆိုတဲ့တံဆိပ္ကို ပြတ္သပ္မိျပီးဝမ္းနည္းမိတာအမွန္ဘဲ။မငယ္ မင္းအဖြဲ႕ထဲကနဲ႕တိုင္ပင္ျခင္လား ..ညီညီ ကိုေခၚလိုက္မယ္ေလ လို႕သံေခ်ာင္းကေျပာလာတယ္။ ညီညီဆိုတာ ကိုညီညီ(စမား) ကိုဆို တာပါ။က်မလဲဟုတ္ကဲ့လို႕ ဆိုတာနဲ႕ သက္လင္းကို ကိုညီညီ ကို ေခၚခိုင္းလိုက္တယ္။သက္လင္း လဲ ေတာင္ကုန္းေအာက္အဆင္း က်မစိတ္ထဲထင့္ကနဲ ျဖစ္သြားတာနဲ႕ သံေခ်ာင္းကိုခြင့္ေတာင္းျပီး က်မသက္လင္းေနာက္ အေျပးလိုက္ဆင္းလိုက္တယ္။ဘာလို႕ဆိုေတာ့ က်မကိုအေစာပိုင္းက သက္လင္းလာေခၚျပီးကတည္းက က်မတဲ ကိုျပန္မေရာက္တာ ခုသက္လင္းက ကိုညီညီကို ထပ္သြားေခၚမယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ မျဖစ္သင့္တာ ေတြျဖစ္ကုန္မွာစိုးတာ။က်မကို ညပိုင္းလာေခၚကတည္းက က်န္ခဲ့တဲ့ ၈ ဦးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြမွာ စိုးရိမ္မႈ႕ေတြ ေတြ႕ ရတယ္ေလ။ဒါေၾကာင့္ က်မတို႕ေနတဲ့ တဲနားေရာက္တာနဲ႕ က်မ အသံျမွင့္ျပီး ကိုညီညီနာမည္ အရင္ေအာ္ေခၚျပီး မွ တဲတံခါးဖြင့္ဖို႕ေျပာလိုက္တယ္။ျပီးကိုညီညီကို က်မနဲ႕ သံေခ်ာင္းတဲကိုလိုက္ခဲ႕ဖို႕ေျပာလိုက္တယ္။သူတို႕ရွယ္ လုပ္ျပီးေနတဲ့ အခန္းတံခါးေပါက္မွာက်မ ရပ္ျပီးေနေတာ့ အိပ္ခန္းတြင္းမွာ အားလံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြမွာ စိုးရိမ္ပူပန္ မႈ႕ေတြ စူးစမ္းမႈ႕ေတြအျပည့္ဘဲ။က်မ မသိမသာေလးျပံဳးျပီး ေခါင္းတခ်က္ဆတ္ျပလိုက္တယ္။အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ က်မ ရဲ႕အရိပ္အကဲကို ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုညီညီမ်က္ႏွာ က်မတသက္မေမ့ဘူး။စိုးရိမ္မႈ႕အထင္းသားနဲ႕ဘုမသိဘမသိ က် မေခၚတဲ့ သံေခ်ာင္းတဲလိုက္ရေတာ့မွာမဟုတ္လား။
ဆိုေတာ့သံေခ်ာင္းတဲေရာက္တာနဲ႕ က်မနဲ႕ကိုညီညီ ကပ္ထိုင္လိုက္ျပီး သံေခ်ာင္းနဲ႕မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ အေနအထားယူလိုက္တယ္။သံေခ်ာင္းက ကိုညီညီကို မငယ္ကို KIA ကလႊဲေျပာင္းဖို႕ မငယ္သေဘာထားကိုေမးေၾကာင္း၊ မငယ္ မနက္ဖန္ KIA ကိုတဦးထဲသြားျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေပးရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊သူ႕အေနနဲ႕ မငယ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ႏိုင္ခြင့္မရွိေၾကာင္း၊ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ထံမွ မငယ္ကိုKIAသို႕ လႊဲေျပာင္းရန္ တာရိုက္ေမးျမန္းျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊သို႕ေသာ္ မိမိအေနျဖင့္ မငယ္ KIA သို႕ကူးေျပာင္း မေျပာင္းကို ကိုညီညီ၏ သေဘာထားသိလို ေၾကာင္း၊ယခုည ကိစၥကိုက်န္ ၇ ဦးအားအသိမေပးဘဲ မနက္မွ မိမိကိုယ္တိုင္လာေရာက္ေျပာၾကားအသိေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း တို႕ဆိုခဲ့တယ္။ကုိညီညီက က်မကို KIA မေျပာင္းပါနဲ႕.. Cs တို႕ကသေဘာထားဒီေလာက္ၾကီးတာ.. က်ေနာ္တို႕ေတြနဲ႕ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာဘဲ တာဝန္ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ၾကရေအာင္ပါ.. ဘာညာေျပာ ျပီး က်မေျခေထာက္ကို သူ႕ စစ္ဘိနပ္နဲ႕ မသိမသာ လာနင္းေတာ့တာဘဲ။သေဘာကေတာ့ ငါဘာေျပာေျပာ မင္းမယံုနဲ႕။KIAေျပာင္းဆိုတာေပါ့။ဆိုေတာ့က်မလဲကိုညီေျပာတာကိုလက္ခံပါေၾကာင္း၊KIA ဆိုတာက်မအတြက္ ရင္းႏွီးမႈ႕မရွိတဲ့့အတြက္ စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနေၾကာင္း။ျပီးက်န္တဲ့(၇) ဦးရဲ႕သေဘာထားလဲ သိလိုေသးေၾကာင္း သံေခ်ာင္းအၾကိဳက္ေျပာလိုက္ျပီး ျပန္ဖို႕ခြင့္ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
က်မနဲ႕ကိုညီညီနဲ႕ တဲကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ က်န္ေနတဲ့ ၇ ဦးကိုတီးတိုးတိုင္ပင္ဖို႕ က်မေနတဲ့ ၄ေပ၃ေပ အခန္းထဲမွာ ဂြမ္းကပ္ေဆာင္နဲ႕ ေခါင္းအုပ္ျပီး တဦးခ်င္းစီ KIA မွဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ေခၚယူေၾကာင္း.ေျပာင္းသင့္ မေျပာင္းသင့္ ေမးေတာ့ တဦးခ်င္းစီရဲ႕ အေျဖက ေျပာင္းပါလို႕ေျပာတယ္။ တစံုတရာထူးျခားေနျပီလို႕အားလံုးက တညီတညြတ္ ထဲအေျဖေပးသြားၾကတယ္။ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ေတာင္မွက်မတို႕မွာ လြတ္လပ္စြာတိုင္ပင္ခြင့္မရွိဘူး။ အဲ့ဒီည က်မအိပ္မေပ်ာ္ဘူး။၈ ဦးကေတာ့ေျပာင္းဖို႕တညီတညြတ္မဲေပးသြားတယ္။ဘာေတြဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတာ ကိုယ္လဲမသိ။သိတာကေတာ့ ခံရင္ကိုယ္အရင္ခံရေတာ့မွာကိုဘဲေလ။စစ္ေၾကာေရးကာလမွာ ကိုယ့္ထြက္ခ်က္ မွာ လိုင္းတင္ခံရတာေတြက KIA နဲ႕ႏြယ္တာပါခဲ့လို႕ ဗိုလ္မႈးၾကီးပန္းေအာင္နဲ႕ ဒူခြန္ေမာ္တို႕ကိုယ္တိုင္ အၾကိမ္မ နဲ စစ္ေဆးေမးျမန္းတာေတြခံခဲ့ရတယ္ ဆိုေတာ့စိတ္ထဲထင့္ေနတာေတာ့အမွန္ပါဘဲ။ဒါေပမဲ့ ၈ ဦးရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ နဲ႕ေသမထူး ရွင္မထူး တေဇာက္ကန္းစိတ္ရွိတဲ့ က်မကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ ေပါင္းစပ္လိုက္ျပီး KIA ေျပာင္းဖို႕ ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တယ္။ဒီလိုနဲ႕ မိုးလင္းခဲ့တယ္ ။
ဒီေန႕ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႕ ။
က်မတို႕ ၉ ဦးပံုမွန္အိပ္ယာထ ျပီးက်မကေတာ့ သံေခ်ာင္းက်မတို႕ တဲကိုလာမွာေစာင့္ေနလိုက္တယ္ ။သူေျပာ ထားတယ္မဟုတ္လား။KIA ေျပာင္း မေျပာင္းကိစၥက်န္ ၇ ဦးနဲ႕မတိုင္ပင္နဲ႕ သူကိုယ္တိုင္လာေျပာမယ္လို႕။သံ ေခ်ာင္းေရာက္လာေတာ့ ကိုညီညီ(စမား) မွတပါး က်န္ ၇ ဦးလဲ ဒီကိစၥကိုခုုမွသိၾကသလို နားေထာင္ၾကတာေပါ့ ။ သံေခ်ာင္းက က်မရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေမးလာတာကို က်မ ေတြေတြေငးေငးနဲ႕ဘဲ ေရေရရာရာမသိသလိုဘဲ ေျဖ လိုက္တယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး KIA ကကား လာတာနဲ႕ က်မ ညကေရာက္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္မႈးၾကီးစံနီ ဆီျပန္သြားခဲ့တယ္ ဒူကမာၻ႕စံနီ နဲ႕အတူ ဒူသိန္းေဆြ ကိုပါအတူေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ဒူသိန္းေဆြ ကအရင္က ျမန္မာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါ တီကျဖစ္ျပီး ေနာက္ေတာ့ KIA သို႕ ဝင္ေရာက္ခဲ့သူလို႕ ဆိုၾကပါတယ္။အတိအက် ဘယ္လိုဆိုတာက်မ မသိပါဘူး။ဆိုေတာ့ ဒူသိန္းေဆြက က်မကို KIA သို႕ေခၚယူျခင္းကို အျမင္ရွင္းေစလိုေၾကာင္း၊လူမႈ႕ေရးအရႏွင့္မျဖစ္သင့္ တဲ့ကိစၥမ်ားျဖစ္ေပၚခဲ့ျခင္းအတြက္မ်ားစြာဝမ္းနည္းခဲ့ၾကရေၾကာင္း၊မိမိတို႕အေပၚတြင္စာနာေထာက္ထားမႈ႕ရွိသည္ တို႕ကိုယံုၾကည္ေစလိုေၾကာင္း စသည္ ျဖင့္ေျပာၾကားခဲ့တယ္။
အခု က်မရဲ႕သေဘာထားကိုသိလိုေၾကာင္းေမးလာတဲ့အတြက္ က်မက KIA သို႕ တရားဝင္ေျပာင္းလႊဲေရးကို သေဘာတူညီေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ေျပာလိုက္တာနဲ႕ ခ်က္ျခင္း နယူးကင့္ရွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ဆီ ဖုန္းဆက္အ ေၾကာင္းၾကားတယ္။က်မကို KIA သို႕တရားဝင္လႊဲေျပာင္းေရးအတြက္ ေက်ာင္းသားတပ္ကိုအေၾကာင္းၾကား တယ္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ လိုင္စင္စခန္းမွာရွိတဲ့ ဒူကမာၻစံနီ အိမ္မွာေန ေနရတယ္ ။နယူးကင့္မွာရွိတဲ့ KIA စစ္ ရံုးခ်ုပ္ကို ေက်ာင္းသားစစ္ရံုးမွ က်မကို KIA သို႕တရားဝင္လႊဲေျပာင္းစာေရာက္လာေတာ့မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ မွက် မနဲ႕ဖုန္းေျပာတယ္။ခု က်မကို KIA မွတရားဝင္လႊဲေျပာင္းယူလိုက္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ယေန႕ ယခုအခ်ိန္ကစျပီး က်မ နဲ႕ ABSDF-NB ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္နဲ႕ ဘာမွမသက္ဆိုင္ေတာ့ေၾကာင္း၊က်မႏွင့္ ပက္သက္သမွ် တာဝန္ ပိုင္း စီမံခြင့္မ်ားအားလံုး KIA တပ္မေတာ္မွ တာဝန္ယူ တာဝန္ခ်မွတ္ ေပးေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း နဲ႕ ဒီေန႕တရက္ ေက်ာင္းသားတပ္သို႕ျပန္ျပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ေၾကာင္း။ မနက္ဖန္မနက္ေစာပိုင္း ေက်ာင္း သားတပ္ကို ကားလႊတ္ျပီး ေခၚယူမည့္အေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့တယ္။
အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အဲ့ဒီအခ်ိန္က က်မရင္ထဲမွာ ေဖာ္ျပလို႕မရႏိုင္တဲ့ ျပင္းထန္တဲ့ ေဝဒနာတခု ခံစားခဲ့လိုက္ ရတယ္။လေပါင္းမ်ားစြာ က်မတို႕ေန႕စဥ္ဝတ္ဆင္ေနတဲ့ ယူနီေဖာင္းက ဝဲဘက္ရင္ဘတ္မွာေရးထိုးထားတဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႕နီးစပ္ေနတဲ့ေနရာက ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ဆိုတဲ့တံဆိပ္စာတန္း ကက်မနဲ႕ဘာမွမသက္ဆိုင္ပါ လားဆိုတဲ့ ဝမ္းနည္းမႈ႕အေတြးက ျပည့္လာတယ္။
မျဖစ္သင့္တာေတြျဖစ္ခဲ့ၾကျပီးမွေတာ့ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တာကို ဘဲ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းရတာမွာေပါ့။ဝမ္းနည္းမႈ႕ခံစားခ်က္မ်ားၾကားကဘဲ ေရွ႕ဆက္ဘာျဖစ္ျဖစ္ရင္ဆိုင္ သြား ရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္နဲ႕ အားတင္းမိလိုက္တယ္။ေနာက္ ဒူကမာၻစံနီကို နႈတ္ဆက္ျပီးက်မ ေက်ာင္းသား တပ္ကိုျပန္တယ္။ ဘယ္သူနဲ႕မွ မေတြ႕ဘဲ က်မ တို႕ ၉ ဦးတဲကို ျပန္တယ္။ က်န္ခဲ့တဲ့ ၈ ဦးရဲ႕ ေမးခြန္းမ်ားစြာနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ အၾကည့္ေတြ .. က်မ ျပံဳးျပျပီး ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္တယ္။တဲထဲမွာစုထိုင္ေနၾက တေနရာထဲေသာ မီးဖိုေဘးမွာ ဝိုင္းထိုင္လိုက္ၾကတယ္။KIA ကို ခုဘဲ တရားဝင္လႊဲေျပာင္းျပီးသြားေၾကာင္း နဲ႕ ဒီေန႕ဒီည ေက်ာင္း သားတပ္မွာေနာက္ဆံုး ေနရမွာျဖစ္ေၾကာင္း တိုတိုေျပာလိုက္တယ္။စကားရွည္ရွည္ေျပာဖို႕ သိပ္မေကာင္းတဲ့အ ေျခအေနေတြမဟုတ္လား။ကိုညီညီ ကေတာ့မငယ္ အဆင္ေျပမွာပါ ..အားလံုးအတြက္လမ္းပြင့္ျပီလို သံုးသပ္ ခ်က္ေပးတယ္။ မွတ္မိေသးတယ္ .. ကိုရဲလင္းရဲ႕ ေတြးေတြးဆဆေလး တလံုးျခင္းေမးတဲ့ေမးခြန္း ..။ဘယ္သူက တကယ္လႊဲယူတာလဲ..တဲ့။ က်မ ကိုရဲကိုၾကည့္ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ လို႕ ေျပာျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႕ ခုဘဲစကားေျပာခဲ့ တယ္ ဆိုေတာ့ ဒါဆိုေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ အားလံုးအတြက္ေကာင္းတယ္ ဆိုတယ္။
သက္လင္းေရာက္လာတယ္။ Cs ကမငယ္နဲ႕ ေတြ႕ျခင္တယ္ဆိုလို႕ က်မ သံေခ်ာင္းရွိတဲ့ အေပၚကုန္းေပၚတက္ သြားတယ္။သံေခ်ာင္း ေစာင့္ေနတာေတြ႕တယ္။မင္းလူေတြ ( က်န္ ၈ ဦး ကိုဆိုလိုတာ) သိျပီလား ။ စိတ္မ ေကာင္းျဖစ္ေနၾကျပီထင္တယ္ေလး.. လို႕ေျပာလာတယ္။က်မ ဘာတခုမွ မေျဖဘဲ သူဘာေျပာေျပာျပံဳးျပီးနား ေထာင္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ေနာက္ ေတာ့သူက ေစာျမေအာင္ကိုေခၚျပီး မငယ္ ကိုဂစ္တာတလံုးေပးလိုက္ကြာ သူ KIA ေျပာင္းေတာ့မွာ ေက်ာင္းသားတပ္ရဲ႕လက္ေဆာင္ေပါ့တဲ့။အက်ယ္ခ်ဳပ္ခံရျပီးကတည္းက မေရာက္ျဖစ္ တဲ့ရဲေမေဆာင္သြားျပီး ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ေတြ႕တဲ့သူႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္။ လက္ေဆာင္ရတဲ့ ဂစ္တာပိုက္ျပီးက် မတို႕ ၉ ဦးတဲကိုျပန္ခဲ့တယ္။တဲေရာက္ေတာ့ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြတီးတိုးေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ဒါနဲ႕ဘဲေက်ာင္းသားမွာ ေနာက္ဆံုးေနထိုင္ခဲ့တဲ့ညကိုျဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။
ဒီေန႕ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႕။
မနက္အိပ္ယာထေတာ့ ၉ ဦးသားေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕မီးဖိုေဘးနား ဝိုင္းထိုင္ေနျဖစ္ၾကတယ္။ရွိတဲ့ ရိကၡာေလးနဲ႕ထ မင္းခ်က္ျပီး ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အေနနဲ႕ ၉ ဦးအတူလက္ဆံုစားျဖစ္ၾကတယ္။တကယ္ပါဘဲ .. အဲ့ဒီေန႕ကစျပီး က် မတို႕ ၉ ဦး အတူနီးနီးကပ္ကပ္မဆံုျဖစ္ခဲ့ၾကတာ ဒီေန႕ထိတိုင္ေအာင္ပါဘဲ။က်မကသူတို႕အားလံုးကို လမ္းခြဲထား ခဲ့ရတာ အဲ့ဒီကထဲပါဘဲ။၉ ဦးအတူအက်ယ္ခ်ဳပ္ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့ အဓိပၸါယ္မဲ့စြာကုန္ဆံုးခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို သတိရ ေနစဲပါေလ။မေမ့ေသးပါဘူး။ေနာက္ေတာ့ သံေခ်ာင္းလာတယ္။ႏႈတ္ဆက္တယ္။
မၾကာပါဘူး..KIA ကကားလာေတာ့ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။ အလံတိုင္ကုန္းေပၚက တလူလူလြင့္ေန တဲ့ေက်ာင္းသားအလံကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပီး ကားေပၚတက္လိုက္တယ္။ ဒါပါဘဲေလ.. ေက်ာင္းသားရဲေမတဦးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကို တရားဝင္ေက်ာခိုင္းခဲ့တဲ့ေန႕။ ( ၄ရက္ ၉လ ၁၉၉၂ )
ကားက KIA ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ နယူးကင့္ကို ဦးတည္သြားတယ္။ နယူးကင့္ကိုအၾကိမ္ေပါင္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ေရာက္ဘူးတယ္ဆိုေပမဲ့ ဒီတေခါက္နဲ႕မတူဘူး။ဟိုအရင္က ေက်ာင္းသားတေယာက္အေနနဲ႕။ အခု KIA တဦး အေနနဲ႕။ ခံစားခ်က္အသစ္ျဖစ္လို႕ေနတယ္။ ကားရပ္ေတာ့ KIA စစ္ရံုးက ရဲေမေလး၂ေယာက္လာၾကိဳတယ္။အ ရင္တုန္းကမ်က္မွန္းတမ္းျပီး သိေနေပမဲ့ခုေတာ့ဒီ ဂ်ိမ္းေဖာသူေလးေတြနဲ႕က်မအနီးကပ္ေနရေတာ့မွာရယ္.. ဘာသာစကား မတူေတာ့ဘူးေလ။စကားေရာ စာပါကြာျခားခ်က္ရွိလာျပီမဟုတ္လား။ရဲေမ ၂ဦးမွာတဦးက ၃ရစ္နဲ႕ ဆိုေတာ့ တပ္ၾကပ္အဆင့္ေပါ့။သူက က်မကို ဒူကမာၻ႕Cs ( ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္) ေစာင့္ေနေၾကာင္းေျပာျပီး ဦးေဆာင္ ေခၚသြားတဲ့ အေပၚကုန္းေပၚက ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္ကို က်မလိုက္သြားလိုက္တယ္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္ထဲဝင္တာနဲ႔ က်မေတာ္ ေတာ္ေလး တုန္လႈပ္သြားမိတာအမွန္ပါဘဲ။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ..ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုအေလးျပဳလိုက္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တ ဦးထဲေစာင့္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။KIA တပ္မေတာ္မွ စစ္ေရးပိုင္းဆိုင္ရာထိပ္တန္းအရာရွိၾကီးေတြ နဲ႕အတူ KIA ကေထာက္လွမ္းေရးတာဝန္ခံ အရာရွိေတြ ၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကာလက KIO အတြင္းေရးမႈး - ယေန႕KIO လက္ရွိ ဥကၠဌ ဦးေဇာင္းခရား တို႕အားလံုးကို ေတြ႕မိတာ က်မ မတုန္လႈပ္ဘဲေနမွာလား။ယူနီေဖာင္းအျပည့္အစံုဝတ္ဆင္ ထားၾကတဲ့ ထိပ္တန္း KIA KIO အရာရွိေတြ အားလံုးဝိုင္းရံထားတဲ့ ခလည္မွာ က်မအတြက္ ထိုင္ဖို႕ ခံုတလံုးခ် ထားေပးတယ္။ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေျပာရရင္ စစ္ခံုရုံး ေလးတခုအသြင္ေဆာင္ေနတယ္ေလ။
က်မအတြက္ကေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြ နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္အျပင္းအထန္ခံစားေနခဲ့ရတာ က်မပထမဦးဆံုးအဖမ္း ခံခဲ့ရတဲ့ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၃ ရက္ေန႕ကတည္းကပါ။ အဲ့ဒီခံစားခ်က္ေတြဟာက်မအတြက္ေတာ့ မဆန္း ေတာ့ေပမဲ့လဲ ခံစားခ်က္ဆိုတာလ်ပ္တျပတ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္မွာလဲ။စိုးရိမ္တယ္ ပူပန္တယ္ဆိုတဲ့အ ဆင့္ထက္ခံစားခ်က္ေတြက သာလြန္ေနတယ္။ထိုင္ေနတဲ့အေနအထားမွာ ဒူသိန္းေဆြ ဒူခြန္ေမာ္နဲ႕ အျခားKIA ကေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိေတြကို မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ေနရတယ္ ။ က်မရဲ႕ ဘယ္ ညာ အေနအထားမွာ KIA KIO ထိပ္တန္းအရာရွိေတြ ေနရာယူထားၾကတယ္။ ဒူသိန္းေဆြက က်မ ေက်ာင္းသားတပ္မွာထြက္ဆိုထားတဲ့စစ္ခ်က္ ဖိုင္ကို ၾကည့္ျပီး ေမးခြန္းေတြ တခုျခင္းေမးတယ္။က်မလဲ ၏သည္ မေရြး ABSDF-NB မွာေျဖခဲ့တာကိုဘဲ ျပန္ေျဖ ခဲ့တယ္။အားလံုးေမးျပီးတာနဲ႕တေၾကာ့ျပန္ က်မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္နံပတ္ျပန္ေမးျပန္တယ္။သူတို႕ေမးတာ က်မေျဖ
တိုင္း ေခါင္းခါတယ္။ရီၾကတယ္။ၾကာေတာ့က်မမေျဖေတာ့ဘဲ ေတြၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္က ေမးခြန္းေတြရပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။မဟုတ္တာေတြျဖစ္ကုန္တာေကာမင္းတို႕ေတြ.လို႕ေျပာတယ္။က်မငိုျခင္စိတ္ တင္းထားတာေတြေလွ်ာ့ပလိုက္တယ္။အားေပးစကားေျပာတယ္။ဒီကိစၥကိုမင္းဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္ဘူးဆိုတာငါ နားလည္တယ္။မိငယ္ .. အခ်ိန္တခုေတာ့ေစာင့္ေစျခင္တယ္လို႕ ေျပာခဲ့တယ္။ခုမင္းတို႕ဘယ္ႏွစ္ေယာက္က်န္ေန ေသးလဲေမးလို႕ ၈ ဦးက်န္ေနတယ္။အက်ယ္ခ်ဳပ္ခံထားရတာ ေမလ ၂၁ ရက္ေန႕ည ၅၅ ဦးထြက္ေျပးသြားစဥ္ကတည္းကလို႕ေျပာျပခဲ့တယ္။ခုအခ်ိန္ကစျပီး မင္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားပါ။မင္းကိုယ္မင္း NIB က ထလရဒုဗိုလ္ ေျပာလဲငါကမယံုဘူး။ မင္းတို႕အားလံုးရဲ႕စစ္ခ်က္ေတြဘာေတြမွန္းလဲမသိဘူး။တေယာက္နဲ႕တေယာက္အားလံုး ဒီေလာက္ကြင္းစက္ေတြသိေနၾကတာကြာ.. စစ္တပ္ကလူေတြ အေယာက္ ၉ဝ ေက်ာ္ ၁ဝဝ မေျပာနဲ႕ ၁ဝ ေယာက္ေလာက္ဘဲ ဒီမွာ ဒီလိုစုေန.. ငါတို႕အားလံုးေျပာင္ျပီ ..မင္းကိုယ္ပိုင္နံပတ္ ကသိပ္ စီနီယာက်တာေကာ.. မင္းခင္ညြန္႕ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္က (xxxxx) ။ မင္းအေဖ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္က (xxxx) ။{ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ အတိအက် ေျပာျပပါသည္..က်မ မမွတ္မိေတာ့ပါ}။ ခင္ညြန္႕ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္က တေသာင္းေက်ာ္ ဟုထင္ပါသည္။က်မအေဖ ကေတာ့ အမွတ္စဥ္ ၉ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ ေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္ ျဖစ္တယ္။ က်မတို႕ကိုမတရားလူမဆန္စြာ ညွင္း ပန္းရာမွ ထြက္ခဲ့ရတဲ့စစ္ခ်က္ထဲက NIB ဒုဗိုလ္ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္မွာ က/၁၇၅ဝ ျဖစ္တယ္။ဆိုေတာ့ KIA မွအရာရွိ ၾကီးတဦးကေတာ့ေျပာပါတယ္ .. မင္းဘာလို႕ ဒုဗိုလ္ျဖစ္လဲ.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးအဆင့္ျဖစ္ရမွာေပါ့တဲ့။က်မက ဒုတပ္ ၾကပ္နဲ႕စထြက္တာ Electric shock ေပးတာခံရရင္းနဲ႕ ဒုဗိုလ္မွာေစ်းတဲ့သြားရတဲ့အျဖစ္ကို ABSDF-NB ငရဲခန္း က်ခဲ့ဘူးသူေတြ အားလံုးနားလည္ၾကမွာပါ။အဲ့ဒီေန႕ကဒူကမာၻေတြေျပာၾကတာေတြအမ်ားၾကီးပါ။
စစ္ေၾကာေရးခံရတိုင္း ဦးစီးလႊမ္းမိုးလို တခ်က္တည္းေသနပ္နဲ႕ပစ္သတ္လိုက္ရင္ေကာင္းမွာဘဲ အျမဲေတြးတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ မိုင္းခ်ည္ျပီးလက္ျဖတ္ ေျချဖတ္လုပ္ေတာ့ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္ရင္ လက္ကိုလည္ပင္းနားဆြဲကပ္ လိုက္ဖို႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တယ္။ပစ္သတ္လိုက္ရင္တခါတည္းေသ..ေအးေရာ။တတိတိနဲ႕ တခ်ိန္လံုးႏွိပ္စက္တာ အဲ့ဒီဒဏ္ကို က်မ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။သတၱိနည္းတယ္.. သူရဲေဘာေၾကာင္တယ္.. ဘယ္လိုစိတ္ဓါတ္နဲ႕ေတာ္လွန္ ေရးလုပ္သလဲ.. ဒီဒဏ္ေလးေတာင္မခံႏိုင္ဘူးလား .. မဟုတ္ဘဲနဲ႕ဘာလို႕ ထလရ ပါ ေျပာၾကတာလဲ … ဘာလို႕ တေယာက္ကိုတေယာက္ဆြဲထည့္ၾကတာလဲ .. ေမးၾကတယ္.ေျပာၾကတယ္..။ေျပာျခင္သလိုတာေျပာၾကပါေတာ့။ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈ႕ဒဏ္ကို တကယ္လက္ေတြ႕ခံစားခဲ့ၾကဘူးသူေတြသာ သိၾကနားလည္ၾကပါတယ္။ညွင္းပန္းႏွိပ္ စက္မႈ႕ေတြေၾကာင့္ ၁၄ ဦးခန္႕ ေသဆံုးခဲ့ရတာ.. ကိုအားစိုက္လိုမ်ဳိး မေသခင္အတြင္းမွာ ပုပ္ျပီးဗိုက္တခုလံုးခရမ္း ေရာင္လိုျဖစ္ေနတဲ့အထိေတာင္ ဆက္ျပီးႏွိပ္စက္ေနၾကတာ က်မမ်က္ျမင္ပါေလ။က်မနဲ႕ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး (ေၾကာင္) ကို လက္ေနာက္ျပန္ၾကိဳးတုတ္ အေနအထားနဲ႕ အျပစ္မဲ့တဲ့ေတာ္လွန္ေရးသမားတဦးကို ရက္ရက္စက္စက္ႏွိပ္စက္ျပတာဘာသေဘာလဲ။
တကယ္လို႕မ်ားအဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက မတရားသျဖင့္အဖမ္းခံထားရတဲ့ အေယာက္ ၁ဝဝ ကို မင္းတို႕ တတိတိနဲ႕ေရ ရွည္ႏွိပ္စက္ျပီးအေသခံမလား .. တခ်က္တည္းပစ္သတ္ျပီးအေသခံမလားလို႕မ်ားေမးခဲ့ရင္ တခ်က္တည္းပစ္ သတ္တာခံပါ့မယ္လို႕မ်ားတညီတညြတ္ထဲေတာင္းဆိုၾကမယ္ထင္ပါတယ္။
က်မ KIA ေရာက္ေတာ့လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕အရသာကို မခံစားတတ္သလိုျဖစ္မိတယ္။KIA ဗဟိုစစ္ရံုးကရဲေမေတြတ အားရိုးသားတယ္။ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။က်မအေနနဲ႕ဘယ္မွလဲသြားျခင္လာျခင္စိတ္မရွိေတာ့ အျမဲတမ္း KIA ေထာက္လွမ္းေရးက ဒူလိုင္ဆမ္း တို႕ဆီဘဲအလည္သြားမိတယ္။တခါတေလ ဗိုလ္မႈးၾကီးပန္းေအာင္ဆီအလည္ သြားရင္ သူက ABSDF-NB ရဲ႕ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့တာေတြေမးတတ္တယ္။ေသဆံုးမႈ႕စာရင္းေတြ၊ဖမ္းဆီးမႈ႕စာရင္း ေတြေက်ာင္းသားတပ္ကအမွန္မေျပာဘူးေလ။ ၈ဝ ေလာက္ဖမ္းျပီး ၁၅ ဦးသတ္တယ္ေျပာတယ္။ တကယ့္စာရင္း အမွန္ကို လိမ္ညာထားတယ္။အဲ့ဒီမွာ ဒူကမာၻ႕ ကမငယ္ မင္းအဲ့ဒီစာရင္းေတြ ေရးထား..တေန႕မင္းလိုအပ္လာ လိမ့္မယ္လို႕ ေျပာခဲ့တယ္။အေသးစိတ္ေတြက်မေျပာလို႕ကေတာ့ ဝတၳဳတအုပ္ျဖစ္သြားမွာမို႕ လိုရင္းဘဲေျပာပါရ ေစေတာ့။
က်မ KIA ေရာက္ျပီးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ကို AB-NB မွာ က်န္ေနတဲ့ ၈ ဦးနဲ႕ပက္သက္ျပီး က်မလိုဘဲ KIA ကို ေခၚယူေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေတာ့ ABSDF-NB ဟာ KIA ရဲ႕ လက္ေအာက္ခံမဟုတ္ေၾကာင္း၊ တန္းတူမဟာမိတ္ျဖစ္ေၾကာင္း။က်န္ေနေသးတဲ့ ၈ ဦးအေပၚစာနာေပမဲ့ တခ်ိန္တည္းေခၚယူဖို႕ဆိုတာ ထင္သလို မလြယ္ကူေၾကာင္း။ အခ်ိန္ယူရမွာျဖစ္ေၾကာင္းတို႕ ေျပာဆိုခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့မေရွးမေႏွာင္းကာလမွာဘဲ ဒူလိုင္ဆမ္းကက်မကိုေျပာလာတယ္။အဲ့ဒီမွာ အဂၤလိပ္စာသင္တဲ့ဆရာရွိတယ္ ဆို.. က်ေနာ္တို႕ သင္ၾကရင္ေကာင္းမယ္လို႕ေျပာလာတယ္။က်မနားလည္လိုက္ပါတယ္။ခ်က္ျခင္းဘဲ သူေက်ာင္း သားတပ္ကိုဖုန္းဆက္သြယ္ျပီး မၾကာဘူး ကိုညီညီ(စမား) ကို သံေခ်ာင္း က KIA ကို လာခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ဒီလိုနဲ႕ ကိုညီညီ ကဆရာ၊ က်မနဲ႕ ဒူလိုင္ဆမ္း ကတပည့္ စာခဏသင္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အစဦးပိုင္းကာလမွာေတာ့ ကိုညီ ညီ က KIA ကိုမနက္လာျပီး ညေနခ်ိန္ျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းကာလၾကေတာ့ တရက္တေလ KIA မွ ညအိပ္ ျဖစ္လာတယ္။ က်မအေနနဲ႕ကေတာ့ အခ်ိန္ယူျပီးတေျဖးေျဖးျခင္း တေယာက္ျပီးေယာက္ KIA ကိုလႊဲေျပာင္းယူ သြားႏိုင္မယ္လို႕ဘဲ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကေတြးထင္မိခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ မထင္မွတ္တဲ့အျခားအေၾကာင္းအရာတရပ္ေပၚခဲ့ ျပန္ပါတယ္။ တရက္မွာ သံေခ်ာင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ အိမ္ကုန္းေပၚတက္သြားတာ က်မ KIA စစ္ရံုးကေနျမင္ လိုက္ပါတယ္။ ဘာအေၾကာင္းရယ္က်မ အတိအက်မသိပါဘူး။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ သံေခ်ာင္းျပန္ဆင္းလာေတာ့ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ အေနအထားကိုက်မေတြ႕ရတယ္။ေနာက္ေတာ့က်မလဲ ရဲေမေဆာင္ေရာက္ျပီးမၾကာဘူး အေဆာင္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ဖုန္းဆက္ေခၚပါတယ္။
က်မ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ဆီ ေရာက္ေတာ့ တိုတိုရွင္းရွင္းဘဲက်မကိုေျပာပါတယ္။ မိငယ္.. မင္းရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္းလာတာေတြ႕လား။ငါ့ဆီ မင္းကို ေက်ာင္းသားတပ္ျပန္လႊဲေပးဖို႕၊ ဟိုမွာ ဘုန္းၾကီးတပါးဖမ္းထားတယ္။အဲ့ ဒါမင္းသိႏိုင္တယ္..အႏၱရာယ္ .ၾကီးတယ္..သတ္သင့္ရင္သတ္ပစ္ရမယ္ေျပာတယ္။က်မ ေတာ္ေတာ္ဘဲစိတ္ဓါတ္ က်သြားတယ္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကဆက္ေျပာတယ္.. မင္းတို႕ထင္သလိုဖမ္းသတ္မေနနဲ႕။ျဖစ္ခဲ့တာေတြမွားကုန္တယ္။မ ငယ္ကို တရားဝန္လႊဲယူထားတယ္။ငါျပန္မေပးဘူး လို႕တဲ့။ ေအး ခုမင္းဘယ္လိုထင္လဲ .. တဲ့က်မကိုေမးလာ ။ က်မက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ကို ေျပာလိုက္တယ္။ ဒူကမာၻCS က်မ ဒီမွာ ဆက္မေနျခင္ေတာ့ဘူး။အိမ္ျပန္ျခင္ျပီ ။ျပန္ ခြင့္ေပးပါလို႕။ KIA မွာဆက္ျပီးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ျခင္ေပမဲ့ ခုလိုမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ ေရွ႕ဆက္မေနတာ အေကာင္း ဆံုးပါလို႕ CS ေဇာ္မိုင္ကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။တကယ္ကိုဘဲ အေမ့အိမ္ျပန္ျခင္ျပီ လို႕ေျပာေတာ့ ျပန္ခြင့္ေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိငယ္ စဥ္းစားပါ.. အိမ္ျပန္တာထက္ မင္းအကိုနဲ႕လိုက္သြားတာ ပိုအဆင္ေျပမယ္ထင္တယ္လို႕ ငါထင္ တယ္.. မင္းလုပ္ျခင္တာမင္းေျပာျပျခင္တာေတြ အျပင္မွာဆိုပိုေကာင္းမယ္လို႕ .. အၾကံေပး သတိေပးခဲ့လို႕ စဥ္းစားပါ့မယ္လို႕ေျပာလိုက္တယ္။ေနာက္တေန႕ေတာ့ က်မ ဒူကမာၻ CS ေဇာ္မိုင္ကို က်မ အကိုဆီ သြားမယ္လို႕ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕ ဒူကမာၻ CS က က်မအတြက္ ဘန္ေကာက္သြားဖို႕ စီစဥ္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာခရီးစဥ္ကိုဆက္လက္ေရးသားပါ့မယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
နန္းေအာင္ေထြးၾကည္။
၁၃.၈.၂၀၁၂
- 3 shares
Robina Lwin ရဲေမ အခ်င္းခ်င္းမုိ ့ ေၾကကဲြရပါတယ္..
Soe Lynn ဖတ္တိုင္းခံစားရပါတယ္ ညီမေရ.....................
Sein Soe လုံး၀စိတ္မေကာင္းပါဘူး။
Htun Aung Gyaw မငယ္ကငယ္ရုပ္မေပ်ာက္ဘူး၊ တခ်ိန္မွာေတာ္လွန္ေရးဝတၱဳထုတ္ရင္ဒီကိုယ္ေတြ႔ေၾကကြဲစရာသ ံေဝဂရစရာေတြကိုထည့္သြင္းေရး သြားမယ္၊မငယ္ခြင့္ျပဳလိမ့္မ ယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္တယ္၊ ေနာင္လာ ေ ေနာင္သားေနာက္သားေတြအတြက္ဒီ လိုမျဖစ္ေအာင္ေပါ့ Sunday at 12:44pm · · 8
Nicky Shein တကယ့္ ငရဲ စစ္စစ္ ႀကံဳေတြ့ခဲ့ရတဲ့ ဒါဏ္ရာေတြဟာ၊နုနယ္တဲ့ မိန္းကေလး တေယာက္အဖုိ့ မဆုိထားနဲ့၊ ရင့္မာတဲ့ ဘယ္ေလာက္ ေယာကၤ်ားႀကီးတေယာက္မဆုိေတာင္မွ၊ ကုိယ့္ကုိ ကုိယ္ သတ္ေသလုိက္မိေအာင္၊ ျပင္းထန္ရက္စက္လုိက္ႀကတာ၊ ဒီအေကာင္ေတြဟာ လူ့ဝန္းက်င္ လူ့ အသုိင္းအဝုိင္းႀကားမွာ ဆက္လက္ ေနထုိင္ေစဖုိ့ ဘယ္နည္းနဲ့မွ ခြင့္မျပဳႀကသင့္ေတာ့တဲ့ လူမဟုတ္တဲ့ ေကာင္ေတြပါပဲ။ Sunday at 2:52pm · · 4
Aung Khaing Myint ရွယ္ခြင့္ျပဳပါ..http://8888newgenerations.blogspot .ca/2012/08/ blog-post_4740.html#links 
8888newgenerations.blogspot.com Sunday at 7:49pm · · 1
Kyaw Soe Winဝတၳဳ တပုဒ္ ျဖစ္ရင္ျဖစ္ပါေစ မငယ္။
တခ်ိဳ႕အေသးစိပ္ အခ်က္ေတြကို ဒီမွတ္တမ္းမွာ
မေရးရင္ေတာင္ သီးသန္႕ထပ္ေရးေစခ်င္ပါတယ္။
ဒါမွ ေတာ္လွန္ေရး တရပ္ကို ဦးေဆာင္မယ္ဆိုရင္
စိတ္ခံစားခ်က္သက္သက္၊ အတန္းပညာ သက္သက္နဲ႕မရႏိုင္ဘဲ အျခားလိုအပ္ခ်က္ေတြရွိဖို႕ လိုတယ္ဆိုတာ
ေႏွာင္းလူေတြကို သတိေပးႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။
မငယ္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အျမင္ေတြပါ ထည္႕ေရးလို႕ရႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ Yesterday at 2:50am · · 4
Nay Aung အျပင္မွာတကယ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြက၊ စိတ္ကူးယဥ္၀တၳဳေရးဆရာေတြ လက္မိွဳင္ခ်ရေလာက္ေအာင္ မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါဘ ဲ။ အဓိကတရားခံ ေတြကေတာ့လြတ္ေနတုန္းဘဲ။ တကယ္ခံခဲ့ရတဲ့သူေတြ သံေခ်ာင္းဆီေထာင္၀င္စာ သြားေတြ႔သင့္တယ္။ ေျဖာင့္ခ်က္ေတြဘဲရမလား။ တခုခုေတာ့ၾကားရမွာပါ။ record ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ျပန္သံုးလို႔ရမွာေ ပါ့။ 5 hours ago · · 1
No comments:
Post a Comment